W informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wskazuje się dochód z przekształcenia w kwocie odpowiadającej sumie nadwyżek wartości poszczególnych składników majątku, ustalonych dla wyniku finansowego netto zgodnie z przepisami o rachunkowości, na dzień przekształcenia, ponad ich wartość podatkową ustaloną na ten dzień - w przypadku podatnika utworzonego w wyniku przekształcenia spółki, którego pierwszy rok podatkowy po przekształceniu jest jednocześnie pierwszym rokiem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Zgodnie z art. 7aa ust. 6 updop:

Przez wartość podatkową składnika majątku, o której mowa w ust. 2 pkt 3, rozumie się wartość niezaliczoną uprzednio w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 lub w rozumieniu art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), jaka zostałaby przyjęta przez podatnika za taki koszt, gdyby składnik ten został przez niego odpłatnie zbyty.

Natomiast, art.  7aa ust. 8 updop, stanowi: 

Przepisy ust. 1-7 stosuje się odpowiednio do podatnika utworzonego z przekształcenia w spółkę przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą albo spółki niebędącej osobą prawną.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że podatnik, który wybrał opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych obowiązany jest dokonać tzw. korekty wstępnej.

W jej ramach powinien:

- zaliczyć do przychodów podatkowych:

- przychody dotychczas wyłącznie rachunkowe,

- koszty dotychczas wyłącznie podatkowe,

- zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów:

- przychody dotychczas wyłącznie podatkowe,

- koszty dotychczas wyłącznie rachunkowe.

Celem korekty wstępnej jest wyeliminowanie sytuacji, w której określony przychód zostanie rozliczony dla celów podatkowych dwukrotnie lub w ogóle nie zostanie uwzględniony w rozliczeniu podatkowym.

Jak wynika z Raportu „Estoński CIT dla Polski. Potencjał, model wdrożenia i oczekiwane efekty” (J. Sarnowski, A. Łożykowski, P. Domaszczyńska, Polski Instytut Ekonomiczny, Warszawa 2020) cyt. „W celu przejścia z ewidencji podatkowej na rachunkowość finansową konieczne jest rozliczenie różnic wynikających z innych zasad ustalania dochodu podatkowego i zysku rachunkowego, dotyczących np. amortyzacji, zasad potrącania odsetek od należności lub zobowiązań, odmiennych zasad rozliczania kosztów w  czasie, odmiennych zasad ustalania kosztów w zakresie odpisów aktualizujących i rezerw, dopuszczalności rozliczenia w rachunkowości wartości godziwej i innych”.

Korekta powinna mieć zastosowanie do różnic przejściowych między wynikiem finansowym, a podatkowym podatnika. Zgodnie bowiem z art. 7aa ust. 2 updop:

Przepisów ust. 1 pkt 1 lit. a i b nie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 4, oraz kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Zwiększenie przychodów lub kosztów uzyskania przychodów nie będzie miało zatem zastosowania w sytuacji, gdy dana kategoria jest różnicą o charakterze trwałym, wynikającą z nieuznawania danej kategorii za przychód lub koszt na podstawie przepisów o rachunkowości – np. nie będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów – przychody wyłącznie podatkowe, np. z nieodpłatnych świadczeń.

W ten sposób podatnik ujednolici swoje rozliczenia podatkowe i rachunkowe, gdyż po wyborze ryczałtu, jego przychody i koszty ustalane dla celów rachunkowych, staną się również kategoriami podatkowymi.

Powyższe uwagi na temat korekty wstępnej zawiera również projekt Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych z 8 grudnia 2020 r. (pkt 2.2) oraz Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 r. (pkt 2.2), który dotyczy przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2022 r.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe i rozlicza się z dochodu od osób fizycznych podatkiem liniowym. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca zamierza w 2022 roku przekształcić prowadzoną działalnością gospodarczą (dalej: „IDG”) w prosta spółkę akcyjną (dalej: „PSA”), zostając jednym udziałowcem PSA, w oparciu o art. 551 § 5ustawy Kodeks Spółek Handlowych oraz opodatkować po przekształceniu, PSA podatkiem ryczałtowym od dochodów spółek (tzw. estoński CIT). Majątek trwały (środki trwałe) i wartości niematerialne i prawne są amortyzowane w IDG z zastosowaniem obowiązujących w podatku liniowym stawek amortyzacji. Po przekształceniu, PSA będzie kontynuować podatkową metodę amortyzacji przyjętą przez IDG wraz z uwzględnieniem odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez IDG i z zachowaniem wartości początkowej środków trwałych. Wszystkie środki trwałe w spółce przekształconej będą podlegać kontynuacji wyceny dla celów ustalenia kosztów i wyniku finansowego.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy zawartych we wniosku dotyczących powstania dochodu z przekształcenia, należy zauważyć, że wyżej cytowane przepisy mają również zastosowanie do podatnika utworzonego z przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w prostą spółkę akcyjną.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w związku z przekształceniem jednoosobowej działalności gospodarczej w prostą spółkę akcyjną, na dzień przekształcenia nie nastąpi przeszacowanie majątku trwałego do wartości rynkowej.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że wystąpi nadwyżka wartości bilansowej samochodu osobowego przekraczająca wartość ustaloną dla celów amortyzacji w wysokości 150 000 zł.

Ad 1.

Odnosząc się do pyt. nr 1 należy wskazać, że nadwyżka wartości poszczególnych składników majątku, ustalona dla wyniku finansowego netto zgodnie z przepisami o rachunkowości, na dzień przekształcenia, ponad ich wartość podatkową ustaloną na ten dzień może wynikać z różnego kwalifikowania wydatków na nabycie składników majątkowych do kosztów na podstawie updop i kosztów na podstawie ustawy o rachunkowości.

Z treści przepisów regulujących dochód z przekształcenia nie wynika, że aby dochód taki powstał musi wystąpić przeszacowanie wartości składników majątku spółki przekształcanej. Gdyby zamiarem ustawodawcy było, żeby w przypadku kontynuacji wyceny składników majątkowych spółki przekształcanej przez spółkę przekształconą, dochód z przekształcenia nie powstał, norma art. 7aa ust. 2 pkt 3 przybrałaby z pewnością inne brzmienie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia - czy powstanie dochód z przekształcenia, o którym mowa w art. 7aa ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych jako kwota odpowiadająca sumie nadwyżek wartości poszczególnych składników majątku, ustalonych dla wyniku finansowego netto zgodnie z przepisami o rachunkowości, na dzień przekształcenia, ponad ich wartość podatkową ustaloną na ten dzień, jeżeli nie nastąpi przekształcenia majątku trwałego do wartości rynkowej - należy ocenić jako nieprawidłowe.

Ad 2.

Odnosząc się z kolei do pyt. nr 2 zauważyć należy, że przejęcie również w wyniku przekształcenia majątku trwałego wg dotychczasowej wartości bilansowej (wartość początkowa i umorzenie) i kontynuacja amortyzacji wg dotychczasowych zasad, nie może każdorazowo oznaczać, że nie powstanie dochód z przekształcenia.

Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 7aa ust. 2 pkt 3 updop, dochód z przekształcenia odpowiada sumie nadwyżek wartości poszczególnych składników majątku, ustalonych dla wyniku finansowego netto zgodnie z przepisami o rachunkowości, na dzień przekształcenia, ponad ich wartość podatkową ustaloną na ten dzień. W celu zatem ustalenia dochodu z przekształcenia należy każdorazowo porównywać wskazane w powyższym przepisie wartości.

Dochód z przekształcenia może wynikać zatem z różnego kwalifikowania wydatków na nabycie składników majątkowych do kosztów na podstawie updop i kosztów na podstawie ustawy o rachunkowości. Przyjęcie przez Wnioskodawcę majątku trwałego wg dotychczasowej wartości bilansowej i kontynuacja amortyzacji wg dotychczasowych zasad, nie musi w każdym przypadku oznaczać, że wartość dla celów podatkowych takich składników majątku nie będzie niższa niż wartość dla wyniku finansowego netto zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia - czy przejęcie, w wyniku przekształcenia indywidualnej działalności gospodarczej w prostą spółkę akcyjną, majątku trwałego wg dotychczasowej wartości bilansowej (wartość początkowa i umorzenie) i kontynuacja amortyzacji wg dotychczasowych zasad, spowoduje powstanie dochodu z przekształcenia, należy ocenić jako nieprawidłowe.

Ad 3.

Pytanie nr 3 dotyczy tego, czy nadwyżka wartości bilansowej samochodu osobowego przekraczająca wartość ustaloną dla celów amortyzacji w wysokości 150 000 zł stanowi dochód z przekształcenia.

Jak wynika z opisu sprawy samochód osobowy ma wartość początkową/bilansową powyżej 150 000 zł tj. wyższą od wartości podatkowej.

W takich okolicznościach niewątpliwie należy ustalić dochód z przekształcenia zgodnie z art. 7aa ust. 2 pkt 3 updop, który będzie odpowiadać nadwyżce wartości samochodu osobowego, ustalonej dla wyniku finansowego netto zgodnie z przepisami o rachunkowości na dzień przekształcenia, ponad wartość podatkową tego samochodu ustaloną zgodnie z art. 7aa ust. 6 updop.

Zauważyć należy jednak, że ustalenie ww. dochodu z przekształcenia nie może domyślnie oznaczać porównania wartości bilansowej samochodu osobowego ustalonej dla wyniku finansowego netto, z kwotą 150 000 zł (co sugeruje pytanie wnioskodawcy). Kwota 150 000 zł nie musi zawsze odpowiadać wartości podatkowej, o której mowa w art. 7aa ust. 6 updop, tj. wartości niezaliczonej uprzednio w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów, jaka zostałaby przyjęta przez podatnika za taki koszt, gdyby składnik ten został przez niego odpłatnie zbyty.

W powyższym przypadku przy ustalaniu wartości podatkowej samochodu osobowego należy mieć na uwadze, przepis art. 16 ust. 5i updop, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym są wydatki na jego nabycie, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, w części nieprzekraczającej odpowiednio kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 4 (150 000 zł), po pomniejszeniu tych wydatków o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy nadwyżka wartości bilansowej samochodu osobowego przekraczająca wartość ustaloną dla celów amortyzacji w wysokości 150 000 zł stanowi dochód do opodatkowania, o którym mowa w art. 7aa ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).