Czy wartość wynagrodzenia pożyczkodawcy z tytułu udzielenia Pożyczki partycypacyjnej pomniejszy kwotę zysku przypadającego na Spółkę dla celów art. 5 ust. 1 ustawy CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wartość wynagrodzenia pożyczkodawcy z tytułu udzielenia Pożyczki partycypacyjnej pomniejszy kwotę zysku przypadającego na Spółkę dla celów art. 5 ust. 1 ustawy CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 7 lipca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X SKA (dalej: Wnioskodawca, Podatnik, Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski. Spółka dokonuje inwestycji, polegających na zakupie wierzytelności lub innych aktywów.

Spółka zawarła dotychczas i zamierza zawierać w przyszłości umowy zatytułowane jako pożyczki partycypacyjne, których istotą jest i będzie zapewnienie finansowanie konkretnych przedsięwzięć inwestycyjnych (dalej: Pożyczka partycypacyjna).

W ramach umowy Pożyczki partycypacyjnej - Wnioskodawca otrzymuje od:

a)osób prawnych będących podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) i  podlegających nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski oraz

b)osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, podlegających na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu

środki pieniężne na sfinansowanie nabycia konkretnego aktywa. Środki otrzymywane w  ramach Pożyczki są nieoprocentowane, a pożyczkodawcy, po spełnieniu określonych w  umowie warunków, przysługuje:

a)zwrot udzielonego finansowania (kapitału) oraz

b)wynagrodzenie w wysokości iloczynu przyjętego procentowego udziału w zysku oraz osiągniętego „zysku z tytułu inwestycji” (w momencie i pod warunkiem jego osiągnięcia).

Każdorazowo „zysk z tytułu inwestycji” jest definiowany na potrzeby konkretnej umowy. Przykładowo jako „zysk z tytułu inwestycji” strony mogą rozumieć dodatnią różnicę pomiędzy wartością spłaty wierzytelności przez dłużnika na rzecz Spółki a kosztami inwestycji.

Celem pełniejszego zobrazowania stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego posłużymy się niżej opisanym przykładem.

Spółka otrzymuje dwie pożyczki partycypacyjne, w tym:

a)50 jednostek pieniężnych (dalej: j.p.) od osoby prawnej podlegającej w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu;

b)50 j.p. od osoby fizycznej nieprowadzącej jednoosobowej działalności gospodarczej, podlegającej w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W zamian za udzielone pożyczki partycypacyjne na sfinansowanie zakupu konkretnego aktywa - obu pożyczkodawcom przysługuje po 25% udziału w „zysku tytułu inwestycji”. Następnie Spółka nabywa wierzytelność lub inne aktywo za 150 j.p. (50 j.p. finansowane jest kapitałem własnym Spółki). Zysk z tytułu inwestycji osiągany jest wskutek sprzedaży wierzytelności (lub innego aktywa) z marżą na rzecz podmiotu zewnętrznego. Przykładowo cena transakcyjna wynosi 200 j.p., a „zysk z tytułu inwestycji” do podziału pomiędzy Spółką a  pożyczkodawcami równy jest 50 j.p. (25 j.p. dla Spółki oraz po 12,5 j.p. dla każdego z  pożyczkodawców).

Dodatkowo  w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 7 lipca 2022 r. wskazaliście Państwo, że:

1)pozyskane z umowy pożyczki partycypacyjnej środki wydatkowane będą wyłącznie na sfinansowanie wydatków związanych z inwestycją w zakresie przewidzianym umową;

2)Pożyczkodawcy będą mieli możliwość współdecydowania/kontroli w zakresie wskazanych we wniosku inwestycji;

3)Pożyczkodawcy będą ponosili ryzyko ekonomiczne wskazanych we wniosku inwestycji (np. utraty zaangażowanych środków);

4)umowa pożyczki partycypacyjnej będzie ściśle określała zasady wynagrodzenia (w szczególności wynagrodzenie będzie uzależnione od wyników inwestycji);

5)Wynagrodzenie (udział w zysku z inwestycji) będzie ustalane proporcjonalnie do zaangażowanych środków oraz z uwzględnieniem ponoszonych ryzyk przez Spółkę (udział w zysku, rozumianym jako różnicę pomiędzy przychodem a wydatkami, określonymi umową, będzie ustalany procentowo);

6)pożyczki partycypacyjne będą udzielane na okres do momentu, w którym inwestycja zostanie zakończona i będzie istniała możliwość określenia zysku lub straty jaką wygenerowała;

7)umowy pożyczki partycypacyjnej będą ściśle określały zasady spłaty pożyczki (po wystąpieniu zdarzenia określonego zdarzenia przyszłego/zakończenia inwestycji - środki uzyskane w pierwszej kolejności będą rozdysponowane na spłatę kapitału pożyczek, a  w  przypadku gdy osiągnięty zostanie zysk - zostanie on podzielony wg zasad przewidzianych umową).

Pytanie

Czy wartość wynagrodzenia pożyczkodawcy z tytułu udzielenia Pożyczki partycypacyjnej (zwanego zamiennie udziałem w „zysku z tytułu inwestycji”) pomniejszy kwotę zysku przypadającego na Spółkę dla celów art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie od Pożyczki partycypacyjnej (wypłacany udział w  „zysku z tytułu inwestycji”) pomniejsza zysk przypadający na Spółkę dla celów art. 5 ust. 1 Ustawy CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na charakter Pożyczki partycypacyjnej będzie miała ona wpływ nie tylko na dochód pożyczkodawcy, ale także na rozliczenia wspólników SPK na gruncie podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy CIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Podobne brzemiennie wprowadza art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, zgodnie z którym: Przychody z  udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w  zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust.  1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Natomiast art. 5 ust. 2 Ustawy CIT (odpowiednio art. 8 ust. 2 Ustawy PIT) wskazuje, iż te same zasady stosuje się odpowiednio do

a)rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;

b)zwolnień oraz ulg podatkowych.

Odnosząc się do sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym, Pożyczka partycypacyjna nie daje pożyczkodawcy praw identycznych do ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce osobowej prawa handlowego (niebędącej osobą prawną), jednakże, pożyczkodawca zyskuje możliwość kontroli procesu inwestycyjnego oraz ponosi ryzyko ekonomiczne do wysokości udzielonej pożyczki.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie umowy Pożyczki partycypacyjnej powinno być dla celów podatkowych traktowane przez Spółkę jak i jej kontrahentów jako „wspólne przedsięwzięcie”.

Ustawa CIT, a także Ustawa PIT nie zawierają legalnej definicji „wspólnego przedsięwzięcia”. Zgodnie z potocznym rozumieniem, słowo to wywodzi się od wyrazu „przedsięwziąć”, czyli - jak podaje Słownik Języka Polskiego PWN, red. M. Szymczak, t. 2, s. 968 - „przystąpić do wykonania czegoś, zdecydować się na wykonanie czegoś”.

„Będzie to zatem wspólne działanie kilku podmiotów celem osiągnięcia zamierzonego celu. Celem tym może być osiągnięcie zysku, ale także wspólne przedsięwzięcie może realizować inne cele, np. wspólna reklama. (...) Wysokość udziału w przychodach z takiego wspólnego przedsięwzięcia poszczególnych uczestników będzie wynikała z umowy regulującej to przedsięwzięcie” (Dorota Jaszczak, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. III).

Wspólne przedsięwzięcie charakteryzuje się tym, iż „dwóch lub więcej wspólników przedsięwzięcia jest związanych ustaleniami umownymi oraz że owe ustalenia umowne ustanawiają sprawowanie współkontroli. Działalność wykonywana w ramach wspólnego przedsięwzięcia może być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, jednakże do uznania takiej działalności za wspólne przedsięwzięcie wystarczy jednokrotne jej wykonanie, nie musi to być więc działalność nastawiona na wykonanie w sposób powtarzający się” (indywidualna interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 maja 2010 r., Znak: ILPB3/423-135/10-4/GC).

Zdaniem Wnioskodawcy, Pożyczka partycypacyjna wypełnia warunki wspólnego przedsięwzięcia wskazane powyżej - strony umowy Pożyczki partycypacyjnej łączy wspólna inwestycja, nad którą mają możliwość kontroli oraz z której będą czerpać potencjalne zyski. Jednocześnie sposób wypłaty wynagrodzenia od udzielonej Pożyczki partycypacyjnej wskazuje na to, iż nie może być ona traktowana na gruncie przepisów podatkowych jak tradycyjna pożyczka.

Wynagrodzenie pożyczkodawcy przy tradycyjnej pożyczce stanowią odsetki. W prawie podatkowym brak jest definicji odsetek, również ustawa - Kodeks Cywilny nie zawiera ustawowej definicji odsetek, definicję taką wypracowało jednak orzecznictwo. Przykładowo w uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 1991 r. (III CZP 21/91, OSNC 1991, nr 10-12, poz. 121) stwierdzono, że „odsetki stanowią wynagrodzenie za używanie cudzych pieniędzy lub innych rzeczy zamiennych, płatne z reguły w rzeczach zamiennych tego samego rodzaju co dług główny, w stosunku do jego wysokości i czasu trwania używania”. Wskazuje się również, iż odsetki powinny być obliczane za pomocą stopy procentowej i w stosunku do kapitału.

Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być: w zdarzeniu przyszłym) wysokość wynagrodzenia z tytułu zawarcia umowy Pożyczki partycypacyjnej będzie uzależniona od wyniku zakończenia inwestycji (np. spłata wierzytelności przez dłużnika lub podział środków w ramach egzekucji komorniczej).

Zdaniem Wnioskodawcy, tak wyliczane wynagrodzenie z tytułu udzielenia Pożyczki partycypacyjnej nie może być traktowane jak wynagrodzenie w formie tradycyjnych odsetek.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów i aktualnych stanowiskach organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 grudnia 2010 r. (IPPB3/423-580/10-5/JB) wskazał, że „sam fakt, że kapitał został udostępniony przez Pożyczkodawcę na określony czas, a po upływie tego czasu - bądź wcześniej w przypadku wcześniejszej spłaty - zostanie zwrócony, nie może decydować o uznaniu przedmiotowej umowy za umowę pożyczki w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Istotne są bowiem również pozostałe warunki, na jakich została zawarta ta umowa”. Dyrektor wskazuje, że ważne są także warunki dotyczące wynagrodzenia za udzielenie pożyczki, tj. czy wynagrodzenie zawiera oprócz ustalonych odsetek udział w wyniku finansowym spółki oraz uprawnienia pożyczkodawcy we współdecydowaniu w zakresie działalności spółki. Zwraca uwagę na różnicę pomiędzy umową klasycznej pożyczki a umową uzależniającą wynagrodzenie od zysku spółki, wynikającą z uzależnienia wypłaty dodatkowego wynagrodzenia od sukcesu ekonomicznego przedsięwzięcia, w wyniku podjęcia dodatkowego ryzyka ekonomicznego. Zdaniem Dyrektora: „W przedmiotowej sprawie, wprawdzie Pożyczkodawca nie otrzymuje w Spółce praw głosu, jednakże ma prawo do jej kontrolowania i udziału w podejmowaniu istotnych z punktu widzenia realizowanego projektu deweloperskiego decyzji, a w szczególności takich, które mogłyby negatywnie wpłynąć na przyszły zysk z inwestycji. A zatem przedmiotowa umowa, mimo iż nazwana umową pożyczki, jest w istocie umową zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. Sposób podatkowego rozliczania tego typu przedsięwzięć ustawodawca przewidział w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

W uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 sierpnia 2012 r. (sygn. II FSK 42/11) wskazano również, iż jeżeli wynagrodzenie za udostępnienie określonej ilości pieniądza przyjęłoby formę zależną od zysku albo obrotu to „nie można mówić o odsetkach, bowiem mamy tu do czynienia z inną formą wynagrodzenia ustaloną przez strony na zasadzie swobody zawierania umów wynikającą z art. 353 ustawy - Kodeks cywilny”.

Podsumowując należy stwierdzić, iż w stosunku do przychodów pożyczkodawcy z tytułu udzielenia Pożyczki partycypacyjnej powinny mieć zastosowanie regulacje z art. 5 Ustawy CIT (odpowiednio art. 8 Ustawy PIT), tj. dotyczące opodatkowania przychodów z udziału w   zysku/wspólnym przedsięwzięciu. Tym samym przy ustalaniu przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia - należało będzie ustalać je proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku przez konkretnego kontraktora, tj. Spółka swoje przychody i zyski powinna ustalić przy uwzględnieniu zysków przypadających na pożyczkodawcę (pożyczkodawców) z  tytułu udzielenia Pożyczki partycypacyjnej. W rezultacie, wynagrodzenie z tytułu Pożyczki partycypacyjnej (udział w zysku) pomniejszy zysk przypadający na Spółkę, dla celów art. 5 ust. 1 i 2 Ustawy CIT.

Przenosząc powyższe rozważania na przykład podany w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego - Spółka w takiej sytuacji powinna opodatkować podatkiem dochodowym od osób prawnych wyłącznie 25 j.p. (jako zysk przypisany do jej udziału). Rozdysponowany zysk na rzecz pożyczkodawców (łącznie 25 j.p.) nie może zostać przez Spółkę zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, ale jednocześnie nie stanowi on przychodu po stronie Spółki. Stanowisko Wnioskodawcy zostało pośrednio potwierdzone w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7  lutego 2020 r., Znak: 0112- KDIL2-2.4011.93.2019.1.WS. 

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Kwestie osiągania przychodów i rozliczania kosztów związanych z udziałem we wspólnym przedsięwzięciu, uregulowane są w art. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: ustawa CIT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy CIT ,

W myśl natomiast art. 5 ust. 2 ustawy CIT,

Podkreślić należy, że przepis art. 5 ustawy CIT określa sposób podziału i  opodatkowania przychodu ze źródeł przychodów będących źródłami wspólnymi dla więcej niż jednego podatnika, z  wyjątkiem przychodów z udziału w spółce będącej osobą prawną. Ponieważ identyczne reguły dotyczą rozliczania kosztów uzyskania przychodów oraz zwolnień i ulg podatkowych, komentowany przepis w istocie ustanawia zasadę obliczania dochodu ze wspólnych źródeł przychodów oraz wymiaru podatku od tego dochodu. Przychody ze źródeł wspólnych opodatkowuje się osobno u każdego z podatników. Przychód z omawianych źródeł stanowi taką część przychodu wspólników ze wspólnego przedsięwzięcia, jaka odpowiada udziałowi podatnika. Ustalona w powyższy sposób suma przychodu podlega łączeniu z innymi, podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przychodami podatnika.

Zatem z podatkowego punktu widzenia konsekwencją wspólnego przedsięwzięcia, jest to, że przychody i koszty każdego z uczestników wspólnego przedsięwzięcia po pomniejszeniu o  koszty uzyskania przychodów opodatkowane są odrębnie u każdego z nich, proporcjonalnie do posiadanego udziałów w tym przedsięwzięciu.

W przepisach ustawy CIT, nie ma definicji pojęcia „wspólne przedsięwzięcie”. Niewątpliwie z  wykładni językowej przepisu art. 5 ust. 1 ustawy CIT wynika, że w przepisie tym mowa jest o takim wspólnym przedsięwzięciu, które nie stanowi ani podejmowania działalności w  ramach spółki prawa cywilnego, czy też spółki osobowej prawa handlowego, ani nie jest związane ze współwłasnością, współposiadaniem i współużytkowaniem.

W doktrynie prawa podatkowego przyjęto, że przez wspólne przedsięwzięcie należy rozumieć wspólne zorganizowane działanie kilku podmiotów nakierowane na osiągnięcie zamierzonego celu (zobacz: Współpraca w ramach „wspólnego przedsięwzięcia”– wybrane problemy podatkowe, Agnieszka Sobiech, Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia nr 5/2016 (83),    cz. 1, http://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.ekon-element-000171439874).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje inwestycji, polegających na zakupie wierzytelności lub innych aktywów. Spółka zawarła dotychczas i  zamierza zawierać w przyszłości umowy zatytułowane jako pożyczki partycypacyjne, których istotą jest i będzie zapewnienie finansowanie konkretnych przedsięwzięć inwestycyjnych (Pożyczka partycypacyjna). W ramach umowy Pożyczki partycypacyjnej - Wnioskodawca otrzymuje od osób prawnych lub osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, środki pieniężne na sfinansowanie nabycia konkretnego aktywa. Środki otrzymywane w  ramach Pożyczki są nieoprocentowane, a pożyczkodawcy, po spełnieniu określonych w  umowie warunków, przysługuje:

c)zwrot udzielonego finansowania (kapitału) oraz

d)wynagrodzenie w wysokości iloczynu przyjętego procentowego udziału w zysku oraz osiągniętego „zysku z tytułu inwestycji” (w momencie i pod warunkiem jego osiągnięcia).

Każdorazowo „zysk z tytułu inwestycji” jest definiowany na potrzeby konkretnej umowy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia czy wartość wynagrodzenia pożyczkodawcy z tytułu udzielenia Pożyczki partycypacyjnej (zwanego udziałem w  „zysku z  tytułu inwestycji”) pomniejszy kwotę zysku przypadającego na Spółkę dla celów art. 5 ust.  1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z brakiem definicji pożyczki w polskim ustawodawstwie podatkowym, należy sięgnąć do definicji umowy pożyczki, uregulowanej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Zgodnie z art. 720 § 1 ww. ustawy, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowa ta może być zawarta bez wynagrodzenia, jak również odpłatnie. Odpłatność umowy przybiera postać odsetek.

Z kolei zgodnie z internetowym słownikiem PWN „partycypować” to «ponosić wspólnie z  kimś koszty jakiegoś przedsięwzięcia lub mieć udział w zyskach»

Zatem pożyczka partycypacyjna to rodzaj pożyczki przeznaczonej dla firm charakteryzującej się udziałem pożyczkodawcy w zyskach finansowanej firmy, oprócz poboru stałych odsetek.

Biorąc pod uwagę przytoczoną wyżej definicję pożyczki oraz wskazane w opisie sprawy postanowienia umów pożyczki partycypacyjnej, należy stwierdzić, że umów, które zawierane będą przez Spółkę nie można traktować na równi z pożyczką w rozumieniu art. 720 Kodeksu cywilnego. Sam fakt, że kapitał zostanie udostępniony przez pożyczkodawców na określony czas, a po upływie tego czasu  zostanie zwrócony, nie może decydować o uznaniu przedmiotowych umów za umowy pożyczki w  rozumieniu Kodeksu cywilnego. Istotne są bowiem również pozostałe warunki, na jakich będą zawarte te umowy. Jak bowiem wynika z  wniosku:

- Pożyczkodawcy będą mieli możliwość współdecydowania/kontroli w zakresie wskazanych we wniosku inwestycji;

- Pożyczkodawcy będą ponosili ryzyko ekonomiczne wskazanych we wniosku inwestycji (np. utraty zaangażowanych środków);

- umowa pożyczki partycypacyjnej będzie ściśle określała zasady wynagrodzenia (w szczególności wynagrodzenie będzie uzależnione od wyników inwestycji);

- wynagrodzenie (udział w zysku z inwestycji) będzie ustalane proporcjonalnie do zaangażowanych środków oraz z uwzględnieniem ponoszonych ryzyk przez Spółkę (udział w zysku, rozumianym jako różnicę pomiędzy przychodem a wydatkami, określonymi umową, będzie ustalany procentowo);

- pożyczki partycypacyjne będą udzielane na okres do momentu, w którym inwestycja zostanie zakończona i będzie istniała możliwość określenia zysku lub straty jaką wygenerowała;

- umowy pożyczki partycypacyjnej będą ściśle określały zasady spłaty pożyczki (po wystąpieniu zdarzenia określonego zdarzenia przyszłego/zakończenia inwestycji - środki uzyskane w pierwszej kolejności będą rozdysponowane na spłatę kapitału pożyczek, a w przypadku gdy osiągnięty zostanie zysk - zostanie on podzielony wg zasad przewidzianych umową).- udzielone finansowanie zostaje zwrócone w całości w przypadku, gdy osiągnięty przychód z inwestycji wyniesie minimum wartość poniesionych na inwestycję wydatków (w przypadku, gdy osiągnięty z inwestycji przychód stanowić będzie jedynie 50% poniesionych wydatków – zwrócone zostanie 50% otrzymanego finansowania).

Zgodzić się zatem należy z Wnioskodawcą, że powyższe warunki pozwalają na zakwalifikowanie wskazanych we wniosku pożyczek partycypacyjnych jako „wspólne przedsięwzięcie”, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy CIT.

W konsekwencji stronom umowy pożyczek partycypacyjnych określony zostanie podlegający opodatkowaniu udział w  zysku ze wspólnego przedsięwzięcia, w wysokości odpowiadającej ustalonemu w ww. umowach udziałowi w „zysku z inwestycji” przypadającego na strony umowy. 

Tym samym zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że wynagrodzenie z tytułu wskazanych we wniosku pożyczek partycypacyjnych (udział w zysku) wypłacany Pożyczkodawcom pomniejszy zysk przypadający na Spółkę, dla celów art. 5 ust. 1 Ustawy CIT. Przypadający Pożyczkodawcom udział w zysku ze wspólnego przedsięwzięcia nie będzie mógł zatem zostać zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu, ale jednocześnie nie będzie stanowił on przychodu po stronie Spółki.

Wskutek powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W pozostałym zakresie wniosku, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).