Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 24.09.2004, sygn. PD-I/423-3/MG/04, Urząd Skarbowy w Prudniku

Temat interpretacji

Działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku w odpowiedzi na pismo Spółki z dnia 27.02.2004 r. (data wpływu 01.03.2004 r.) Nr L.dz.(527)/2004 w sprawie interpretacji prawa podatkowego w zakresie zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) - wyjaśnia, jak poniżej.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, że sprzedała ona usługi cieplne dla Jednostki, w której w dniu 22.04.2002 r. ogłoszono przez Sąd postępowanie układowe. Spółka zgłosiła do postępowania kwotę 98.373,22 zł, w tym należność główną w wysokości 82.269,07 zł plus odsetki w kwocie 16.104,15 zł. Przychód netto w kwocie 67.433 zł był przychodem podatkowym w podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wynika dalej z pisma Spółka stworzyła odpis aktualizacyjny w wysokości 100% netto w koszty uzyskania przychodów. Niemniej jednak dłużnik w roku 2003 dokonał spłat trzech rat układu, każda po 2.951,20 zł. Postanowienie Sądu 27/02 zawierało informację tylko o umorzeniu wierzytelności w wysokości 40% nie dokonując rozbicia na odsetki i należność główną.

Mając wątpliwości w kwestii uznania za przychód podatkowy spłaconych należności wynikających z postępowania układowego Spółka wyraża pogląd, iż dokonane spłaty należy opodatkować w takim stosunku w jakim zostały zgłoszone do układu tj. z kwoty 2.951,20 zł wartość 445,04 zł zostałaby wyłączona z opodatkowania, jako spłata VAT-u, której odpis nie stanowił kosztu uzyskania przychodu.

Obowiązujące do 31 grudnia 2002 r. przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przewidywały w stosunku do wierzytelności zaliczonych uprzednio przez podatnika do przychodów należnych, że jeżeli zaistnieją przesłanki wskazujące na znaczne prawdopodobieństwo, że podatnik nie uzyska od dłużnika świadczenia wynikającego z takiej wierzytelności (i tym samym nie uzyska przychodu faktycznego, mimo wcześniejszego wykazania przychodu należnego) to podatnik ten będzie mógł skorzystać z dwóch "instrumentów podatkowych", pozwalających mu na podatkowe zneutralizowanie wcześniej wykazanego przychodu należnego.

Tymi instrumentami określonymi w tej ustawie były:
1. 1) art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy dający możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rezerwy na uprawdopodobnioną nieściągalność wierzytelności, która uprzednio zaliczona była do przychodów należnych, oraz
2. 2) art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a dający możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanej jako nieściągalna, jeżeli uprzednio wierzytelność ta zaliczona była do przychodów należnych.

Jak należy wnosić z pisma, Spółka skorzystała z pierwszej możliwości co dodatkowo potwierdza jej odniesienie się do interpretacji wydanej przez tutejszy organ Nr PD-II/4231-4/JJ/02 z dnia 22 kwietnia 2002 r. Należy zatem uznać, że w 2002 r. w związku z wszczęciem postępowania układowego na podstawie Postanowienia Sądu Sygn. akt Ukł 27/02 z dnia 22 kwietnia 2002 r. Spółka przy spełnieniu określonych przepisami prawa warunków zaliczyła w ciężar kosztów uzyskania przychodów utworzoną przez siebie rezerwę.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku zwraca przy tym uwagę, że w stanie prawnym obowiązującym w 2002 r. na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), tworzone były odpisy aktualizujące wartość należności, natomiast w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych funkcjonowało określenie rezerwa. Od 1 stycznia 2003 r. dostosowano ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych i aktualnie mówi się o odpisach aktualizujących wartość należności.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, że dłużnik w roku 2003 dokonał spłaty trzech rat układu po 2.951,20 zł każda. Jak bowiem wynikało z treści pkt 2 załączonego do pisma Postanowienia Sądu Sygn. akt Ukł 27/02 z dnia 26 września 2002 r. w sprawie zatwierdzenia układu, wierzytelności pozostałych wierzycieli tj. wierzytelności przekraczające kwotę 3.000 zł zostały zredukowane o 40%, zaś spłata zredukowanych wierzytelności rozłożona na 20 kwartalnych rat w terminach określonych w powyższym Postanowieniu.

Z akt będących w posiadaniu tutejszego organu wynika, że kwestia ujęcia rozwiązanego odpisu aktualizacyjnego w wysokości 40% kwoty należności z tytułu umorzenia była już przedmiotem rozstrzygnięć tutejszego organu. W związku z zapytaniem Spółki udzielono pismem Nr PD-I/4231-4/MG/03 z dnia 10 maja 2003 r. odpowiedzi, która następnie została uzupełniona i skorygowana przez Izbę Skarbową w Opolu, w piśmie Nr PD-I-005/50/AB/03 z dnia 14.08.2003 r.

Wniesione zapytanie stanowiące kontynuację wcześniejszych dotyczy kwestii uznania za przychód podatkowy "pozostałych" należności wynikających z zawartego układu oraz sposobu ich opodatkowania. Dokonany przez Spółkę odpis aktualizujący w wysokości 100% należności w części (40% kwoty z tytułu umorzenia) rozwiązano, a zatem wątpliwości dotyczą otrzymanych w roku 2003 spłat trzech rat zawartego układu.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku informuje w związku z powyższym, że w sprawie zastosowanie będzie miała obowiązująca od 1 stycznia 2003 r. regulacja art. 6 ustawy z dnia 3 sierpnia 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (...) (Dz. U. Nr 169, poz. 1384), która nakazuje zaliczyć do przychodów podatnika rezerwy zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2002 r., w tej części w jakiej nastąpi ich rozwiązanie lub wykorzystanie w inny sposób. Ponieważ w przypadku Spółki, częściowa spłata należności, która nastąpiła w 2003 r. dotyczy (jak sugeruje Spółka w swoim piśmie) zarówno części objętej rezerwą do wysokości należnego przychodu jak i części nieobjętej rezerwą - należnego podatku VAT, najwłaściwszym rozwiązaniem w tej sytuacji, choć nie wynikającym z żadnych przepisów, jest proporcjonalne rozliczenie kwoty spłaty odpowiednio na obie części należności.

Biorąc powyższe pod uwagę, tutejszy organ wyraża pogląd, że przyjęty przez Spółkę sposób opodatkowania otrzymanych kwot tytułem spłat rat układu jest prawidłowy.