Temat interpretacji

Czy naliczony przez Spółdzielnię odpis na fundusz remontowy od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa, prawa odrębnej własności i umowy najmu znajdujących się w budynkach mieszkalnych, budynku biurowym, wolnostojącym pawilonie handlowym, obiektach w zabudowie szeregowej oraz w wielostanowiskowym lokalu garażowym, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z 29 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu na fundusz remontowy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 17 stycznia 2014 r. - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu na fundusz remontowy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia posiada budynki mieszkalne z wbudowanymi garażami i lokalami użytkowymi oraz jednym wielostanowiskowym lokalem garażowym, budynek biurowy, w którym znajdują się lokale usługowe, jeden pawilon handlowy i garaże w zabudowie szeregowej.

Budowę wymienionych wyżej obiektów sfinansowano z wkładów mieszkaniowych (mieszkania lokatorskie), funduszu wkładów budowlanych (mieszkania i lokale użytkowe oraz garaże i miejsca postojowe na spółdzielczym prawie własnościowym) oraz funduszu zasobowego (mieszkania, lokale użytkowe, garaże i miejsca postojowe oddane w najem a stanowiące mienie Spółdzielni).

W okresie od 2007 r. około 30% lokali w tym jeden lokal użytkowy i dwa miejsca postojowe w wielostanowiskowym lokalu garażowym zostały przeniesione na odrębną własność. Przeniesienie na własność lokali i miejsc postojowych powoduje, że z dniem podpisania aktu notarialnego następuje zmniejszenie majątku trwałego Spółdzielni z jednoczesnym obowiązkiem sprawowania przez nią zarządu częściami wspólnymi nieruchomości, w których to wyodrębnienie nastąpiło. Wszystkie lokale użytkowe, garaże i miejsca postojowe w wielostanowiskowych lokalach garażowych zajmowane są na warunkach spółdzielczego prawa własnościowego, umowy najmu lub odrębnej własności i są one zaliczone przez Spółdzielnię do zasobów mieszkaniowych, stosownie do zapisów Statutu Spółdzielni. W celu sfinansowania wszelkich robót budowlanych przeprowadzanych wobec zarządzanych nieruchomości utworzony został fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisów na fundusz remontowy Spółdzielnia dokonuje od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa, prawa odrębnej własności oraz najmu i to bez względu, gdzie te lokale się znajdują (w budynkach mieszkalnych, w budynku biurowym, w wolnostojącym pawilonie handlowym, w zabudowie szeregowej). Zgodnie z obowiązującym w Spółdzielni regulaminem jednostką rozliczeniową dla odpisów na fundusz remontowy jest 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu, z tym, że wysokość tych odpisów została zróżnicowana w zależności od rodzaju lokalu. Stawka odpisu na fundusz jest inna dla lokali użytkowych, inna dla garaży i jeszcze inna dla miejsc postojowych.

Obowiązek posiadania funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych wynika z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, a odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi Spółdzielni. Od 2007 r. odpisy na fundusz remontowy od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. W całości są one przychodem Spółdzielni do opodatkowania.

W piśmie uzupełniającym z 17 stycznia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że garaże i miejsca postojowe w zasobach Spółdzielni nie przynależą do lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy naliczony przez Spółdzielnię odpis na fundusz remontowy od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa, prawa odrębnej własności i umowy najmu znajdujących się w budynkach mieszkalnych, budynku biurowym, wolnostojącym pawilonie handlowym, obiektach w zabudowie szeregowej oraz w wielostanowiskowym lokalu garażowym, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, naliczany odpis na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych od wszystkich lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych w wielostanowiskowym lokalu garażowym, bez względu na rodzaj tytułu prawnego do ich zajmowania przez osoby uprawnione (spółdzielcze własnościowe prawo, prawo odrębnej własności, umowa najmu), stanowi obciążające koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi i na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym, Spółdzielnia może traktować go jako koszt uzyskania przychodu. Obowiązek świadczeń na fundusz remontowy zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, dotyczy wszystkich użytkowników lokali i nie ma przepisu, który by obowiązek ten ograniczał tylko do osób posiadających tytuły prawne do lokali mieszkalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje więc podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Wskazać należy, że stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Powyższy przepis dotyczy podstawowych odpisów i wpłat na poczet funduszy, jeżeli po pierwsze obowiązek lub możliwość ich tworzenia określają odrębne ustawy, tj. musi istnieć akt prawny (ustawa), która określa obowiązek, ewentualnie możliwość utworzenia przez podatnika danego funduszu. Po drugie, aby zastosować tę regulację w ustawie tej musi znaleźć się zapis, że odpisy i wpłaty na ten fundusz stanowią koszty podatnika.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1222 ze zm.), celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy, przedmiotem działalności spółdzielni może być:

• budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych;
• budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych;
• budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów;
• udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych;
• budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, lokalem w rozumieniu ustawy jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492).

