Temat interpretacji

Skutki podatkowe związane z likwidacją Spółki i przekazaniem składników majątkowych na rzecz Wspólników

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2019 r. (data wpływu 7 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z likwidacją Spółki i przekazaniem składników majątkowych na rzecz Wspólników (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z likwidacją Spółki i przekazaniem składników majątkowych na rzecz Wspólników.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Aktualnie Wnioskodawca:

1. Wnioskodawca Sp. z o. o. z siedzibą i zarządem na terytorium Polski, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie i zarządzie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.
2. Wspólnikami spółki są dwie osoby fizyczne (osoba pełniąca jednocześnie funkcję Prezesa Zarządu i jej współmałżonek) podlegające nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.
3. W roku 2019 Wspólnicy Spółki zamierzają rozpocząć likwidację Spółki i jeszcze we wrześniu podjęta zostanie uchwała Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników o otwarciu likwidacji.
4. Prezes Zarządu wraz z współmałżonkiem są wspólnikami Spółki. Udziały wynoszą:
   Pani Prezes 77 szt. - 69,37 %, małżonek 34 szt. - 30,63%. Razem wartość nominalna udziałów wynosi zł.
5. W skład majątku Spółki wchodzi oprócz majątku obrotowego, majątek trwały, w tym nabyta przez Spółkę w dniu 29 czerwca 2000 r. nieruchomość, tj. lokal użytkowy. Majątek trwały taki jak notebook, program F-K (w całości umorzone) zostaną spieniężone w trakcie procesu likwidacji. Po zaspokojeniu wierzycieli, pozostaną w masie likwidacyjnej środki pieniężne i nieruchomość, którą Wspólnicy chcą przejąć na współwłasność.
6. Wartość początkowa nieruchomości wynosi zł i jeszcze nie jest w całości zamortyzowana. Wartość amortyzacji na dzień 31 sierpnia 2019 r. wynosi zł, a wartość księgowa (netto) równa się zł.
7. Umowa Spółki milczy na temat przejęcia nieruchomości stanowiącej majątek Spółki likwidowanej na własność dotychczasowych wspólników.
8. Kodeks spółek handlowych nie wprowadza w tym zakresie zakazu.
9. W wyniku podziału majątku pozostałego po zaspokojeniu wierzycieli likwidowanej Spółki, Spółka wyda Udziałowcom powyższą nieruchomość na podstawie niezbędnej uchwały spisanej w formie odrębnego aktu notarialnego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z likwidacją Spółki oraz wydaniem nieruchomości dojdzie w Spółce do powstania przychodu i obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych (CIT)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie składników majątku udziałowcom Spółki w ramach jej likwidacji nie doprowadzi do powstania przychodu do opodatkowania oraz związanego z nim obowiązku zapłaty podatku CIT, w konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku.

Wypłata w formie rzeczowej nie powoduje powstania po stronie spółki przychodu z tytułu odpłatnego zbycia. Wydanie majątku Spółki jej udziałowcom, w tym opisanej nieruchomości nie rodzi powstania zobowiązania wobec Spółki i nie jest świadczeniem niepieniężnym. Wynika to z przepisu art. 14a ustawy o CIT. Zdaniem Wnioskodawcy, zakres stosowania tego przepisu nie obejmuje wydania majątku na skutek likwidacji spółki. Powołany przepis dotyczy sytuacji zaspokajania zobowiązań podatnika. Tymczasem podział majątku likwidowanej spółki nastąpi po zaspokojeniu jej zobowiązań. Ustawodawca nie traktuje podziału majątku jako zaspokojenia zobowiązań likwidowanej spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Tryb likwidacji spółek kapitałowych został uregulowany przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 505, ze zm., dalej: KSH).

Zgodnie z art. 272 ww. ustawy, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Natomiast, w myśl art. 282 § 1 KSH, likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Nowe interesy mogą wszczynać tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Nieruchomości mogą być zbywane w drodze publicznej licytacji, a z wolnej ręki - jedynie na mocy uchwały wspólników i po cenie nie niższej od uchwalonej przez wspólników.

Stosownie do art. 286 § 1 i 2 KSH, podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Jednakże, jak stanowi § 3 niniejszego przepisu, umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku.

Ocena skutków podatkowych po stronie Spółki przekazującej ten majątek wymaga ustalenia, czy po jej stronie powstanie przychód podatkowy, czy też nie.

Wykaz zdarzeń uznanych przez ustawodawcę za przychody u podatników podatku dochodowego od osób prawnych zawiera art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, ze zm., dalej: updop). Choć przepis ten w ust. 1 nie wymienia przekazania przez likwidowaną spółkę jej majątku na rzecz udziałowców jako zdarzenia rodzącego taki przychód, to jednak należy wskazać, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie ma charakteru wyczerpującego, lecz jedynie przykładowy. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 sformułowania, że przychodami są w szczególności zdarzenia gospodarcze w przepisie tym wymienione, tj. m.in. otrzymane pieniądze, wartość umorzonych zobowiązań itd.

Jakkolwiek przepisy updop, nie określają wprost, że przeniesienie praw własności składników majątkowych w drodze likwidacji Spółki rodzi przychód podatkowy po stronie Spółki, na gruncie powołanej ustawy, zdarzenie to należy traktować na równi ze zbyciem tych praw.

Jednocześnie, sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 updop. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

Należy wskazać, że pojęcie zbycie nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.), w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zapłata ceny, tj. określonej kwoty pieniężnej. Cena nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać zwolnienia danego podmiotu (dłużnika) z ciążących na nim zobowiązań wobec innego podmiotu.

Stosownie do art. 14a ust. 1 updop, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że w 2019 r. Wspólnicy Spółki zamierzają rozpocząć likwidację Spółki i jeszcze we wrześniu podjęta zostanie uchwała Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników o otwarciu likwidacji. W skład majątku Spółki wchodzi oprócz majątku obrotowego, majątek trwały, w tym nabyta przez Spółkę w dniu 29 czerwca 2000 r. nieruchomość, tj. lokal użytkowy. Majątek trwały taki jak notebook, program F-K (w całości umorzone) zostaną spieniężone w trakcie procesu likwidacji. Po zaspokojeniu wierzycieli, pozostaną w masie likwidacyjnej środki pieniężne i nieruchomość, którą Wspólnicy chcą przejąć na współwłasność. Wartość początkowa nieruchomości wynosi zł i jeszcze nie jest w całości zamortyzowana. Wartość amortyzacji na dzień 31 sierpnia 2019 r. wynosi zł, a wartość księgowa (netto) równa się zł. Umowa Spółki milczy na temat przejęcia nieruchomości stanowiącej majątek Spółki likwidowanej na własność dotychczasowych wspólników. W wyniku podziału majątku pozostałego po zaspokojeniu wierzycieli likwidowanej Spółki, Spółka wyda Udziałowcom powyższą nieruchomość na podstawie niezbędnej uchwały spisanej w formie odrębnego aktu notarialnego.

Wskazać należy, że likwidacja Spółki i przekazanie jej składników majątkowych wspólnikom, którym przysługuje takie uprawnienie, skutkuje powstaniem zobowiązania Spółki do zaspokojenia roszczeń wspólników o przekazanie tych składników. Wykonanie zobowiązania w formie przekazania udziałowcom przez Spółkę składników majątku prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania Spółki. W ten sposób, Spółka jako dłużnik zwolni się z długu, a ww. składniki majątku będą przysługiwały wspólnikom. Prowadzi to do powstania po stronie Spółki przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 14a ust. 1 updop.

Przekazanie udziałowcom składników majątku w drodze likwidacji Spółki należy zatem traktować na gruncie ww. ustawy, na równi ze zbyciem tych praw. Należy zauważyć, że z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama, jak ta, w której Spółka dokonałaby odpłatnego zbycia składników majątkowych, tym samym osiągnęłaby przychód do opodatkowania, a następnie środki pieniężne z tego zbycia przekazałaby uprawnionym wspólnikom. Uznanie, że przekazanie w wyniku likwidacji spółki kapitałowej udziałów, akcji, papierów wartościowych, nieruchomości, środków trwałych do składników majątkowych należy traktować na równi z wypłatą środków pieniężnych spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży składników majątkowych, a następnie reguluje swoje zobowiązania z tytułu likwidacji swojego przedsiębiorstwa byłby opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast podatnik, który bezpośrednio w ww. drodze przeniósł własność składników majątkowych, nie osiągnąłby żadnego przychodu.

Biorąc pod uwagę powyżej wskazane przepisy prawa podatkowego oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że w związku z przekazaniem wskazanych we wniosku składników majątku należących do likwidowanej Spółki (Wnioskodawcy) w drodze przeniesienia na jej wspólników, powstanie po stronie Spółki przychód z odpłatnego zbycia praw, rozpoznany na podstawie art. 12 ust. 1 updop, w związku z art. 14a ust. 1 updop. Przychód ten ma wpływ na powstanie dochodu i może skutkować obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, stosownie do art. 7 ust. 1 updop, jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 wydano/wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej