Temat interpretacji

możliwości zastosowania zwolnienia od podatku od przychodów z budynków, wynikającego z art. 24b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 listopada 2020 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.), uzupełnionym 4 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku od przychodów z budynków, wynikającego z art. 24b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku od przychodów z budynków, wynikającego z art. 24b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 23 stycznia 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.547.2019.1.AR wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 4 lutego 2020 r., pismem z 30 stycznia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (X) działające na podstawie ustawy o popieraniu niektórych form budownictwa mieszkaniowego, jest właścicielem budynków mieszkalnych utworzonych w ramach realizacji rządowego programu popierania budownictwa społecznego. W niektórych budynkach mieszkalnych znajdują się lokale usługowe (w parterze budynków), które są wynajmowane przez X. Zgodnie z projektami budowlanymi tych budynków, jak również decyzjami Urzędu Miejskiego w sprawie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę, inwestycje określono następująco: budowa budynku mieszkalnego z usługami w parterze i garażem podziemnym wraz z infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu. Zgodnie z prawem budowlanym całość budynku traktuje się jako budynek mieszkalny (powyżej 50% powierzchni stanowi powierzchnia mieszkalna).

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 30 stycznia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że na podstawie tego przepisu art. 24b ust.2 u.p.d.o.p., zwolnienie z podatku od przychodów z budynku będzie miało zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące przesłanki:

1. budynek ma charakter mieszkalny,
2. został oddany do używania w ramach realizacji programu rządowego lub samorządowego dotyczącego budownictwa społecznego,
3. zwolnienie stanowi rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji.

Wnioskodawca stwierdził, że zostały spełnione wszystkie warunki zwolnienia wskazane przez ustawodawcę w przepisie art. 24b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu tym Wnioskodawca wskazał w szczególności, że warunek pierwszy przewiduje, iż zwolnienie z podatku od przychodów z budynków dotyczy wyłącznie budynków mieszkalnych. Przepisy u.p.d.o.p. nie określają co należy rozumieć przez budynek mieszkalny. W związku z tym, że w art. 24b ust. 2 u.p.d.o.p. mowa jest o środku trwałym będącym budynkiem mieszkalnym, to w ocenie Wnioskodawcy uzasadnione będzie odwołanie się do rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie KŚT. W objaśnieniach do KŚT wskazano, że budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki sklasyfikowany jest jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem. Należy zatem uznać, że warunek pierwszy jest spełniony.

Dalej w powyższym uzupełnieniu, odnosząc się do drugiego warunku zwolnienia Wnioskodawca stwierdził, że przepisy u.p.d.o.p. również nie określają co należy rozumieć przez program rządowy lub samorządowy. W ocenie Wnioskodawcy, program rządowy lub samorządowy dotyczący budownictwa społecznego może być realizowany przez organy administracji państwowej lub jednostki samorządu terytorialnego bezpośrednio lub pośrednio przez budowę budynku mieszkalnego przez podmiot, (X) w którym JST posiada 100% udziałów. Stanowisko takie potwierdza informacja zawarta na rządowej stronie internetowej, w której wskazano, że zwolnione od podatku są budynki mieszkalne oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego (np. X, Program Mieszkanie), cyt. ... . Dalej Wnioskodawca wskazał, że jedynym udziałowcem X jest jednostka samorządu terytorialnego (Gmina o statusie miasta). Tym samym X jest kontrolowany przez jednostkę samorządu terytorialnego. Zadaniem X jest budowa i wynajem lokali mieszkalnych w Gminie a więc zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych określonych grup mieszkańców tej Gminy. X korzysta również ze środków otrzymanych od jednostki samorządu terytorialnego w formie dopłat do kapitału. Dlatego też budowa budynków mieszkalnych odbywa się przy finansowym wsparciu jednostki samorządu terytorialnego. Można zatem stwierdzić, że utworzenie oraz finansowe wspieranie Wnioskodawcy przez jednostkę samorządu terytorialnego jest przejawem realizacji samorządowego programu w zakresie budownictwa społecznego. W drugiej kolejności należy wskazać, że budynki mieszkalne X zostały wybudowane z wykorzystaniem preferencyjnego finansowania udzielonego przez Bank Gospodarstwa Krajowego. Zasady tego finansowania zostały określone w ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego w rozdziale 2a, którego nagłówek brzmi Finansowanie przez Bank Gospodarstwa Krajowego przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych w ramach realizacji rządowego programu popierania budownictwa mieszkaniowego. W związku z powyższym należy uznać, że budynki mieszkalne zostały wybudowane w ramach realizacji rządowego programu dotyczącego budownictwa społecznego a tym samym warunek drugi został spełniony.

Odnosząc się w uzupełnieniu wniosku do trzeciego warunku zwolnienia Wnioskodawca zauważył, że zgodnie z art. 2 ust.1 lit. c) decyzji (Komisji), ma ona zastosowanie do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych przyznanej przedsiębiorstwom, którym powierzono wykonywanie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym w zakresie mieszkalnictwa socjalnego. W pkt 11 preambuły do decyzji wskazano, że w związku z tym przedsiębiorstwa zajmujące się usługami socjalnymi, w tym zapewnianiem mieszkalnictwa socjalnego osobom w niekorzystnej sytuacji lub osobom w gorszym położeniu społecznym, które nie posiadają wystarczających środków, aby pozyskać mieszkanie na zasadach rynkowych powinny również korzystać z możliwości zwolnienia z wymogu zgłoszenia określonego w niniejszej decyzji, nawet jeśli kwota otrzymywanej przez nie rekompensaty przekracza określony w niniejszej decyzji ogólny próg dla rekompensaty. Zatem usługi X stanowią usługi w zakresie mieszkalnictwa socjalnego, do których ma zastosowanie decyzja, rozumiane w sposób wskazany w pkt 11 preambuły do decyzji. W związku z powyższym warunek trzeci został spełniony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zawarte w art. 24b ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie od podatku od przychodów z budynków przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem mieszkalnym oddanym do używania w ramach realizacji programów rządowych dotyczących budownictwa społecznego, dotyczy całego budynku mieszkalnego (wraz z częścią lokali usługowych w parterze i garażem)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnieniu podlega cały budynek mieszkalny, tj. wraz z powierzchnią dotyczącą lokali usługowych i garaży. Cały budynek jako jedna bryła posiada status budynku mieszkalnego a nie tylko odpowiednia jego część. Ma to również odzwierciedlenie w tabeli amortyzacyjnej środków trwałych X cały budynek mieszkalny stanowi jeden środek trwały. Pomniejszenie przychodu z zastosowaniem proporcji, określone w art. 24b ust.8 ustawy ma zastosowanie do budynku a nie do budynku mieszkalnego określenie budynek oznacza, iż jest to budynek inny niż mieszkalny, tym bardziej, że ustawodawca w art. 24b ust. 2 wskazał wprost na budynek mieszkalny a więc świadomie dokonał rozróżnienia typów budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że ustawą z 15 czerwca 2018 r., o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2018 r., poz. 1291), zostało wprowadzone nowe brzmienie przepisu art. 24b, który obowiązuje od 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: updop), podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

1. stanowi własność albo współwłasność podatnika,
2. został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,
3. jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

-zwany dalej podatkiem od przychodów z budynków, wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

W myśl art. 24b ust. 3 updop, przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Zgodnie z art. 24b ust. 6 updop, w przypadku gdy budynek został oddany do używania w części, przychód ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3.

Na podstawie art. 24b ust. 7 updop, nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1, w przypadku, gdy ustalony na dzień określony w ust. 3, łączny udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynku nie przekracza 5% całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku.

W przypadku gdy w budynku znajdują się lokale mieszkalne oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, o których mowa w ust. 2, przychód pomniejsza się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej tych lokali mieszkalnych w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3 art. 24b ust. 8 updop.

W myśl art. 24b ust. 9 updop, podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust. 1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10.000.000 zł.

Z kolei art. 24b ust. 10 updop stanowi, że w przypadku gdy podatnik posiada udział w kapitale innego podmiotu w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1, kwotę, o której mowa w ust. 9, ustala się w takiej proporcji, w jakiej przychód, o którym mowa w ust. 1, pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz podmiotów z nim powiązanych.

Stosownie do art. 24b ust. 11 updop, podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać podatek od przychodów z budynków i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek. Jeżeli podatnik przed upływem terminu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, złoży zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, podatek od przychodów z budynków za ostatni miesiąc roku podatkowego wpłaca nie później niż w terminie złożenia tego zeznania.

W myśl art. 24b ust. 12 updop, kwotę zapłaconego za dany miesiąc podatku od przychodów z budynków podatnicy odliczają od zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25. W przypadku gdy podatnicy wpłacają zaliczki kwartalne, odliczeniu podlega podatek od przychodów z budynków zapłacony za miesiące przypadające na dany kwartał.

Podatnicy mogą nie wpłacać podatku od przychodów z budynków, jeżeli jest on niższy od kwoty zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25, za dany miesiąc art. 24b ust. 13 updop.

Jednocześnie na podstawie art. 24b ust. 14 updop, kwotę zapłaconego i nieodliczonego w roku podatkowym podatku od przychodów z budynków odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 19 za rok podatkowy. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 24b ust. 15 updop, kwota podatku od przychodów z budynków nieodliczona na podstawie ust. 14 podlega zwrotowi na wniosek podatnika, jeżeli organ podatkowy nie stwierdzi nieprawidłowości wysokości zobowiązania podatkowego lub straty, obliczonych zgodnie z art. 19 w złożonym zeznaniu podatkowym, oraz podatku od przychodów z budynków, w szczególności jeżeli koszty finansowania dłużnego poniesione w związku z nabyciem lub wytworzeniem budynku, jak również inne przychody i koszty ustalone zostały na warunkach rynkowych.

Z opisu sprawy wynika , że Wnioskodawca, Spółka z o.o. będąca X działającym na podstawie ustawy o popieraniu niektórych form budownictwa mieszkaniowego, jest właścicielem budynków mieszkalnych utworzonych w ramach realizacji rządowego programu popierania budownictwa społecznego. W niektórych budynkach mieszkalnych znajdują się lokale usługowe (w parterze budynków), które są wynajmowane przez X. Zgodnie z projektami budowlanymi tych budynków, jak również decyzjami Urzędu Miejskiego w sprawie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę, inwestycje określono następująco: budowa budynku mieszkalnego z usługami w parterze i garażem podziemnym wraz z infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu. Zgodnie z prawem budowlanym całość budynku Wnioskodawcy traktuje się jako budynek mieszkalny (powyżej 50% powierzchni stanowi powierzchnia mieszkalna).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawca spełnił wszystkie warunki zwolnienia wskazane przez ustawodawcę w przepisie art. 24b pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy zawarte w art. 24b ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie od podatku od przychodów z budynków przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem mieszkalnym oddanym do używania w ramach realizacji programów rządowych dotyczących budownictwa społecznego, dotyczy całego budynku mieszkalnego wraz z częścią lokali usługowych w parterze i garażem.

W związku z powyższym wskazać należy, że stosownie do art. 24b ust. 2 updop, zwalnia się od podatku od przychodów z budynków przychód ze środka trwałego będącego budynkiem mieszkalnym oddanym do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, jeżeli zwolnienie to stanowi rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Dz. Urz. UE L 7 z 11.01.2012, str. 3).

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków będzie miało zatem zastosowanie, jeśli łącznie zostaną spełnione następując warunki:

• budynki mają charakter mieszkalny,
• budynki zostały oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych lub samorządowych,
• programy w ramach realizacji których zostały oddane budynki dotyczą budownictwa społecznego,
• zwolnienie stanowi rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r.

Należy zauważyć, że w wyniku nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2019 r., minimalnym podatkiem dochodowym zostały objęte wszystkie nieruchomości budynki, niezależnie od ich klasyfikacji (m.in. mieszkalne, niemieszkalne, przemysłowe, magazynowe) położone na terytorium Polski, jeżeli generują przychody z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Z zakresu tego podatku zostały wyłączone jedynie przychody z budynków mieszkalnych, jeżeli zostały oddane do używania w ramach rządowych (samorządowych) programów dotyczących budownictwa społecznego, przy spełnieniu warunków określonych w ustawie. Ponadto zmiana dotyczy progu 10.000.000 zł, poniżej którego nieruchomość nie podlega opodatkowaniu, na 10.000.000 zł kwoty wolnej przypadającej na podatnika. Zatem podstawą opodatkowania będzie suma wartości początkowej poszczególnych środków trwałych budynków ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca, pomniejszona o kwotę 10.000.000 zł.

Powyższe wynika również z treści uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej (druk sejmowy 2291-A), zgodnie z którym na podstawie ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. poz. 2175) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały wprowadzone regulacje dotyczące tzw. minimalnego podatku dochodowego. Rozwiązanie to skierowane jest do podatników posiadających określone nieruchomości komercyjne w postaci budynków biurowych oraz budynków handlowo-usługowych, których wartość początkowa przekracza 10 mln zł. Przepisy te zaczęły obowiązywać od dnia 1 stycznia 2018 r. Regulacje dotyczące minimalnego podatku dochodowego są przedmiotem postępowania przed Komisją Europejską (KE) w przedmiocie badania, czy nie stanowią niedozwolonej pomocy publicznej.

