Temat interpretacji

Dotyczy: Interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie - zaliczenia w koszty niezapłaconych wierzytelności.

W odpowiedzi na Wasze pismo z dn. 21.12.2003 r. (data wpływu do tut. urzędu 22.12.2003 r. bez znaku), uzupełnionego pismem z dn. 08.01.2004 r. (data wpływy do tut. Urzędu 13.01.2004 r.) w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków Stare - Miasto na podstawie art. 14 a § ustawy z dn. 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) wyjaśnia:

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt. 25 lit. a i ust. 2 pkt. 1 ustawy z dn. 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) za koszty uzyskania przychodów uznaje się wierzytelności odpisane jako nieściągalne, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalnośc została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego. Jak z powyższego wynika, aby uznać określoną wierzytelność za koszt uzyskania przychodów musi mieć miejsce stwierdzenie jej nieściągalności poprzez udokumentowanie postanowieniem o nieściągalności, (np. postanowienie o umorzeniu egzekucji na podstawie art. 824 § 1 pkt. 3 K.p.c.), wydanym przez organ postępowania egzekucyjnego.
Spółka po spełnieniu warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a - ma prawo zaliczyć wierzytelności nieściągalne do kosztów uzyskania przychodów w momencie, w którym nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków Stare Miasto dokonując w trybie art. 14 a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa powyższej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, pragnie zauważyć, że przepis art. 14 a § 1 Ordynacji podatkowej nie uprawnia organów podatkowych do udzielania w tym trybie informacji o sposobie stosowania innych przepisów niż przepisy prawa podatkowego, ani też do weryfikacji prawidłowości ewidencjonowania przez podatników operacji gospodarczych.