Jak wynika z art. 4 cytowanej ustawy, członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni i inne osoby wymienione w tym przepisie, obowiązani są uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Powyższy przepis koresponduje zatem z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiąc o obowiązku tworzenia funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych w spółdzielni mieszkaniowej i wskazując, że odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Jednocześnie należy wskazać, że art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych określa jedynie podmiotowo obowiązek świadczenia na fundusz remontowy (wskazując na członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni) nie przesądzając jednak, zdaniem Organu, jakich lokali on w istocie dotyczy.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 41 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zarząd spółdzielni prowadzi odrębnie dla każdej nieruchomości:

1. ewidencję i rozliczenie przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1-2 i 4;
2. ewidencję wpływów i wydatków funduszu remontowego zgodnie z art. 6 ust. 3; ewidencja wpływów i wydatków funduszu remontowego na poszczególne nieruchomości powinna uwzględniać wszystkie wpływy i wydatki funduszu remontowego tych nieruchomości.

Z powyższego przepisu również nie sposób wywieść jakich lokali w istocie dotyczy ewidencja wpływów i wydatków funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych.

W konsekwencji nie sposób wyprowadzić jednoznacznych wniosków odnośnie zasad tworzenia i funkcjonowania funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych na podstawie wykładni systemowej przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych zarówno w oderwaniu od innych uregulowań prawnych odnoszących się do pojęcia zasobów mieszkaniowych, jak i wykładni literalnej tego pojęcia.

Podkreślenia wymaga bowiem, że nie jest możliwe dokonanie jednoznacznej oceny stanowiska Wnioskodawcy odnośnie zakresu odpisów na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych, o którym mowa w art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w kontekście kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, opierając się jedynie na przepisach ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Innymi słowy, bazując na wykładni systemowej przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie można jednoznacznie przesądzić, że obowiązek świadczenia na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych dotyczyć może również lokali niemieszkalnych. O ile bowiem zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, lokalem w rozumieniu ustawy jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, to nie sposób nie zgodzić się z tezą, że funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą wyróżniającą dla uznania, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym. Tym samym, o ile celem spółdzielni mieszkaniowej jest zarówno zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, jak i innych potrzeb, przez dostarczanie samodzielnych lokali mieszkalnych, a także lokali o innym przeznaczeniu, to nie można jednoznacznie przesądzić, że odpisy na fundusz remontowy spółdzielni obciążające koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi mogą dotyczyć lokali niemieszkalnych.

W konsekwencji, jak uprzednio wskazano, należy odnieść się zarówno do wykładni innych regulacji prawnych, jak i do samej wykładni literalnej pojęcia zasobów mieszkaniowych, która jest podstawowa wykładnią norm prawnych.

Jak wywiedziono w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 6 października 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 158/08: Warto wskazać, że jakkolwiek brak jest wyraźnej definicji zasobów mieszkaniowych, to nie sposób uznać, że mają one do spełnienia inną funkcję niż zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych ludności. Można w tym zakresie odwołać się do ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. Nr 71, poz. 733 z późn. zm.), która za mieszkaniowy zasób gminy uznaje lokale przeznaczone na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. W wielu innych aktach prawnych prawodawca wyraźnie odróżnia zasoby mieszkaniowe od lokali użytkowych (np. w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatku mieszkaniowego, czy w § 3 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 16 stycznia 1998 r. w sprawie zakresie trybu składania informacji dotyczących przekształceń i prywatyzacji mienia komunalnego). Także w regulacjach dotyczących specjalistycznych zasobów mieszkaniowych np. wojskowych, wyraźnie wskazuje się, że w ich skład wchodzą lokale mieszkalne i kwatery. Podobnie we wszystkich przepisach regulujących kwestię dotacji do zaopatrzenia w ciepło, mowa jest o uprawnionych do otrzymania tych dotacji gestorach zasobów mieszkaniowych jako podmiotach dostarczających ciepła wyłącznie do lokali mieszkalnych. Tak więc funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą wyróżniającą dla uznania, czy mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym.

