Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie: koszty uzyskania przychodów - wydatki związane ze spłatą wierzycieli spółki z o.o., od której Podatnik nabył nieruchomość

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2004r. Podatnik zawarł z inną spółką z o.o. umowę kupna - sprzedaży nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego gruntów i prawa własności budynków gospodarczych). Na tej podstawie Podatnik stał się właścicielem obiektów, w których mieści się obecnie jego zakład produkcyjny. Oddanie do używania nabytych nieruchomości do używania nastąpiło w styczniu 2005r.

Ponadto Podatnik zawarł ze spółką z o.o. odrębną umowę, na podstawie której zobowiązał się spełnić świadczenia pieniężne określonym wierzycielom spółki z o.o. (wymienionym w załączniku do umowy) do łącznej sumy wskazanej w tej umowie. Podatnik zobowiązał się przy tym do zwolnienia spółki z o.o. z długów, jakie spłacił w wykonaniu umowy, a spółka z o.o. zobowiązała się takie zwolnienie przyjąć.

Celem zawarcia umowy dotyczącej zaspokojenia wierzycieli spółki z o.o. było zabezpieczenie sytuacji prawnej Podatnika w związku z nabyciem nieruchomości od spółki z o.o. Wobec tych nieruchomości toczyły się bowiem postępowania egzekucyjne. W przypadku, gdyby spółka z o.o. nie spłaciła swoich wierzycieli, Podatnik ponosiłby ryzyko związane z ewentualnym dochodzeniem przez wierzycieli spółki z o.o. swoich roszczeń od Podatnika jako nabywcy nieruchomości. Istniałoby wówczas także ryzyko podważenia przez wierzycieli spółki z o.o. transakcji nabycia nieruchomości na podstawie art. 527 Kodeksu cywilnego. W związku z tym - z punktu widzenia interesów Podatnika - uzasadnione było spłacenie określonych wierzycieli spółki z o.o. na podstawie odrębnej umowy, zamiast uwzględnienia kwoty zaspokajanych wierzytelności należnych wierzycielom spółki z o.o. w cenie nabytych nieruchomości. Rozwiązanie przyjęte przez Spółkę umożliwiło uniknięcie istotnego ryzyka prawnego i gospodarczego, przy jednoczesnym ograniczeniu maksymalnej łącznej kwoty wydatków poniesionych przez Podatnika w związku z nabyciem nieruchomości.

Wątpliwości Podatnika budzą zasady i moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze spłatą wierzycieli spółki z o.o., od której Podatnik nabył nieruchomość.

Zdaniem Podatnika wydatki poniesione na spłatę wierzycieli spółki z o.o. do dnia przekazania nabytych nieruchomości do używania, należy zaliczyć do wartości początkowej nieruchomości. Z kolei koszty związane ze spłatą wierzycieli spółki z o.o. poniesione po dniu oddania nabytych od spółki z o.o. nieruchomości do używania należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, w momencie, w którym doszło do poniesienia kosztu. Jako moment poniesienia kosztu należy przyjąć datę spłaty danego wierzyciela, tj. datę zapłaty przysługującej mu wierzytelności lub datę nabycia tej wierzytelności.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

W świetle art. 519 ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Przejęcie długu może nastąpić:

1. przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
2. przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 64, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit.a) ustawy z dnia 15.02.1992r. za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

Kosztem uzyskania przychodów nie są również - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 15.02.1992r. - wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają natomiast wymienione w art. 16c pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Na podstawie art. 16g ust. 3 ustawy z dnia 15.02.1992r. za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Użycie przez ustawodawcę zwrotu "w szczególności" oznacza, iż katalog wydatków poniesionych w związku z zakupem środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej i powiększających jego wartość początkową jest otwarty, tak więc mogą mieć miejsce również inne, niewymienione wyżej koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego środka, o ile koszty te będą związane z nabyciem lub przyjęciem do używania i zostaną naliczone (a więc będą znane co do rodzaju i kwoty) do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.

W ocenie tut. Organu podatkowego, co do zasady, uznać należy, iż przy nabyciu nieruchomości przejęte zobowiązania mogą stanowić dla nabywcy nieruchomości dodatkowe koszty związane z zakupem nieruchomości. Jednak by przejęte zobowiązania powiększały wartość początkową nabytych składników majątku zobowiązanie nabywcy nieruchomości do spłaty długów spółki z o.o. musi wynikać z faktu nabycia nieruchomości. Zatem podkreślić należy, iż przejęte zobowiązania mogą powiększać wartość początkową nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, o ile kwota należna sprzedającemu została ustalona z uwzględnieniem stanu przejmowanych zobowiązań, do spłaty których zobowiązał się nabywca nieruchomości.

Przy spełnieniu powyższych warunków podatnicy mogą uwzględniać przejęte zobowiązania, poprzez odpowiednie powiększenie ceny nabycia, nie ma natomiast znaczenia fakt, że przejęte zobowiązania zostaną w części uregulowane już po przyjęciu do używania nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, gdyż cena nabycia obejmuje koszty naliczone na dzień nabycia składnika majątku, a nie zapłacone.

Reasumując Podatnik o znane co do rodzaju i kwoty zobowiązania spółki z o.o. może powiększyć wartość początkową nabytych nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego gruntów i obiektów gospodarczych), o ile kwota należna sprzedającemu została ustalona z uwzględnieniem stanu przejmowanych zobowiązań, do spłaty których zobowiązał się nabywca nieruchomości. Zatem Organ podatkowy nie podziela stanowiska Podatnika, iż koszty związane ze spłatą wierzycieli spółki z o.o. poniesione po dniu oddania nabytych od spółki z o.o. nieruchomości do używania należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, w momencie, w którym doszło do poniesienia kosztu, zaś za moment poniesienia kosztu należy przyjąć datę spłaty danego wierzyciela, tj. datę zapłaty przysługującej mu wierzytelności lub datę nabycia tej wierzytelności.