
Temat interpretacji
1. Czy w sytuacji sprzedaży przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku NFT w zamian za walutę wirtualną przyjęcie płatności przez Wnioskodawcę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak transakcja barterowa, tj. wystąpią dwie umowy, przy czym Wnioskodawca będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą, tj. sprzedawcą opisanych NFT oraz nabywcą (kupującym) waluty wirtualnej otrzymanej w zamian za oferowane NFT? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) 2. Czy Wnioskodawca, będąc sprzedawcą NFT w związku ze zbyciem NFT w zamian za walutę wirtualną na gruncie jednej z umów o której mowa w pytaniu nr 1 (na podstawie której dochodzi do sprzedaży NFT w której Wnioskodawca jest sprzedawcą NFT) uzyska przychód z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. przychód na zasadach ogólnych oraz będzie zobowiązany do bieżącego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) 3. Czy wysokość uzyskanego przychodu sprzedawcy NFT (Wnioskodawcy), z tytułu odpłatnego zbycia tokena NFT, (który to przychód w ocenie Wnioskodawcy należy kwalifikować zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. jako przychód na zasadach ogólnych) będzie stanowiła równowartość poniesionych kosztów na nabycie waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w wykonaniu drugiej umowy (zakupu waluty wirtualnej) w której Wnioskodawca będzie występować w roli kupującego waluty wirtualnej? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) 4. Czy w momencie sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną po stronie Wnioskodawcy, będącego sprzedawcą NFT, przyjmującego zapłatę za NFT w postaci waluty wirtualnej, w związku ze stosunkiem na podstawie którego Wnioskodawca występuje jako kupujący walutę wirtualną (przy pomocy której doszło do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy za sprzedawane NFT) powstaje koszt, o którym mowa w art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty nabycia walut wirtualnych będące równowartością uzyskanego przychodu z umowy o której mowa w pytaniu nr 2, tj. przychodu na zasadach ogólnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4) 5. Czy w przypadku dalszego zbycia waluty wirtualnej pozyskanej przez Wnioskodawcę w wyniku sprzedaży przez niego NFT, podatek o którym mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% powstanie od różnicy wzrostu wartości waluty wirtualnej w dniu jej zbycia, a wartością waluty wirtualnej przyjętej przez strony umów sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną, w przypadku gdy dochodzi do nadwyżki przychodów nad kosztami w roku podatkowym? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5) 6. Czy kupujący NFT (Wnioskodawca), dokonując zakupu w zamian za walutę wirtualną będzie upoważniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych, wydatków będących równowartością waluty wirtualnej przy pomocy której doszło do nabycia NFT od podmiotów trzecich, identycznie do sytuacji w której do zapłaty za NFT dochodziłoby w postaci waluty fiducjarnej? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 7) 7. Czy w momencie nabycia (zakupu) NFT przez Wnioskodawcę w zamian za walutę wirtualną po stronie Wnioskodawcy (kupującego NFT), regulującego zobowiązania przy pomocy waluty wirtualnej powstaje przychód o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. przychód z walut wirtualnych, będący równowartością kosztu uzyskania przychodu o którym mowa w pytaniu nr 7, tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 8)
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie pytań Nr 1 - Nr 4, Nr 7, Nr 8 jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
6 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, m.in. czy:
- w sytuacji sprzedaży przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku NFT w zamian za walutę wirtualną (...) przyjęcie płatności przez Wnioskodawcę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak transakcja barterowa, tj. wystąpią dwie umowy przy czym Wnioskodawca będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą, tj. sprzedawcą opisanych NFT oraz nabywcą (kupującym) waluty wirtualnej otrzymanej w zamian za oferowane NFT,
- Wnioskodawca, będąc sprzedawcą NFT w związku ze zbyciem NFT w zamian za walutę wirtualną (...) na gruncie jednej z umów o której mowa w pytaniu nr 1 (na podstawie której dochodzi do sprzedaży NFT w której Wnioskodawca jest sprzedawcą NFT) uzyska przychód z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. przychód na zasadach ogólnych oraz będzie zobowiązany do bieżącego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych,
- wysokość uzyskanego przychodu sprzedawcy NFT (Wnioskodawcy), z tytułu odpłatnego zbycia tokena NFT, (który to przychód w ocenie Wnioskodawcy należy kwalifikować zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. jako przychód na zasadach ogólnych) będzie stanowiła równowartość poniesionych kosztów na nabycie waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 199 2r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w wykonaniu drugiej umowy (zakupu waluty wirtualnej) w której Wnioskodawca będzie występować w roli kupującego waluty wirtualnej,
- w momencie sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną (...) po stronie Wnioskodawcy, będącego sprzedawcą NFT, przyjmującego zapłatę za NFT w postaci waluty wirtualnej, w związku ze stosunkiem na podstawie którego Wnioskodawca występuje jako kupujący walutę wirtualną (przy pomocy której doszło do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy za sprzedawane NFT) powstaje koszt o którym mowa w art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty nabycia walut wirtualnych będące równowartością uzyskanego przychodu, z umowy o której mowa w pytaniu nr 2, tj. przychodu na zasadach ogólnych,
- w przypadku dalszego zbycia waluty wirtualnej pozyskanej przez Wnioskodawcę w wyniku sprzedaży przez niego NFT, podatek o którym mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% powstanie od różnicy wzrostu wartości waluty wirtualnej w dniu jej zbycia, a wartością waluty wirtualnej przyjętej przez strony umów sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną, w przypadku gdy dochodzi do nadwyżki przychodów nad kosztami w roku podatkowym,
- kupujący NFT (Wnioskodawca), dokonując zakupu w zamian za walutę wirtualną będzie upoważniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych, wydatków będących równowartością waluty wirtualnej przy pomocy której doszło do nabycia NFT od podmiotów trzecich, identycznie do sytuacji w której do zapłaty za NFT dochodziłoby w postaci waluty fiducjarnej,
- w momencie nabycia (zakupu) NFT przez Wnioskodawcę w zamian za walutę wirtualną po stronie Wnioskodawcy (kupującego NFT), regulującego zobowiązania przy pomocy waluty wirtualnej powstaje przychód o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt. 6 lit. f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. przychód z walut wirtualnych, będący równowartością kosztu uzyskania przychodu o którym mowa w pytaniu nr 7, tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych.
Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 14 lipca 2022 r. (data wpływu 20 lipca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca, planuje zarówno nabycie od podmiotów trzecich, jak też własną emisję tokenów NFT (ang. non-fungible token), które będą traktowane jako unikatowy cyfrowy składnik aktywów, reprezentujący wyjątkowe cyfrowe kolekcję na blockchainie. W omawianym przypadku token NFT może reprezentować wiele form przedmiotów kolekcjonerskich. Może to być cyfrowy zasób w grze, odcinek audio utworu, zdjęcia, GIF-y, materiały wideo czy ręcznie narysowany obrazek lub inny przedmiot mogący być uznany za kolekcjonerski. Przedmiotowy token nie spełnia definicji waluty wirtualnej o której mowa w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, ponieważ nie jest wymienialny na prawne środki i akceptowalny jako środek wymiany (nie można go kupić za walutę fiducjarną na giełdzie kryptowalut tak jak inne popularne kryptowaluty jak choćby (...)).
Każdy token jest unikalny i nie można go nigdy zamienić na inny, identyczny token. Metadane każdego NFT będą się od siebie różnić, tak jak w przypadku numerowanej serii wydruków. Autentyczność jest gwarantowana dzięki technologii blockchain. Niektóre tokeny będą rzadsze od innych, przez co będą się charakteryzować inną wartością.
NFT emitowane są w postaci jednego z najpopularniejszych standardów – (…). Co do zasady liczba tokenów w emisji jest z góry określona. Przedmiotowe NFT mogą same w sobie stanowić cyfrowe aktywa albo odzwierciedlać występujące w rzeczywistości dobra.
Do zastosowań tokenów NFT, poza czysto kolekcjonerskimi założeniami można przypisać funkcjonalność swoistego wirtualnego certyfikatu autentyczności, który ma na celu poświadczenie, że podmiot będący uprawnionym do posiada tokenu ma wyłączne prawa do korzystania z możliwości implementowanych w tokenie, a dzieło które reprezentuje token jest elementem kolekcjonerskim o cechach unikalności.
Dodatkowo, NFT może pełnić rolę tzw. biletu członkowskiego, klucza otwierającego posiadaczowi możliwość angażowania się w zamkniętej społeczności skupionej wokół projektu. Przejawami ww. członkostwa może być przykładowo zastrzeżona możliwość uczestnictwa w wydarzeniach wspólnoty (np. konferencjach) jedynie dla posiadaczów wybranych tokenów, czy też umożliwienie dostępu do informacji o nowatorskich treściach. Niektóre tokeny mogą mieć zaimplementowane uprawnienie jego posiadacza do odbycia spotkania z osobą, która cieszy się autorytetem w społeczeństwie, czy też do brania udziału w konkursach lub treningach zorganizowanych emitenta NFT.
Część tokenów limitowanej serii może być uprzywilejowana tj. wiążą się z nią szczególne uprawnienia o których nabywcy zostaną poinformowani odpowiednio wcześniej. Konkretne tokeny są uznawane za bardziej wartościowe od innych. Zazwyczaj numery takie jak (…) są tymi najbardziej pożądanymi, a dzieła okraszone numerem (…) czy (…) są bardziej wartościowe od innych. Wartość i rzadkość jest wynikową różnych czynników, między innymi tych wymienionych wyżej.
Każdy token zazwyczaj posiada dopasowaną unikalną historię. Token w zakresie jakim reprezentuje utwór i jest przedmiotem kolekcjonerskim co do zasady jest bezterminowy. Natomiast dodatkowe funkcjonalności tokena jak np. prawo do brania udziału w wydarzeniach wspólnoty, mają z góry oznaczony termin realizacji.
Popyt NFT wynika z racji tego, że stworzył je znany artysta lub uznany kompozytor. Taki token może także okazać się pomocny w grze lub stanowić część większej kolekcji.
Sprzedaż tokenów NFT oraz ich nabycie odbywa się na specjalnie w tym celu stworzonych platformach online lub powszechnie znanych giełdach.
W przypadku emisji własnych NFT Wnioskodawca planuje umożliwić także wtórną możliwość odsprzedaży tokenów na platformach do handlu NFT.
Sprzedaż NFT jak też ich kupno odbywa się co do zasady poprzez zamianę NFT na walutę wirtualną (...).
W przypadku emisji własnych NFT Wnioskodawca będzie zbywał opisane we wniosku tokeny NFT na rzecz podmiotów będących podatnikami posiadającymi siedzibę na terytorium kraju oraz na rzecz podmiotów niebędących podatnikami posiadającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium kraju.
W przypadku emisji własnych NFT Wnioskodawca będzie zbywał opisane we wniosku tokeny NFT na rzecz podmiotów będących podatnikami posiadającymi siedzibę na terytorium Unii Europejskiej oraz na rzecz podmiotów niebędących podatnikami posiadającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Unii Europejskiej.
W uzupełnieniu wniosku, ujętym w pismie z 14 lipca 2022 r., wskazali Państwo m.in., że:
- opisane we wniosku tokeny NFT nie stanowią żadnego z praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
- wskazane tokeny NFT nie będą reprezentować ani przyznawać żadnych praw własności, udziałów, zabezpieczeń lub równorzędnych praw, jak również żadnych praw do otrzymania przyszłych udziałów w przychodach lub jakiejkolwiek formie uczestnictwa w działalności Wnioskodawcy,
- na etapie odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca nie posiada informacji oraz danych podmiotów na rzecz których Spółka będzie zbywała opisane we wniosku tokeny NFT. Tokeny będą nabywane od podmiotów trzecich, jak też sprzedawane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem serwisów internetowych. Dane kontrahentów Wnioskodawcy będą pozyskiwane w ramach procedury KYC dopiero w momencie zbycia tokenów, a następnie przekazywane do tut. Organu. Oferta dla nabywców będzie składana za pośrednictwem strony internetowej,
- w przypadku uznania powyższej odpowiedzi za niewyczerpującą, Wnioskodawca zmienia stan faktyczny wniosku poprzez wskazanie, iż będzie zbywać opisane we wniosku tokeny NFT wyłącznie na rzecz podmiotów polskich, a dotychczasowe stanowisko własne Wnioskodawcy pozostaje aktualne do zmodyfikowanego w ten sposób stanu faktycznego w pełnym zakresie.
- wyjaśnili Państwo również posługiwanie się zwrotami „sprzedawca” i „kupujący”:
w złożonym podaniu Wnioskodawca posługuje się zwrotami „sprzedawc” lub „kupujący” ze względu na występowanie Wnioskodawcy w podwójnej roli przy umowie barterowej. W nawiązaniu do uzasadnienia ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr 2860 z 25 września 2018 r.: „Przyjęcie płatności przez przedsiębiorcę za towar/usługę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak dwie umowy. Każda ze stron zawartej umowy będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą. Przychodem przedsiębiorcy ze sprzedaży np. towaru, będzie cena (wartość) tego towaru. Natomiast w momencie sprzedaży przez przedsiębiorcę tak pozyskanych walut (zapłaty nimi), powstały przychód kwalifikowany będzie do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych (zysków kapitałowych)”.
Jak zostało podane w stanie faktycznym wniosku. Wnioskodawca zamierza zarówno nabywać opisane we wniosku NFT od podmiotów trzecich, jak również emitować oraz sprzedawać własne tokeny NFT. W tym pierwszym przypadku Wnioskodawca będzie kupującym NFT oraz zbywcą (sprzedawcą) waluty wirtualnej, którą „zapłaci” za nabywane tokeny NFT od podmiotów trzecich. W drugim przypadku, tj. kiedy dojdzie do emisji oraz oferowania własnych tokenów NFT, opisanych w stanie faktycznym wniosku, Wnioskodawca, będzie sprzedawcą w transakcji dotyczącej tokenów NFT, oraz nabywcą (kupującym) walut wirtualnych, które otrzyma w zamian za sprzedaż opisanych we wniosku tokenów NFT,
- (…) Wnioskodawca uporządkował pytania według następującego kryterium:
osytuacja w której Wnioskodawca emituje oraz oferuje własne tokeny NFT o właściwościach opisanych we wniosku, w związku z czym jest sprzedawcą w transakcji dotyczącej tokenów NFT, oraz nabywcą (kupującym) walut wirtualnych, które otrzyma w zamian za sprzedaż opisanych we wniosku tokenów NFT, (pytania nr 1 - nr 6),
osytuacja w której Wnioskodawca będzie kupującym NFT oraz zbywcą (sprzedawcą) waluty wirtualnej, którą „zapłaci” za nabywane tokeny NFT od podmiotów trzecich. Wnioskodawca zamierza również nabywać tokeny NFT o właściwościach opisanych we wniosku od podmiotów trzecich, co zostało również opisane w stanie faktycznym wniosku, występując w tym przypadku w roli kupującego NFT, (pytania nr 7 - nr 8).
- w nawiązaniu do zmodyfikowanej struktury zadanych pytań, Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie adekwatne do nowo sformułowanych pytań. W celu uproszczenia wydania stanowiska dla tut. Organu, aktualnym pozostaje podział materii według następującego kryterium: sytuacja w której Wnioskodawca emituje oraz oferuje własne tokeny NFT o właściwościach opisanych we wniosku, w związku z czym jest sprzedawcą w transakcji dotyczącej tokenów NFT, oraz nabywcą (kupującym) walut wirtualnych, które otrzyma w zamian za sprzedaż opisanych we wniosku tokenów NFT.
Pytania
(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 14 lipca 2022 r.)
- Czy w sytuacji sprzedaży przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku NFT w zamian za walutę wirtualną (...) przyjęcie płatności przez Wnioskodawcę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak transakcja barterowa, tj. wystąpią dwie umowy, przy czym Wnioskodawca będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą, tj. sprzedawcą opisanych NFT oraz nabywcą (kupującym) waluty wirtualnej otrzymanej w zamian za oferowane NFT? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)
- Czy Wnioskodawca, będąc sprzedawcą NFT w związku ze zbyciem NFT w zamian za walutę wirtualną (...) na gruncie jednej z umów o której mowa w pytaniu nr 1 (na podstawie której dochodzi do sprzedaży NFT w której Wnioskodawca jest sprzedawcą NFT) uzyska przychód z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. przychód na zasadach ogólnych oraz będzie zobowiązany do bieżącego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
- Czy wysokość uzyskanego przychodu sprzedawcy NFT (Wnioskodawcy), z tytułu odpłatnego zbycia tokena NFT, (który to przychód w ocenie Wnioskodawcy należy kwalifikować zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. jako przychód na zasadach ogólnych) będzie stanowiła równowartość poniesionych kosztów na nabycie waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w wykonaniu drugiej umowy (zakupu waluty wirtualnej) w której Wnioskodawca będzie występować w roli kupującego waluty wirtualnej? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)
- Czy w momencie sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną (...) po stronie Wnioskodawcy, będącego sprzedawcą NFT, przyjmującego zapłatę za NFT w postaci waluty wirtualnej, w związku ze stosunkiem na podstawie którego Wnioskodawca występuje jako kupujący walutę wirtualną (przy pomocy której doszło do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy za sprzedawane NFT) powstaje koszt, o którym mowa w art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty nabycia walut wirtualnych będące równowartością uzyskanego przychodu z umowy o której mowa w pytaniu nr 2, tj. przychodu na zasadach ogólnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)
- Czy w przypadku dalszego zbycia waluty wirtualnej pozyskanej przez Wnioskodawcę w wyniku sprzedaży przez niego NFT, podatek o którym mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% powstanie od różnicy wzrostu wartości waluty wirtualnej w dniu jej zbycia, a wartością waluty wirtualnej przyjętej przez strony umów sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną, w przypadku gdy dochodzi do nadwyżki przychodów nad kosztami w roku podatkowym? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)
- Czy kupujący NFT (Wnioskodawca), dokonując zakupu w zamian za walutę wirtualną będzie upoważniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych, wydatków będących równowartością waluty wirtualnej przy pomocy której doszło do nabycia NFT od podmiotów trzecich, identycznie do sytuacji w której do zapłaty za NFT dochodziłoby w postaci waluty fiducjarnej? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 7)
- Czy w momencie nabycia (zakupu) NFT przez Wnioskodawcę w zamian za walutę wirtualną po stronie Wnioskodawcy (kupującego NFT), regulującego zobowiązania przy pomocy waluty wirtualnej powstaje przychód o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. przychód z walut wirtualnych, będący równowartością kosztu uzyskania przychodu o którym mowa w pytaniu nr 7, tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 8)
Państwa stanowisko w sprawie
(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 14 lipca 2022 r.)
Ad. 1
Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji sprzedaży NFT, przez Wnioskodawcę w zamian za walutę wirtualną (...) przyjęcie płatności w postaci waluty wirtualnej, należy traktować jako transakcja barterowa, tj. wystąpią dwie umowy przy czym każda ze stron zawartej umowy będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą.
W nawiązaniu do uzasadnienia ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr ... z 25 września 2018 r.: „Przyjęcie płatności przez przedsiębiorcę za towar/usługę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak dwie umowy. Każda ze stron zawartej umowy będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą. Przychodem przedsiębiorcy ze sprzedaży np. towaru, będzie cena (wartość) tego towaru. Natomiast w momencie sprzedaży przez przedsiębiorcę tak pozyskanych walut (zapłaty nimi), powstały przychód kwalifikowany będzie do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych (zysków kapitałowych)”.
Zatem w ocenie Wnioskodawcy, będzie on występować w podwójnej roli jako sprzedawca tokenów NFT oraz jako nabywca (kupujący) waluty wirtualnej.
Przykładowa czynność sprzedaży NFT przez Wnioskodawcę w zamian za walutę wirtualną (...):
Wnioskodawca, będący sprzedawcą zamieszcza na platformie ofertę sprzedaży NFT w zamian za określoną ilość jednostek (...). Kupujący (klient Wnioskodawcy) przyjmuje ofertę oraz przekazuje do sprzedawcy odpowiednią kwotę waluty wirtualnej. Na gruncie opisanej konstrukcji dochodzi między nimi w tym przypadku do zawarcia dwóch umów, gdzie każda ze stron jest zarówno sprzedawcą jak i nabywcą. Sytuacja prawna stron, zdaniem Wnioskodawcy wygląda w następujący sposób:
Umowa nr 1 na podstawie której dochodzi do sprzedaży NFT, w której stroną kupującą jest nabywca NFT (klient Wnioskodawcy), a sprzedawcą jest zbywca NFT (Wnioskodawca). Zdaniem Wnioskodawcy taką umowę należy traktować w identyczny sposób do sytuacji w której do zapłaty za NFT dochodziłoby w postaci waluty fiducjarnej ze wszystkimi konsekwencjami podatkowymi, wynikającymi z tego faktu.
Umowa nr 2 na podstawie której dochodzi do sprzedaży waluty wirtualnej (...), w której stroną kupującą kryptowalutę (...) jest zbywca NFT (Wnioskodawca), natomiast sprzedawcą kryptowaluty jest nabywca NFT (klient Wnioskodawcy). Zdaniem Wnioskodawcy, taką umowę należy traktować w sposób identyczny do nabycia kryptowaluty (...) za walutę fiducjarną z tą różnicą, że zamiast przekazania płatności dochodzi do przeniesienia władania NFT na sprzedawcę waluty wirtualnej (...) (klienta Wnioskodawcy).
Ad. 2
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedawca NFT (Wnioskodawca) w związku ze zbyciem NFT w zamian za walutę wirtualną (...) na gruncie jednej z umów o której mowa w pytaniu nr 1 (na podstawie której dochodzi do sprzedaży NFT, w której Wnioskodawca występuje w roli sprzedawcy) uzyska przychód z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. przychód na zasadach ogólnych oraz będzie zobowiązany do bieżącego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.
Przykładowa czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę NFT w zamian za walutę wirtualna (...):
Wnioskodawca, będący sprzedawcą zamieszcza na platformie ofertę sprzedaży NFT w zamian za określoną ilość jednostek (...). Kupujący (klient Wnioskodawcy) przyjmuje ofertę oraz przekazuje do sprzedawcy (Wnioskodawcy) odpowiednią kwotę waluty wirtualnej (...). Na gruncie opisanej konstrukcji dochodzi między nimi w tym przypadku do zawarcia dwóch umów, gdzie każda ze stron jest zarówno sprzedawcą jak i nabywcą (Wnioskodawca jest sprzedawcą NFT oraz nabywcą walut wirtualnych, a klient Wnioskodawcy odpowiednio nabywcą NFT oraz sprzedawcą walut wirtualnych). W przypadku umowy na podstawie której dochodzi do sprzedaży NFT, w której stroną kupującą jest nabywca NFT (klient Wnioskodawcy), a sprzedawcą jest zbywca NFT (Wnioskodawca), zdaniem Wnioskodawcy, umowę taką należy traktować w identyczny sposób do sytuacji w której do zapłaty za NFT dochodziłoby w postaci waluty fiducjarnej ze wszystkimi konsekwencjami podatkowymi, wynikającymi z tego faktu.
Potwierdzenie powyższego rozumowania znajduje oparcie w uzasadnieniu do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr ... z 25 września 2018 r. zgodnie z którym: „Przyjęcie płatności przez przedsiębiorcę za towar/usługę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak dwie umowy. Każda ze stron zawartej umowy będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą. Przychodem przedsiębiorcy ze sprzedaży np. towaru, będzie cena (wartość) tego towaru. Natomiast w momencie sprzedaży przez przedsiębiorcę tak pozyskanych walut (zapłaty nimi), powstały przychód kwalifikowany będzie do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych (zysków kapitałowych)”.
Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższym fragmencie uzasadnienia do nowelizacji ustawy wyraźnie rozdzielono przychody sprzedawcy uzyskane na zasadach ogólnych od przychodów powstałych dopiero w momencie sprzedaży pozyskanych kryptowalut tzw. przychody z zysków kapitałowych, w związku z czym na gruncie umowy w której zbywca NFT występuje w roli sprzedawcy, będzie zobowiązany do bieżącego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.
W ocenie Wnioskodawcy, dopiero w momencie sprzedaży tak pozyskanych przez niego walut (zapłaty nimi), w przypadku wzrostu wartości walut wirtualnych, powstanie u niego przychód z zysków kapitałowych, który będzie opodatkowany na zasadach o których mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem kosztów poniesionych na nabycia waluty wirtualnej.
Ad. 3
Zdaniem Wnioskodawcy, wysokość uzyskanego przychodu Wnioskodawcy (występującego w roli sprzedawcy NFT), z tytułu odpłatnego zbycia tokena NFT (który to przychód w ocenie Wnioskodawcy należy kwalifikować zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. jako przychód na zasadach ogólnych) będzie stanowiła równowartość poniesionych kosztów na nabycie waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w wykonaniu drugiej umowy (nabycia waluty wirtualnej), w której Wnioskodawca będzie występować w roli kupującego walutę wirtualną.
W ocenie Wnioskodawcy, umowę sprzedaży waluty wirtualnej (w której Wnioskodawca występuje jako kupujący walutę wirtualną) należy traktować w sposób identyczny do nabycia kryptowaluty za walutę fiducjarną z tą różnicą, że zamiast przekazania płatności dochodzi do przeniesienia władania NFT przez Wnioskodawcę na rzecz sprzedawcy waluty wirtualnej.
W tej sytuacji strony dwóch umów są względem siebie zobowiązani oraz posiadają wzajemnie wierzytelności. W umowie sprzedaży NFT, zbywca tokenu (Wnioskodawca) posiada wierzytelność względem nabywcy NFT (klienta Wnioskodawcy) do zapłaty ceny NFT, a w umowie sprzedaży waluty wirtualnej sprzedawca (w poprzedniej umowie nabywca NFT tj. klient Wnioskodawcy) posiada identyczną wierzytelność względem kupującego walutę wirtualną (w poprzedniej umowie sprzedawca NFT, tj. Wnioskodawcy). W związku z tym, iż wysokość ww. wierzytelności jest sobie równa, zobowiązania stron z obu umów wzajemnie się potrącają.
W tym przypadku w ocenie Wnioskodawcy, po stronie Wnioskodawcy, (sprzedawcy NFT, będącego jednocześnie kupującym waluty wirtualne na podstawie umowy sprzedaży walut wirtualnych) powstaną koszty nabycia waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości będącej równowartością przychodu osiągniętego z umowy sprzedaży NFT. Powyższą sytuację, zdaniem Wnioskodawcy należy traktować w sposób identyczny do tego, gdyby do nabycia waluty wirtualnej doszło w zamian za tradycyjne środki płatnicze (walutę fiducjarną).
Przykładowa czynność sprzedaży NFT przez Wnioskodawcę w zamian za walutę wirtualną (...):
Wnioskodawca, będący sprzedawcą zamieszcza na platformie ofertę sprzedaży NFT w zamian za 1 (...). Kupujący (klient Wnioskodawcy) w dniu (...) 2022 r. przyjmuje ofertę oraz przekazuje do sprzedawcy (Wnioskodawcy) odpowiednią kwotę waluty wirtualnej. W momencie dokonania sprzedaży NFT kurs nabycia 1 (...) na giełdzie (...) wynosił (...) zł.
Na gruncie opisanej konstrukcji dochodzi między nimi w tym przypadku do zawarcia dwóch umów, gdzie każda za stron jest zarówno sprzedawcą jak i nabywcą.
Na podstawie umowy nr 1 w której dochodzi do sprzedaży NFT, w ocenie Wnioskodawcy sprzedawca NFT (Wnioskodawca) osiąga przychód w wysokości (...) zł (równowartość 1 (...)). Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa kwota będzie jednocześnie kosztem nabycia waluty wirtualnej (...) na podstawie umowy nr 2 w której dochodzi do sprzedaży waluty wirtualnej (...). W tym ostatnim przypadku będzie to koszt poniesiony przez Wnioskodawcę, o którym mowa w art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, który zdaniem Wnioskodawcy pomniejszy przychód z walut wirtualnych Wnioskodawcy w sytuacji dalszego zbycia walut.
Ad. 4
W ocenie Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną (...) po stronie Wnioskodawcy, będącego sprzedawcą NFT, przyjmującego zapłatę za NFT w postaci waluty wirtualnej (w tym przypadku Wnioskodawca występuje w roli kupującego walutę wirtualna) w związku ze stosunkiem na podstawie którego Wnioskodawca występuje jako kupujący walutę wirtualną (przy pomocy której doszło do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy za sprzedawane NFT) powstaje koszt, o którym mowa w art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty nabycia walut wirtualnych będące równowartością uzyskanego przychodu z umowy o której mowa w pytaniu nr 2, tj. przychodu na zasadach ogólnych.
W związku z tym, iż na gruncie opisanej konstrukcji dochodzi do zawarcia dwóch umów, gdzie każda za stron jest zarówno sprzedawcą jak i nabywcą w ocenie Wnioskodawcy umowę sprzedaży waluty wirtualnej, w której Wnioskodawca występuje w roli nabywcy kryptowalut, należy traktować w sposób identyczny do nabycia waluty wirtualnej za walutę fiducjarną z tą jednak różnicą, że zamiast przekazania płatności za pozyskanie waluty wirtualnej dochodzi do przeniesienia władania NFT, przez Wnioskodawcę na rzecz sprzedawcy waluty wirtualnej (...) (klienta Wnioskodawcy).
W tej sytuacji strony dwóch umów są względem siebie zobowiązani oraz posiadają wzajemnie wierzytelności. W umowie sprzedaży NFT, zbywca tokenu (Wnioskodawca) posiada wierzytelność względem nabywcy NFT do zapłaty ceny NFT, a w umowie sprzedaży waluty wirtualnej sprzedawca (w poprzedniej umowie nabywca NFT, tj. klient Wnioskodawcy) posiada identyczną wierzytelność względem kupującego walutę wirtualną (w poprzedniej umowie sprzedawca NFT, tj. Wnioskodawca). W związku z tym, iż wysokość ww. wierzytelności jest sobie równa, zobowiązania stron z obu umów wzajemnie się potrącają.
W tym przypadku, w ocenie Wnioskodawcy po stronie Wnioskodawcy, (sprzedawcy NFT, będącego jednocześnie kupującym na podstawie umowy sprzedaży walut wirtualnych) powstaną koszty nabycia waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości będącej równowartością przychodu osiągniętego z umowy sprzedaży NFT. Powyższą sytuację, zdaniem Wnioskodawcy, należy traktować w sposób identyczny do tego, gdyby do nabycia waluty wirtualnej doszło w zamian za tradycyjne środki płatnicze (walutę fiducjarną).
Przykładowa czynność sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną (...):
Wnioskodawca, będący sprzedawcą zamieszcza na platformie ofertę sprzedaży NFT w zamian za 1 (...). Kupujący (klient Wnioskodawcy) w dniu (...) 2022 r. przyjmuje ofertę oraz przekazuje do sprzedawcy odpowiednią kwotę waluty wirtualnej (...). W momencie dokonania sprzedaży NFT kurs nabycia 1 (...) na giełdzie (...) wynosił (...) zł.
Na gruncie opisanej konstrukcji dochodzi między nimi w tym przypadku do zawarcia dwóch umów, gdzie każda za stron jest zarówno sprzedawcą jak i nabywcą.
Na podstawie umowy nr 1 w której dochodzi do sprzedaży NFT, w ocenie Wnioskodawcy sprzedawca NFT (Wnioskodawca) osiąga przychód w wysokości 12 252,15 zł (równowartość 1 (...)). Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa kwota będzie jednocześnie kosztem nabycia waluty wirtualnej (...) zbywcy NFT (Wniokodawcy) na podstawie umowy nr 2, w której dochodzi do sprzedaży waluty wirtualnej (...) (zbywca NFT przecież nie otrzymuje waluty wirtualnej (...) „za darmo”, tylko wynika to właśnie z opisanego powyżej barteru). W tym ostatnim przypadku, zdaniem Wnioskodawcy będzie to koszt, o którym mowa w art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, który pomniejszy przychód Wnioskodawcy z walut wirtualnych w sytuacji ich dalszego zbycia.
Ad. 5
Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dalszego zbycia przez Wnioskodawcę waluty wirtualnej pozyskanej w wyniku sprzedaży NFT, podatek o którym mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% powstanie od różnicy wzrostu wartości waluty wirtualnej w dniu jej zbycia przez Wnioskodawcę, a wartością waluty wirtualnej przyjętej przez strony umów sprzedaży NFT oraz waluty wirtualnej, w przypadku gdy dochodzi do nadwyżki przychodów nad kosztami w roku podatkowym.
Potwierdzenie powyższego rozumowania znajduje oparcie w uzasadnieniu do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr ... z 25 września 2018 r. zgodnie z którym: „Przyjęcie płatności przez przedsiębiorcę za towar/usługę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak dwie umowy. Każda ze stron zawartej umowy będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą. Przychodem przedsiębiorcy ze sprzedaży np. towaru, będzie cena (wartość) tego towaru. Natomiast w momencie sprzedaży przez przedsiębiorcę tak pozyskanych walut (zapłaty nimi), powstały przychód kwalifikowany będzie do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych (zysków kapitałowych)”. Zdaniem Wnioskodawcy w powyższym fragmencie uzasadnienia do nowelizacji ustawy, wyraźnie rozdzielono przychody sprzedawcy (w której to roli występuje Wnioskodawca) uzyskane na zasadach ogólnych od przychodów powstałych dopiero w momencie sprzedaży pozyskanych kryptowalut tzw. przychody z zysków kapitałowych. W ocenie Wnioskodawcy, dopiero w momencie sprzedaży pozyskanych walut (zapłaty nimi), powstały przychód z zysków kapitałowych (różnica kursowa waluty wirtualnej) będzie opodatkowany na zasadach o których mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem kosztów poniesionych na nabycie waluty wirtualnej.
Przykłady stan faktyczny dotyczący obliczenia przychodu ze zbycia walut wirtualnych:
Wnioskodawca, będący sprzedawcą zamieszcza na platformie ofertę sprzedaży NFT w zamian za 1 (...). Klient Wnioskodawcy (kupujący) w dniu (...) 2022 r. przyjmuje ofertę oraz przekazuje do sprzedawcy odpowiednią kwotę waluty wirtualnej (...). W momencie dokonania sprzedaży NFT kurs nabycia 1 (...) na giełdzie (...) wynosił (...) zł.
Na gruncie opisanej konstrukcji dochodzi między nimi w tym przypadku do zawarcia dwóch umów, gdzie każda za stron jest zarówno sprzedawcą jak i nabywcą, w związku z czym zdaniem Wnioskodawcy, powyższa kwota będzie dla Wnioskodawcy również kosztem nabycia waluty wirtualnej (...) na podstawie umowy w której dochodzi do sprzedaży waluty wirtualnej (...) na rzecz zbywcy NFT (Wnioskodawcy).
Następnie Wnioskodawca (pierwotnie sprzedawca NFT, oraz nabywca waluty wirtualnej), postanawia sprzedać w całości uzyskaną w zamian za NFT walutę wirtualną (...) za cenę (...) zł. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy podatek, o którym mowa art. 22d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych należy uiścić od kwoty:
(...) zł (przychód) - (...) zł (koszty z umowy nabycia waluty wirtualnej) = (...) zł (dochód)
Gdyby natomiast nie ujmować kosztów (a przecież Wnioskodawca (sprzedawca NFT) nie otrzymał waluty wirtualnej (...) „za darmo”) doszłoby wtedy do podwójnego opodatkowania, najpierw z tytułu sprzedaży NFT Wnioskodawca zapłaciłby podatek dochodowy, a później wobec otrzymanych walut wirtualnych w pewien sposób jako „zapłatę” za NFT drugi raz płaciłby od tego podatek dochodowy. Z uwagi jednak na to, iż mamy do czynienia z barterem, szczegółowo opisanym powyżej we wniosku, takie podwójne opodatkowanie nie zachodzi, gdyż Wnioskodawca rozpoznaje koszty.
Ad. 6
Zdaniem Wnioskodawcy, kupujący NFT (Wnioskodawca), dokonując zakupu w zamian za walutę wirtualną będzie upoważniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych, wydatków będących równowartością waluty wirtualnej przy pomocy której doszło do nabycia NFT od podmiotów trzecich.
Skoro w uzasadnieniu do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr ... z 25 września 2018 r. jest mowa o tym, iż: „Przyjęcie płatności przez przedsiębiorcę za towar/usługę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak dwie umowy. Każda ze stron zawartej umowy będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą...”, to w ocenie Wnioskodawcy, umowę sprzedaży NFT należy traktować w sposób identyczny do nabycia NFT za walutę fiducjarną z tą różnicą, że zamiast przekazania płatności dochodzi do przeniesienia władania, przez Wnioskodawcę na rzecz sprzedawcy NFT waluty wirtualnej w ustalonej wysokości. Takie rozumowanie skutkuje możliwością zaliczenia przez Wnioskodawcę w koszty uzyskania przychodu o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. koszty rozpoznawane na zasadach ogólnych, wydatków będących równowartością waluty wirtualnej przy pomocy której doszło do nabycia NFT, co jest logiczną konsekwencja przyjęcia, iż zbywca NFT na gruncie umowy sprzedaży NFT osiąga przychód z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. przychód na zasadach ogólnych oraz jest zobowiązany do bieżącego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.
Ad. 7
Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie nabycia (zakupu) NFT przez Wnioskodawcę w zamian za walutę wirtualną po stronie Wnioskodawcy (kupującego NFT), regulującego zobowiązania przy pomocy waluty wirtualnej powstaje przychód o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt. 6 lit. f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. przychód z walut wirtualnych, będący równowartością kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w pytaniu nr 7 tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych.
Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt. 6 lit. f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych: „Za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną”.
W nawiązaniu do uzasadnienia ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr ... z 25 września 2018 r.: „Przyjęcie płatności przez przedsiębiorcę za towar/usługę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak dwie umowy. Każda ze stron zawartej umowy będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą... ”.
Jedną z umów na podstawie powyższej konstrukcji jest umowa sprzedaży waluty wirtualnej przez Wnioskodawcę jako nabywcy NFT od podmiotów trzecich. Co prawda nie dochodzi w tym przypadku do faktycznej wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, jednak w ocenie Wnioskodawcy, wpisuje się to w sytuację regulowania zobowiązania walutą wirtualną, co również uznaje się za przychód z walut wirtualnych na gruncie art. 7b ust. 1 pkt. 6 lit. f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Token, w zależności od jego charakteru i to co będzie inkorporował, będzie mógł stanowić prawo majątkowe lub zobowiązanie do wykonania usługi. Po stronie Wnioskodawcy (kupującego NFT) wystąpi zatem przychód zgodnie z treścią przepisów przywołanych powyżej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że w niniejszej sprawie jako element opisu stanu zdarzenia przyszłego przyjęto wskazanie Wnioskodawcy, że stworzone i wyemitowane przez Wnioskodawcę tokeny NFT nie spełniają definicji waluty wirtualnej w rozumieniu art. 4a pkt 22a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej „ustawa o CIT”). Ta okoliczność nie była tym samym przedmiotem oceny Organu.
Ponadto należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Z dniem 1 stycznia 2019 r. do ustawy o CIT został wprowadzony przepis art. 4a pkt 22a, który definiuje pojęcie waluty wirtualnej.
Zgodnie z tym przepisem, wprowadzonym przez art. 2 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, dalej: „ustawa nowelizująca”),
ilekroć w ustawie jest mowa o walucie wirtualnej – oznacza to walutę wirtualną w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
W myśl art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2022 r. poz. 593 ze zm.),
przez walutę wirtualną rozumie się cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest:
a.prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki centralne lub inne organy administracji publicznej,
b.międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej organizacji lub z nią współpracujące,
c.pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,
d.instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi,
e.wekslem lub czekiem
- oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT,
przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,
dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o CIT, przychody podatników tego podatku zostały rozdzielone na źródła:
- z zysków kapitałowych oraz
- z pozostałych źródeł, tzw. „działalności operacyjnej”.
Wydzielając źródło przychodów z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o CIT,
Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT,
za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody:
a) z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,
b) z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
c) z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
d) z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
e) ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,
f) z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.
Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.
W myśl art. 7b ust. 3 ustawy o CIT,
w przypadku podatników prowadzących działalność, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, przychody wymienione w ust. 1 pkt 6 lit. f zalicza się do przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT,
przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy,
za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Zasada wskazana w ww. przepisie określa memoriałowy charakter obliczania przychodów. Różni się ona od zasady kasowej powstawania przychodów, w której przychód powstaje dopiero z chwilą wpływu środków pieniężnych do kasy lub na rachunek w banku jednostki. Podstawowym kryterium pojawiania się przychodu dla celów podatku dochodowego jest więc przychód należny.
Jak wynika natomiast z art. 14 ust. 1 ww. ustawy,
przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.
Ewentualny przychód powstanie dopiero w przypadku zbycia waluty wirtualnej, z tym że, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 27 ustawy o CIT,
do przychodów nie zalicza się wartości waluty wirtualnej otrzymanej w zamian za inną walutę wirtualną.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Zgodnie z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT,
koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f, stanowią udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Wskazać przy tym należy, że z uzasadnienia do zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr 2860 z 25 września 2018 r. w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną wskazano, „że kosztami podatkowymi będą udokumentowane wydatki na nabycie walut wirtualnych, poniesione w danym roku podatkowym, ale wyłącznie bezpośrednio związane z nabyciem i sprzedażą walut wirtualnych. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów itp.)”.
Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca wprowadzając do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy dotyczące wirtualnych walut, w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ww. ustawy, jako źródło przychodów z zysków kapitałowych, wskazał przychody z wymiany wirtualnych walut i odpowiednio w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określił jakie wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów związane z wirtualną walutą. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że kosztami uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną są udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, które pośredniczą w wymianie lub sprzedaży tych walut.
Stosownie do art. 15 ust. 12 ustawy o CIT,
koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 11, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 13.
Zgodnie z art. 15 ust. 13 ustawy o CIT,
nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 11, nad przychodami uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów poniesione w następnym roku podatkowym.
Dodać należy, że zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o CIT ,
od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia walut wirtualnych podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.
Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT,
podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.
W myśl art. 22d ust. 2 ustawy o CIT ,
dochodem z odpłatnego zbycia walut wirtualnych jest osiągnięta w roku podatkowym różnica między sumą przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f, a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 15 ust. 11-13
Jak stanowi art. 22d ust. 3 ustawy o CIT ,
Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niezapłacenie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca siedziby podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
Ponadto, na podstawie art. 22d ust. 4 ustawy o CIT,
dochodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych nie łączy się z innymi dochodami (przychodami) podatnika.
W myśl art. 22d ust. 5 ustawy o CIT,
po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 27 ust. 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia walut wirtualnych i obliczyć należny podatek dochodowy.
Natomiast zgodnie z art. 22d ust. 6 ustawy o CIT ,
w zeznaniu, o którym mowa w ust. 5, podatnik wykazuje koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 11-13, także wtedy, gdy w roku podatkowym nie osiągnął przychodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych.
Ad. 1
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w sytuacji sprzedaży przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku NFT w zamian za walutę wirtualną (...) przyjęcie płatności przez Wnioskodawcę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak transakcja barterowa tj. wystąpią dwie umowy przy czym Wnioskodawca będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą tj. sprzedawcą opisanych NFT oraz nabywcą (kupującym) waluty wirtualnej otrzymanej w zamian za oferowane NFT.
W praktyce obrotu gospodarczego zdarza się, że umowy zawierane między stronami transakcji przewidują, że zapłata za towar czy usługę następuje nie w formie pieniężnej, lecz w formie innego towaru i usługi (ewentualnie innych towarów i usług). Umowy takie, nazywane umowami barterowymi, stanowią rodzaj bezpośredniej wymiany towarów i usług (towarów na towary, usług na usługi, usług na towary lub towarów na usługi). Umowa barterowa jest umową wzajemną, a do istoty wzajemności należy to, że między świadczeniami stron zachodzi stosunek ekwiwalentności, tj. równowartości. Innymi słowy, strony umowy barterowej uzgadniają wartość towarów, lub usług i dążą do tego, żeby bilans był zerowy.
W polskim prawie barter uważany jest za jeden z rodzajów umowy zamiany, choć tak naprawdę nie może być tak traktowany, ponieważ jest to równoważąca się wartościowo wymiana towaru na towar, usługi na usługę, towaru na usługę czy też usługi na towar. Barter jest więc pojęciem szerszym niż zamiana. Jest transakcją o charakterze bezgotówkowym, a w jej wyniku dochodzi do wymiany dóbr o tej samej wartości. Celem takiej transakcji jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego, w tym rozliczeń podatkowych.
Charakterystyczną cechą umowy barterowej jest istnienie wyłącznie dwóch stron transakcji. Obie strony występują zarówno w roli sprzedającego, jak i kupującego, obie strony są też względem siebie jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem. Każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej wartości, oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.
Umowa barterowa jest umową nienazwaną, która swoim charakterem jest zbliżona do umowy zamiany, a zatem w przypadku zawarcia umowy barterowej w praktyce stosuje się do niej przepisy dotyczące umowy zamiany, tj. przede wszystkim art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zgodnie z którym:
przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.
Oznacza to, że przedmiotem umowy zamiany mogą być nie tylko rzeczy, lecz także wszelkie zbywalne dobra materialne, jak również niematerialne.
Zamiana jest czynnością prawną konsensualną, odpłatną i wzajemną, rodzi skutki zobowiązujące, a w warunkach określonych w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego – skutki rozporządzające.
Tym samym, w swej istocie umowa zamiany jest niewątpliwie podobna do umowy sprzedaży. Świadczy o tym również fakt, że ustawodawca nie reguluje odrębnie tej umowy, a jedynie w art. 604 Kodeksu cywilnego stwierdza, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Zamiana jest zatem formą odpłatnego zbycia.
Z przytoczonego powyżej przepisu jednoznacznie wynika, że zamiana to w efekcie forma zbycia jednej rzeczy (w tym prawa majątkowego), a w zamian – nabycie własności drugiej rzeczy. Istotą umowy zamiany jest zatem wymiana dóbr.
Skoro strony umowy barterowej przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy (świadczą wzajemnie usługi), w przedmiotowej sprawie – zbycie aktywa w postaci tokenów NFT przez Wnioskodawcę w zamian za kryptowaluty – występując jednocześnie w charakterze dostawcy, jak i nabywcy, to pojawia się – co do zasady – konieczność rozpoznania, przez strony takiej umowy, odpowiednio przychodu jak i związanego z nim kosztu. Należy przyjąć, że rozliczenie na zasadzie barterowej, jako sposób wykonania zobowiązania skutkujące zaspokojeniem wierzyciela, są akceptowalne jako jedna z form poniesienia kosztu.
Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, planuje zarówno nabycie od podmiotów trzecich, jak też własną emisję tokenów NFT (ang. non-fungible token), które będą traktowane jako unikatowy cyfrowy składnik aktywów, reprezentujący wyjątkowe cyfrowe kolekcję na blockchainie, tokeny nie będą stanowić wirtualnej waluty, o której mowa w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2022 r., poz. 593, ze zm.).
Opisane we wniosku tokeny NFT nie stanowią żadnego z praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazane tokeny NFT nie będą reprezentować ani przyznawać żadnych praw własności, udziałów, zabezpieczeń lub równorzędnych praw, jak również żadnych praw do otrzymania przyszłych udziałów w przychodach lub jakiejkolwiek formie uczestnictwa w działalności Wnioskodawcy.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca, będzie występować w podwójnej roli jako sprzedawca tokenów NFT oraz jako nabywca (kupujący) waluty wirtualnej. W sytuacji sprzedaży przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku NFT w zamian za walutę wirtualną (...) przyjęcie płatności przez Wnioskodawcę w postaci waluty wirtualnej, traktowane będzie jak transakcja barterowa tj. wystąpią dwie umowy, przy czym Wnioskodawca będzie zarówno sprzedawcą, jak i nabywcą tj. sprzedawcą opisanych NFT oraz nabywcą (kupującym) waluty wirtualnej otrzymanej w zamian za oferowane NFT.
W związku z powyższym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Ad. 2
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia czy Wnioskodawca, będąc sprzedawcą NFT w związku ze zbyciem NFT w zamian za walutę wirtualną (...) na gruncie jednej z umów o której mowa w pytaniu nr 1 (na podstawie której dochodzi do sprzedaży NFT w której Wnioskodawca jest sprzedawcą NFT) uzyska przychód z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. przychód na zasadach ogólnych oraz będzie zobowiązany do bieżącego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.
Odnosząc się do ww. wątpliwości stwierdzić należy, że przysporzenie z tytułu sprzedaży tokenów NFT, niebędących, jak wskazano we wniosku walutą wirtualną za kryptowalutę niewątpliwie powstaje w ramach obrotu gospodarczego. Nie ma zatem wątpliwości, że ww. przychód jest przychodem z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
Podsumowując, w przypadku sprzedaży tokenów NFT nie będących walutą wirtualną w zamian za kryptowalutę (walutę wirtualną) – po stronie Wnioskodawcy powstaje przychód podatkowy zgodnie z zasadami określonymi w art. 12 ustawy o CIT.
Jeżeli ustalając dochód z tego tytułu, powstanie nadwyżka przychodów nad kosztami uzyskania przychodów, to należy odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w sposób wskazany w przepisie art. 25 ust. 1 pkt 1a-1g ustawy o CIT, zgodnie z którym:
1. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.
1a. Zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.
1b. Podatnicy rozpoczynający działalność, w pierwszym roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1c, oraz mali podatnicy, mogą wpłacać zaliczki kwartalne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały. Przez kwartał rozumie się kwartał roku kalendarzowego.
1c. Zaliczki kwartalne, o których mowa w ust. 1b, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który jest wpłacana zaliczka, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.
1d. Do podatników rozpoczynających działalność, którzy zamierzają wpłacać zaliczki kwartalne, o których mowa w ust. 1b, przepisy art. 16k ust. 11 stosuje się odpowiednio.
1e. O wyborze sposobu wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust. 1b, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym stosowali kwartalny sposób wpłacania zaliczek.
1f. Z zastrzeżeniem ust. 1g, przy obliczaniu zaliczek miesięcznych i kwartalnych nie stosuje się stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2.
1g. Podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca, będąc sprzedawcą NFT w związku ze zbyciem NFT w zamian za walutę wirtualną (...) na gruncie jednej z umów o której mowa w pytaniu nr 1 (na podstawie której dochodzi do sprzedaży NFT w której Wnioskodawca jest sprzedawcą NFT) uzyska przychód z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. przychód na zasadach ogólnych oraz będzie zobowiązany do bieżącego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych, w sytuacji powstania dochodu z tytułu prowadzonej pozostałej działalności gospodarczej (z działalności operacyjnej).
W związku z powyższym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Ad. 3
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy wysokość uzyskanego przychodu sprzedawcy NFT (Wnioskodawcy), z tytułu odpłatnego zbycia tokena NFT, (który to przychód w ocenie Wnioskodawcy należy kwalifikować zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. jako przychód na zasadach ogólnych) będzie stanowiła równowartość poniesionych kosztów na nabycie waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w wykonaniu drugiej umowy (zakupu waluty wirtualnej, w której Wnioskodawca będzie występować w roli kupującego waluty wirtualnej.
Umowę sprzedaży waluty wirtualnej (w której Wnioskodawca występuje jako kupujący walutę wirtualną) należy traktować w sposób identyczny do nabycia kryptowaluty za walutę fiducjarną z tą różnicą, że zamiast przekazania płatności dochodzi do przeniesienia władania NFT przez Wnioskodawcę na rzecz sprzedawcy waluty wirtualnej.
W tej sytuacji strony dwóch umów są względem siebie zobowiązani oraz posiadają wzajemnie wierzytelności. W umowie sprzedaży NFT, zbywca tokenu (Wnioskodawca) posiada wierzytelność względem nabywcy NFT (klienta Wnioskodawcy) do zapłaty ceny NFT, a w umowie sprzedaży waluty wirtualnej sprzedawca (w poprzedniej umowie nabywca NFT tj. klient Wnioskodawcy) posiada identyczną wierzytelność względem kupującego walutę wirtualną (w poprzedniej umowie sprzedawca NFT, tj. Wnioskodawcy). W związku z tym, iż wysokość ww. wierzytelności jest sobie równa, zobowiązania stron z obu umów wzajemnie się potrącają.
W tym przypadku, po stronie Wnioskodawcy, (sprzedawcy NFT, będącego jednocześnie kupującym waluty wirtualne na podstawie umowy sprzedaży walut wirtualnych) powstaną koszty nabycia waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości będącej równowartością przychodu osiągniętego z umowy sprzedaży NFT. Powyższą sytuację, należy traktować w sposób identyczny do tego, gdyby do nabycia waluty wirtualnej doszło w zamian za tradycyjne środki płatnicze (walutę fiducjarną).
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że wysokość uzyskanego przychodu sprzedawcy NFT (Wnioskodawcy), z tytułu odpłatnego zbycia tokena NFT, (który to przychód w ocenie Wnioskodawcy należy kwalifikować zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. jako przychód na zasadach ogólnych) będzie stanowiła równowartość poniesionych kosztów na nabycie waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wykonaniu drugiej umowy (zakupu waluty wirtualnej, w której Wnioskodawca będzie występować w roli kupującego waluty wirtualnej.
W związku z powyższym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Ad. 4
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w momencie sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną (...) po stronie Wnioskodawcy, będącego sprzedawcą NFT, przyjmującego zapłatę za NFT w postaci waluty wirtualnej, w związku ze stosunkiem na podstawie którego Wnioskodawca występuje jako kupujący walutę wirtualną (przy pomocy której doszło do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy za sprzedawane NFT) powstaje koszt o którym mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty nabycia walut wirtualnych będące równowartością uzyskanego przychodu z umowy, o której mowa w pytaniu nr 2, tj. przychodu na zasadach ogólnych.
W związku z tym, iż na gruncie opisanej konstrukcji dochodzi do zawarcia dwóch umów, gdzie każda za stron jest zarówno sprzedawcą jak i nabywcą, umowę sprzedaży waluty wirtualnej, w której Wnioskodawca występuje w roli nabywcy kryptowalut, należy traktować w sposób identyczny do nabycia waluty wirtualnej za walutę fiducjarną z tą jednak różnicą, że zamiast przekazania płatności za pozyskanie waluty wirtualnej dochodzi do przeniesienia władania NFT, przez Wnioskodawcę na rzecz sprzedawcy waluty wirtualnej (...) (klienta Wnioskodawcy).
W tej sytuacji strony dwóch umów są względem siebie zobowiązani oraz posiadają wzajemnie wierzytelności. W umowie sprzedaży NFT, zbywca tokenu (Wnioskodawca) posiada wierzytelność względem nabywcy NFT do zapłaty ceny NFT, a w umowie sprzedaży waluty wirtualnej sprzedawca (w poprzedniej umowie nabywca NFT tj. klient Wnioskodawcy) posiada identyczną wierzytelność względem kupującego walutę wirtualną (w poprzedniej umowie sprzedawca NFT tj. Wnioskodawca). W związku z tym, iż wysokość ww. wierzytelności jest sobie równa, zobowiązania stron z obu umów wzajemnie się potrącają.
W tym przypadku, po stronie Wnioskodawcy, (sprzedawcy NFT, będącego jednocześnie kupującym na podstawie umowy sprzedaży walut wirtualnych) powstaną koszty nabycia waluty wirtualnej z art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości będącej równowartością przychodu osiągniętego z umowy sprzedaży NFT. Powyższą sytuację, należy traktować w sposób identyczny do tego, gdyby do nabycia waluty wirtualnej doszło w zamian za tradycyjne środki płatnicze (walutę fiducjarną).
Na gruncie opisanej konstrukcji dochodzi między nimi w tym przypadku do zawarcia dwóch umów, gdzie każda za stron jest zarówno sprzedawcą jak i nabywcą.
W przypadku opisanym we wniosku dotyczącym pytania nr 4, będzie to koszt, o którym mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który pomniejszy przychód Wnioskodawcy z walut wirtualnych w sytuacji ich dalszego zbycia.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, w momencie sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną (...) po stronie Wnioskodawcy, będącego sprzedawcą NFT, przyjmującego zapłatę za NFT w postaci waluty wirtualnej, w związku ze stosunkiem na podstawie którego Wnioskodawca występuje jako kupujący walutę wirtualną (przy pomocy której doszło do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy za sprzedawane NFT) powstaje koszt, o którym mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty nabycia walut wirtualnych będące równowartością uzyskanego przychodu z umowy, o której mowa w pytaniu nr 2, tj. przychodu na zasadach ogólnych.
W związku z powyższym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Ad. 5
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w przypadku dalszego zbycia waluty wirtualnej pozyskanej przez Wnioskodawcę w wyniku sprzedaży przez niego NFT, podatek o którym mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% powstanie od różnicy wzrostu wartości waluty wirtualnej w dniu jej zbycia, a wartością waluty wirtualnej przyjętej przez strony umów sprzedaży NFT w zamian za walutę wirtualną, w przypadku gdy dochodzi do nadwyżki przychodów nad kosztami w roku podatkowym.
Przychód ze zbycia wirtualnych walut, powstaje w momencie wymiany wirtualnej waluty na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną. W niniejszej sprawie, przychód ten może powstać, np. w momencie zapłaty przez Wnioskodawcę za zakupione NFT w postaci kryptowalut lub w momencie wymiany na Środek płatniczy. Przychód ten można obniżyć o koszty związane z nabyciem wirtualnych walut (tj. w momencie otrzymania zapłaty w postaci kryptowaluty za zbywany token NFT). Powstała z tego tytułu nadwyżka, będzie stanowić dochód z zysków kapitałowych, jako transakcja związana z kryptowalutami i od tego dochodu Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić 19% podatku na zasadach określonych w art. 22d ustawy o CIT.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że w przypadku dalszego zbycia waluty wirtualnej pozyskanej przez Wnioskodawcę w wyniku sprzedaży przez niego NFT, podatek o którym mowa w art. 22d ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% powstanie od różnicy między sumą przychodów z kryptowalut (zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt. 6 lit. f), a kosztami określonymi na podstawie art. 15 ust. 11-13 ustawy o CIT.
W związku z powyższym Państwa stanowisko w sprawie jest prawidłowe.
Ad. 6
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy kupujący NFT (Wnioskodawca), dokonując zakupu w zamian za walutę wirtualną będzie upoważniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych, wydatków będących równowartością waluty wirtualnej przy pomocy której doszło do nabycia NFT od podmiotów trzecich, identycznie do sytuacji w której do zapłaty za NFT dochodziłoby w postaci waluty fiducjarnej.
Umowę sprzedaży NFT należy traktować w sposób identyczny do nabycia NFT za walutę fiducjarną z tą różnicą, że zamiast przekazania płatności dochodzi do przeniesienia władania, przez Wnioskodawcę na rzecz sprzedawcy NFT waluty wirtualnej w ustalonej wysokości. Takie rozumowanie skutkuje możliwością zaliczenia przez Wnioskodawcę w koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. koszty rozpoznawane na zasadach ogólnych, wydatków będących równowartością waluty wirtualnej przy pomocy której doszło do nabycia NFT, co jest logiczną konsekwencja przyjęcia, iż zbywca NFT na gruncie umowy sprzedaży NFT osiąga przychód z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. przychód na zasadach ogólnych.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że kupujący NFT (Wnioskodawca), dokonując zakupu w zamian za walutę wirtualną będzie upoważniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych, wydatków będących równowartością waluty wirtualnej przy pomocy której doszło do nabycia NFT od podmiotów trzecich, identycznie do sytuacji, w której do zapłaty za NFT dochodziłoby w postaci waluty fiducjarnej.
W związku z powyższym, Państwa stanowisko w sprawie jest prawidłowe.
Ad. 7
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w momencie nabycia (zakupu) NFT przez Wnioskodawcę w zamian za walutę wirtualną po stronie Wnioskodawcy (kupującego NFT), regulującego zobowiązania przy pomocy waluty wirtualnej powstaje przychód, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt. 6 lit. f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tj. przychód z walut wirtualnych, będący równowartością kosztu uzyskania przychodu o którym mowa w pytaniu nr 7 tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że w momencie nabycia (zakupu) NFT przez Wnioskodawcę w zamian za walutę wirtualną po stronie Wnioskodawcy (kupującego NFT), regulującego zobowiązania przy pomocy waluty wirtualnej powstaje przychód o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt. 6 lit. f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. przychód z walut wirtualnych, bowiem w tej sytuacji zbywa on walutę wirtualną na inne aktywo (token NFT). Przychód powstanie w wysokości równowartości kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w pytaniu Nr 6 (oznaczonym we wniosku Nr 7) , tj. kosztów rozpoznawanych na zasadach ogólnych, będących równowartością waluty wirtualnej.
W związku z powyższym, Państwa stanowisko w sprawie jest prawidłowe.
Ponadto należy zaznaczyć, że biorąc pod uwagę stwierdzenie Wnioskodawcy, iż „Wnioskodawca nie posiada informacji oraz danych podmiotów na rzecz których Spółka będzie zbywała opisane we wniosku tokeny NFT. Tokeny będą nabywane od podmiotów trzecich, jak też sprzedawane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem serwisów internetowych. Dane kontrahentów Wnioskodawcy będą pozyskiwane w ramach procedury KYC dopiero w momencie zbycia tokenów, przy wydaniu powyższej interpretacji, organ podatkowy odniósł się tylko do podmiotów będących podatnikami posiadającymi siedzibę na terytorium kraju (podmiotów polskich).
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy odpowiedzi w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, Nr 2, Nr 3, Nr 4, Nr 5, Nr 7, Nr 8.
Natomiast odnośnie odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku Nr 6 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków; dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku; nie ma uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co pisał podatnik we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej: „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
