Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie pytania oznaczonego nr 2. W zakresie pytań oznaczonych nr 1 i nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Niemczech. Jednocześnie Wnioskodawca jest wspólnikiem polskiej spółki komandytowej S. Spółka komandytowa S. udzieliła pożyczki spółce z Ukrainy. Spółka komandytowa S. otrzyma odsetki od pożyczki, które zostaną wypłacone przez pożyczkobiorcę z Ukrainy. Należy zatem uznać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym odsetki będą powstawały na Ukrainie.

Powstaje zatem pytanie, czy w stosunku do omawianych odsetek ma zastosowanie:

1. polsko-ukraińska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (tj. umowa pomiędzy Polską a Ukrainą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z 12 stycznia 1993 r.) czy
2. niemiecko-ukraińska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wnioskodawca uważa, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zastosowanie powinna znaleźć niemiecko-ukraińska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca jest bowiem spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Niemczech, a więc niemieckim rezydentem podatkowym. Jednocześnie bez znaczenia pozostaje fakt, że odsetki będą uzyskiwane przez spółkę komandytową S. Po pierwsze, spółka komandytowa S. jest podmiotem transparentnym podatkowo. Podatnikami są wspólnicy spółki komandytowej S, a nie sama spółka. Tym samym skutki podatkowe, w tym te wynikające ze stosowania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy odnosić do Wnioskodawcy, a nie do spółki komandytowej S. Po drugie, posiadanie przez Wnioskodawcę zakładu w Polsce w postaci spółki komandytowej S. nie wpływa na zastosowanie polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zakład nie jest bowiem podatnikiem, ale stanowi konstrukcję międzynarodowego prawa podatkowego, która pozwala na przypisanie zysków przedsiębiorstwa do określonego kraju.

Skoro w omawianym zdarzeniu przyszłym ma zastosowanie niemiecko-ukraińska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, to pożyczkobiorca z Ukrainy będzie mógł zgodnie z prawem ukraińskim pobrać podatek od przychodów z odsetek w takiej wysokości, jaka wynika z zapisów niemiecko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a nie z zapisów polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Czyli w zakresie wysokości podatku, jaki może być pobrany na Ukrainie zastosowanie ma niemiecko-ukraińska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Natomiast w zakresie miejsca opodatkowania tego przychodu ma zastosowanie polsko-niemiecka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 7 ust. 2 u.u.p.o.), zgodnie z którą zyski zakładu (spółki komandytowej S) podlegają opodatkowaniu w miejscu położenia tego zakładu (tj. w Polsce).

Podsumowanie

Odpowiadając na zadane pytanie Wnioskodawca uważa, że w zakresie podatku od odsetek, jaki może pobrać pożyczkobiorca z Ukrainy, w stosunku do Wnioskodawcy ma zastosowanie niemiecko-ukraińska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie braku zastosowania postanowień polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do ustalenia stawki podatku u źródła od odsetek wypłaconych przez ukraińskiego pożyczkobiorcę jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12.01.1993 r. (Dz. U. z 1994 r. nr 63, poz. 269, Dz. U. z 2008 r. nr 163, poz. 1025, dalej: UPO) odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie, jeżeli osoba ta jest uprawniona do ich otrzymania.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. Konwencji jednakże odsetki takie mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale - jeżeli odbiorca odsetek jest osobą uprawnioną do ich otrzymania - podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tych ograniczeń.

Jak słusznie wskazał Wnioskodawca, w niniejszej sprawie odsetki powstaną na terytorium Ukrainy (wypłacającym odsetki ze swojego majątku jest podmiot ukraiński, zatem źródło tych odsetek znajduje się na terytorium Ukrainy), natomiast wypłacane są na rzecz polskiej spółki komandytowej, która nie jest osobą mającą siedzibę w Polsce.

Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 lit. e oraz f UPO:

• określenie osoba obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób;
• określenie spółka oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną (spółka komandytowa nie jest traktowana w Polsce dla celów podatkowych jak osoba prawna, co wynika wprost z art. 1-1a oraz art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych opubl. w Dz. U. z 2017 r. poz. 2343, z późn. zm.).

W konsekwencji postanowienia art. 11 ust. 1 i ust. 2 UPO nie mają zastosowania do sytuacji, w której, z uwagi na transparentność podatkową polskiej spółki komandytowej, osobą uzyskującą przychody (dochody) z odsetek jest osoba z siedzibą w kraju trzecim (w niniejszej sprawie na terytorium Niemiec).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się wprost do treści sformułowanego pytania oznaczonego nr 2, zgodnie z którym wysokość podatku od przychodów z odsetek, który pożyczkobiorca z Ukrainy będzie mógł pobrać u źródła nie będzie wynikała z zapisów polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej