Czy w stanie prawnym od 1 stycznia 2022 r., Bank jako płatnik, nie jest zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła/WHT) od Wynagrodzenia wypłacanego na rzecz BS S.A. bez konieczności składania przez Bank oświadczeń z art. 26 ust. 7a-7j ustawy o CIT, pod warunkiem posiadania przez Bank certyfikatu rezydencji podatkowej BS S.A. oraz dochowania przez Bank należytej staranności zgodnie z art. 26 ust. 1 zd. 3 i 4 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy w stanie prawnym od 1 stycznia 2022 r., Bank jako płatnik, nie jest zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła/WHT) od Wynagrodzenia wypłacanego na rzecz BS S.A. bez konieczności składania przez Bank oświadczeń z art. 26 ust. 7a-7j ustawy o CIT, pod warunkiem posiadania przez Bank certyfikatu rezydencji podatkowej BS S.A. oraz dochowania przez Bank należytej staranności zgodnie z art. 26 ust. 1 zd. 3 i 4 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, bankiem krajowym, prowadzącym działalność bankową w rozumieniu ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2021 r. poz. 2439), polskim rezydentem podatkowym.

W ramach wykonywanej działalności, Wnioskodawca jako usługodawca, tj. kredytodawca, udziela szeroko rozumianego finansowania różnym podmiotom (np. kredytów). W związku z tą działalnością, zdarzają się przypadki braku spłaty przez klientów zobowiązań oraz przypadki opóźnienia w spłacie zadłużenia przez klientów. Takie sytuacje mogą stanowić utrudnienie dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

By ograniczyć ryzyko związane z niewypłacalnością dłużników, Wnioskodawca zawiera umowy unfunded risk participation agreement (dalej: „URPA”) z podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, akcjonariuszem Banku, hiszpańskim rezydentem podatkowym BS S.A.

URPA może być zawierana przez Bank także w celu zwiększenia swojej akcji kredytowej (tj. możliwości udzielania przez Wnioskodawcę nowych lub większych kredytów lub innych produktów finansowych), poprzez spełnienie wymogów wymaganych prawem lub regulacjami bankowymi (np. poprzez poprawienie wymogów kapitałowych, wskaźników finansowych Banku, zarządzanie zaangażowaniem w określonym kliencie lub sektorze, itd.).

Na mocy URPA, Wnioskodawca przenosi ryzyko kredytowe związane z określonymi wierzytelnościami (np. wierzytelnościami z tytułu kredytów, pożyczek lub innych należności finansowych Banku) na BS S.A. URPA polega na udziale BS S.A. w ryzyku kredytowym klienta Wnioskodawcy.

W zamian za wynagrodzenie od Wnioskodawcy, BS S.A. zobowiązuje się zapłacić Wnioskodawcy określony procent (participant's proportion) kwoty wymagalnej, której Wnioskodawca nie otrzyma terminowo od swojego dłużnika (klienta Wnioskodawcy). W momencie przystąpienia do URPA BS S.A. nie jest zobowiązany do dokonywania jakichkolwiek płatności na rzecz Wnioskodawcy. Konieczność zapłaty przez BS S.A. na rzecz Wnioskodawcy wystąpi tylko wtedy gdy dojdzie do braku płatności ze strony dłużnika-kredytobiorcy (klienta Wnioskodawcy).

W ramach URPA BS S.A. nie udziela finansowania (w szczególności nie udziela kredytu ani pożyczki) Bankowi. Istotą URPA jest przeniesienie części lub całości ryzyka kredytowego z Banku (usługobiorcy) na BS S.A. (jako usługodawcę).

Wartość wynagrodzenia należnego BS S.A. od Banku z tytułu URPA (dalej: „Wynagrodzenie”) składa się z trzech elementów o następujących nazwach:

1)marża umowna (contractual margin) - kalkulowana jako procent od wartości kredytu zaciągniętego przez klienta, ograniczonej ustaloną wartością partycypacji BS S.A. w danej umowie kredytowej - jej wysokość zależy od oprocentowania kredytu udzielonego przez Bank (stopy procentowej); jest określana procentowo;

2)prowizja od zaangażowania (committment fee) - kalkulowana jako procent od wartości kredytu rewolwingowego pozostającej do zaciągnięcia przez klienta, ograniczonej ustaloną wartością partycypacji BS S.A. w danej umowie kredytowej; jest określana procentowo;

3)opłata wstępna (arrangement fee) - kalkulowana w oparciu o kwotę ustaloną w danej umowie kredytowej zawartej z klientem, proporcjonalnie do wartości partycypacji BS S.A. w danej umowie kredytowej, płatna jednorazowo na początku trwania URPA; jest określana kwotowo.

