Temat interpretacji
W dniu 4.04.2005r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki z dnia 30.03.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
W złożonym wniosku Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:
Zgodnie z przepisem art. 237 (7) Kodeksu pracy, pracownikom wykonującym prace produkcyjne oraz prace pomocnicze w produkcji spożywczej Spółka zabezpiecza odzież, obuwie robocze oraz środki ochrony osobistej. Podatnik kupuje odzież roboczą i ochronną oraz obuwie robocze spełniające wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy, określone w Polskich Normach. Wydawanie powyższych sortów odbywa się na podstawie opracowanej zakładowej tabeli norm przydziału. Wnioskująca podnosi, że ma obowiązek zabezpieczenia utrzymania czystości ww. sortów bhp, jednak nie ma możliwości prania ich we własnym zakresie.
Analizując oferty firm usługowych zajmujących się praniem odzieży roboczej, stwierdzono, że koszty te są niewspółmiernie wysokie w porównaniu z płaconym ekwiwalentem pieniężnym za pranie i reperację odzieży roboczej.
Wobec powyższego, zgodnie z art. 237 (9) Kodeksu pracy, Spółka postanowiła wypłacać pracownikom ekwiwalent pieniężny za wykonywanie czynności prania i konserwacji wymienionych sortów bhp.
Wnioskująca informuje, iż ekwiwalent za czynności prania i konserwacji sortów bhp jest ustalony na podstawie średniej cen detalicznych prania chemicznego i wodnego w placówkach usytuowanych najbliżej zakładu pracy. Wartość wyjściowa ekwiwalentu jest procentowo dostosowana do wartości końcowej poprzez pomniejszenie jej o wartość podatków i narzutów materiałowych stosowanych w placówkach wykonujących usługi pralnicze. Ekwiwalent jest wypłacany tylko tym pracownikom, którzy świadczyli czynności pracy. Ekwiwalentu nie stosuje się także dla pracowników, którzy w miesiącu obliczeniowym przebywali na urlopie bezpłatnym lub zwolnieniu lekarskim. W zależności od ustaleń wewnątrzzakładowych ekwiwalent za pranie i konserwację odzieży roboczej i ocieplanej jest wypłacany raz w miesiącu lub raz na kwartał.
W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka zapytuje, czy ekwiwalenty wypłacane pracownikom za pranie odzieży roboczej będą stanowiły koszt uzyskania przychodów?
W opinii Spółki ekwiwalent za pranie odzieży roboczej, wypłacony pracownikom, będzie stanowił koszt uzyskania przychodów, gdyż jest ponoszony w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Ustosunkowując się do przedstawionych kwestii tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że Podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy muszą być ponoszone dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych.
Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:
- - przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz
- - potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
Obowiązkiem Podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.
Zauważyć należy, iż na mocy art. 237 (9) § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), Wnioskująca (Pracodawca) jest obowiązana zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej, odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę.
Zgodnie z § 3 art. 237 (9) Kodeksu pracy, jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.
Wydatki ponoszone przez Wnioskującą na realizację obowiązków wynikających z przepisów Kodeksu pracy uznane być mogą za poniesione w celu osiągnięcia przychodów, związane z funkcjonowaniem Firmy i prowadzoną działalnością gospodarczą.
Jednocześnie wobec faktu, iż wydatki na utrzymanie w czystości odzieży roboczej pracowników, w tym w formie wypłacanego im ekwiwalentu, nie zostały ujęte w katalogu negatywnym art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej, zaliczone mogą być do kosztów uzyskania przychodów.
Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.