Zgodnie z ustaleniami dokonanymi przez stronę polską z KE obowiązujące w Polsce przepisy wymagają zmian w kierunku:

1. objęcia minimalnym podatkiem dochodowym wszystkich nieruchomości budynków, z wyłączeniem budynków mieszkalnych, jeżeli zostały oddane do używania w ramach rządowych (samorządowych) programów dotyczących budownictwa społecznego i takie zwolnienie jest zgodne z zasadami pomocy publicznej;
2. stosowania minimalnego podatku dochodowego w odniesieniu do tych nieruchomości (ich części), które są wynajmowane;
3. zmiany progu 10 mln zł, poniżej którego nieruchomość nie podlega opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym z nieruchomości na podatnika;
4. możliwości uniknięcia obciążenia (zwrot) podatkiem od przychodów z budynków w przypadku potwierdzenia przez organ podatkowy zapłaty podatku PIT lub CIT we właściwej wysokości, jeżeli podatnik wystąpi z wnioskiem o zwrot tego podatku.

Proponowane w autopoprawce zmiany wychodzą naprzeciw ww. oczekiwaniom KE. W wyniku proponowanych zmian minimalnym podatkiem dochodowym (w projekcie proponuje się, aby podatek ten został określony jako podatek od przychodów z budynków), zostaną, co do zasady, objęte wszystkie budynki (mieszkalne i niemieszkalne) położone na terytorium Polski. Podkreślić należy, iż podatek od przychodów z budynków będzie płacony od tych środków trwałych w postaci budynków, które generują przychody z ich najmu (dzierżawy itp.). W przypadku podatników podatku PIT podatek minimalny nie będzie dotyczył umów najmu zawieranych poza działalnością gospodarczą (tzw. najem prywatny). Jeżeli tylko część budynku będzie oddana do używania na podstawie umowy najmu, wówczas podatnik będzie obowiązany do zapłaty podatku od przychodów z budynków od tej części, która została wynajęta. Z zakresu tego podatku zostaną wyłączone te budynki mieszkalne, które zostaną oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, pod warunkiem iż takie zwolnienie będzie stanowiło rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Zmianie ulega również sposób stosowania limitu (kwoty) 10 000 000 zł, poniżej którego nieruchomości nie były objęte podatkiem od przychodów z budynków i która to wartość stanowiła swoistą kwotę wolną (na nieruchomość). Proponuje się, aby taka kwota przypadała na podatnika bez względu na ilość i wartość posiadanych przez niego budynków.

Wskazać przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie odnosi się do definicji budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym, dlatego należy odnieść się w tym względzie do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b. Z powyższych przepisów wynika zatem, że w skład budynku objętego społecznym programem mieszkaniowym wchodzą wyłącznie lokale mieszkalne, wyłączone są natomiast lokale użytkowe.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że w takim zakresie, w jakim zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy opisane w stanie faktycznym budynki mieszkalne, w ramach których znajdują się lokale mieszkalne, które zostały oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych lub samorządowych, a programy mieszkaniowe realizowane przez Spółkę mieszczą się w pojęciu budownictwa społecznego, jak również będące przedmiotem wniosku zwolnienie stanowi rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. do budynków mieszkalnych będących własnością Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku od przychodów z budynków, określone w art. 24b ust. 2 updop.

Natomiast w przypadku znajdujących się w budynkach mieszkalnych lokali użytkowych (lokali usługowych i garaży), wskazać należy, że lokale te mimo iż znajdują się w budynkach mieszkalnych, które to budynki zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy zostały wybudowane w ramach realizacji programów rządowych lub samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, to należy stwierdzić, że lokale użytkowe nie służą zabezpieczeniu celów mieszkaniowych w ramach budownictwa społecznego, bowiem nie mają one związku z realizacją celów mieszkaniowych. Ich wynajem odbywa się na zasadach komercyjnych.

Zatem w przypadku lokali użytkowych nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku od przychodów z budynków, określone w art. 24b ust. 2 updop, a Wnioskodawca zobowiązany jest do naliczenia i zapłaty podatku od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazać należy, że gdy w budynkach znajdują się lokale mieszkalne oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, o których mowa w art. 24b ust. 2 updop oraz lokale użytkowe to przychód pomniejsza się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej tych lokali mieszkalnych w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa powyżej, ustala się zgodnie z art. 24b ust. 8 updop, tj. na dzień określony w art. 24b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że Organ wydając interpretację nie jest uprawniony do samodzielnego ustalenia i ocen programów rekompensat, czy zwolnień, które dotyczą lub mogą dotyczyć Wnioskodawcy, a które nie wynikają z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stąd przedstawione przez Wnioskodawcę informacje, że budynki, o których mowa we wniosku zostały oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych lub samorządowych, które dotyczą budownictwa społecznego, jak również iż zwolnienie stanowi rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. Organ przyjął jako element niepodlegającego ocenie opisu stanu faktycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej