dotyczy ustalenia, czy: - początkowa współwłasność prawa do Patentu przysługującego Wnioskodawcy i Instytutowi, a następnie udzielonego Patentu przy spełnieniu pozostałych wymogów ustawowych, jest wystarczająca aby uwzględnić ten okres (wspólność prawa) przy korzystaniu przez Spółkę z rozwiązań przewidzianych w art. 24d i 24e Ustawy CIT, w szczególności w zakresie rozwijania i ulepszania Patentu, kalkulacji wskaźnika Nexus oraz w konsekwencji do przyszłej możliwości korzystania z preferencyjnego opodatkowania 5% kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych z Patentu, zgodnie z art. 24d ust. 1 i 7 pkt 3 Ustawy CIT, - Koszty Prac B+R nabytych przez Spółkę od Instytutu i ujętych w kosztach podatkowych roku 2013 powinny zostać uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą b jako nabycie wyników prac B+R związanych z ulepszeniem i rozwinięciem Patentu, - Koszty Reklamy związane bezpośrednio z kampanią reklamową Patentu i wytwarzanych w oparciu o rozwiązanie produktów A powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą a jako koszty prac B+R bezpośrednio poniesione przez Spółkę, - koszty opłat na rzecz Instytutu w części zawierającej Wynagrodzenia Twórców Patentu powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą a dla Wynagrodzeń twórców ze Spółki i pod literą b dla twórców z Instytutu, - koszty wypłacania udziału w korzyściach w części należnej Instytutowi powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą b jako dodatkowe wynagrodzenie związane z zakupem i wdrożeniem wyników prac B+R

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- początkowa współwłasność prawa do Patentu przysługującego Wnioskodawcy i Instytutowi, a następnie udzielonego Patentu przy spełnieniu pozostałych wymogów

  ustawowych, jest wystarczająca aby uwzględnić ten okres (wspólność prawa) przy korzystaniu przez Spółkę z rozwiązań przewidzianych w art. 24d i 24e Ustawy CIT,

  w szczególności w zakresie rozwijania i ulepszania Patentu, kalkulacji wskaźnika Nexus oraz w konsekwencji do przyszłej możliwości korzystania z preferencyjnego

  opodatkowania 5% kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych z Patentu, zgodnie z art. 24d ust. 1 i 7 pkt 3 Ustawy CIT,

- Koszty Prac B+R nabytych przez Spółkę od Instytutu i ujętych w kosztach podatkowych roku 2013 powinny zostać uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą b

  jako nabycie wyników prac B+R związanych z ulepszeniem i rozwinięciem Patentu,

- Koszty Reklamy związane bezpośrednio z kampanią reklamową Patentu i wytwarzanych w oparciu o rozwiązanie produktów A powinny być uwzględnione przez Spółkę we

  wskaźniku Nexus pod literą a jako koszty prac B+R bezpośrednio poniesione przez Spółkę,

- koszty opłat na rzecz Instytutu w części zawierającej Wynagrodzenia Twórców Patentu powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą a dla

  Wynagrodzeń twórców ze Spółki i pod literą b dla twórców z Instytutu,

- koszty wypłacania udziału w korzyściach w części należnej Instytutowi powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą b jako dodatkowe

  wynagrodzenie związane z zakupem i wdrożeniem wyników prac B+R.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy CIT i jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. produkcja nawozów i związków azotowych oraz produkcja pozostałych podstawowych chemikaliów organicznych (…). Spółka prowadzi także działalność badawczo-rozwojową w myśl art. 4a pkt 26 Ustawy CIT (dalej: „działalność B+R” lub „prace B+R”) mającą na celu wdrażanie nowych i innowacyjnych produktów oraz ciągłe wzmacnianie pozycji rynkowej. W ramach prowadzonej działalność B+R Spółka pracowała nad powstaniem, a następnie nad rozwinięciem i ulepszeniem sposobu otrzymywania (…) (dalej: „technologia Y”). Dla opracowania technologii Y Spółka podjęła wspólne działania z Instytutem Z (dalej: „Instytut”).W latach 2011 - 2012 zleciła wykonanie szeregu prac mających na celu powstanie technologii Y. W ramach współpracy Spółka i Instytut zawarły „Umowę o wykonanie pracy badawczo-rozwojowej”, której przedmiotem było przygotowanie danych procesowych do wykonania próby przemysłowej technologii Y oraz nadzór nad jej wykonaniem. Prace B+R zostały sfinansowane przez Wnioskodawcę. Spółka w tym zakresie nie korzystała z żadnych dotacji. W wyniku współdziałania pracowników Spółki i Instytutu został opracowany wynalazek „Sposób otrzymywania technologii Y”, który 2 kwietnia 2012 r. został zgłoszony do ochrony patentowej pod numerem zgłoszeniowym (…) (dalej: „Wynalazek”). Przy opracowaniu technologii Y brali udział twórcy, którzy byli lub są pracownikami Instytutu lub Spółki (dalej: „Twórcy”). Współwłaścicielami wynalazku (po 50% udziału) był Wnioskodawca i Instytut. W wyniku zgłoszenia patentowego z 2 kwietnia 2012 roku, decyzją z 17 lipca 2013, Spółce i Instytutowi zostało udzielone prawo wyłączne na Wynalazek (dalej: „Patent”) przez Urząd Patentowy RP obowiązujące od dnia zgłoszenia wynalazku, czyli od 2 kwietnia 2012 r. Patent dotyczy sposobu wytwarzania substancji chemicznej (…) (dalej: „produkty A”).

