Czy obecne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w taki sposób, że zgodnie z opisanym stanem faktycznym (winno by... - Interpretacja - 0111-KDIB1-3.4010.34.2022.1.IZ

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 30 maja 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.34.2022.1.IZ

Temat interpretacji

Czy obecne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w taki sposób, że zgodnie z opisanym stanem faktycznym (winno być: zdarzeniem przyszłym), wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego (w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa) przez wspólnika spółki, umożliwi Wnioskodawcy ustalenie wartości początkowej zarejestrowanych znaków towarowych będących elementem składowym wnoszonej ZCP według ich wartości rynkowej i dokonywania, od wartości rynkowej tychże zarejestrowanych znaków towarowych odpisów amortyzacyjnych, które będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy obecne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w taki sposób, że wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego (w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa) przez wspólnika spółki, umożliwi Wnioskodawcy ustalenie wartości początkowej zarejestrowanych znaków towarowych będących elementem składowym wnoszonej ZCP według ich wartości rynkowej i dokonywania, od wartości rynkowej tychże zarejestrowanych znaków towarowych odpisów amortyzacyjnych, które będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (C sp. z o.o. sp.k.) jest spółką komandytową z siedzibą w miejscowości (…), województwo (…). Spółka została zarejestrowana od dnia (...) 2019 r. w Rejestrze Przedsiębiorców KRS, jest podatnikiem VAT czynnym. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca zarządza głównym swoim projektem, tj. (…). Jest to nowoczesna hala magazynowa wysokiego składowania wyposażona w 76 kompletnych doków przeładunkowych i trzy bramy z poziomu zero. Jest to budynek o konstrukcji mieszanej (słupy żelbetowe, stalowa konstrukcja dachu) w rozstawie 22,5m x 49m zaliczany do kategorii budynków PM o gęstości obciążenia ogniowego 4000 MJ/m2. Cały budynek wyposażony jest w instalację p-poż (immuno) monitorującą elektronicznie zagrożenia pożarowe oraz instalację tryskaczową z zasobnikiem na wodę o pojemności 950 m3 oraz własną pompownią zasilaną silnikiem diesla. Hala przeznaczona jest pod wynajem, jako powierzchnia deweloperska (BTS). Wewnątrz i na zewnątrz obiektu zastosowano energooszczędne oświetlenie LED. W budynku zaprojektowano zaawansowaną instalację C.O., instalację wentylacji mechanicznej z rekuperacją i klimatyzacją w części biurowej. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej współpracuje głównie z kontrahentami krajowymi. Wnioskodawca posiada stronę internetową, jest rozpoznawany w social mediach oraz w środkach masowego przekazu. Spółka posiada współpracowników, środki trwałe, nieruchomości. Wnioskodawca płaci na bieżąco podatki bezpośrednie i pośrednie i nie jest dłużnikiem w postępowaniu egzekucyjnym. W stosunku do Wnioskodawcy nie wszczęto postępowania likwidacyjnego, upadłościowego. Spółka posiada komplementariusza (C1 sp. z o.o.) oraz komandytariuszy (trzy osoby fizyczne i jedna osoba prawna). Wszyscy wspólnicy C sp. z o.o. sp.k. są rezydentami polskimi i mają siedzibę (lub miejsce zamieszkania) w Polsce. Intencją Wnioskodawcy w ramach przedmiotowego zapytania jest ustalenie interpretacji przepisów odnoszących się do planowanej transakcji. Jeden ze wspólników (R.K.) jako uprawniony wystąpił o objęcie ochroną prawną znaku towarowego „…”. Jako osoba, która wytworzyła przedmiotowy znak oraz jest jej wyłącznym właścicielem - przesłała stosowny wniosek do Urzędu Patentowego. Na dzień złożenia wniosku, procedura zgłoszeniowa zbliża się do końca co uprawdopodobnia tezę, iż Wspólnik C sp. z o.o. sp.k. uzyska prawa wyłączne do znaku towarowego „…”. Powodem rejestracji znaku jest m.in. chęć zabezpieczenia interesu marki, która staje się cennym i wartościowym prawem niematerialnym. W przyszłości, po uzyskaniu prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego RP o objęcie ochroną prawną znaku towarowego (graficznego) - …, Komandytariusz wspomniany zamierza wnieść przedmiotowe prawo majątkowe do tego znaku towarowego do spółki C sp. z o.o. sp.k. tytułem wkładu niepieniężnego. Ponieważ znak (logo) objęte zgłoszeniem do Urzędu Patentowego (nie było dotychczas związane z działalnością gospodarczą Komandytariusza) łączy się niepodzielnie z prawem do klienteli oraz innymi składnikami w ramach definicji przedsiębiorstwa (na gruncie prawa cywilnego) Komandytariusz zamierza wnieść w przyszłości przedmiotowe prawo niematerialne (w ramach Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa - w skrócie „ZCP”). Wskutek tego znak towarowy i wszelkie związane z tym prawa będą przysługiwały wyłącznie Wnioskodawcy. Należy zaznaczyć, że znak towarowy nie podlegał nigdy amortyzacji i nie ma możliwości ustalenia wydatków na wytworzenie znaku. Jednocześnie, zarówno Komandytariusz jak i Wnioskodawca ustalili, że w przyszłości wykluczona jest możliwość użytkowania (np. w formie licencji) przedmiotowego prawa (dot. znaku towarowego) przez Komandytariusza (R.K.).

Wnioskodawca zamierza uzyskany znak towarowy (prawo majątkowe) wykorzystywać wyłącznie dla celów działalności gospodarczej przez wiele lat. Wartość początkowa znaku towarowego dla celów amortyzacji na gruncie ustawy o podatku dochodowym do osób prawnych będzie tożsama z wartością rynkową tegoż znaku towarowego, wpisaną w akt notarialny dokumentujący przyszły aport prawa do znaku towarowego (w ramach ZCP). Na dzień wniesienia ZCP do C sp. z o.o. sp.k. prawo do znaku towarowego nie będzie ujęte w ewidencji działalności gospodarczej, z której zostanie wydzielony ZCP i wniesiony do C sp. z o.o. sp.k. Wartość znaku towarowego będzie ustalana na dzień wniesienia aportu, jednak nie będzie niższa niż 100.000 PLN. Należy podkreślić, że prawo do znaku towarowego, o którym mowa wspólnik ten nie otrzymał w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną (bądź wystąpienia z takiej spółki) wystąpienia z takiej spółki albo zmniejszenia udziału kapitałowego w takiej spółce.

Przedmiotowy wniosek dotyczy wątpliwości co do zastosowania przepisów oraz ich rozumienia w kontekście zaliczania w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przyjętego (w formie aportu - w ramach ZCP) prawa majątkowego do znaku towarowego objętego prawem ochronnym na terenie RP. Wniosek ten nie dotyczy kwestii amortyzacji innych elementów wnoszonych do spółki komandytowej tytułem ZCP (w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Dz.U. 2021 r. poz. 1800).

Pytanie

Czy obecne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w taki sposób, że zgodnie z opisanym stanem faktycznym (winno być: zdarzeniem przyszłym), wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego (w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa) przez wspólnika spółki, umożliwi Wnioskodawcy ustalenie wartości początkowej zarejestrowanych znaków towarowych będących elementem składowym wnoszonej ZCP według ich wartości rynkowej i dokonywania, od wartości rynkowej tychże zarejestrowanych znaków towarowych odpisów amortyzacyjnych, które będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Przedmiotem aportu do spółki komandytowej (Wnioskodawca) ma być zorganizowana część przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzą różne składniki, w tym prawo majątkowe do znaku towarowego objętego ochroną prawną na terenie RP. Wedle art. 120 ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U. 2021, poz. 324) znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony. Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2021, poz. 1800; w skrócie „ustawa o CIT”) zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W ocenie Wnioskodawcy, to spółka komandytowa (tutaj jako podatnik) wraz z Komandytariuszem (wnoszącym wkład) ma za zadanie zdefiniować czy wnoszony zespół majątkowy spełnia kryterium uznania tego zespołu majątkowego jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa wedle art. 4a pkt 4 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1)spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

2)spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3)prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

4)autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5)licencje,

6)prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

7)wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Biorąc pod uwagę, że prawo majątkowe związane z wyłącznym prawem do znaku towarowego klasyfikuje się jako jedne z Praw własności przemysłowych, należy w tym wypadku odnieść się do art. 16b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Oznacza to, że prawo majątkowe uprawniające do wyłącznego korzystania ze znaku towarowego - zastrzeżonego na terytorium RP przez Urząd Patentowy RP może być amortyzowane w sytuacji gdy prawo to zostaje nabyte od innego podmiotu. W przedmiotowym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), Wnioskodawca będzie uprawniony jako następca prawny, do prawa do znaku towarowego.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie jest uprawniony pierwotny i to Komandytariusz otrzyma jako wnioskujący do Urzędu Patentowego RP decyzję o objęciu znaku towarowego - ochroną prawną, należy bezsprzecznie wskazać, że C sp. z o.o. sp.k. otrzymać może w przyszłości znak towarowy od innego podmiotu (Komandytariusza). Wedle stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), wartość znaku towarowego będzie ustalana na dzień wniesienia aportu, jednak nie będzie niższa niż 100.000 PLN. Oznacza to, że art. 16d ust. 1 ustawy o CIT nie stosuje się. Zgodnie z art. 16g ust. 1, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

1)   w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia,

1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a,

2)   w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia,

3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,

4) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej,

4a) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

a)wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,

b)wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,

c)wartość określoną zgodnie z art. 14 jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.

W ocenie Wnioskodawcy, należy rozumieć w ten sposób, że jeśli znak towarowy nie był amortyzowany, ujęty i wykorzystywany w działalności gospodarczej przez Komandytariusza to w przypadku tego znaku towarowego, wartość początkową należy ustalać w oparciu o wartość rynkową, która musi być podana przy akcie notarialnym dotyczącym aportu ZCP (ze znakiem towarowym) do C sp. z o.o. sp.k.

Jak wskazano, prawo do znaku towarowego, o którym mowa wspólnik ten nie otrzymał w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną (bądź wystąpienia z takiej spółki) wystąpienia z takiej spółki albo zmniejszenia udziału kapitałowego w takiej spółce. Dlatego też, art. 16g ust. 1 pkt 4a lit. a i b ustawy o CIT w tej sprawie się nie stosuje.

W ocenie Wnioskodawcy, na gruncie tej sprawy, należy interpretować art. 16g ust. 14 ustawy o CIT w taki sposób, że wartość początkowa, od której dokonywana jest amortyzacja praw do znaku towarowego „…”, jest tożsama z wartością rynkową znaku towarowego, jaką wpiszą strony aktu notarialnego przewidującego wniesienie do spółki komandytowej aportu w postaci ZCP przez Komandytariusza.

Wedle art. 16h ust. 1 do 3 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się:

1)od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

2)od zamówionego przez armatora taboru transportu morskiego w budowie, o którym mowa w art. 16a ust. 2 pkt 4, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym armator poniósł wydatki na budowę taboru w wysokości co najmniej 10% wartości kontraktowej odrębnie dla każdego obiektu tego taboru; wartość kontraktową, o której mowa w niniejszym punkcie, ustala się na dzień zawarcia umowy na budowę danego obiektu,

3)od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku,

4)4) od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego (ustęp 2 ww. artykułu).

Podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2-7 (ustęp 3 ww. artykułu).

Zgodnie z art. 16h ust. 3a, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład, z zastrzeżeniem ust. 3aa.

Oznacza to, że wskutek aportu ZCP (w ramach, którego jest prawo do znaku towarowego) spółka komandytowa (Wnioskodawca) może dokonywać od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (tj. od pierwszego dnia miesiąca po miesiącu, w którym zgodnie z aktem notarialnym - znak towarowy wszedł w skład majątku Wnioskodawcy).

Zgodnie z art. 16m ust. 1 ustawy o CIT, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

1)od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich – 24 miesiące,

2)od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych - 24 miesiące,

3)od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych - 12 miesięcy,

4)od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 60 miesięcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku znaku towarowego (prawa majątkowego do znaku) Wnioskodawca ma prawo dokonywać od wniesionego prawa do znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych przez okres nie krótszy niż 60 miesięcy.

Warto także odnieść się do art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, nabytych lub wytworzonych przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, a następnie zbytych - w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia. W tym wypadku, wedle stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) zarówno Komandytariusz, który wnosi wkład niepieniężny jak i Wnioskodawca są zgodni co do wyłącznie możliwości wykorzystania (w tym pobierania jakiegokolwiek wynagrodzenia) prawa do znaku towarowego przez Komandytariusza w przyszłości. Celem wniesienia aportu (w ramach, którego jest prawo do znaku towarowego) jest wola przekazania do wyłącznego dysponowania i użytkowania przez C sp. z o.o. sp.k. prawa do znaku towarowego. Taki sam pogląd jak wnioskodawcy zaprezentowano w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in. w:

-interpretacji indywidualnej z 18 października 2016 r., 0111-KDIB2-1.4010.363.2019.2.BKD,

-interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2017 r., 1061-IPTPB3.4511.868.2016.2.MK,

-interpretacji indywidualnej z 7 kwietnia 2020 r., IPPB6/4510-131/15-3/S/TO/SJ.

Wnioskodawca, uważa że w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), spółka wnioskująca ma prawo ustalenia wartości początkowej zarejestrowanych znaków towarowych będących elementem składowym wnoszonej ZCP według ich wartości rynkowej i dokonywania, od wartości rynkowej tychże zarejestrowanych znaków towarowych odpisów amortyzacyjnych, które będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od tych praw do znaku towarowego odbywać się może, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym - wedle aktu notarialnego - własność prawa do znaku towarowego (…) przeszła na C sp. z o.o. sp.k. Wedle Wnioskodawcy stanowisko (opisane we wniosku) C sp. z o.o. sp.k. należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Z opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika m.in., że (…) Jeden ze wspólników (R.K.) jako uprawniony wystąpił o objęcie ochroną prawną znaku towarowego „…”. Jako osoba, która wytworzyła przedmiotowy znak oraz jest jej wyłącznym właścicielem - przesłała stosowny wniosek do Urzędu Patentowego. Na dzień złożenia wniosku, procedura zgłoszeniowa zbliża się do końca co uprawdopodobnia tezę, iż Wspólnik C sp. z o.o. sp.k. uzyska prawa wyłączne do znaku towarowego „…”. Powodem rejestracji znaku jest m.in. chęć zabezpieczenia interesu marki, która staje się cennym i wartościowym prawem niematerialnym. W przyszłości, po uzyskaniu prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego RP o objęcie ochroną prawną znaku towarowego (graficznego) - …, Komandytariusz wspomniany zamierza wnieść przedmiotowe prawo majątkowe do tego znaku towarowego do spółki C sp. z o.o. sp.k. tytułem wkładu niepieniężnego. Ponieważ znak (logo) objęte zgłoszeniem do Urzędu Patentowego (nie było dotychczas związane z działalnością gospodarczą Komandytariusza) łączy się niepodzielnie z prawem do klienteli oraz innymi składnikami w ramach definicji przedsiębiorstwa (na gruncie prawa cywilnego) Komandytariusz zamierza wnieść w przyszłości przedmiotowe prawo niematerialne (w ramach Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa - w skrócie „ZCP”). Wskutek tego znak towarowy i wszelkie związane z tym prawa będą przysługiwały wyłącznie Wnioskodawcy. Należy zaznaczyć, że znak towarowy nie podlegał nigdy amortyzacji i nie ma możliwości ustalenia wydatków na wytworzenie znaku. Jednocześnie, zarówno Komandytariusz jak i Wnioskodawca ustalili, że w przyszłości wykluczona jest możliwość użytkowania (np. w formie licencji) przedmiotowego prawa (dot. znaku towarowego) przez Komandytariusza. Wnioskodawca zamierza uzyskany znak towarowy (prawo majątkowe) wykorzystywać wyłącznie dla celów działalności gospodarczej przez wiele lat.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy obecne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w taki sposób, że wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego (w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa) przez wspólnika spółki, umożliwi Wnioskodawcy ustalenie wartości początkowej zarejestrowanych znaków towarowych będących elementem składowym wnoszonej ZCP według ich wartości rynkowej i dokonywania, od wartości rynkowej tychże zarejestrowanych znaków towarowych odpisów amortyzacyjnych, które będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1s ustawy o CIT,

Na mocy przepisów ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105, dalej: „ustawa nowelizująca”) od 1 stycznia 2022 r. wprowadzono do ustawy o CIT szereg zmian, a także dodano nowe przepisy.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 powołanej wyżej ustawy,

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Co do zasady, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Wynika to z faktu, że tego rodzaju składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia. Stąd ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie – przez odpisy amortyzacyjne – zalicza się do kosztów podatkowych sukcesywnie.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1)(uchylony)

2)spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3)(uchylony)

4)autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5)licencje,

6)prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

7)wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

-zostały nabyte od innego podmiotu,

-nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

-przewidywany okres ich używania przekracza rok,

-wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o CIT przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym, nie podlegają amortyzacji.

W związku z tym, że znak towarowy, o którym mowa we wniosku, charakteryzuje się wszystkimi cechami, o których mowa wyżej, co do zasady, może on stać się przedmiotem amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 ustawy o CIT.

Natomiast, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

odpisów amortyzacyjnych dokonuje się:

od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, aby prawidłowo ustalić podstawę odpisów amortyzacyjnych konieczne jest właściwe ustalenie wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 16g ust. 9 ustawy o CIT,

w razie przekształcenia formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi, w tym również powstałych z przekształcenia spółki.

Natomiast, w  myśl art. 16g ust. 10a ww. ustawy,

przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub komercjalizowanej własności intelektualnej wnoszonej przez podmiot komercjalizujący, w drodze wkładu niepieniężnego.

Stosownie do treści art. 16h ust. 3 ustawy o CIT,

podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2-7.

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład, z zastrzeżeniem ust. 3aa (art. 16h ust. 3a tej ustawy).

Powyższe przepisy wprowadzają obowiązek kontynuacji, co oznacza, że podmiot nabywający przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w drodze wkładu niepieniężnego dokonuje odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wyceny wartości początkowej przejętych składników, wysokości odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot wnoszący aport.

Zatem, w sytuacji gdy przy aporcie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne były ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport, wówczas wartość początkową tych środków ustala się na podstawie art. 16g ust. 9 ustawy o CIT w związku z art. 16g ust. 10a tej ustawy (uwzględniając tym samym treść art. 15 ust. 1s pkt 1 ustawy o CIT), tj. w wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów i metody amortyzacji.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy związanych z ustaleniem czy wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego (w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa) przez wspólnika spółki, umożliwi Wnioskodawcy ustalenie wartości początkowej zarejestrowanych znaków towarowych będących elementem składowym wnoszonej ZCP według ich wartości rynkowej i dokonywania, od wartości rynkowej tychże zarejestrowanych znaków towarowych odpisów amortyzacyjnych, które będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych Organ zauważa, że sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uzależniony jest od sposobu ich nabycia.

Jest to o tyle istotne, że w przypadku nabycia aportem znaku towarowego jako składnika majątku za wartość początkową uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość składnika, nie wyższą jednak od jego wartości rynkowej (art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy CIT). Natomiast, w przypadku wniesienia tego znaku aportem jako składnika zorganizowanej części przedsiębiorstwa (jak ma to miejsce w analizowanej sytuacji przedstawionej we wniosku), wartość początkową ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zorganizowanej części przedsiębiorstwa (kontynuacja amortyzacji).

W okolicznościach opisu sprawy wskazano m.in., że Komandytariusz zamierza wnieść w przyszłości przedmiotowe prawo niematerialne (w ramach Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa - w skrócie „ZCP”).

W przypadku nabycia przez Wnioskodawcę w ramach wkładu niepieniężnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład której wejdzie prawo do znaku towarowego, będącego wartością niematerialną i prawną, właściwym do zastosowania przepisem powinien być art. 16g ust. 10a ustawy o CIT w zw. z ust. 9 tej ustawy, który daje prawo do ustalenia wartości początkowej ww. znaku jako wartości niematerialnej i prawnej w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport.

Konsekwencją aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc stosowanie przez Wnioskodawcę zasady kontynuacji amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w myśl art. 16g ust. 10a w zw. z ust. 9 oraz art. 16h ust. 3a w zw. z ust. 3 ustawy o CIT, w zakresie ustalenia wartości początkowej, metody amortyzacji oraz uwzględnienia wysokości odpisów dokonywanych przez podmiot wnoszący zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jednakże jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego – na dzień wniesienia ZCP do C sp. z o.o. sp.k. prawo do znaku towarowego nie będzie ujęte w ewidencji działalności gospodarczej, z której zostanie wydzielony ZCP i wniesiony do C sp. z o.o. sp.k. oraz znak towarowy nie podlegał nigdy amortyzacji i nie ma możliwości ustalenia wydatków na wytworzenie znaku.

Oznacza to, że na dzień dokonania aportu nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej praw do znaku towarowego. Z uwagi zatem na ustawowy obowiązek kontynuacji wyceny u podmiotu otrzymującego aport (Wnioskodawcy) w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (art. 16g ust. 10a ustawy o CIT), rozpatrywanie kwestii rozpoznawania kosztów od znaku towarowego jest nieuzasadnione.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do ustalenia wartości początkowej aportowanego znaku towarowego będącego elementem składowym wnoszonej ZCP, w sytuacji gdy ww. znak nie był ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport oraz nie był przez ten podmiot amortyzowany. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej opisanego we wniosku prawa ochronnego do znaku towarowego.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

- Zaznacza się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Zatem, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii związanej z uznaniem, czy przedmiot aportu do Wnioskodawcy będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. Okoliczność ta została przyjęta jako element opisu sprawy.

- Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

- Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwo w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

- Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).