Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 27 lutego 2007 r. (data wpływu wniosku do tutejszego organu podatkowego 1 marca 2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka jako dealer samochodów prowadzi sprzedaż detaliczną samochodów osobowych. Przy tego rodzaju działalności Spółka posiada samochody demonstracyjne wykorzystywane do jazd testowych klientów.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka zwróciła się do tutejszego organu podatkowego o wskazanie, czy jeżeli Spółka ma prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług od zakupu paliwa do samochodów demonstracyjnych, to w jaki sposób powinna postąpić z zaliczonym już do kosztów podatkowych podatkiem od towarów i usług?

Z zawartego we wniosku stanowiska wynika, że Spółka traktuje podatek VAT naliczony od zakupu paliwa do samochodów demonstracyjnych jako koszt uzyskania przychodów.

Po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, uznając stanowisko Spółki za nieprawidłowe, wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z definicją kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 w/w ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu.

Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

przeznaczenie wydatku oraz

potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Zaznaczyć jednak należy, że możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów - jak to zostało wskazane powyżej - uzależniona jest również od tego, aby dany wydatek nie był wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kwestię zaliczania do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku reguluje szczegółowo art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zatem zgodnie z w/w przepisem warunkiem zaliczenia wydatku w postaci naliczonego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów jest brak możliwości dokonania odliczenia takiego podatku na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W kwestii nabywania paliwa do jazd testowych samochodami demonstracyjnymi, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu nr 1472/RPP1/443-65/07/SZU z dnia 25 maja 2007 r. uznał, że Spółka w przypadku zakupu paliwa do tych pojazdów ma prawo dokonać obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W związku z powyższym nie jest w ocenie tutejszego organu podatkowego spełniony warunek wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do zaliczenia tak naliczonego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów. Wobec powyższego zaliczenie tego wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że Spółka zgodnie z art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa powinna złożyć korekty zeznań CIT-8 za lata podatkowe, w których dokonywała zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w/w podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do samochodów demonstracyjnych. Należy ponadto niezwłocznie uiścić powstałą w powyższy sposób zaległość podatkową wraz z odsetkami za zwłokę, których obowiązek obliczenia spoczywa na podatniku (art. 53 § 3 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

W pozostałym zakresie wniosku odnoszącym się do podatku od towarów i usług odpowiedź została udzielona postanowieniem nr 1472/RPP1/443-65/07/SZU z dnia 25 maja 2007 r.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

W związku z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).