w zakresie ustalenia: - czy w sytuacji, w której dochodzi do uregulowania należności przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest związany domniemaniem wskazanym w art. 11o ust. 1b ustawy o CIT, zgodnie z którym rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeśli druga strona transakcji dokonuje w roku podatkowym podatnika rozliczeń z podmiotem mającym siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, - czy na Wnioskodawcy będzie ciążył ewentualny obowiązek jego obalenia.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 listopada 2021 r., uzupełniony 15 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

-czy w sytuacji, w której dochodzi do uregulowania należności przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest związany domniemaniem wskazanym w art. 11o ust. 1b ustawy o CIT, zgodnie z którym rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeśli druga strona transakcji dokonuje w roku podatkowym podatnika rozliczeń z podmiotem mającym siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową,

-czy na Wnioskodawcy będzie ciążył ewentualny obowiązek jego obalenia.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 grudnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.542.2021.1.BKD wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 20 grudnia 2021 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U z 2021 r., poz. 1800 z późn. zm.) (dalej: „ustawa o CIT”) podatnikiem podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Rzeczpospolitej Polskiej od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania oraz czynnym podatnikiem VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług budowlanych i budowlano-montażowych. Jest on ...  wykonawcą robót budowlanych w zakresie zarówno budownictwa infrastrukturalnego, m.in. w sektorze budownictwa drogowego, kolejowego, lotniskowego, jak również w zakresie budownictwa kubaturowego, tj. budowy budynków mieszkalnych, szpitalnych, biurowych, handlowych, innych obiektów o charakterze użyteczności publicznej oraz w sektorze energetycznym, przemysłowym, a także w zakresie obiektów hydrologicznych. Wnioskodawca działa również jako podwykonawca prac budowlanych lub budowlano-montażowych. Spółka realizuje projekty ze Skarbem Państwa jak i z prywatnymi inwestorami. Wnioskodawca dokonuje i zamierza dokonywać w przyszłości transakcji kontrolowanych lub transakcji innych niż kontrolowane w rozumieniu przepisów o cenach transferowych ze swoimi kontrahentami / przyszłymi kontrahentami (dalej: „Kontrahent” lub „Kontrahent Wnioskodawcy”), których wartość w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy kwotę 500 000 zł, a z tytułu których to Kontrahent Wnioskodawcy jest/będzie obowiązany do uregulowania na rzecz Wnioskodawcy należność/i (tj. dla Wnioskodawcy transakcja stanowi/będzie stanowić transakcję przychodową / sprzedażową). Wnioskodawca pragnie wskazać, że w dniu 16 czerwca 2021 r. skierował do Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „KIS”) pytanie (identyfikator zapytania: 29802111,0110.KIZ.410.2759.2021) w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zaprezentowanym we wniosku. W odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy KIS wskazał, że pytanie jest zbyt skomplikowane by było przedmiotem odpowiedzi mailowej KIS, natomiast może ono stanowić przedmiot odpowiedzi na wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 20 grudnia 2021 r. Wskazaliście Państwo, że Wnioskodawca jest/będzie rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności, o których mowa we wniosku w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.).

Pytania

1.Czy w sytuacji, w której dochodzi do uregulowania należności przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest związany domniemaniem wskazanym w art. 11o ust. 1b ustawy o CIT, zgodnie z którym rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeśli druga strona transakcji dokonuje w roku podatkowym podatnika rozliczeń z podmiotem mającym siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową?

2.W efekcie czy na Wnioskodawcy będzie ciążył ewentualny obowiązek jego obalenia? Przedmiot zapytania Wnioskodawcy nie dotyczy zinterpretowania stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia statusu rzeczywistego właściciela.

Państwa stanowisko w sprawie

1.Podstawa prawna.

Zgodnie z art. 11o ust. 1a (winno być: ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej „ustawa o CIT”)) dodanym do ustawy o CIT ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz 2123, dalej: „Nowelizacja”), do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych są obowiązani podatnicy i spółki niebędące osobami prawnymi dokonujący transakcji kontrolowanej lub transakcji innej niż transakcja kontrolowana, jeżeli rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową oraz wartość tej transakcji za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi - za rok obrotowy, przekracza 500 000 zł. Przepisy art. 11k ust. 3-5, art. 11l, art. 11q ust. 1 i art. 11r stosuje się odpowiednio.

Z treści ww. przepisu wynika, że w przypadku w którym:

1.podatnik dokonuje transakcji kontrolowanej lub transakcji innej niż transakcja kontrolowana, a rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową oraz

2.transakcja ta przekracza w roku podatkowym próg 500 000 zł; podatnik jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych obejmującej taką transakcję.

Dodatkowo, zgodnie z art. 11o ust. 1b ustawy o CIT wprowadzonego ww. Nowelizacją, na potrzeby ust. 1a domniemywa się, że rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli druga strona transakcji, o których mowa w ust. 1a, dokonuje w roku podatkowym lub roku obrotowym rozliczeń z podmiotem mającym siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Przy ustalaniu tych okoliczności podatnik lub spółka niebędąca osobą prawną są obowiązani do dochowania należytej staranności. Oznacza to, że przepis art. 11o ust. 1b ustawy o CIT zawiera domniemanie nakazujące przyjęcie, że rzeczywisty właściciel jest podmiotem rajowym, jeżeli druga strona transakcji dokonuje w roku podatkowym podatnika rozliczeń z podmiotem rajowym, a w gestii podatnika dokonującego transakcji z kontrahentem jest wykazanie okoliczności przeciwnej, tj. dowiedzenie, że kontrahent nie dokonuje rozliczeń z tzw. podmiotem rajowym.

2. Istota domniemania z art. 11o ust. 1b ustawy o CIT.

W celu wykazania, czy w sytuacji, w której dochodzi do uregulowania należności przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest związany domniemaniem wskazanym w art. 11o ust. 1b ustawy o CIT, a w efekcie czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek jego obalenia, należy przeanalizować istotę wskazanego domniemania.

Zasadniczo wskazane domniemanie służy ustaleniu, czy na podatniku ciąży obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych zgodnie z art. 11o ust. 1a ustawy o CIT.

Z istoty domniemania wynika, że:

1.dotyczy ono transakcji przekraczających 500 000 PLN - w pierwszej kolejności należy zatem zweryfikować próg określonej transakcji;

2.w przypadku przekroczenia progu wskazanego w pkt 1) treść art. 11o ust. 1b ustawy o CIT nakazuje weryfikację czy kontrahent podatnika dokonuje w roku podatkowym podatnika rozliczeń z podmiotem rajowym (weryfikacja taka, zgodnie z Projektem objaśnień TP może odbyć się poprzez pozyskanie oświadczenia kontrahenta, z którego wynika, że nie dokonywał on transakcji z tzw. rajami podatkowymi w roku podatkowym podatnika (dalej także: „Oświadczenie”) - szerzej kwestia ta jest rozwinięta w pkt 3 Uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy);

3.w przypadku pozytywnej weryfikacji okoliczności określonej w pkt 2), obowiązuje domniemanie, że rzeczywisty właściciel jest tzw. podmiotem rajowym. W celu podważenia wskazanego domniemania konieczne jest wówczas wykazanie okoliczności przeciwnej, tj. tego, że rzeczywisty właściciel (tj. podmiot otrzymujący należność dla własnej korzyści) nie jest podmiotem rajowym. W związku z powyższym, wskazana weryfikacja w każdej sytuacji sprowadza się do badania posiadania statusu rzeczywistego właściciela podmiotu otrzymującego płatność. Wymóg ten jest zatem adekwatny w przypadkach, gdy podatnik występuje w danej transakcji jako zobowiązany a nie jako wierzyciel (podmiot otrzymujący płatność) jak zostało wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku.

Przenosząc powyższe rozważania na stan faktyczny/zdarzenie przyszłe zaprezentowane w niniejszym wniosku, w sytuacji, w której to Wnioskodawca jest/będzie podmiotem otrzymującym należność (tj. występuje w transakcji jako sprzedający/wierzyciel), a Kontrahent taką należność wobec Wnioskodawcy reguluje (tj. występuje w transakcji jako nabywca/zobowiązany, dłużnik), pozyskiwanie oświadczenia od Kontrahenta o tym, że nie dokonuje transakcji z tzw. podmiotami rajowymi i obalanie domniemania wskazanego w art. 11o ust. 1b ustawy o CIT przez Wnioskodawcę wydaje się być bezcelowe.

Wykładnia językowa art. 11o ust. 1b ustawy o CIT powyższej weryfikacji dowodzi, że w przypadku transakcji przychodowych dla Wnioskodawcy (tj. w przypadku otrzymywania przez Wnioskodawcę należności od Kontrahenta), to Kontrahent Wnioskodawcy jako strona regulująca należność powinien weryfikować czy Wnioskodawca dokonuje w roku podatkowym rozliczeń z podmiotem rajowym, a w przypadku pozytywnej weryfikacji badać czy Wnioskodawca posiada status rzeczywistego właściciela należności.

W takiej sytuacji obowiązkiem obalenia domniemania określonego w art. 11o ust. 1b ustawy o CIT oraz ewentualnego sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11o ust. 1a ustawy o CIT zostanie obarczony Kontrahent Wnioskodawcy. Tym samym, cel regulacji art. 11o ust. 1a i 1b ustawy o CIT zostanie w takiej sytuacji wypełniony przez Kontrahenta Wnioskodawcy, dla którego Wnioskodawca jako rzeczywisty właściciel będzie stanowić drugą stronę transakcji, o której mowa w art. 11o ust. 1b ustawy o CIT. W przeciwnym razie, tj. w sytuacji w której to Wnioskodawca przekazywałby należność do raju podatkowego, obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych powstanie na podstawie art. 11o ust. 1 lub art. 11k ust. 1 ustawy o CIT i będzie spoczywać na Wnioskodawcy, zatem interes fiskalny organu podatkowego w każdym przypadku zostanie w pełni zabezpieczony (tj. wszelkie transakcje z tzw. rajami podatkowymi zostaną kompleksowo objęte dokumentacją cen transferowych).

Założenie, że Wnioskodawca jest obowiązany w sytuacji uregulowania należności przez Kontrahenta do obalenia domniemania z art. 11o ust. 1b ustawy o CIT, doprowadziłoby do sytuacji w której obie strony transakcji, tj. Wnioskodawca oraz Kontrahent byłyby zobowiązane do pozyskiwania Oświadczeń od siebie nawzajem, podważania wskazanego domniemania oraz ewentualnie przygotowania lokalnej dokumentacji cen transferowych. Rozumowanie takie wydaje się być sprzeczne z celem analizowanych regulacji oraz Projektem objaśnień TP. Ministerstwo Finansów w Projekcie objaśnień TP każdorazowo przy wyjaśnianiu istoty domniemania jak i rozumienia wymogu należytej staranności posługuje się praktycznymi przykładami dotyczącymi sytuacji, w której druga strona (kontrahent) występuje jako strona otrzymująca należność. W treści Projektu objaśnień TP nie pojawiają się przykłady dotyczące sytuacji w której podatnik obowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych występuje jako podmiot otrzymujący należność od kontrahenta. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w takiej sytuacji obalanie domniemania wskazanego w art. 11o ust. 1b ustawy o CIT (np. poprzez pozyskanie Oświadczenia od Kontrahenta Wnioskodawcy) przez Spółkę byłoby bezcelowe.

Z uwagi na to, że jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego rzeczywistym właścicielem wskazanej należności będzie Wnioskodawca, obowiązek obalenia domniemania będzie spoczywał na Kontrahencie Wnioskodawcy jako podmiocie regulującym należność.

Wymóg należytej staranności Przepis art. 11o ust. 1b ustawy o CIT określa wymóg dochowania należytej staranności w działaniach podatników zmierzających do weryfikacji, czy w danym roku podatkowym druga strona transakcji dokonywała rozliczeń z podmiotem rajowym. Zgodnie z pkt 13 Projektu objaśnień TP standard należytej staranności ma charakter stopniowalny i jest zależny od tego czy kontrahent jest podmiotem powiązanym w stosunku do podatnika. Wówczas wobec podatnika stawiane są wyższe standardy dochowania należytej staranności [oprócz Oświadczenia wymaganego przy transakcjach z podmiotami niepowiązanymi, w świetle pkt 21 Projektu objaśnień TP rekomendowana jest weryfikacja informacji otrzymanych od podmiotu powiązanego (np. dokumentacji cen transferowych, informacji CbC, sprawozdań finansowych wraz z raportem oraz opinią biegłego rewidenta, struktury właścicielskiej, opinii przedstawiciela zawodu zaufania publicznego)]. W przypadku transakcji z podmiotami niepowiązanymi (tj. transakcjami innymi niż kontrolowane) dla dochowania należytej staranności przy dokonywaniu transakcji, wystarczające jest pozyskanie przez podatnika oświadczenia wiedzy od drugiej strony transakcji, z którego wynika, że ta druga strona transakcji nie dokonuje żadnych rozliczeń, w roku podatkowym podatnika, z podmiotem rajowym. Uzyskane oświadczenie, które nie jest sprzeczne z innymi, dostępnymi dla podatnika informacjami, stanowi dostateczną podstawę i czyni zadość standardowi należytej staranności w zakresie ustalenia okoliczności rozliczeń drugiej strony transakcji z podmiotem rajowym (pkt 15 i 16 Projekty objaśnień TP). Oświadczenie takie, dla celów dowodowych, powinno zostać złożone na piśmie (pkt 20 Projektu objaśnień TP). Z powyższego wynika, że w przypadku transakcji z podmiotami niepowiązanymi wystarczającym jest pozyskanie oświadczenia, że kontrahent nie dokonuje transakcji z podmiotami z rajów podatkowych. Natomiast w przypadku występowania powiazań miedzy podatnikiem a kontrahentem wymagany jest wyższy stopień dochowania należytej staranności. Wnioskodawca pragnie jednak podkreślić, że w jego ocenie wymóg ten odnosi się do sytuacji, w której to Kontrahent jest odbiorcą należności, a nie sytuacji gdy Kontrahent taką należność reguluje. Wówczas obowiązek dochowania należytej staranności ciąży na Kontrahencie Wnioskodawcy.

3.Podsumowanie stanowiska Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe argumenty, tj.:

1.istotę domniemania wskazanego w art. 11o ust. 1b ustawy o CIT, w szczególności fakt, że podważenie domniemania w każdej sytuacji sprowadza się do badania posiadania statusu rzeczywistego właściciela przez drugą stronę transakcji, która ma sens wyłącznie w sytuacji w której podatnik występuje w transakcji jako zobowiązany, natomiast nie jako wierzyciel (w takiej sytuacji obowiązek obalenia domniemania spoczywa na Kontrahencie Wnioskodawcy, a interes fiskalny organu podatkowego jest w dalszym ciągu zabezpieczony);

2.treść Projektu objaśnień TP, z których pośrednio wynika, że wymóg dochowania należytej staranności odnosi się do sytuacji, w której to kontrahent jest odbiorcą należności, a nie sytuacji gdy kontrahent taką należność reguluje (podawane w Projekcie objaśnień TP przykłady dotyczą wyłącznie strony zakupowej transakcji realizowanych przez podatnika); zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której dochodzi do uregulowania należności przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy,

Wnioskodawca nie jest związany domniemaniem wskazanym w art. 11o ust. 1b ustawy o CIT, zgodnie z którym rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeśli druga strona transakcji dokonuje w roku podatkowym podatnika rozliczeń z podmiotem mającym siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. W efekcie, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek jego obalenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Jednocześnie zauważyć należy, że w niniejszej interpretacji indywidualnej dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy, wyłącznie w zakresie prawno-podatkowej sytuacji Wnioskodawcy, jako odbiorcy (rzeczywistego właściciela) wskazanej we wniosku należności. W konsekwencji ocena ta nie dotyczy prawno-podatkowej sytuacji Kontrahenta Wnioskodawcy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Końcowo zauważyć należy, że z dniem 1 stycznia 2022 r. treść art. 4a pkt 29 ustawy o CIT została zmieniona przez art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U z 2021 poz. 2105).

W myśl art. 4 a pkt 29 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., ilekroć w ustawie jest mowa o rzeczywistym właścicielu - oznacza to podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

Powyższe pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.