Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 09.04.2004, sygn. PD/423/028/2004, Drugi Śląski Urząd Skarbowy w Bielsku-Białej

Temat interpretacji

Zgodnie z ogólną definicją kosztów wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. z 2000 r., Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Nadto art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy jw. stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych , lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów są faktycznie zapłacone odsetki od tych pożyczek (kredytów).

Aby uznać dany kredyt za kredyt walutowy musi on spełnić określone warunki, a mianowicie:

• zaciągnięty jest w walucie obcej,
• spłata kredytu dokonywana jest w walucie obcej,
• potwierdzenie salda przez bank wyrażone jest w walucie obcej.

Jak wynika z § 1 umowy nr ... o kredyt indeksowany długoterminowy z dnia 08.01.2001 r. oraz pisma Spółdzielni z dnia 06.02.2004 r., bank udzielił ww. Jednostce kredytu długoterminowego ideksowanego w złotych, indeksowanego kursem CHF, w złotowej równowartości określonej kwoty CHF, na okres od 10.01.2001 r. do 27.12.2010 r., który to został przelany na rachunek kredytowy złotówkowy jednostki z przeznaczeniem na dofinansowanie robót dociepleniowych w zasobach Spółdzielni. Analiza treści ww. umowy kredytowej wskazuje, iż jest to kredyt denominowany. Kredyt denominowany jest kredytem zaciągniętym w walucie polskiej, którego raty spłacane są również w złotówkach, lecz wartość tych rat uzależniona jest od kursu bazowej waluty. W przypadku zaciągnięcia kredytu denominowanego, przy zmianie kursu walut może wystąpić różnica pomiędzy kwotą stanowiącą równowartość otrzymanego kredytu (w złotych) a sumą (wyrażoną w złotych) spłacanych rat kapitałowych.

Powstała różnica pomimo, że kredyt był przeznaczony na bieżącą działalność Jednostki, nie może zostać uznana zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy za koszt uzyskania przychodów, gdyż stanowi spłatę kredytu i w myśl przywołanego powyżej art. 16 ust.1 pkt 10 lit. a ustawy nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Waloryzacja kredytu przez zastosowany przelicznik walutowy w euro lub w innej walucie obcej: stanowi formę zachowania jego realnej wartości ze względu na występującą inflację i nie wynika z przepisów podatkowych, jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron i oznacza zgodę na ewentualną spłatę większej kwoty kredytu w wyniku uaktualnienia się jego wartości, nie prowadzi do wyrażenia zobowiązania w walucie obcej. Zatem - stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie są to koszty poniesione w walutach obcych ani wyrażone w walutach obcych.

W tej sytuacji nie mogą powstać różnice kursowe.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach: z 8 lutego 2000 r. (sygn. akt SA/Rz 2044/98), z 5 kwietnia 2000 r. (sygn. akt III SA 853/99), z 9 maja 2000 r. (sygn. akt III SA 1804/99). Zaciągnięcie kredytu w złotych i jego spłata w złotych nie pociąga za sobą skutków podatkowych z tytułu różnic kursowych. Róznice kursowe powstają, gdy między dniem powstania zobowiązania ( tutaj - zaciągnięcia) kredytowego a dniem spłaty wystąpią różne kursy walut.

Reasumując, kredyt denominowany - często utożsamiany z kredytem dewizowym - nie jest kredytem dewizowym, ani też jego odmianą.