Interpretacja indywidualna z dnia 31 maja 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.102.2022.2.MF
Temat interpretacji
dotyczy ustalenia, czy w przypadku opisanych płatności kontrahentom zagranicznym poprzez zgodę na obciążenie karty kredytowej komplementariusza i przelew na rachunek bankowy komplementariusza Wnioskodawczyni, Wnioskodawczynię dotyczą sankcje z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przypadku opisanych płatności kontrahentom zagranicznym poprzez zgodę na obciążenie karty kredytowej komplementariusza i przelew na rachunek bankowy komplementariusza Wnioskodawczyni, Wnioskodawczynię dotyczą sankcje z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 12 maja 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawczyni ma siedzibę w Polsce, jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, nabywa usługi między innymi od kontrahentów, którzy mają siedzibę za granicą i dokumentują świadczenie usług fakturami. Kontrahenci, których dotyczy zadane pytanie, wymagają dokonania zapłaty poprzez stałe zlecenia obciążenia karty kredytowej. Wnioskodawczyni nie posiada karty kredytowej. Komplementariusz Wnioskodawczyni (osoba fizyczna zamieszkała w Polsce, posiadająca obywatelstwo polskie) posiada kartę kredytową (warunki korzystania z jego karty są w wielu aspektach korzystniejsze, np. usługa moneyback, niż dostępne oferty dla Wnioskodawczyni). W relacjach z kontrahentami zagranicznymi Wnioskodawczyni, których dotyczy zadane pytanie, będzie udzielana zgoda na obciążanie karty kredytowej komplementariusza Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni będzie przelewała na rachunek bankowy komplementariusza na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów zagranicznych uiszczone przez niego płatności. Wnioskodawczyni ponosi koszty świadczenia tych usług „w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów”, usługi te nie są przepisami szczególnymi wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, wartość transakcji (choć niekoniecznie wartość faktury) przekracza 15.000,00 zł.
W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 12 maja 2022 r. wskazaliście Państwo, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy zdarzenia przyszłego. Tym samym Wnioskodawczyni nie są znane dane wszystkich kontrahentów zagranicznych, którzy mają siedzibę za granicą i wymagają dokonania zapłaty poprzez stałe zlecenia obciążenia karty kredytowej.
Orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że musi być możliwe uzyskanie interpretacji indywidualnej w zakresie zdarzeń przyszłych, również w sytuacji, gdy nie jest możliwe podanie wszystkich potencjalnych kontrahentów lub kompletu danych potencjalnych kontrahentów ze względu na nierozpoczętą jeszcze współpracę lub wczesną fazę współpracy.
Wynika tak na przykład z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 25 stycznia 2022 roku, sygn. akt I SA/Rz 755/21, LEX nr 3303738:
„Sposób procedowania organu interpretacyjnego prowadzi zatem do konstatacji, że w jego ocenie treść art. 14b § 3a Ordynacji podatkowej powoduje, że skarżący już na moment składania wniosku winien dokładnie znać każdego z potencjalnych swoich kontrahentów.
Ustawodawca bezwzględnie wymaga bowiem od podatnika posiadania i podania danych wszystkich, potencjalnych zagranicznych kontrahentów. W przeciwnym wypadku wnioskodawca nie może otrzymać interpretacji indywidualnej, a to w związku z literalnym brzmieniem art. 14g § 1 i art. 14b § 3a Ordynacji podatkowej.
W ocenie Sądu, takie stanowisko organu nie zasługuje na akceptację, bowiem prowadzi do sytuacji, w której podatnik jest pozbawiony prawa do uzyskania interpretacji indywidualnej w sprawie stricte podatkowej, dotyczącej zdarzenia przyszłego i tylko z tego powodu, że w planowanych dopiero transakcjach wystąpić mogą kontrahenci będący podmiotami zagranicznymi. Innymi słowy, stanowisko DKIS uniemożliwia podmiotom takim jak skarżący, już na wczesnym etapie planowania określonych form działalności, poznanie konsekwencji podatkowych swoich zamierzeń. To z kolei może w praktyce stanowić przeszkodę dla skutecznego i bezpiecznego (podatkowo) podejmowania tego typu inicjatyw z powodu braku ochrony jaką daje instytucja indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego.
W ocenie Sądu, DKIS uzasadniając zaskarżone postanowienie pominął, że podmiot planujący dopiero działanie polegające na świadczeniu dla podmiotów opisanych w zdarzeniu przyszłym określonych usług nie musi obligatoryjnie znać danych wszystkich potencjalnych kontrahentów.
Z tych względów Sąd stwierdza, że pojęcie «transakcji z udziałem osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej (...)» należy odczytywać funkcjonalnie, tj. odnosić do podmiotów, które są znane podatnikowi występującemu z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Chodzi zatem o osobę fizyczną, prawną, bądź jednostkę organizacyjną, z którą podatnik kooperuje, lub zamierza dopiero podjąć współpracę, nie zaś o posiadanie wiedzy na temat wszystkich możliwych, potencjalnych podmiotów, mogących w przyszłości być stronami transakcji lub zespołu transakcji z udziałem wnioskodawcy.
Opis zdarzenia przyszłego w rozpoznawanej sprawie nie dotyczy zatem transakcji z udziałem konkretnej osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, lecz z udziałem abstrakcyjnych podmiotów, którzy na etapie składania wniosku nie muszą być podatnikowi znani”.
Identyczne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 18 grudnia 2020 roku, sygn. akt III SA/Wa 1110/20, LEX nr 3109331.
Tym niemniej Wnioskodawczyni podała dane kontrahentów („tj. pełnych nazw, danych adresowych oraz numerów identyfikacyjnych podatników wydanych przez ich kraje jurysdykcji podatkowej oraz nazwy krajów, które wydały ten numer”), które są jej znane na moment sporządzenia odpowiedzi na wezwanie.
Pytanie
Czy w przypadku opisanych płatności kontrahentom zagranicznym poprzez zgodę na obciążenie karty kredytowej komplementariusza i przelew na rachunek bankowy komplementariusza Wnioskodawczyni, Wnioskodawczynię dotyczą sankcje z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku rozliczeń z kontrahentami zagranicznymi poprzez obciążenie karty kredytowej nie mają zastosowania sankcje z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W Objaśnieniach podatkowych z dnia 20 grudnia 2019 roku napisano:
„Uregulowanie płatności kartami płatniczymi lub poprzez wykorzystanie usługi pay-by-link nie mieści się w zakresie użytej w ustawie zmieniającej terminologii «płatność dokonana przelewem». Regulacje ustawy o usługach płatniczych (przykładowo przy kartach płatniczych) określają te płatności jako «zlecenie płatnicze» czyli oświadczenie płatnika lub odbiorcy skierowane do jego dostawcy zawierające polecenie wykonania transakcji płatniczej.
Tym samym, skoro nie jest to przelew, dokonanie płatności kartą lub pay-by-linkiem nie mieści się w zakresie regulacji wskazanej wyżej normy prawnej. Zatem zapłata w ten sposób na rachunek spoza Wykazu nie będzie skutkowała poniesieniem negatywnych konsekwencji podatkowych w postaci utraty możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu w podatkach PIT i CIT oraz odpowiedzialności solidarnej w VAT. Oznacza to, że podatnik nie musi weryfikować, na jaki rachunek będą przekazywane jego środki i czy rachunek ten jest w Wykazie, jeżeli płatność będzie przez niego dokonywana za pomocą tych innych niż przelew instrumentów płatniczych.
Podstawa prawna: art. 2 pkt 15a, 36 i art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych11”.
Z kolei w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 grudnia 2019 roku Znak: 0111-KDIB1-1.4010.446.2019.1.NL napisano:
„Stwierdzić należy, że rozliczenie transakcji uregulowanych przy pomocy kart płatniczych oraz systemów obsługi płatności następuje na podstawie wyciągu bankowego, na którym zarejestrowany jest wpływ środków pieniężnych z tytułu sprzedaży. Zatem i w odniesieniu do tych form płatności ww. okoliczności związane z procesem legislacyjnym potwierdzają, że zapłata przy użyciu karty płatniczej oraz systemów obsługi płatności nie będzie stanowiła podstawy do stosowania art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Odnosząc się natomiast do obowiązku weryfikacji rachunku odbiorcy płatności, o którym mowa w art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku dokonywania płatności za pośrednictwem kart płatniczych oraz systemów obsługi płatności, takich jak np. P., D., czy Pr. wskazać należy, że z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców została dokonana przelewem na rachunek inny niż w wykazie (...). Zatem regulacja art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakazuje weryfikację rachunku kontrahenta w Wykazie wyłącznie przy regulowaniu płatności przelewem na rachunek bankowy. Transakcje dokonane przy użyciu kart płatniczych i realizowane za pośrednictwem instytucji płatniczych choć odbywają się za pośrednictwem rachunku bankowego nie mogą jednak zostać uznane za przelew.
Tym samym dla płatności dotyczącej transakcji określonej w art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców, które zostaną dokonane przez niego za pośrednictwem kart płatniczych i ww. systemów nie znajdzie zastosowanie wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.
Podobny pogląd został potwierdzony w kilku innych interpretacjach indywidualnych. W konsekwencji niestosowania sankcji z art. 15d w przypadku płatności kartą kredytową, nie ma już znaczenia fakt, że karta kredytowa należy do komplementariusza Wnioskodawczyni i że Wnioskodawczyni zwraca mu uiszczone przez niego płatności na rachunek bankowy spoza białej listy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zauważyć należy, że stosownie do zadanego pytania wyznaczającego zakres wniosku, przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia była wyłącznie kwestia ustalenia, czy w przypadku opisanych płatności kontrahentom zagranicznym poprzez zgodę na obciążenie karty kredytowej komplementariusza i przelew na rachunek bankowy komplementariusza Wnioskodawczyni, Wnioskodawczynię dotyczą sankcje z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem w interpretacji indywidualnej nie odniesiono się do innych przepisów ustaw podatkowych niż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.),
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Będący przedmiotem niniejszej sprawy art. 15d ust. 1 został znowelizowany na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1018 – dalej: „ustawa nowelizująca”) poprzez dodanie pkt 1 i 2 oraz na mocy art. 6 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1751) poprzez dodanie do art. 15d ust. 1 pkt 3. Zgodnie z art. 14 pkt 2 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. i art. 18 pkt 2 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. ww. art. wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.
W myśl art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:
Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:
1) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2) została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3) pomimo zawarcia na fakturze wyrazów "mechanizm podzielonej płatności" zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.
Natomiast, stosownie do art. 15d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:
W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:
1) zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2) w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody
- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.
Dodatkowo ustawą nowelizującą został wprowadzony art. 15d ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym,
Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika: została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu.
Zgodnie z art. 96b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm., dalej jako: „ustawa VAT”),
1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:
1) w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2) zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.
2. Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.
Z kolei w myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. poz. 162),
dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:
1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
Pojęcie rachunku płatniczego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1907 ze zm.), zgodnie z którym
rachunek płatniczy jest to rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników służący do wykonywania transakcji płatniczych, przy czym przez rachunek płatniczy rozumie się także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jeżeli rachunki te służą do wykonywania transakcji płatniczych.
Rodzaje rachunków bankowych określone zostały w rozdziale 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2018 r., poz. 2187 ze zm.).
Art. 49 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego stanowi, że
banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych: rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze oraz prowadzone dla nich na zasadach określonych w rozdziale 3a rachunki VAT.
W myśl art. 2 pkt 15a ustawy o usługach płatniczych,
przez kartę płatniczą należy rozumieć kartę uprawniającą do wypłaty gotówki lub umożliwiającą złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowaną przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków, w tym kartę płatniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia (UE) 2015/751.
Z kolei pojęcie transakcji płatniczej zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 29 o usługach płatniczych, w myśl którego,
transakcja płatnicza - zainicjowaną przez płatnika lub odbiorcę wpłatę, transfer lub wypłatę środków pieniężnych.
Natomiast przez pojęcie „system płatności”, zgodnie z zawartą w art. 1 ust. 1 ustawy z 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz.U. z 2019 r., poz. 212) definicją, rozumie się
podlegające prawu polskiemu prawne powiązania pomiędzy co najmniej trzema instytucjami, w tym co najmniej jedną z instytucji, o których mowa w pkt 5 lit. a-d lub lit. h, z wyłączeniem uczestnika pośredniego, w ramach których obowiązują wspólne dla tych uczestników zasady przeprowadzania rozliczeń lub realizacji ich zleceń rozrachunku, o których mowa w pkt 12 lit. a, z zastrzeżeniem art. 2a.
Innymi słowy przez pojęcie „system płatności” rozumie się zespół rozwiązań, dzięki któremu możliwe jest rozliczanie transakcji dokonanych za pomocą instrumentów płatniczych – poprzez przekazywanie między uczestnikami systemu środków pieniężnych z tytułu operacji własnych lub z upoważnienia innych podmiotów. Tak rozumiany system płatności składa się z czterech podstawowych elementów:
- formalnych uzgodnień między uczestnikami systemu;
- uzgodnionych i wspólnie zaakceptowanych standardów technicznych oraz sposobów przekazywania informacji płatniczych między uczestnikami systemu;
- uzgodnionych zasad regulowania wzajemnych zobowiązań między uczestnikami systemu;
- zbioru wspólnych procedur operacyjnych i zasad dotyczących np. kryteriów uczestnictwa czy wysokości opłat.
Zgodnie z art. 63c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe,
polecenie przelewu stanowi udzieloną bankowi dyspozycję dłużnika obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Bank wykonuje dyspozycję dłużnika w sposób przewidziany w umowie rachunku bankowego.
Z objaśnień podatkowych z dnia 20 grudnia 2019 roku wykaz podatników VAT, wynika:
„Uregulowanie płatności kartami płatniczymi lub poprzez wykorzystanie usługi pay-by-link nie mieści się w zakresie użytej w ustawie zmieniającej terminologii „płatność dokonana przelewem”. Regulacje ustawy o usługach płatniczych (przykładowo przy kartach płatniczych) określają te płatności jako „zlecenie płatnicze” czyli oświadczenie płatnika lub odbiorcy skierowane do jego dostawcy zawierające polecenie wykonania transakcji płatniczej. Tym samym, skoro nie jest to przelew, dokonanie płatności kartą lub pay-by-linkiem nie mieści się w zakresie regulacji wskazanej wyżej normy prawnej. Zatem zapłata w ten sposób na rachunek spoza Wykazu nie będzie skutkowała poniesieniem negatywnych konsekwencji podatkowych w postaci utraty możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu w podatkach PIT i CIT oraz odpowiedzialności solidarnej w VAT. Oznacza to, że podatnik nie musi weryfikować, na jaki rachunek będą przekazywane jego środki i czy rachunek ten jest w Wykazie, jeżeli płatność będzie dokonywana za pomocą tych innych niż przelew instrumentów płatniczych.
Podstawa prawna: art. 2 pkt 15a, 36 i art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych”.
Mając na względzie powyższe oraz regulacje art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, że
- ustawodawca wyłączył możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów koszty w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w ustawie Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego oraz
- ustanowił obowiązek dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów) w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w ustawie Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego
- w przypadku transakcji odnoszącej się do kosztu zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. W tym przypadku zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) będzie dokonywane w miesiącu dokonania płatności z pominięciem rachunku płatniczego.
Również w odniesieniu do regulacji zobowiązań przy pomocy kart kredytowych uznać należy, iż ta forma płatności spełnia przesłanki zapłaty za pośrednictwem rachunku płatniczego. Zapłata przy pomocy kart kredytowych jest obecnie powszechnie stosowaną formą bezgotówkowego regulowania zobowiązań.
Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że rozliczenie transakcji uregulowanych przy pomocy kart kredytowych następuje na podstawie wyciągu bankowego, na którym zarejestrowany jest wpływ środków pieniężnych z tytułu sprzedaży. Zatem i w odniesieniu do tej formy płatności ww. okoliczności związane z procesem legislacyjnym potwierdzają, że zapłata przy użyciu karty kredytowej nie będzie stanowiła podstawy do stosowania art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Odnosząc się natomiast do obowiązku weryfikacji rachunku odbiorcy płatności, o którym mowa w art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku dokonywania płatności za pośrednictwem kart kredytowych wskazać należy, że z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy Prawo przedsiębiorców została dokonana przelewem na rachunek inny niż w wykazie (…). Zatem regulacja art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakazuje weryfikację rachunku kontrahenta w Wykazie wyłącznie przy regulowaniu płatności przelewem na rachunek bankowy. Transakcje dokonane przy użyciu kart kredytowych choć odbywają się za pośrednictwem rachunku bankowego nie mogą jednak zostać uznane za przelew.
Tym samym w przypadku opisanych płatności kontrahentom zagranicznym poprzez zgodę na obciążenie karty kredytowej komplementariusza i przelew na rachunek bankowy komplementariusza Wnioskodawczyni, Wnioskodawczynię nie dotyczą sankcje z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Mając powyższe na względzie, Państwa stanowisko uznano za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Należy zaznaczyć, biorąc pod uwagę stwierdzenie zawarte we wniosku: „Wnioskodawczyni nie są znane dane wszystkich kontrahentów zagranicznych, którzy mają siedzibę za granicą i wymagają dokonania zapłaty poprzez stałe zlecenia obciążenia karty kredytowej”, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie transakcji z podmiotami wskazanymi w uzupełnieniu wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej: „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).