W przypadku wykreślenia Spółki z rejestru KRS, wartość niespłaconych i nieprzedawnionych zobowiązań z tytułu umów pożyczek, pozostających w Spółce na dzień jej wykreślenia, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przypadku wykreślenia Spółki z rejestru KRS, wartość niespłaconych i nieprzedawnionych zobowiązań z tytułu umów pożyczek, pozostających w Spółce na dzień jej wykreślenia, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w szczególności przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 lub art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.). Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 kwietnia 2022 r. (wpływ 25 kwietnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce i znajduje się obecnie w stanie likwidacji. Spółka ma dwóch wspólników – osobę fizyczną, tj. W.S., który posiada xxx udziałów o łącznej wartości (…) zł, oraz spółkę prawa luksemburskiego A. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością SCSP, która posiada xxx udziałów o łącznej wartości (…) zł. W latach xxx Spółka zaciągnęła od zagranicznych spółek, powiązanych z nią kapitałowo lub wprost od swojego wspólnika A. Sp. z o.o. SCSP, osiem oprocentowanych pożyczek (dalej jako: Pożyczki) w łącznej kwocie (…) zł, z przeznaczeniem na finansowanie bieżącej działalności Spółki. Wyżej wymienione Pożyczki do dnia złożenia wniosku nie zostały spłacone. Na dzień złożenia wniosku do spłaty pozostaje zarówno kwota kapitału, jak i naliczonych odsetek od Pożyczek. Jedna z tych Pożyczek na dzień złożenia wniosku nie jest jeszcze wymagalna. Zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu Pożyczek nie są przedawnione w chwili składania wniosku. W dniu xxx r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę o likwidacji Spółki. W związku z tym w dniu wniesienia wniosku Spółka pozostaje w stanie likwidacji. Spółka nie prowadzi już działalności gospodarczej, a jej aktywność ograniczona jest do przeprowadzenia procesu likwidacji. Podejmowane przez likwidatora w toku likwidacji działania zmierzają do zakończenia bieżących interesów Spółki, ściągnięcia wierzytelności, wypełnienia zobowiązań i upłynnienia majątku Spółki (art. 282 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.; dalej: „KSH”). Działania likwidatora w zakresie upłynnienia majątku Spółki nie doprowadziły do uzyskania środków umożliwiających pokrycie zobowiązań z tytułu udzielonych pożyczek, mimo upłynnienia całego majątku Spółki. W rezultacie wiadomym jest, że zobowiązania pożyczkowe Spółki nie zostaną w trakcie postępowania likwidacyjnego wykonane. Aktualna wartość majątku Spółki jest bowiem znacznie niższa niż wartość jej zobowiązań finansowych wobec wierzycieli. Jednocześnie wierzyciele nie zamierzają podpisywać umów o zwolnienie Spółki z długu. Przed zakończeniem procesu likwidacji nie dojdzie również do umorzenia zobowiązań pożyczkowych Spółki w inny sposób. Zobowiązania z tytułu umów pożyczek nie zostaną też w żadnej formie umorzone przez pożyczkodawców (nie dojdzie do potrącenia, odnowienia, zwolnienia z długu ani żadnej formy umorzenia zobowiązania z tytułu umów pożyczek przez pożyczkodawców). Po przeprowadzeniu likwidacji likwidator zamierza – zgodnie z wolą wspólników – złożyć wniosek o wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS. W dniu wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców i w konsekwencji ustania bytu prawnego Spółki, po stronie pasywów Wnioskodawcy pozostaną niespłacone Pożyczki. Likwidator planuje zakończyć proces likwidacji Spółki oraz złożyć wniosek o wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców w terminach, gdy zobowiązania Spółki z tytułu Pożyczek będą nieprzedawnione. Zgodnie z założeniem likwidatora wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS powinno nastąpić przed 31 grudnia 2022 r. Na dzień wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS zobowiązania z tytułu Pożyczek będą nieprzedawnione.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto dane podmiotu zagranicznego biorącego udział w zdarzeniu oraz doprecyzowano informację wskazaną we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, wskazując iż w latach xxx Wnioskodawca zaciągnął od jednej zagranicznej spółki, powiązanej kapitałowo z Wnioskodawcą, cztery pożyczki w łącznej kwocie (…) zł. Pożyczkodawcą tym była B. Sp. z o.o. prawa cypryjskiego wpisana do Rejestru Spółek na Cyprze. Dodatkowo w latach xxx Wnioskodawca zaciągnął od C. Sp. z o.o. SCSP Sp. j. dwie pożyczki w łącznej kwocie (…) zł oraz od D. Sp. z o.o. Sp. j. dwie pożyczki w łącznej kwocie (…) zł. W sumie Wnioskodawca zaciągnął pożyczki w łącznej kwocie (…) zł.

Spółka tym samym nie zaciągnęła pożyczki u A. Sp. z o.o. SCSP (swojego udziałowca) wprost – jak zostało wskazane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, ale od Spółki C. Sp. z o.o. SCSP Sp. j., która jest spółką prawa polskiego, kapitałowo powiązaną z A. Sp. z o.o. SCSP.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku wykreślenia Spółki z rejestru KRS, wartość niespłaconych i nieprzedawnionych zobowiązań z tytułu umów pożyczek, pozostających w Spółce na dzień jej wykreślenia, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w szczególności przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 lub art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy wartość zobowiązań z tytułu oprocentowanych pożyczek, udzielonych przez spółkę będącą jej udziałowcem lub z nią powiązaną, niespłaconych przez Spółkę na dzień zakończenia jej likwidacji i wykreślenia z rejestru przedsiębiorców, nie spowoduje dla Spółki powstania przychodu do opodatkowania, a w szczególności przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: ustawa o CIT). Zdaniem Wnioskodawcy jest zgodne z prawem przeprowadzenie likwidacji i wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS przy braku zaspokojenia jej wierzyciela będącego jej wspólnikiem lub spółką powiązaną w związku z obiektywną niemożnością świadczenia przez Spółkę. W Kodeksie spółek handlowych brak jest przepisów, które wprost regulowałyby sytuację wykreślenia z rejestru przedsiębiorców spółki z o.o. po jej likwidacji, pomimo istnienia niezaspokojonych zobowiązań. Niemniej w orzecznictwie sądowym dominuje pogląd, że utrzymywanie w takiej sytuacji bytu spółki – będącej w likwidacji, nieprowadzącej żadnych interesów oraz niemającej żadnego majątku – jest bezzasadne (tak: Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 5 grudnia 2003 r., IV CK 256/02). Brak majątku i niezdolność do działania likwidowanej spółki, stwierdzona sprawozdaniem likwidacyjnym, nie jest przeszkodą w wykreśleniu spółki z rejestru przedsiębiorców. Co więcej, zobowiązania likwidowanej spółki powinny być wykonane w takim zakresie, w jakim wystarcza na to jej majątek (takie właśnie rozumienie art. 282 § 1 KSH wysunął Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 stycznia 2002 r., I CKN 752/99, oraz Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 20 września 2007 r., II CSK 240/07). Powyższe oznacza, że pomimo iż na dzień zakończenia likwidacji i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS, Spółka nadal będzie posiadała nieuregulowane zobowiązania, a jej wierzyciel nie zostanie zaspokojony, możliwe będzie wykreślenie jej z ww. rejestru, a tym samym zakończenie jej istnienia. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Natomiast wg dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy o CIT dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f tej ustawy, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. W związku z powyższym w odniesieniu do przedmiotu opodatkowania przepisy ustawy o CIT obejmują swoim zakresem wszystkie zdarzenia, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym, powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów, a źródło korzyści jest przy tym nieistotne. Tak samo nieistotne jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak też to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi. Ustawa o CIT nie zawiera definicji pojęcia „przychodu podatkowego”, a jedynie wskazuje otwarty katalog przysporzeń, zaliczających się do tej kategorii. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT przychodem jest także wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Dlatego też, żeby powstał przychód podatkowy, niezbędne jest, aby doszło do faktycznego przysporzenia majątkowego, które ma konkretny wymiar finansowy – jako skutek otrzymania czegoś nieodpłatnie lub umorzenia istniejącego zobowiązania. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 tej ustawy, są w szczególności wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8 tej ustawy, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT stanowi, że do przychodów podatkowych nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, jeżeli ich umorzenie jest związane z: - bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, - postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym, - realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw, - przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji. Brzmienie powyższych przepisów wskazuje, że aby powstał przychód podatkowy, konieczne jest przede wszystkim, aby po stronie podatnika doszło do faktycznego przysporzenia majątkowego, mającego konkretny wymiar finansowy – bądź to wskutek otrzymania czegoś nieodpłatnie (częściowo odpłatnie), bądź na skutek umorzenia istniejącego już zobowiązania. W niniejszej sprawie nie sposób uznać, aby Wnioskodawca miał otrzymać w przypadku zakończenia likwidacji i wykreślenia go z rejestru przedsiębiorców jakiekolwiek nieodpłatne (lub częściowo odpłatne) świadczenie (realne przysporzenie). Tym samym nie można mówić o przychodzie na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Przepisy ustawy o CIT nie wskazują, jak należy rozumieć pojęcie „umorzenia” zobowiązania. W tym zakresie należy odnieść się do odpowiednich regulacji ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm., dalej: KC) dotyczących wygaśnięcia wierzytelności lub zobowiązań i rozważyć, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dojdzie do zastosowania któregokolwiek z wymienionych instrumentów. Z podatkowego punktu widzenia najistotniejsze jest, czy w efekcie zastosowania któregokolwiek ze wskazanych w KC sposobów umorzenia, po stronie dłużnika powstanie przysporzenie, które mogłoby zostać zakwalifikowane jako przychód podatkowy. Odnowienie jest umową między dłużnikiem i wierzycielem, na podstawie której dłużnik, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania, zobowiązuje się wobec wierzyciela i za jego zgodą spełnić inne świadczenie albo to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. W efekcie odnowienia dotychczasowe zobowiązanie zostaje umorzone, jednakże na jego miejsce pojawia się nowe. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do odnowienia – żadna tego typu umowa z niezaspokojonym Pożyczkodawcą nie będzie zawierana. Do zwolnienia z długu dochodzi natomiast na podstawie umowy zawartej pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem, w której wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie przyjmuje, w efekcie czego zobowiązanie wygasa. Wynika z tego, że do skutecznego zwolnienia z długu, a w konsekwencji wygaśnięcia zobowiązania konieczne jest zawarcie odpowiedniej umowy, w której dłużnik zwolnienie przyjmie, tj. wyraża na nie zgodę. Brak zgody dłużnika przekreśla możliwość umorzenia. W doktrynie prawa cywilnego podkreśla się, że zwolnienie z długu może być odpłatne lub nieodpłatne. Brak odpłatności oznaczać będzie powstanie przychodu podatkowego po stronie dłużnika w wysokości wartości umorzonego zobowiązania. W konsekwencji, przychód podatkowy powstanie, jeżeli do umorzenia dojdzie w drodze nieodpłatnego zwolnienia z długu, na które dłużnik wyrazi zgodę. Niemniej, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wygaśnięcie zobowiązań Spółki nastąpi automatycznie, bez zawierania umowy z pożyczkodawcami i bez wyrażania zgody przez Spółkę. Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy, w omawianej sytuacji Spółka nie będzie miała do czynienia z nieodpłatnym zwolnieniem z długu. Odnosząc się do powyższego zauważyć należy, że opisane zdarzenie przyszłe nie może być utożsamiane z umorzeniem zobowiązań, które mogłoby generować po stronie Wnioskodawcy przychód do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, tj. w wysokości wartości umorzonych zobowiązań (do umorzenia bowiem nie dojdzie). Jednocześnie podkreślić należy, że podstawę do rozpoznania przychodu podatkowego zawsze powinno stanowić wystąpienie realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Takie przysporzenie natomiast po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi. Powyższe znajduje także potwierdzenie w treści art. 8 ust. 6 ustawy o CIT. Zgodnie z tą regulacją, jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. Zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.), księgi zamyka się, m.in. na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży, zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie (art. 12 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy). Tym samym rok podatkowy Spółki zakończy się z dniem zakończenia likwidacji. Na ten dzień zobowiązania będą istnieć i jako takie nie spowodują powstania przychodu podatkowego. W chwili wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców, ustanie byt prawny Spółki i przestanie ona istnieć. Przypisanie – podmiotowi nieistniejącemu – jakiegokolwiek przysporzenia, a także przychodu z tego tytułu, będzie niemożliwe. Należy wskazać, że prezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo są to poniżej wymienione indywidualne interpretacje podatkowe: z dnia 6 kwietnia 2021 r.; sygn. 0114-KDIP2-2.4010.37.2021.1.KL, z dnia 1 kwietnia 2021 r.; sygn. 0114-KDIP2-2.4010.52.2021.1.AG, z dnia 26 czerwca 2020 r.; sygn. 0111-KDIB2-1.4010.138.2020.2.AP, z dnia 1 czerwca 2020 r.; sygn. 0111-KDIB1-1.4010.168.2020.1.DK, z dnia 8 maja 2020 r.; sygn. 0114-KDIP2-2.4010.85.2020.1.PP/RK, z dnia 29 kwietnia 2020 r.; sygn. 0114-KDIP2-2.4010.61.2020.1.AS/AG, z dnia 8 kwietnia 2020 r.; sygn. 0114-KDIP2-2.4010.62.2020.1.AG, z dnia 22 listopada 2019 r.; sygn. 0111-KDIB2-1.4010.415.2019.2.AT, z dnia 18 listopada 2019 r.; sygn. 0114-KDIP2-2.4010.361.2019.1.AM, z dnia 2 lipca 2019 r.; sygn. 0111-KDIB1-1.4010.217.2019.2.BSA, z dnia 1 lipca 2019 r.; sygn. 0114-KDIP2-3.4010.78.2019.1.MC, z dnia 1 lipca 2019 r.; sygn. 0111-KDIB1-1.4010.206.2019.2.NL, z dnia 18 czerwca 2019 r.; sygn. 0111-KDIB2-1.4010.183.2019.1.AR, z dnia 29 maja 2019 r.; sygn. 0111-KDIB2-3.4010.118.2019.1.AD, z dnia 5 kwietnia 2019 r.; sygn. 0111-KDIB1-1.4010.44.2019.1.ŚS, z dnia 5 grudnia 2018 r.; sygn. 0114-KDIP2-3.4010.262.2018.1.MC, z dnia 21 marca 2017 r.; sygn. 1462-IPPB3.4510.38.2017.1.PS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto Organ zauważa, że powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku przepis art. 7 ust. 2 ustawy o CIT obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. w brzmieniu: „Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów”, co jednak nie ma wpływu na rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.