Bank posiada certyfikat rezydencji podatkowej BS S.A. potwierdzający, że BS S.A. jest hiszpańskim podatnikiem w rozumieniu polsko-hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Madrycie dnia 15.11.1979 r. (Dz.U. z 1982 r. nr 17 poz. 127, dalej: „UPO”) BS S.A. jest rzeczywistym właścicielem Wynagrodzenia.

Oczekiwana kwota Wynagrodzenia za rok 2022 przekroczy 2 mln zł. W stosunku do Wynagrodzenia Bank ani BS S.A. nie posiadają opinii o stosowaniu zwolnienia/preferencji z art. 26b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych  (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”.

Opisany stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) obejmuje transakcje i zdarzenia, które dotyczą podmiotu mającego siedzibę w Hiszpanii. Dane identyfikujące osobę prawną (zgodnie z art. 14b § 3a Ordynacji) (…).

Pytanie

Czy w stanie prawnym od 1 stycznia 2022 r., Bank jako płatnik, nie jest zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła/WHT) od Wynagrodzenia wypłacanego na rzecz BS S.A. bez konieczności składania przez Bank oświadczeń z art. 26 ust. 7a-7j ustawy o CIT, pod warunkiem posiadania przez Bank certyfikatu rezydencji podatkowej BS S.A. oraz dochowania przez Bank należytej staranności zgodnie z art. 26 ust. 1 zd. 3 i 4 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym od 1 stycznia 2022 r. Bank jako płatnik, nie jest zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła/WHT) od Wynagrodzenia wypłacanego na rzecz BS S.A., bez konieczności składania przez Bank oświadczeń z art. 26 ust. 7a-7j ustawy o CIT, pod warunkiem posiadania przez Bank certyfikatu rezydencji podatkowej BS S.A. oraz dochowania przez Bank należytej staranności zgodnie z art. 26 ust. 1 zd. 3 i 4 ustawy o CIT.

Wypłata Wynagrodzenia nie podlega w Polsce podatkowi u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a, ust. 2 i art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, jako wypłata przychodów z tytułu świadczeń o podobnym charakterze do gwarancji i poręczeń, w zw. z art. 7 ust. 1 zd. 1 UPO, jako zysków przedsiębiorstwa.

Uwagi wstępne

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy CIT niemający na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają opodatkowaniu tylko od dochodów, które zostały przez nich uzyskane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 20% pobiera się od przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podmioty niemające na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, ww. przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na mocy ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), od 1 stycznia 2022 r. wszedł w życie zmieniony art. 26 ust. 2e ustawy o CIT regulujący zasady stosowania tzw. mechanizmu „pay and refund”, który częściowo zmienia zasady dotyczące poboru podatku u źródła.

Stosownie do art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, w sytuacji gdy w ciągu roku podatkowego dojdzie do przekroczenia progu 2 mln zł w stosunku do wypłacanych należności wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz podmiotu powiązanego niebędącego polskim rezydentem podatkowym, płatnik jest zobowiązany do poboru WHT według stawki określonej przepisami ustawy o CIT. Następnie, płatnik lub podatnik ma możliwość wystąpienia z wnioskiem o zwrot nadpłaconego podatku, powołując się na postanowienia ustawy o CIT lub właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przypadku gdy kwota wypłacanych odsetek (i zsumowanych innych należności z art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 1 wypłacanych na rzecz tego samego powiązanego podatnika niebędącego polskim rezydentem podatkowym) przekroczy w roku podatkowym płatnika 2 mln zł, możliwość zastosowania preferencji w WHT w zakresie nadwyżki ponad 2 mln zł, jest uzależniona od:

a)złożenia przez płatnika oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT w stosunku do wypłacanych odsetek, albo

b)posiadania przez płatnika w odniesieniu do wypłacanych odsetek opinii o stosowaniu preferencji/zwolnienia, o którym mowa w art. 26b ustawy o CIT.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT posłużył się ogólnym terminem „odsetki”, jednakże zarówno powyższy przepis, jak i cała ustawa o CIT, nie zawierają definicji tego pojęcia. W celu jego zdefiniowania należy odwołać się m.in. do komentarza do ustawy o CIT. Jak wynika z komentarza: „odsetki w rozumieniu przepisów podatkowych są traktowane jako wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału. [...] Jednocześnie odsetki występujące w obrocie gospodarczym mogą stanowić również wynagrodzenie za kredyt (pożyczkę), ustalane jako umowne oprocentowanie z tytułu udzielanych kredytów i pożyczek przez jednostki organizacyjne uprawnione na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania do świadczenia tych usług finansowych” (P. Małecki, M. Mazurkiewicz [w:] P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. XII, Warszawa 2021, art. 21).

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2 UPO „użyte w niniejszym artykule określenie „odsetki” oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, bez względu na to, czy są zabezpieczone hipotecznie i czy pociągają za sobą prawo do udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji i skryptów dłużnych, włączając dodatkowe wygranie związane z takimi pożyczkami, obligacjami i skryptami dłużnymi. Karty za zwłokę w zapłacie nie będą traktowane jako odsetki przy stosowaniu niniejszego artykułu”.

Wykładni ww. postanowień należy dokonywać uwzględniając treść Komentarza do Konwencji Modelowej OECD. Stosowanie do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD (art. 11) odsetki rozumiane są jako wynagrodzenie za pożyczone pieniądze. Jednocześnie, podkreślenia wymaga, iż w punkcie 21.1 Komentarza do art. 11 wskazano, że wynagrodzenie z tytułu nietradycyjnych instrumentów finansowych nieopartych o dług (np. swapy odsetkowe), nie powinno stanowić odsetek.

Na podstawie powyższego, w ocenie Wnioskodawcy odsetki stanowią wynagrodzenie za korzystanie z wypożyczonego kapitału, za udostępnienie dłużnikowi na czas oznaczony lub nieoznaczony kapitału w formie pieniężnej. Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że odsetki można również określić jako wynagrodzenie za to, że dany podmiot nie może korzystać ze swoich środków pieniężnych.

Mając na uwadze przepisy Modelowej Konwencji OECD, nie można uznać, iż płatności z tytułu URPA stanowią odsetki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tj. Wynagrodzenie nie stanowi odsetek z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i art. 11 ust. 2 UPO.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w momencie zawarcia URPA nie dochodzi do przepływu kapitału między BS S.A. a Bankiem. Wręcz przeciwnie, BS S.A. przyjmuje na siebie ryzyko niewypłacalności klientów Banku w zamian za okresowe płatności, stanowiące de facto transfer części zapłaconych przez klientów Banku należności z tytułu udzielonych kredytów. Co więcej, między BS S.A. a Bankiem brak jest stosunku prawnego opartego o dług rozumiany jako finansowanie, na gruncie którego Bank byłby zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z kapitału.

Sądy administracyjne w zakresie definicji „odsetek” prezentują jednolity pogląd, zgodnie z którym odsetki rozumiane są jako wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału. Przykładowo, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 lutego 2015 r., sygn. II FSK 101/13, odsetki stanowią wynagrodzenie za używanie cudzych pieniędzy lub innych rzeczy zamiennych, płatne z reguły w rzeczach zamiennych tego samego rodzaju co dług główny, w stosunku do jego wysokości i czasu trwania używania. Sądy podkreślają również, że znaczenie takie jest przyjmowane zarówno w dyrektywie Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich (Dz.Urz. UE L 2003.157.49), jak i w Modelowej Konwencji OECD.

Stosownie do stanowiska organów podatkowych (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 lutego 2017 r. o sygn. 1462-IPPB5.4510.1049.2016.1.JC) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinny być interpretowane zgodnie z powszechnym, międzynarodowym sensem słów w nich użytym. Tylko wtedy można bowiem dążyć do zapewnienia jednolitej wykładni pozwalającej na osiągnięcie sytuacji, w której oba umawiające się państwa rozumieją postanowienia zawartej pomiędzy sobą umowy w taki sam sposób.

Również Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z 6 sierpnia 2015 r. o sygn. II FSK 1712/13, wskazał, że: „Ze względu na autonomiczny charakter pojęć używanych w umowach bilateralnych o unikaniu podwójnego opodatkowania trzeba mieć na uwadze art. 31 ust. 1 Konwencji Wiedeńskiej, zgodnie z którym umowę międzynarodową należy interpretować w dobrej wierze, zgodnie ze zwykłym znaczeniem, jakie należy przypisywać użytym w niej wyrazom w ich kontekście oraz w świetle jej przedmiotu i celu”.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, płatności z tytułu URPA nie stanowią odsetek w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, gdyż jak wynika z istoty zawartej umowy, nie są wynagrodzeniem za korzystanie z cudzego kapitału, a zapłatą za świadczenie swojego rodzaju gwarancji i zabezpieczenia potencjalnej niewypłacalności dłużnika. Stąd też, konsekwencją powyższego, jest uznanie, że wynagrodzenie wypłacane BS S.A. nie jest wynagrodzeniem odsetkowym w rozumieniu art. 11 UPO i art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe Wynagrodzenie należy uznać za przychód uzyskany przez nierezydenta z tytułu świadczenia usług o podobnym charakterze do gwarancji i poręczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy.

Zgodnie z definicją słownikową internetowego wydania Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/) pojęcie „gwarancja” oznacza: „odpowiedzialność osoby trzeciej za zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela”, z kolei poręczenie to „pisemne zobowiązanie wobec wierzyciela do wykonania zobowiązania dłużnika, w razie gdyby ten go nie wykonał”.

O cechach usługi gwarancyjnej wypowiedział się również Minister Finansów w Wyjaśnieniach dotyczących nowych przepisów art. 15e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Wyjaśnienia MF”). Wyjaśnienia te zostały wydane do nieobowiązującego już art. 15e ustawy o CIT, niemniej jednak, z uwagi na analogiczny charakter katalogu wskazanego w uchylonym art. 15e do katalogu wskazanego w art. 21 ustawy o CIT, jak również bardzo bogaty dorobek interpretacyjny w tym zakresie, zdaniem Wnioskodawcy, przy analizie Wynagrodzenia, wnioski wynikające z Wyjaśnień MF powinny znaleźć zastosowanie.

Jak wskazano w Wyjaśnieniach MF gwarancja jest umową jednostronnie zobowiązującą. Na podstawie tej umowy gwarancji gwarant zobowiązuje się na rzecz beneficjenta gwarancji, że po spełnieniu przez beneficjenta określonych warunków zapłaty, wykona on na rzecz beneficjenta świadczenie pieniężne (suma gwarancyjna). Umowa gwarancji nie ma swojej regulacji ustawowej, z wyjątkiem fragmentarycznej regulacji zawartej w ustawie Prawo bankowe, dotyczącej jednego z jej rodzajów, tj. umowy gwarancji bankowej. Zgodnie z przepisem art. 81 tej ustawy „gwarancją bankową jest jednostronne zobowiązanie banku-gwaranta, że po spełnieniu przez podmiot uprawniony (beneficjenta gwarancji) określonych warunków zapłaty, które mogą być stwierdzone określonymi w tym zapewnieniu dokumentami, jakie beneficjent załączy do sporządzonego we wskazanej formie żądania zapłaty, bank ten wykona świadczenie pieniężne na rzecz beneficjenta gwarancji - bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku”.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że zawarta przez Wnioskodawcę URPA, wypełnia ww. funkcje gwarancji lub poręczenia, gdyż BS S.A. zobowiązuje się zapłacić Wnioskodawcy określony procent (participant's proportion) kwoty wymagalnej, której Wnioskodawca nie otrzyma terminowo od swojego dłużnika (klienta). Celem URPA jest zatem uzyskanie przez Wnioskodawcę „gwarancji” (poręczenia) pokrycia strat powstałych w wyniku niewypłacalnych/nierzetelnych klientów. Istotą Wynagrodzenia jest więc swojego rodzaju opłata za wykonywanie przez BS S.A. wyżej opisanej usługi gwarantowania „zadośćuczynienia” Banku w przypadku, gdyby klienci Banku okazali się niewypłacalni. Stąd też, zdaniem Wnioskodawcy, dokonując wypłaty Wynagrodzenia, Wnioskodawca nie uiszcza płatności za korzystanie z kapitału, tylko za świadczenie pewnej formy gwarancji przez BS S.A., że Wnioskodawca nie będzie stratny w wyniku prowadzenia działalności w formie udzielania kredytów. W konsekwencji, Wynagrodzenie powinno stanowić wypłatę z tytułu usługi podobnej do usługi gwarancji, opodatkowaną zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, stawką 20%.

Na potwierdzenie powyższego, Wnioskodawca przytacza interpretacje indywidualne, w tym m.in. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 sierpnia 2020 r. o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.211.2020.3.AW, w której, na gruncie podobnego stanu faktycznego do zaprezentowanego w niniejszym wniosku, organ wskazał, że:

„[...] w ocenie Organu, za odsetki w rozumieniu UPO powinno być uważane wyłącznie wynagrodzenie z tytułu faktycznego udostępnienia kapitału (w szczególności w formie pożyczki).

Tymczasem na gruncie analizowanego stanu faktycznego, uprzednia gwarancja nastąpiła wyłącznie pomiędzy Spółką C a Wnioskodawcą. Wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę Podmiotowi Powiązanemu stanowi jedynie zapłatę za gotowość Podmiotu Powiązanego do dokapitalizowania spółki. Tym samym, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Podmiotowi Powiązanemu z tytułu Gwarancji nie stanowi odsetek w rozumieniu art. 11 Konwencji.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że wynagrodzenie z tytułu udzielonej gwarancji celem zrealizowania transakcji polegającej na zakupie udziałów (dokapitalizowanie spółki) wchodzi w zakres przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. Niemniej jednak zgodnie z art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p., art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stronę jest Rzeczpospolita Polska”.

Wnioskodawca pragnie przywołać również inne interpretacje podatkowe w których wskazuje się, że np. wynagrodzenia za swap ryzyka kredytowego (CDS) nie powinny stanowić odsetek (interpretacja z 27 sierpnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.240.2019.2.EN lub z 26 października 2017 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.244.2017.1.JS). W interpretacjach tych organ stwierdził, iż „analizując stosunek umowny łączący Wnioskodawcę z Przejmującym Ryzyko można uznać, że pod względem ekonomicznym oraz w kwestii istoty świadczenia zbliżony jest do gwarancji kredytowej (Przejmujący Ryzyko w określonych przypadkach przejmuje no siebie ryzyko i zapewnia spłatę wierzytelności niespłaconych przez dłużników)”.

Mimo iż powyższa interpretacja indywidualna nie dotyczyła URPA, to wnioski płynące z niej należy zastosować również do URPA, bowiem istotą URPA jest właśnie przejęcie ryzyka w określonych przypadkach i zapewnienie spłaty wierzytelności przez dłużników.

W ocenie Wnioskodawcy, wyżej wskazane interpretacje indywidualne formułują cenne wnioski wskazujące na to, że wypłata m.in. za pozostawanie w gotowości do wypłaty środków w wyniku wystąpienia pewnego zdarzenia, nie powinna stanowić odsetek, a wypłatę z tytułu świadczeń podobnych do gwarancji/poręczeń. W związku z powyższym, konsekwencją uznania, iż przedmiotowe Wynagrodzenie stanowi przychód, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy, w ocenie Wnioskodawcy, brak jest obowiązku stosowania nowego mechanizmu poboru podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Zatem dla płatności z tytułu URPA płatnik nie będzie zobowiązany do poboru WHT, gdyż przychód uzyskany przez nierezydenta z tytułu świadczenia usług o podobnym charakterze do gwarancji i poręczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, nie wchodzi w zakres przepisu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Uzupełniająco należy powołać:

·art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w pełnym brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w  ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.