Zaznaczyć należy, że ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych nie zawiera definicji zasobów mieszkaniowych. Natomiast ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych mimo, że również nie zawiera definicji tego pojęcia, to jednak dokonała podziału na działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz działalność gospodarczą inną niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi (art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy). W konsekwencji niezbędne jest dokonanie wykładni literalnej tego pojęcia.

Zasób to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie mieszkanie jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik mieszkaniowy, mieszkaniowych, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie zasób mieszkaniowy należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne. Do zasobów tych zaliczyć należy również pomieszczenia pozostałe i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Zatem, przez pojęcie zasoby mieszkaniowe należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże;
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe;
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki - doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci);
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne.

W związku z powyższym, należy więc stwierdzić, że lokale użytkowe (bez względu na strukturę własności) nie wchodzą w skład zasobów mieszkaniowych, ponieważ nie należą do żadnej ze wskazanych wyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie). Ponadto istotą lokali użytkowych jest ich niemieszkalne przeznaczenie, co oznacza, że nie można ich zaliczyć do zasobów mieszkaniowych.

Pogląd taki został także wyrażony w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 19 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 279/11, gdzie stwierdzono, że: za zasób mieszkaniowy należy uznać zespół lokali mieszkalnych oraz innych pomieszczeń i urządzeń, które są niezbędne do prawidłowego korzystania z mieszkań w budynku mieszkalnym. W konsekwencji powyższego lokal użytkowy () do wymienionego w zdaniu poprzednim funkcjonalnie rodzaju pomieszczeń nie należy.

Jednocześnie tut. Organ pragnie zauważyć, że pod pojęciem zasobów mieszkaniowych mieszczą się nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie. Kluczowe znaczenie dla zaliczenia danego pomieszczenia (obiektu) do zasobów mieszkaniowych ma związek tego pomieszczenia lub obiektu z lokalem mieszkalnym.

Garaże mieszczą się więc w pojęciu zasobów mieszkaniowych jeśli są w określony sposób przypisane do znajdujących się w budynku lokali mieszkalnych i są wykorzystywane przez mieszkańców lokali mieszkalnych zgodnie z przeznaczeniem, dla którego zostały wybudowane.

Jak wskazano bowiem w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lutego 2012 r. sygn. akt II FSK 1551/08: pojęcie zasoby mieszkaniowe obejmuje swym zakresem lokale mieszkalne oraz pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (lokatorów), a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego i zapewniające jego sprawne funkcjonowanie, z wyłączeniem budynków niemieszkalnych, budynków handlowo-usługowych oraz budowli sportowych.

Wnioskodawca wskazał, że garaże i miejsca postojowe w zasobach Spółdzielni nie przynależą do lokali mieszkalnych.

W świetle powyższego, opisane we wniosku lokale użytkowe oraz garaże i miejsca postojowe nie mogą zostać uznane za zasoby mieszkaniowe.

Tym samym, skoro z treści art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że kosztem uzyskania przychodów będą wyłącznie odpisy na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych, to brak jest podstaw, by za koszty podatkowe uznać odpisy na fundusz remontowy od lokali użytkowych oraz garaży i miejsc postojowych, które nie przynależą do lokali mieszkalnych.

Jednocześnie należy dodać, że wskazując iż odpis na fundusz remontowy w spółdzielni dotyczyć może również lokali i pomieszczeń o charakterze niemieszkalnym oraz że w konsekwencji stanowi on koszt uzyskania przychodów w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, byłoby to jednoznaczne z uznaniem, że stanowi on koszt dotyczący gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wskazuje bowiem, że odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Przenosząc zatem powołane uregulowania prawne oraz powyższe wyjaśnienia na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że naliczony przez Spółdzielnię Mieszkaniową odpis na fundusz remontowy od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa, prawa odrębnej własności i umowy najmu znajdujących się w budynkach mieszkalnych, budynku biurowym, wolnostojącym pawilonie handlowym, obiektach w zabudowie szeregowej oraz w wielostanowiskowym lokalu garażowym nie stanowi kosztu uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ pragnie nadmienić, że Wnioskodawca w przedstawionym własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego powołał art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (str. 4/6 druku ORD-IN - część H), podczas gdy powinno być art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ uznał powołaną przez Wnioskodawcę podstawę prawną za omyłkę pisarską, pozostającą bez wpływu na ocenę istoty jego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu