Dotyczy ip box

Interpretacja indywidualna – stanowisko jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zaistniałego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

-podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych (oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy CIT;

-Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży praw autorskich na oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę;

-wydatki związane z zakupem sprzętu komputerowego (komputery stacjonarne, laptopy, serwery), zakupem peryferiów komputerowych (monitory, dyski pamięci, myszki komputerowe), kosztami płac, kosztami telekomunikacyjnymi, kosztami usług księgowych, kosztami wynagrodzenia dla wspólnika, w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia praw do oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona, jako stosunek przychodów ze zbycia praw do oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 24d ust. 4 ustawy CIT, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (zwany dalej: „Spółką” lub „Podatnikiem”) jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa CIT”).

Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, ani nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Koszty kwalifikowane, o których mowa we wniosku nie zostały zwrócone podatnikowi (Spółce) w jakiejkolwiek formie. Nie zostały one również odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT.

Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie tworzenia oprogramowania w szczególności:

1)tworzenia oprogramowania i szczegółowej dokumentacji technicznej dedykowanej dla danego klienta;

2)dostarczanie i wdrażanie zarówno gotowych jak i dedykowanych rozwiązań informatycznych;

3)tworzenie aplikacji mobilnych, webowych i desktopowych;

4)doradztwo w zakresie rozwiązań programistycznych;

Spółka wykorzystuje najnowsze technologie i dedykowane oprogramowanie, by pomagać w ten sposób swoim klientom. Spółka realizuje projekty programistyczne, tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie komputerowe oraz dostarcza brakujące kompetencje technologiczne.

Oprogramowanie tworzone przez Spółkę z istoty działalności ma charakter prac rozwojowych, wymagających rozwijania istniejących funkcji oraz opracowywania nowych funkcji i interfejsów, które pozwolą na dostarczenie nowej, innowacyjnej funkcjonalności do nieograniczonej liczby użytkowników. Działalność Wnioskodawcy w tym zakresie prowadzona jest w sposób zorganizowany, w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej oraz w sposób systematyczny z zachowaniem jej ciągłości. Kody źródłowe oprogramowania wytwarzanego przez Spółkę w ramach świadczenia usług podlegają ochronie na gruncie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, poz. 83 ze zm.).

Majątkowe prawa autorskie do tych kodów stanowić będą przedmiot świadczeń Wnioskodawcy na rzecz kontrahentów Wnioskodawcy w ramach wykonywanej umowy współpracy (Wnioskodawca będzie rozporządzać przysługującymi mu majątkowymi prawami autorskimi do oprogramowania i programów komputerowych na rzecz swoich kontrahentów). Tworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania mają charakter nowatorski. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nawiązuje oraz nawiązywał będzie w przyszłość współpracę zarówno z polskimi jak i zagranicznymi kontrahentami z zainteresowanymi w pozyskaniu świadczonego przez Wnioskodawcę oprogramowania komputerowego.

Podstawowym przedmiotem świadczeń Wnioskodawcy w oparciu o umowy, relewantnym z punktu widzenia niniejszego wniosku, będzie w każdym przypadku przeniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta autorskich praw majątkowych do całości opracowywanych w ramach umowy rezultatów o charakterze twórczym, w tym w szczególności programów komputerowych stanowiących podstawowy efekt prawnoautorski świadczenia Wnioskodawcy. Zawierana przez Wnioskodawcę z kontrahentem umowa ma mieć przy tym charakter ramowy, a w zakresie poszczególnych świadczeń Wnioskodawcy (rodzajów programów) znajdować będzie doprecyzowanie w składanych Wnioskodawcy zamówieniach szczególnych. Prawa autorskie do oprogramowania komputerowego będą przenoszone przez Wnioskodawcę w momentach przewidzianych każdorazowo w umowach - bądź to z momentem ustalenia danego utworu, bądź też jego odbioru przez kontrahenta, bądź też najpóźniej w momencie zapłaty Wnioskodawcy należnego wynagrodzenia dotyczącego honorarium prawnoautorskiego. W każdym przypadku kontrahent Wnioskodawcy może bez dalszych opłat zwielokrotniać, utrwalać, udostępniać, wykorzystywać, modyfikować, rozwijać i generalnie wykorzystywać dostarczone oprogramowanie, utwory i rozwiązana na wszystkich polach eksploatacji w każdy możliwy sposób znany obecnie i możliwy do uzyskania w przyszłości. W każdym przypadku, zawarta przez Spółkę umowa zastrzega, więc pełne rozporządzenie przez Wnioskodawcę przysługującymi mu autorskimi prawami majątkowymi do oprogramowania na rzecz jego kontrahenta, jako odbiorcy końcowego.

Z perspektywy technologicznej przedmiotem prac jest realizacja kompleksowych projektów programistycznych, w ramach, których Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie komputerowe oraz dostarcza brakujące kompetencje technologiczne. Czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz jego kontrahentów nie sprowadzają się wyłącznie do prostego utrzymywania produktów informatycznych, lecz w zasadniczej części dotyczą tworzenia rozwiązań programistycznych oraz ich ustawicznego rozwoju - przy zachowaniu nowatorskiego charakteru rozwiązań Wnioskodawcy stosowanych dla branż cechujących się wysokim stopniem innowacyjności.

Spółka w ramach swojej działalności skupia się na wytwarzaniu kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postać oprogramowania komputerowego - osiągając z tego tytułu dochody kwalifikowane pochodzące z wynagrodzenia uiszczanego przez kontrahentów tytułem przeniesienia na nich przez Podatnika autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Prace Podatnika skutkują transferem wiedzy oraz praw autorskich, a także transferem komercyjnym efektów prac. Rozwiązania programistyczne tworzone przez Podatnika w ramach każdego projektu mają charakter innowacyjny i w pełni twórczy, nie sprowadzają się do prostego powielania rozwiązań dostępnych już na rynku, czy też prostego utrzymania standardowych produktów programistycznych. Prace w każdym projekcie podlegają ewidencjonowaniu i budżetowaniu wewnętrznemu oraz zewnętrznemu na potrzeby rozliczeń z danym kontrahentem. W oparciu o postanowienia każdej z umów, a także dodatkowe dokumenty sporządzane przez Wnioskodawcę na gruncie każdej z umów, części wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy tytułem przeniesienia autorskich praw majątkowych do tworzonego programu komputerowego mogą zostać odpowiednio wyodrębnione oraz prawidłowo zaewidencjonowane, z przypisaniem wynagrodzenia do poszczególnych części oprogramowania (poszczególnych praw kwalifikowanych) stanowiących przedmiot rozporządzania przez Wnioskodawcę.

Prace w każdym projekcie - oraz oprogramowanie komputerowe tworzone w ich ramach - powstaje każdorazowo etapami, które generalnie można opisać w następujący sposób:

1)sformułowanie specyfikacji oprogramowania - sprecyzowanie wymogów stawianych oprogramowaniu, sformułowanie problemów podlegających rozwiązaniu przy pomocy oprogramowania;

2)dalsza analiza problemu (zbiór i analiza danych, stworzenie metod rozwiązań, przygotowanie planu działania);

3)projektowanie oprogramowania;

4)implementacja projektu w ramach technik programistycznych, stworzenie pierwszej wersji stabilnej;

5)testowanie oprogramowania w ramach procesu jego tworzenia, usuwanie błędów powstających na wcześniejszych etapach, testy końcowe przed oficjalnym wydaniem i eksploatacją przez kontrahenta (postępowanie mające na celu wykrycie usterek programu komputerowego powodujących jego nieprawidłowe działanie jeszcze na etapie jego tworzenia, błędy wynikają z błędu programisty na jednym z etapów tworzenia programu, najczęściej w procesie tworzenia kodu źródłowego - celem wydania oprogramowania do eksploatacji bez usterek „wrodzonych”);

6)przeniesienie oprogramowania na rzecz kontrahenta, przejście praw autorskich, eksploatacja oprogramowania przez kontrahenta.

W ramach świadczonych usług dochodzi/będzie dochodzić do następującej sekwencji zdarzeń związanych ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług:

1)wytworzenie/rozwijanie/ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania (programu komputerowego) w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej/działalności badawczo-rozwojowej - przede wszystkim oprogramowania stworzonego już wcześniej przez Wnioskodawcę, względnie, oprogramowania należącego do kontrahenta, co, do którego kontrahent zlecił czynności Wnioskodawcy (kontrahent Wnioskodawcy, jako właściciel oprogramowania miał pełne prawo do takiego dysponowania swoim oprogramowaniem);

2)stworzenie oprogramowania przez Wnioskodawcę, przeniesienie przez Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do oprogramowania na rzecz kontrahentów Wnioskodawcy;

3)dalszy rozwój i ulepszanie oprogramowania przez kontrahenta Wnioskodawcy, jako właściciela autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę, również przy udziale Wnioskodawcy oraz z wykorzystaniem jego usług świadczonych w sposób ciągły.

Z momentem przeniesienia praw autorskich to kontrahent Wnioskodawcy nabywa pełne władztwo nad oprogramowaniem dostarczonym przez Wnioskodawcę - zasadniczo, więc, zachowuje on pełną swobodę w dalszym rozwoju czy ulepszaniu tego oprogramowania. Czynności te wykonywane są jednak w porozumieniu z Wnioskodawcą, a także przez samego Wnioskodawcę w ramach liniowej charakterystyki świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Jednocześnie, do wykonywania przez Wnioskodawcę dalszych czynności związanych z rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania, nie jest konieczne oraz niezbędne udzielenie Wnioskodawcy przez jego kontrahenta tzw. licencji wstecznej, służącej pracom nad programami już dostarczonymi przez Wnioskodawcę. Prace te wykonywane są w ramach dalszej współpracy, a wskazane dalsze prace objęte są kolejnymi przeniesieniami praw autorskich przez Wnioskodawcę do nowych utworów lub ich elementów powstałych podczas rozwijania utworów dostarczonych uprzednio przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów. Ewentualnie, prace te uznawane są w całości, jako naprawa błędów w dostarczonym przez Wnioskodawcę oprogramowaniu, w ramach ciążących na Wnioskodawcy w stosunku do jego kontrahentów obowiązków umownych w tym zakresie (naprawa ta nie oznacza jednak, że czynności Wnioskodawcy sprowadzają się do rutynowego naprawiania błędów i utrzymywania produktów).

Efektem prac Wnioskodawcy jest powstanie nowego oprogramowania - nowego utworu. Nowy utwór jest również rezultatem prac mających za przedmiot wytworzenie lub ulepszenie oprogramowania. Utwór ten jest odrębnym i niezależnym programem komputerowym, podlegającym ochronie na podstawie właściwych przepisów o prawie autorskim. Tworzone przez Wnioskodawcę prawa kwalifikowane w postaci autorskich praw do programu komputerowego podlegają ochronie prawnej w szczególności pod przepisy Rozdziału 7 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 74 i nast. ustawy). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. W celu realizacji innowacyjnych programów komputerowych Spółka zamierza korzystać z powtarzalnych świadczeń niepieniężnych wykonywanych przez wspólnika Wnioskodawcy, polegających na świadczeniu usług. Przedmiotem jego świadczeń powtarzalnych będą usługi z zakresu tworzenia oprogramowania, przygotowania analiz oraz prowadzenia innych prac związanych bezpośrednio ze świadczeniem usług informatycznych Wspólnik Wnioskodawcy posiada specjalistyczną wiedzę programistyczną. Każdorazowo przeniesie on na Spółkę autorskie prawa do programów komputerowych wytworzonych w ramach wykonywania świadczeń na rzecz Spółki. Świadczenia niepieniężne wykonywane na rzecz Spółki przez jej wspólnika ma charakter zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która prowadzi do powstania mniej lub bardziej złożonych programów komputerowych. Są one niezbędne do zbudowania całości w postaci rozbudowanego programu komputerowego na późniejszym etapie przez Spółkę.

W ramach prowadzonej działalności innowacyjnej Wnioskodawca ponosi koszty związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością oraz uzyskiwanymi przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej związane przede wszystkim z:

-zakupem sprzętu komputerowego (komputery stacjonarne, laptopy, serwery);

-zakupem peryferiów komputerowych (monitory, dyski pamięci, myszki komputerowe);

-kosztami telekomunikacyjnymi;

-kosztami usług księgowych;

-koszty wynagrodzenia wspólnika za powtarzające się świadczenia związane z tworzeniem programowania.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił szereg kosztów związanych z działalnością programistyczną, w szczególności koszty (koszty związane z IP Box) przeznaczone na:

-zakup sprzętu komputerowego (komputerów stacjonarnych, laptopów, serwerów),

-peryferia komputerowe (monitory, dyski pamięci, myszki komputerowe) potrzebnych do bezpośredniego wytwarzania oprogramowania oraz przystosowania stanowiska pracy do wykonywanych usług;

-koszty telekomunikacyjne - służące do bezpośredniego kontaktowania się z klientem oraz planowania prac, umawiania spotkań w zespołach programistów, Internet - jako medium niezbędne do bezpośredniego tworzenia oprogramowania;

-koszty usług księgowych, jako sztandarowych kosztów ponoszonych w działalności gospodarczej.

Ponadto Spółka będzie ponosić koszty wynagrodzenia wspólnika za powtarzające się świadczenia związane z tworzeniem programowania. Są to koszty rzeczywiście ponoszone na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Nabyty/Nabywane w ten sposób sprzęt/usługi, są i będą wykorzystywane albo

(a) wyłącznie w Pracach rozwojowych, albo

(b) zarówno w Pracach rozwojowych, jak również w pozostałej działalności Wnioskodawcy.

W przypadku "b" zakres, w jakim były one wykorzystywane do Prac rozwojowych jest/będzie każdorazowo możliwy do ustalenia na podstawie wskazanej powyżej ewidencji prowadzonej przez Podatnika (przy uwzględnieniu odpowiedniej proporcji czasowej). W ten sposób będzie możliwe procentowe określenie, jaka część wydatku w danym miesiącu ma związek z Pracami rozwojowymi. Każdy ze wskazanych przez Wnioskodawcę kosztów jest bezpośrednio związany w całości lub w części z konkretnym wytwarzanym (lub ulepszanym/rozwijanym) i komercjalizowanym przez niego prawem do programu komputerowego. Zakres, w jakim są one/będą wykorzystywane do Prac rozwojowych Wnioskodawca ustala na podstawie wskazanej osobnej ewidencji wewnętrznej prowadzonej na bieżąco (przy uwzględnieniu zastosowanej przez niego odpowiedniej proporcji odnoszącej się do czasu świadczenia usług, poświęconego na wytworzenie danego programu komputerowego w danym miesiącu). W ten sposób Wnioskodawca będzie dokonywać określenia, jaka część danego wydatku w danym miesiącu ma związek z Pracami rozwojowymi (i dalej z każdym konkretnym wytwarzanym prawem do programu komputerowego), a jaka jego część służy do pozostałych celów (tj. usług niezaliczanych do tzw. ulgi IP Box). Oczywiście nie każdy z wymienionych kosztów jest powiązany z każdym tworzonym przez Wnioskodawcę prawem do programu komputerowego (tutaj podział oczywiście jest dokonywany przy uwzględnieniu kryterium funkcjonalnego, tj. bezpośredniego związku danego wydatku z wytworzeniem danego prawa - programu). Wnioskodawca jest, zatem w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów, o których mowa we wniosku do wytworzenia, ulepszenia, czy rozwoju konkretnego prawa własności intelektualnej - oprogramowania. Ten sposób powiązania konkretnych kosztów z wytworzeniem oprogramowania nazywa kluczem bezpośredniego związku i czasu, ponieważ wiąże on konkretny koszt z programem, do którego wytworzenia był on mu niezbędny (a proporcja czasowa odnosi się do nakładu czasu spędzonego na wytworzenie danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej).

Ma on zastosowanie do wszystkich wymienionych kosztów.

Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 24e ust. 1 ustawy CIT, będzie dysponował ewidencją pozwalającą:

1)wyodrębnić w niej każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

2)zapewnić ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własność intelektualnej;

5)dokonywać zapisów w ewidencji w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi.

Wnioskodawca tworzy wyłącznie prawa kwalifikowane w postaci autorskich praw do programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy innego rodzaju praw kwalifikowanych (w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy CIT). Wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (tj. utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych). Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie cechuje się oryginalnością i indywidualnością, niezbędnymi do uznana jest za przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy. Tworzone przez Wnioskodawcę prawa kwalifikowane w postaci autorskich praw do programu komputerowego podlegają ochronie prawnej w szczególności pod przepisy Rozdziału 7 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych (art. 74 i nast. ustawy). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Oczekiwanym zarówno przez Wnioskodawcę, jak i jego kontrahentów celem prac jest nowa wiedza, występująca w porównaniu z istniejącymi, zasobami wiedzy w przemyśle i branży. Działalność Wnioskodawcy w ramach każdego realizowanego na rzecz kontrahenta projektu prowadzi (musi prowadzić) do wyników, które są nowe dla Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) i nie są jeszcze w sposób powszechny wykorzystywane w zagospodarowanej przez działalność Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) branży. Tworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania w sposób znaczny odróżniają się od rozwiązań już istniejących, bądź też w ogóle nie znajdują swego odpowiednika w istniejących rozwiązaniach.

Wnioskodawca będzie kontynuował działalność w opisanym powyżej zakresie również w przyszłości - przenosząc na swoich kontrahentów prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw majątkowych do programów komputerowych (bądź też udzielając im licencji do takiego oprogramowania, w zależności przyjętego z danym kontrahentem w ramach zdarzenia przyszłego modelu współpracy). Wnioskodawca w związku z wytworzeniem (rozwinięciem) oprogramowania będzie uzyskiwał dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - tj. z tytułu wynagrodzenia tytułem przeniesienia na rzecz kontrahentów autorskich praw majątkowych do utworów.

Reasumując, działalność Wnioskodawcy będzie miała następujące cechy:

1)tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie ma charakter innowacyjny w zakresie prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa; oprogramowanie jest nastawione na kształtowanie - usprawnianie procesów biznesowych u klientów Wnioskodawcy;

2)tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest nowe i oryginalne w ramach prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa;

3)Wnioskodawca tworzy takie oprogramowanie przy pomocy wspólnika zobowiązanego do wykonywania na rzecz Spółki powtarzalnych świadczeń, zgodnie z przyjętym harmonogramem działania oraz przyjętą metodyką;

4)proces tworzenia innowacyjnego oprogramowania przez Wnioskodawcę wymaga określonych działań kreatywnych i nie stanowi mechanicznych oraz rutynowych działań;

5)działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia innowacyjnych programów komputerowych ma charakter ciągły i zorganizowany w oparciu o wypracowaną metodykę w Spółce.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma zamiar opodatkować preferencyjną 5% stawką dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Pytania:       

1)Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych (oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy CIT?

2)Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży praw autorskich na oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę?

3)Czy wydatki związane z zakupem sprzętu komputerowego (komputery stacjonarne, laptopy, serwery), zakupem peryferiów komputerowych (monitory, dyski pamięci, myszki komputerowe), kosztami płac, kosztami telekomunikacyjnymi, kosztami usług księgowych, kosztami wynagrodzenia dla wspólnika, w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia praw do oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona, jako stosunek przychodów ze zbycia praw do oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 24d ust. 4 ustawy CIT, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 ustawy CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

a.badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

b.badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574), badania naukowe są działalnością obejmującą:

a.badania podstawowe rozumiane, jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b.badania aplikacyjne rozumiane, jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 ustawy CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet, jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 ustawy CIT, zgodnie, z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika, zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, iż działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Po drugie, z art. 4a pkt 26 ustawy CIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

(i)badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

(ii)prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 4a pkt 28 ustawy CIT oraz art. 4 ust. 3 ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika.

Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy CIT, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zawarte zostały w zamkniętym katalogu opisanym w art. 24d ust. 2 ustawy CIT.

Zgodnie z treścią tego przepisu, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1.patent,

2.prawo ochronne na wzór użytkowy,

3.prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4.prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5.dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6.prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7.wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2021 r. poz. 213),

8.autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1.zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,

2.należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy CIT,

3.podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 ustawy CIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się, jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

(a+b)*1,3 / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a.prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,

c.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,

d.nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Art. 24d ust. 5 ustawy CIT, stanowi, że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. W przypadku, gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 ustawy CIT).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 24d ust. 7 ustawy CIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2:  

1.z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

2.ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

3.z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,

4.z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d ustawy CIT, zostały określone w art. 24e ustawy CIT, który stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

1.wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej,

2.prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

3.wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,

4.dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3,

5.dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Zgodnie z art. 24e ust. 2 ustawy CIT, w przypadku, gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 1PR 436).

Należy, zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062, ze zm., dalej: „ustawa o prawie autorskim”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne ustawy o prawie autorskim.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. Ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje, zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego, jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje, więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP, jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.p., jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc się, zatem do kwestii dotyczącej rozstrzygnięcia, czy prowadzona przez Spółkę działalność w zakresie tworzenia oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową, w pierwszej kolejności należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 ustawy CIT, zgodnie, z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika, zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Po drugie, z art. 4a pkt 26 ustawy CIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Mając na względzie przytoczone powyżej przepisy oraz wyjaśnienia, należy stwierdzić, że zdaniem Wnioskodawcy, jego działalność w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania komputerowego stanowi przejaw działalności twórczej o indywidulanym charakterze, która jest nastawiana na zdobywanie nowej wiedzy, wcześniej nieznanej Wnioskodawcy. Działalność ta, prowadzona jest w sposób zorganizowany, systematyczny z zachowaniem jej ciągłości. Zatem projekty prowadzone przez Spółkę, związane z oprogramowaniem, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 i 28 ustawy CIT i w związku z tym oprogramowanie, będące efektem projektów Spółki należy uznać za wytworzone w ramach tej działalności.

Ad 2.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego i rozwijanego przez Wnioskodawcę.

Jak już wskazano wyżej kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1.zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,

2.należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy CIT,

3.podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

W związku z wytworzeniem (rozwinięciem) oprogramowania Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - tj. z tytułu wynagrodzenia tytułem przeniesienia na rzecz kontrahentów autorskich praw majątkowych do utworów.

W tym miejscu zasadne wydaje się wskazanie, iż Wnioskodawca dysponować będzie elektroniczną ewidencją, gdzie wskazany będzie szczegółowo zakres prac oraz prawidłowo wypełniona karta ewidencji czasu świadczenia usługi lub inna oddzielnie uzgodniona forma potwierdzenia czasu świadczenia usług, w oparciu, o którą Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych na podstawie wystawionej faktury. Wspomniana ewidencja, wyodrębniać będzie, zatem każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i pozwalać będzie na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów kwalifikowanych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej od początku i na bieżąco. Ewidencja ta pozwoli Wnioskodawcy również na prawidłowe ustalenie, jaka część przychodów, kosztów i dochodu (straty) z całokształtu prowadzonej działalności będzie dotyczyła przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, kwalifikowanych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewni określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W konsekwencji ewidencja ta wskaże Wnioskodawcy, jaką część dochodów będzie mógł opodatkować preferencyjną stawką opodatkowania dochodów z tego tytułu według 5%, a jaka część dochodów będzie rozliczona podstawową dla Wnioskodawcy stawką opodatkowania. Co istotne, Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie - definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Biorąc pod uwagę, że prace opisane przez Wnioskodawcę, polegające na tworzeniu nowych lub ulepszonych produktów, technologii i rozwiązań, spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych, to po spełnieniu wymienionych wyżej warunków może on tym samym używać stawki 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich na oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę.

Odnosząc powyższe do opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, która skutkuje wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (oprogramowania), wytwarzany program stanowi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które to prawo następnie zostaje sprzedane, a jednocześnie prowadzić on będzie stosowną ewidencję rachunkową, to dochody osiągnięte ze sprzedaży kwalifikowanego IP należy opodatkować 5% stawką podatku zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy CIT.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając wskaźnik Nexus, Wnioskodawca ma prawo do uwzględniania kosztów, opisanych w niniejszym wniosku.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił szereg kosztów związanych z działalnością programistyczną, tj.

-sprzęt komputerowy (komputery stacjonarne, laptopy, serwery);

-peryferia komputerowe (monitory, dyski pamięci, myszki komputerowe), koszty płac;

-koszty telekomunikacyjne,

-koszty usług księgowych,

-koszty wynagrodzenia dla wspólnika za powtarzające się świadczenia dla spółki.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż wydatki przeznaczone na:

-zakup sprzętu komputerowego (komputerów stacjonarnych, laptopów, serwerów);

-peryferia komputerowe (monitory, dyski pamięci, myszki komputerowe) potrzebne są do bezpośredniego wytwarzania oprogramowania oraz przystosowania stanowiska pracy do wykonywanych usług;

-koszty płac związane są bezpośrednio z tworzeniem autorskiego prawa;

-koszty telekomunikacyjne - służą do bezpośredniego kontaktowania się z klientem oraz planowania prac, umawiania spotkań w zespołach programistów, Internet - służy, jako medium niezbędne do bezpośredniego tworzenia oprogramowania;

-koszty usług księgowych,

-koszty wynagrodzenia dla wspólnika, stanowią natomiast sztandarowe koszty ponoszone w działalności gospodarczej.

Są to koszty rzeczywiście ponoszone na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Przechodząc szczegółowo do wskazanych kosztów, wydatki na:

-obsługę księgową - usługi księgowe pozwalają na m.in. wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (ulga IP Box). W wyniku, czego koszt ten jest nieodzowny, jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis, w tym Wnioskodawca dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego. Prowadzenie księgowości jest niezbędne do prowadzenia działalności per se, Wnioskodawca traktuje ten koszt, jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej, której zdecydowanie dominująca część polega na wytwarzaniu chronionych prawem autorskim utworów, a konkretniej programów komputerowych;

-usługi telekomunikacyjne, a dokładniej abonament internetowy i telefoniczny - zapewnia szybkie i stabilne łącze, co wręcz jest nieodzowne w dzisiejszej pracy z zakresu oprogramowania (tworzenie kodu, algorytmów), m.in. umożliwia zdalny kontakt z klientem, pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego oprogramowania, szybkie dzielenie się efektami swojej pracy. Również dzięki niniejszemu wydatkowi Wnioskodawca ma dostęp do wszelakich źródeł wiedzy, np. dokumentacji, publikacji, materiałów konferencyjnych. Abonament telefoniczny umożliwia ponadto, konsultację z klientem, co służy personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań;

-sprzęt elektroniczny, komputerowy - sprzęt elektroniczny jest niezbędny Wnioskodawcy, gdyż oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera (laptopa), zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie. Jednak nie jest on wystarczający dla sprawnego tworzenia programu komputerowego przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania. Stąd też Wnioskodawca konsekwentnie usprawnia posiadane urządzenia poprzez zakup stosownego sprzętu elektronicznego, akcesoriów elektronicznych oraz peryferiów komputerowych. W szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskodawcę z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności jego pracy. Zakup sprzętu elektronicznego jest także związany z częstą pracą blisko sprzętu oraz tworzeniem oprogramowania i systemów wpływających na urządzenia oddziaływujące w fizycznym świecie; stanowią nieodzowne koszty ponoszone w działalności gospodarczej.

Kosztem ponoszonym przez Wnioskodawcę jest także wynagrodzenie dla wspólnika. Są to koszty rzeczywiście ponoszone na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, gdyż dzięki tego rodzaju wydatkom fizycznie osoby zatrudnione u Wnioskodawcy, wykonują szereg czynności, które w efekcie prowadzą do stworzenia oprogramowania, bez tego rodzaju wydatków nie można byłoby mówić o powstaniu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wszystkie ww. koszty stanowią koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio działalność twórczą, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet, jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca będzie dysponował ewidencją rachunkową według wskazań określonych w art. 24e ustawy CIT i dzięki niej możliwe będzie wyodrębnienie wszystkich kategorii tam wskazanych.

Należy, zatem podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się, jako iloczyn: - dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i - wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 24d ust. 4 ustawy CIT.

 Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

-wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika, bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest, więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Zatem, ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

-wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

-kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

-dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika. Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym podatnik powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem. Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się, jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP, należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 24d ust. 5 ustawy CIT, w myśl którego do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Przy czym, do wskaźnika nexus, należy zaliczyć, jedynie taki procent kosztów kwalifikowanych, jaki będzie odpowiadał w danym roku procentowi dochodu uzyskanego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w całości dochodu uzyskanego w skali roku.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że wymienione w treści wniosku wydatki, tj.:

-sprzęt komputerowy (komputery stacjonarne, laptopy, serwery);

-peryferia komputerowe (monitory, dyski pamięci, myszki komputerowe);

-koszty płac;

-koszty telekomunikacyjne;

-koszty usług księgowych;

-wynagrodzenie dla wspólnika za powtarzające się świadczenia niepieniężne obejmujące tworzenie oprogramowania;

przy zachowaniu właściwej proporcji, stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 24d ust. 4 ustawy CIT, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo- rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad.1 i Ad.2.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych na 1 i 2 należy uznać za prawidłowe. 

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Ad.3.

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. , poz. 2193, dalej: „ustawa zmieniająca”). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą, do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d – 24e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.).

Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, w myśl art. 24d ust. 2 ww. ustawy, są:

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1.zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,

2.należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 updop,

3.podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu,

Stosownie do art. 24d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 ww. ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 24d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

W myśl art. 24d ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d zostały określone w art. 24e ww. ustawy, który stanowi, że:

podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

Zgodnie z art. 24e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Odnosząc się do sposobu kalkulacji wskaźnika nexus należy zauważyć, że we wzorze, o którym mowa w treści art. 24d ust. 4 updop, należy uwzględnić koszty faktycznie poniesione.

Natomiast, jak wynika z objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box, zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o CIT oraz ustawy o PIT. Wynika to w szczególności z tego, że podejście nexus koncentruje się na wykazaniu związku między:

-wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem /rozwojem/ulepszeniem kwalifikowanych IP w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej,

-kwalifikowanymi IP,

-dochodami uzyskanymi z kwalifikowanych IP.

Podkreślenia wymaga, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik (…).

Wskaźnik nexus, służący do określenia tej części dochodu z kwalifikowanych IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP Box, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit nr 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5). Do wyliczenia wskaźnika nexus mogą być użyte w niektórych przypadkach także koszty poniesione w przeszłości (tj. po dniu 31 grudnia 2012 r., zgodnie z przepisami przejściowymi).

W tym miejscu należy wskazać, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 24d ust. 4 updop.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

-wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Dochód z kwalifikowanego IP osiąganych w roku podatkowym ustala się na podstawie art. 7 ust. 2 updop.

Zgodnie z ww. przepisem:

Zatem aby ustalić dochód z kwalifikowanego IP należy od przychodów osiąganych z tego tytułu odjąć koszty uzyskania przychodu z tego źródła, które stanowią koszty podatkowe na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

Następnie tak ustalony dochód należy przemnożyć przez wskaźnik Nexus.

Z treści art. 24d ust. 4 updop, wynika, że pod lit. a wskaźnika nexus należy uwzględnić: koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wskazać należy, że przepisy IP Box dają podatnikowi możliwość nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych od innych podmiotów, zarówno powiązanych jak i niepowiązanych. Należy jednak pamiętać, że koszty poniesione przez podatnika na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP od innego podmiotu podatnik będzie musiał umieścić w odpowiednim miejscu we współczynniku nexus, tj. koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotu niepowiązanego - w literze b, a koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotu powiązanych – w literze c.

Podkreślić należy, że podejście nexus koncentruje się na wykazaniu związku miedzy:

-wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem/rozwojem/ ulepszeniem kwalifikowanych IP w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej,

-kwalifikowanymi IP,

-dochodami uzyskanymi z kwalifikowanych IP.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy przedstawionych w pytaniu nr 3 wskazać należy, że analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty wynagrodzenia wspólnika za świadczenia związane z tworzeniem oprogramowania nie stanowią  wydatków na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a zatem winny zostać zaliczone do wskaźnika nexus do lit. c o ile stanowią wydatki na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4.

Natomiast, pozostałe związane z zakupem sprzętu komputerowego (komputery stacjonarne, laptopy, serwery), zakupem peryferiów komputerowych (monitory, dyski pamięci, myszki komputerowe), kosztami płac, kosztami telekomunikacyjnymi, kosztami usług księgowych mogą zostać zaliczone do litery a wskaźnika nexus jako związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 3 w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z zakupem sprzętu komputerowego (komputery stacjonarne, laptopy, serwery), zakupem peryferiów komputerowych (monitory, dyski pamięci, myszki komputerowe), kosztami płac, kosztami telekomunikacyjnymi, kosztami usług księgowych, kosztami wynagrodzenia dla wspólnika, w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia praw do oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona, jako stosunek przychodów ze zbycia praw do oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 24d ust. 4 ustawy CIT, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w części dotyczącej:

-kosztów wynagrodzenia wspólnika – jest nieprawidłowe,

-w pozostałej części jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.