Po przeprowadzeniu niezbędnych prób przemysłowych, na bazie opracowanej technologii, Wnioskodawca w 2013 roku uruchomił produkcję produktu A. Początkowo była to instalacja periodyczna o relatywnie ograniczonych mocach produkcyjnych. Powstałe rozwiązanie wymagało ulepszenia i rozwinięcia. Po zgłoszeniu rozwiązania do ochrony, dalej prowadzone były kolejne prace badawczo-rozwojowe. Spółka zleciła Instytutowi wykonanie prac B+R w tym: opracowanie koncepcji uruchomienia doświadczalnego reaktora przepływowego do ciągłej syntezy w instalacji do produkcji technologii Y, badanie procesu syntezy technologii Y, przeprowadzanej w dostarczonym przez zamawiającego reaktorze oraz opracowanie koncepcji układu reakcyjnego do ciągłej syntezy technologii Y. Zatem, Spółka zakupiła wyniki prac B+R, ponosząc koszty (dalej: „Koszty Prac B+R”) w roku 2012 i w roku 2013.

Poniesione koszty zostały udokumentowane fakturami:

    - Nr NG/0562/057/12 z dnia 19.12.2012 na kwotę 200.000,00 zł + VAT

    - Nr NG/0081/000/13 z dnia 28.02.2013 na kwotę 100.000,00 zł +VAT

    - Nr NG/0080/000/13 z dnia 28.02.2013 na kwotę 40.000,00 zł + VAT

    - Nr NG/0580/057/13 z dnia 30.12.2013 na kwotę 200.000,00 zł + VAT

Faktury otrzymane przez Spółkę w 2013 roku zostały zaliczone jako jej koszt podatkowy poniesiony w 2013 roku. W wyniku podjętych działań Wnioskodawca uruchomił instalacje ciągłą, która w oparciu o Wynalazek, produkuje technologię Y w docelowych, komercyjnych ilościach (Protokół zakończenia wdrożenia technologii Y na instalacji ciągłej został podpisany 29 grudnia 2015 r.).

Poza Kosztami Prac B+R, Wnioskodawca poniósł także inne koszty, związane z działalnością reklamową i marketingową dotyczącą promocji produktów, w których zastosowano rozwiązanie objęte Patentem, poniesione przez niego w 2015 r. przy wprowadzeniu produktów pod marką A na rynek. Koszty te Spółka ponosiła na rzecz podmiotów niepowiązanych, w tym były to koszty: reklamy w branżowych pismach, na portalach internetowych, koszty drukowanych materiałów reklamowych i drobnych upominków (długopisów, smyczy, winiet na stoły, parasoli, notatników z logo Spółki). Materiały promocyjne były wręczane klientom (lub potencjalnym klientom) podczas udziału w konferencjach, eventach, targach branżowych, gdzie były reklamowane i promowane produkty i rozwiązania technologiczne dotyczące Wynalazku i jego zastosowania w towarach Spółki (dalej: „Koszty Reklamy”).

Kosztami, które Spółka poniosła było również zapewnienie wynagrodzenia twórcom wynalazku, którym zgodnie z Prawem własności przemysłowej należało się wynagrodzenie w słusznej proporcji do korzyści uzyskiwanych z patentu. Aby spełnić warunek właściwej proporcji wynagrodzenia do uzyskanych korzyści, wypłaty wynagrodzeń zostały ściśle związane z wynikami finansowymi Wnioskodawcy ze sprzedaży produktów wytworzonych w oparciu o opatentowaną technologię. Konsekwencją tego wymogu było odsunięcie w czasie zapłaty za efekt pracy twórców, który doprowadził do powstania wynalazku, a później do uzyskania patentu. Dodatkowo, Wnioskodawca i Instytut uzgodniły, że Instytut przeniesie cały swój udział w prawie do patentu na Wnioskodawcę (początkowo udziały Instytutu i Spółki wynosiły po 50%). Dla uregulowania ostatecznych ustaleń odnośnie ochrony patentowej i zapłaty twórcom patentu, Instytut i Wnioskodawca w dniu 16 lipca 2013 r. zawarły „Umowę o współpracy w zakresie ochrony patentowej technologii Y i przeniesienia praw do patentu” (dalej: „Umowa o Współpracy” lub „Umowa”). Załącznikiem do tej umowy jest Porozumienie z twórcami wynalazku (dalej: „Porozumienie z Twórcami lub Porozumienie”).

Twórcy byli lub są pracownikami Instytutu i Wnioskodawcy. Twórcy mieli otrzymać wynagrodzenie za lata, w których wynik finansowy netto ze sprzedaży produktów, które otrzymywane są w oparciu o Wynalazek, będzie dodatni. Dla uproszczenia rozliczeń realizacja tych zobowiązań odbyła się na zasadzie opłat dokonywanych przez Wnioskodawcę do Instytutu, z których Instytut dokonywał wypłaty dla wszystkich twórców bez względu na to gdzie pracowali. Było to rozwiązanie, które zaakceptowali twórcy patentu z obu stron. Natomiast przy takim rozwiązaniu Spółka w stosunku do kwot wypłacanych poszczególnym twórcom nie pełniła funkcji płatnika. Tą rolę przejął Instytut. Inaczej mówiąc, Twórcy - pracownicy Spółki i Instytutu otrzymywali wynagrodzenie technicznie od Instytutu, ale koszty tego wynagrodzenia ponosiła finalnie Spółka (płaciła za faktury wystawiane w tym celu przez Instytut). Wysokość wynagrodzenia była obliczana procentowo i realizowała zasadę słusznej proporcji do uzyskiwanych korzyści (Twórcy mieli otrzymywać 34% udziału w korzyściach z opłat przekazywanych do Instytutu). Szczegóły sposobu obliczania kwot na jakie Instytut wystawiało faktury zawiera wspomniana Umowa o Współpracy.

Zapłaty wynagrodzeń twórcom zgodnie ze wspomnianą umową z dnia 16 lipca 2013 r. potwierdził Instytut w piśmie BY/805/2021 z dnia 12 lipca 2021 w następujących kwotach:

    - 167.948,95 zł w roku 2014

    - 95.532,70 zł w roku 2015

    - 471.359,78 zł w roku 2018

    - 97.434,96 zł w roku 2019.

Wypłaty te wyczerpały zobowiązania Wnioskodawcy wobec twórców wynalazku i nie obejmują dodatkowych wynagrodzeń, które Instytut mógł wypłacić twórcom na podstawie własnego Regulaminu Wynalazczości. Jest to odzwierciedleniem zapisu paragrafu 3 Porozumienia z Twórcami, który stanowi, że zapłata wynagrodzenia na rzecz Instytutu wyczerpuje wszelkie roszczenia Twórców wobec Wnioskodawcy z tytułu zapłaty Wynagrodzenia za przeniesienie prawa do patentu oraz korzystania z Wynalazku, (dalej: „Koszty Wynalazku”).

We wspomnianej Umowie o Współpracy zapisano, że z momentem i pod warunkiem udzielenia przez Urząd Patentowy RP ochrony patentowej, Instytut przeniesie na Spółkę cały swój udział w prawie do Patentu na Wnioskodawcę. Spółka z osiągniętych zysków wypłacała wynagrodzenie, nie tylko Twórcom, ale również Instytutowi (wspomniany wyżej podział opłaty) przy czym zapisy umowy jednoznacznie wskazują, że podstawą tych wypłat jest udział w korzyściach ze stosowania Patentu. W przypadku braku korzyści zarówno Twórcy, jak i Instytut nie dostaliby Wynagrodzenia (taka sytuacja miała miejsce w latach 2016, 2017, 2020 i 2021). Gdyby w pozostałych latach nie uzyskano korzyści ze stosowania wynalazku, wynagrodzenie dla Instytutu i Twórców wyniosłoby 0 zł. Płatność była dokonywana raz w roku po zbadaniu sprawozdania finansowego Spółki przez biegłego rewidenta. Informacja o wyniku netto ze sprzedaży produktu A była przekazywana do Instytutu i na tej podstawie według formuły zawartej w Umowie o Współpracy Instytut obliczał należne wynagrodzenie i wystawiała Spółce fakturę. Bezpośredni podział wynagrodzenia płaconego przez Wnioskodawcę na podstawie tych faktur wynosił: dla Instytutu 66% a dla Twórców 34% z kwoty, na którą wystawiono fakturę. Wynagrodzenie zgodnie z Umową o Współpracy miało być wyliczane w okresie 5 lat od 1 stycznia 2013 r. na instalacji periodycznej i 5 lat liczonych od dnia 1 stycznia kolejnego roku kalendarzowego po podpisaniu protokołu zakończenia wdrożenia na instalacji ciągłej, nie dłużej jednak niż 10 lat od dnia 1 stycznia 2013 r. Ostatecznego doprecyzowania okresu obliczeniowego dokonał Protokół zakończenia wdrożenia technologii Y na instalacji ciągłej podpisany 29 grudnia 2015 r. Zgodnie z tym protokołem prawo do wynagrodzenia wygasło w dniu 31 grudnia 2020 r. Protokół określa również datę oddania do użytkowania instalacji do ciągłej produkcji produktu A (zwanego w umowie technologią Y). Jest to 30 kwietnia 2015 roku. W wyszczególnionym okresie za lata, w których osiągano zysk netto, Instytut wystawiał na rzecz Spółki faktury z tytułu przeniesienia przez Instytut na Spółkę całego swojego udziału w prawie do Patentu na Wynalazek oraz z tytułu czerpania korzyści z Wynalazku, zgodnie z § 6 Umowy o Współpracy w zakresie ochrony patentowej technologii Y i przeniesienia praw do patentu. Za lata, w których wynik był ujemny zarówno Instytut, jak i twórcy wynalazku, nie otrzymali wynagrodzenia. Potwierdzają to wystawione faktury (faktury były wystawiane za lata, w których został osiągnięty przez Spółkę zysk netto ze sprzedaży produktów wyprodukowanych w oparciu o wynalazek odpowiednio za lata 2013, 2014, 2017 oraz 2018 czyli faktury wystawiono w latach 2014, 2015, 2018 oraz 2019.) Rozliczenia potwierdza również wspomniane wcześniej pismo z Instytutu (BY/805/2021), zawierające zestawienie wynagrodzeń dla twórców w kolejnych latach (kwoty wyszczególnione wyżej).

Spółka samodzielnie produkuje, a następnie sprzedaje produkty A do odbiorców zewnętrznych, jak i wykorzystuje je na własne potrzeby. Zysk netto ze stosowania wynalazku był liczony od 2013 roku, czyli od uruchomienia produkcji, nie licząc partii próbnych z roku 2012, traktowanych jako ruch testowy. Było to podstawą do rozliczeń z Instytutem w kolejnych latach stosowania patentu. Jest to zgodne z Umową o Współpracy, w której w paragrafie 6 ust. 4 napisano „Podstawą do obliczenia korzyści (Wynagrodzenia) ze stosowania Wynalazku i przeniesienia praw do patentu będzie zysk netto ze sprzedaży produktów wyprodukowanych w oparciu o Wynalazek, rozumiany zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i obliczony przy użyciu danych z systemu finansowo-księgowego X S.A. prowadzonego przy użyciu systemu komputerowego przetwarzania danych.” Natomiast ust. 5 tego paragrafu Umowy opisuje wcześniej wspomnianą formułę obliczania tych korzyści, a ust. 6 zastrzega, że zysk netto będzie ustalany na podstawie zbadanego sprawozdania finansowego Wnioskodawcy.

Patent nie został przez Spółkę wprowadzony do prowadzonej przez nią ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a tym samym Spółka nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych i nie rozpoznawała podatkowych kosztów uzyskania przychodów w tym zakresie. Spółka nie udzielała licencji lub uprawnień o podobnym charakterze na korzystanie z Wynalazku na rzecz podmiotów trzecich. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję rachunkową (zgodnie z art. 24e updop) w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca wyodrębnił w prowadzonej ewidencji rachunkowej przychody i koszty uzyskiwane ze sprzedaży towarów, w których zastosowano rozwiązania objęte Patentem. W ewidencji rachunkowej zapewnia ustalenie przychodów i kosztów, a więc także dochodu (straty) ze sprzedaży produktów (oznaczenie indeksem materiałowym), w których zastosowano rozwiązania objęte Patentem. Wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4 Ustawy CIT w odniesieniu do produktów, w których wykorzystuje kwalifikowane prawa własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnego rozwiązania polegającego na opodatkowaniu kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych przez niego z praw do Patentu, uwzględnionych w cenie sprzedaży produktów, zgodnie z art. 24d i 24e Ustawy CIT (dalej: „preferencja IP Box” lub „rozwiązanie IP Box”). W tym celu, Spółka zastanawia się nad określeniem kwalifikacji opisanych powyżej kosztów: Kosztów Prac B+R, Kosztów Reklamy i Kosztów Wynalazku, dokumentowanych fakturami wystawionymi przez Instytut oraz przez podmioty trzecie na Spółkę, w kontekście wskaźnika Nexus (dalej: „wskaźnik Nexus”), o którym mowa w art. 24d ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U.2021 poz. 1800 z późn. zm. dalej: „Ustawa CIT” lub „Ustawa”), zgodnie z którym będzie mogła opodatkować część uzyskanych dochodów stawką 5%.

Pytanie

1. Czy początkowa współwłasność prawa do Patentu przysługującego Wnioskodawcy i Instytutowi, a następnie udzielonego Patentu przy spełnieniu pozostałych wymogów

    ustawowych, jest wystarczająca aby uwzględnić ten okres (wspólność prawa) przy korzystaniu przez Spółkę z rozwiązań przewidzianych w art. 24d i 24e Ustawy CIT,

    w szczególności w zakresie rozwijania i ulepszania Patentu, kalkulacji wskaźnika Nexus oraz w konsekwencji do przyszłej możliwości korzystania z preferencyjnego

    opodatkowania 5% kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych z Patentu, zgodnie z art. 24d ust. 1 i 7 pkt 3 Ustawy CIT?

2. Czy Koszty Prac B+R nabytych przez Spółkę od Instytutu i ujętych w kosztach podatkowych roku 2013 powinny zostać uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod

    literą „b” jako nabycie wyników prac B+R związanych z ulepszeniem i rozwinięciem Patentu?

3. Czy Koszty Reklamy związane bezpośrednio z kampanią reklamową Patentu i wytwarzanych w oparciu o rozwiązanie produktów A powinny być uwzględnione przez Spółkę

    we wskaźniku Nexus pod literą „a” jako koszty prac B+R bezpośrednio poniesione przez Spółkę?

4. Czy koszty opłat na rzecz Instytutu w części zawierającej Wynagrodzenia Twórców Patentu powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą „a” dla

    Wynagrodzeń twórców ze Spółki i pod literą „b” dla twórców z Instytutu?

5. Czy koszty wypłacania udziału w korzyściach w części należnej Instytutowi powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą „b” jako dodatkowe

    wynagrodzenie związane z zakupem i wdrożeniem wyników prac B+R?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Współwłasność prawa do Patentu, a następnie udzielonego Patentu, przysługująca Spółce jest wystarczająca, przy spełnieniu pozostałych wymogów ustawowych, dla uwzględnienia tego okresu przy korzystaniu z rozwiązań przewidzianych w art. 24d i art. 24e Ustawy CIT, w szczególności w zakresie rozwijania i ulepszania Patentu, kalkulacji wskaźnika Nexus oraz w konsekwencji dla przyszłej możliwości korzystania z preferencyjnego opodatkowania 5% kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych z Patentu, zgodnie z art. 24d ust. 1 i 7 pkt 3 Ustawy CIT.

Ad 2.

Koszty Prac B+R nabytych przez Spółkę od Instytutu i ujęte w kosztach podatkowych roku 2013 (wyszczególnione w opisie stanu faktycznego) powinny zostać uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą „b” jako nabycie wyników prac B+R ze względu na ulepszanie i rozwijanie Patentu.

Ad 3.

Koszty działalności reklamowej (kampania reklamowa w roku 2015) związanej z Patentem i wprowadzaniem produktu A na rynek, w tym wydatki na rzecz podmiotów trzecich (niepowiązanych) powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą „a” jako koszty prac B+R bezpośrednio poniesione przez Spółkę.

Ad 4.

Koszty opłat na rzecz Instytutu w części zawierającej Wynagrodzenia Twórców Patentu powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą „a” tego wskaźnika dla wynagrodzeń twórców zatrudnionych w Spółce, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej i pod literą „b” dla twórców z Instytutu jako koszty Spółki związane z nabyciem wyników prac badawczo-rozwojowych.

Ad.5

Koszty wypłacania udziału w korzyściach w części należnej Instytutowi powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą b jako dodatkowe wynagrodzenie dla Instytutu związane z zakupem i wdrożeniem wyników prac B+R. Udziały w korzyściach można traktować jak premię za pozytywny efekt prac B+R (wypłacane tylko przy dodatnim wyniku finansowym osiąganym ze sprzedaży produktów wytworzonych w oparciu o Patent).

Uzasadnienie stanowisk Spółki

Ad 1.

W ocenie Spółki, dla możliwości korzystania z preferencji podatkowej lnnovation Box nie ma znaczenia czy Spółka jest właścicielem czy współwłaścicielem patentu. Ochrona patentowa jest kwalifikowanym prawem, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT. Uprawnienie do Patentu dla więcej niż jednego podmiotu nie zmienia jego charakteru na gruncie Ustawy CIT. Przepisy Ustawy CIT nie zawierają warunku, że Patent powinien zostać uznany za kwalifikowane prawo własności intelektualnej pod warunkiem, iż prawa do niego przysługiwałyby w całości tylko jednemu podatnikowi. Zatem okres przejściowy, w którym Wnioskodawca był tylko współwłaścicielem prawa do Patentu może być uwzględniony dla kalkulacji wskaźnika Nexus, w szczególności do kwalifikowania kosztów ponoszonych w tym okresie na rozwijanie i ulepszanie Patentu. Spółka ponosiła w tym okresie koszty wyszczególnione w opisie stanu faktycznego (faktury z roku 2013). Prawidłowość tego stanowiska Spółki została także potwierdzona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 2 kwietnia 2020 r. w sprawie 0114-KDIP3-1.4011.607.2019.3.ES dotyczącej wspólności kwalifikowanych praw własności intelektualnej w spółce komandytowej oraz w interpretacji indywidualnej z 6 lipca 2020 r. w sprawie 0112-KDIL2-2.4011.344.2020.2.MC. W konsekwencji okres przejściowej wspólności prawa do Patentu nie jest przeszkodą w możliwość korzystania z preferencyjnego opodatkowania 5% kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych z Patentu, zgodnie z art. 24d ust. 1 i 7 pkt 3 Ustawy CIT.

Ad 2.

Spółka w roku 2013 nabywała wyniki prac badawczych co zostało udokumentowane fakturami NG/0081/000/13 z dnia 28 lutego 2013 r., NG/0080/13 z dnia 28 lutego 2013 r., NG/0580/057/13 z dnia 30.12.2013 (wyszczególnione w opisie stanu faktycznego). Były to prace realizowane po dacie zgłoszenia patentowego, które zostało dokonane 2 kwietnia 2012 r. i po dacie określającej graniczny okres możliwości kwalifikowania kosztów tj. po 31 grudnia 2012. Rozwiązanie zgłoszone do ochrony w kwietniu 2012 roku wymagało podjęcia dalszych prac w celu doprowadzenia do możliwości uruchomienia instalacji ciągłej o docelowych parametrach i możliwościach. Ostatecznie instalacja ciągła została uruchomiona w 2015 roku. W tej sytuacji prace zrealizowane w 2013 roku w celu ulepszenia i rozwinięcia Patentu powinny być ujęte we wskaźniku Nexus pod literą „b” - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 Ustawy.

Ad 3.

Ustawa CIT, regulująca zasady stosowania preferencyjnego opodatkowania IP Box, nie zawiera zamkniętego katalogu wydatków, które mogą mieć związek z prowadzeniem przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

Prawidłowość powyższego stanowiska, w zakresie dopuszczalności kwalifikowania wydatków do kosztów związanych z powstaniem lub udoskonaleniem prawa własności intelektualnej, została także potwierdzona w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 8 października 2019 r. w sprawie 0114-KDIP2-1.4010.294.2019.3.JS. W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli koszt ujmowany w jego księgach rachunkowych daje się powiązać z pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi bezpośrednio przez Spółkę nad ulepszeniem, rozwinięciem, wykorzystaniem lub komercjalizacją rozwiązań opartych na Patencie (spełniając przy tym ogólne przesłanki kosztu podatkowego z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT), to powinien być uwzględniony pod literą „a” wskaźnika Nexus. Do takich kosztów Spółka zaliczy w szczególności: koszty usług reklamowych i promocyjnych lub inne koszty związane z promocją samego Patentu lub produktu A. Prawidłowość takiego stanowiska została potwierdzona w interpretacji indywidualnej z dnia 18 grudnia 2020 r. w sprawie 0113-KDIPT2-1.4011.745.2020.2.DJD w zakresie kosztów nabycia usług reklamowych i promocyjnych.

Ad 4.

Spółka zapłaciła twórcom wynalazku w sposób określony w Umowie o Współpracy i w Porozumieniu z Twórcami. Jest to koszt faktycznie poniesiony przez Spółkę dokumentowany fakturami wystawianymi przez Instytut, który zgodnie ze wspomnianymi umowami przekazywał 34% otrzymywanych środków od Wnioskodawcy dla twórców Patentu. Instytut potwierdził wywiązanie się z tego uzgodnienia pismem BY/805/2021 z dnia 12 lipca 2021 wyszczególniając kwoty w kolejnych latach od 2014 do 2021. Pomimo, że Instytut występował w roli pośrednika technicznie rozdzielając środki uzyskane od Spółki to według wnioskodawcy ma znaczenie u kogo zatrudnieni byli twórcy Patentu w okresie prowadzenia prac B+R. Dlatego w ocenie Spółki wynagrodzenia Twórców zatrudnionych wówczas w Spółce, powinny być ujęte we wskaźniku Nexus pod literą a jako koszty prac B+R poniesione bezpośrednio przez Spółkę natomiast wynagrodzenia Twórców zatrudnionych w Instytucie pod literą b tego wskaźnika jako koszty zakupu wyników prac B+R (prace zrealizowane poza Spółką). Kwalifikacja tych kosztów nie powinna budzić wątpliwości ze względu na wspomniane Porozumienie pomiędzy Wnioskodawcą, Instytutem a Twórcami wynalazku, które było niezbędne ze względu na prawo twórców patentu do wynagrodzenia.

Ad. 5.

W ocenie Wnioskodawcy, koszty udziału w korzyściach w części należnej Instytutowi (66% środków otrzymywanych od Spółki na podstawie faktur wystawionych przez Instytut) powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą b jako dodatkowe wynagrodzenie dla Instytutu związane z zakupem i wdrożeniem wyników prac B+R, prowadzonych przez Instytut wspólnie z Wnioskodawcą. W ocenie Spółki, są to koszty dodatkowego wynagrodzenia, które było uzależnione od pozytywnego efektu zastosowania wyników przeprowadzonych prac B+R tym bardziej, że technologia była rozwijana i ulepszana a wynik tych działań był obarczony ryzykiem co pokazują wyniki finansowe w poszczególnych latach uzyskane ze sprzedaży produktu A.

Wnioskodawca rozpatrywał możliwość zakwalifikowania kwot płaconych Instytutowi pod literą d ale Spółka nie kupowała gotowego rozwiązania. Spółka nie tylko od początku była współwłaścicielem wynalazku, który był opracowywany wspólnie przez Spółkę i Instytut, ale również finansowała większość prac prowadzących do opracowania tej technologii. Jako współwłaściciel od początku miała prawo do stosowania rozwiązania. Jest to zgodne z powszechną praktyką, gdzie współpraca przemysłu z jednostkami badawczymi opiera się na finansowaniu tych prac przez przemysł. W takiej sytuacji normalną praktyką jest, że prawa do patentu nabywa finansujący prace. Można powiedzieć, że zapłata za opracowanie rozwiązania następuje zwykle na etapie prowadzenia tych prac. W tym przypadku na podstawie Umowy o Współpracy Instytut zapewnił sobie dodatkowe wynagrodzenie ale uzależnione od uzyskanych korzyści ze stosowania Patentu przez Wnioskodawcę. Samo przeniesienie części prawa do Patentu reguluje zapis w Umowie o współpracy, paragraf 5 punkt 1, który stwierdza: „Strony zgodnie postanawiają, że z momentem i pod warunkiem - udzielenia przez Urząd Patentowy RP ochrony patentowej (udzielenia patentu), Instytut przenosi na X S.A. cały swój udział w prawie do patentu na Wynalazek Sposób otrzymywania (…).” Zatem w rzeczywistości warunkiem przeniesienia części prawa do patentu należącego do Instytutu na Spółkę było jego uzyskanie. Potwierdziła to praktyka stosowania tej umowy ponieważ Spółka stała się jedynym uprawnionym do Patentu zanim Instytut otrzymał udziały w korzyściach. (Wniosek do Urzędu Patentowego RP o zmianę w rejestrze dotyczący wpisania Spółki jako jedynego właściciela Patentu został złożony przez rzecznika patentowego Instytutu już w 2013 roku, wpis do rejestru Urzędu Patentowego RP nastąpił w kwietniu 2014 r. a pierwsza faktura została wystawiona przez Instytut dopiero w maju 2014 roku.) Konsekwencją takiej konstrukcji umowy jest fakt, że gdyby w latach, w których Instytut miał prawo do dodatkowego wynagrodzenia jako udział w korzyściach ze stosowania wynalazku, wynik ze sprzedaży produktu A był ujemny to „premia” Instytutu wyniosłaby 0 zł, czego z pewnością nie można uznać za wartość udziału Instytutu w przedmiotowym Patencie. W praktyce tą wartość Instytut uzyskał już na etapie opracowania wynalazku, kiedy Spółka płaciła za wyniki zlecanych prac (w latach 2011 - 2012). Natomiast taka forma umowy, gdzie Instytut jeszcze na moment udzielenia patentu był jego współwłaścicielem dawała możliwość Instytutowi wypłaty wynagrodzeń twórcom na podstawie swojego Regulaminu Wynalazczości co obrazuje pozycję twórców, którzy za opracowanie technologii mogli otrzymać wynagrodzenie właściwie z dwóch źródeł (od dwóch współwłaścicieli). Zatem, jak przedstawiono w punkcie poprzednim Twórcy otrzymali wynagrodzenie od Spółki za pośrednictwem Instytutu (Porozumienie z Twórcami - 34% środków należnych na podstawie faktury) oraz dodatkowo mogli otrzymać środki bezpośrednio od Instytutu (Regulamin Wynalazczości).

Podsumowując, w Umowie o Współpracy mowa jest o wypłacie wynagrodzenia dla Instytutu z tytułu przeniesienia całego swojego udziału w prawie do wynalazku oraz z tytułu czerpania korzyści z wynalazku, to pozostałe zapisy umowy podkreślają, że chodzi o udziały w korzyściach, które z kolei zależą tylko od wyniku finansowego ze sprzedaży produktów wyprodukowanych w oparciu o opatentowany sposób wytwarzania. Ocena charakteru umowy zależy od jej rzeczywistej treści, zgodnego zamiaru stron oraz celu w jakim została zawarta. Decyduje to o stanie faktycznym, w którym uzyskanie wypłat jako udziału w korzyściach dla Instytutu nie determinowały przeniesienia udziału w prawie do patentu na Spółkę. Był to, jak zapisano, zgodny zamiar stron. Dokonano tego bez względu na to jakie będzie w przyszłości dodatkowe wynagrodzenie dla Instytutu (nawet gdyby wyniosło 0 zł) i przed uzyskaniem jakiejkolwiek opłaty. Rzeczywistym celem w jakim umowa została podpisana było przede wszystkim uzyskanie dodatkowego wynagrodzenia, które miało być jakby premią zależną od wyników sprzedaży produktu A jako efektu przeprowadzonych i wdrożonych wyników prac B+R. Biorąc pod uwagę powyższe argumenty Wnioskodawca uważa, że koszty udziału w korzyściach w części należnej Instytutowi (66% środków otrzymywanych od Wnioskodawcy na podstawie faktur wystawionych przez Instytut) powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą b jako dodatkowe wynagrodzenie związane z przeprowadzeniem i wdrożeniem wyników prac B+R.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

W myśl art. 24d ust. 2 updop:

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że kwalifikowane prawa własności intelektualnej mają dotyczyć przedmiotu ochrony, który został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 updop:

Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty został w art. 24d ust. 4 updop. Zgodnie z treścią tego przepisu:

W myśl art. 24d ust. 5 updop:

Na podstawie art. 24d ust. 7 updop:

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d updop, zostały określone w art. 24e updop.

I tak,  w myśl ww. przepisu:

Zgodnie z art. 24e ust. 2 updop:

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu z IP kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Projekt przewiduje również możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom, zarówno niepowiązanym jak i powiązanym.

Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności wspomniany wyżej obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenia efektów prac B+R.

Przepisy o IP Box dają podatnikowi możliwość nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych od innych podmiotów, zarówno powiązanych jak i niepowiązanych, i wówczas nie ma ograniczenia terytorialnego dla takich działań. Podatnik musi jednak pamiętać, że koszty przez niego poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP od innego podmiotu będzie musiał umieścić w odpowiednim miejscu we współczynniku nexus. Do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus podatnik może zaliczyć między innymi zaliczyć wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników, w tym m.in. składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

Redakcja przepisu art. 24d ust. 4 updop, wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów w reżimie prawnym IP Box są jedynie takie koszty podatkowe, które można przyporządkować do określonej kategorii (litery).

Zgodnie z art. 24d ust. 5 updop,

Przez koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej należy zatem rozumieć koszty z uwzględnieniem ww. ograniczenia.

Z objaśnień Ministerstwa Finansów dot. IP-BOX (akapit nr 114) wynika, że do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus podatnik może zaliczyć między innymi wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umowy o pracę, w tym między innymi składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

Ad. 1.

Odnosząc się do zakresu objętego pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1 warto przytoczyć fragment uzasadnienia do ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Druk nr 2860), z którego wynika cel wprowadzenia art. 24d updop: Proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Projekt przewiduje również możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem, iż następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Z objaśnień Ministerstwa Finansów dot. IP-BOX (akapit nr 21) wynika, że do skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej wystarczy, aby podatnik był współwłaścicielem bądź użytkownikiem posiadającym prawa do korzystania z IP na podstawie umowy licencyjnej. Nie jest więc wymagane przez ustawodawcę, aby podmiot korzystający z preferencji był właścicielem tych praw. Zatem, początkowa współwłasność prawa do Patentu przysługującego Wnioskodawcy i Instytutowi nie stanowi przeszkody do zastosowania preferencji IP Box.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa oraz zagadnienie wskazane w pytaniu oznaczonym nr 1 podkreślić należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

     1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

     2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 updop;

     3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, oraz innych

         umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zatem skoro Wnioskodawca w wyniku działalności badawczo-rozwojowej wytworzył prawo własności intelektualnej (patent), które podlega ochronie na podstawie ustawy Prawo własności przemysłowej, to zasadnym jest uznać, że stanowi ono kwalifikowane prawo własności intelektualnej a dochody ze sprzedaży produktu A wskazanego we wniosku mogą zostać opodatkowane 5% stawką podatku zgodnie z art. 24d ust. 1 updop.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy początkowa współwłasność prawa do Patentu przysługującego Wnioskodawcy i Instytutowi, a następnie udzielonego Patentu przy spełnieniu pozostałych wymogów ustawowych, jest wystarczająca aby uwzględnić ten okres (wspólność prawa) przy korzystaniu przez Spółkę z rozwiązań przewidzianych w art. 24d i 24e updop, w szczególności w zakresie rozwijania i ulepszania Patentu, kalkulacji wskaźnika Nexus oraz w konsekwencji do przyszłej możliwości korzystania z preferencyjnego opodatkowania 5% kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych z Patentu, zgodnie z art. 24d ust. 1 i 7 pkt 3 updop jest prawidłowe.

Ad. 2.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zakupił wyniki prac badawczo-rozwojowych, ponosząc koszty („Koszty prac B+R”) w roku 2012 i 2013. Poniesione koszty zostały udokumentowane fakturami. Faktury otrzymane przez Spółkę w 2013 roku zostały zaliczone jako jej koszt podatkowy poniesiony w 2013 roku. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu/straty przypadające na kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Wskazać należy, że z treści art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193, dalej: „ustawa zmieniająca”), wynika, że w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2019 r. ponosili koszty związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, a którzy na podstawie prowadzonej ewidencji nie mogą ustalić wysokości kosztów poniesionych w ramach tej działalności, na potrzeby stosowania art. 24d i art. 24e ustawy zmienianej w art. 2 mogą przyjąć ich wartość z roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2018 r.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, jeżeli w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2018 r. podatnicy, o których mowa w ust. 1, nie ponoszą kosztów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, mogą uwzględnić ich wartość poniesioną w latach poprzednich, nie wcześniej jednak niż po dniu 31 grudnia 2012 r.

Z powyższego wynika, że przepisy intertemporalne dotyczące preferencji IP Box nie znajdą zastosowania w przypadku, gdy podatnik może je wyodrębnić i ustalić ich wysokość dla celów obliczenia wskaźnika nexus. Wówczas podatnik przyjmuje ich wartość wynikającą z prowadzonej przez niego ewidencji.

Z objaśnień Ministerstwa Finansów dot. IP-BOX (akapit nr 117) wynika, że w sytuacji, gdy podatnik nie prowadzi działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio, tj. zleca jej wykonanie innym podmiotom to wówczas należności z tego tytułu stanowić będą koszty, o których mowa w lit. b lub c wskaźnika nexus tj. koszty faktycznie poniesione przez podatnika na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP od podmiotów niepowiązanych lub powiązanych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Koszty Prac B+R nabytych przez Spółkę od Instytutu i ujętych w kosztach podatkowych roku 2013 powinny zostać uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą „b” jako nabycie wyników prac B+R związanych z ulepszeniem i rozwinięciem Patentu jest prawidłowe.

Ad. 3

Z treści art. 24d ust. 4 updop wynika, że do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus, czyli do kosztów, które zostały określone we wskazanych literach, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym IP.

Z wskazanego powyżej wzoru nexus wynika, że im więcej procesów związanych z innowacjami podatnik będzie przeprowadzał we własnym zakresie lub zlecał podmiotom niepowiązanym, tym większy będzie kwalifikowany dochód podlegający opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką, ponieważ wskaźnik będzie bliższy wartości 1 (kończąc na 1 przy najwyższej wartości wskaźnika). Wynika to z podejścia wymaganego przez OECD, zgodnie z którym dochody związane z kwalifikowanym IP mogą być korzystnie opodatkowane jedynie w takim zakresie, w jakim konkretne kwalifikowane IP przynoszące przychód jest efektem prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez danego podatnika (zob. między innymi akapit nr 29 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5), czyli prac, które wymagają poniesienia kwalifikowanych kosztów uwzględnionych we wskaźniku nexus.

Zgodnie z wyjaśnieniami OECD w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych IP.

Z treści wniosku wynika, że zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Reklamy związane bezpośrednio z kampanią reklamową Patentu i wytwarzanych w oparciu o rozwiązanie produktów A powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą „a” jako koszty prac B+R bezpośrednio poniesione przez Spółkę.

Z powyższym stanowiskiem Wnioskodawcy nie sposób się jednak zgodzić, gdyż z treści art. 24d ust. 4 updop jednoznacznie wynika, że  pod lit. a wskaźnika nexus należy uwzględnić: koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Do takich kosztów nie należą jednak koszty związane z reklamą produktów, gdyż nie są one bezpośrednio związane z działalnością badawczo-rozwojową, a z etapem następczym, tj. komercjalizacją jej wyników. Tym samym, Koszty Reklamy nie stanowią kosztów faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Koszty Reklamy związane bezpośrednio z kampanią reklamową Patentu i wytwarzanych w oparciu o rozwiązanie produktów A powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą „a” jako koszty prac B+R bezpośrednio poniesione przez Spółkę jest nieprawidłowe.

Ad. 4-5.

Z objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, wynika, że do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus podatnik może zaliczyć między innymi wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umowy o pracę, w tym między innymi składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Podatnik będzie miał również prawo uwzględnić we wskaźniku nexus koszty związane z zawarciem umowy cywilno-prawnej z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. W przypadku takiej umowy nabyta usługa (wynik prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP) będzie ujęta w literze b wzoru nexus o ile podmiot, z którym zawarta jest umowa nie jest podmiotem powiązanym. W przypadku podmiotów powiązanych koszty nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych należy ująć w literze c wzoru nexus. Dodatkowo, jeżeli w wyniku wykonania umowy dojdzie do przeniesienia prawa własności intelektualnej pomiędzy podmiotami, wówczas koszty, o których mowa wyżej, należy ująć w literze d wzoru nexus.

Z treści wniosku wynika, że Instytut i Wnioskodawca w dniu 16 lipca 2013 r. zawarły „Umowę o współpracy w zakresie ochrony patentowej technologii Y i przeniesienia praw do patentu” na podstawie której Twórcy oraz Instytut otrzymywali wynagrodzenia. Dla uproszczenia rozliczeń realizacja tych zobowiązań odbyła się na zasadzie opłat dokonywanych przez Wnioskodawcę do Instytutu, z których Instytut dokonywał wypłaty dla wszystkich twórców bez względu na to gdzie pracowali (w Spółce lub w Instytucie). Twórcy mieli otrzymywać 34% udziału w korzyściach z opłat przekazywanych do Instytutu. Zapisy umowy jednoznacznie wskazują, że podstawą tych wypłat jest udział w korzyściach ze stosowania Patentu.

Zauważyć zatem należy, że Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie dla Instytutu, który to dzieli się nim z Twórcami, którzy byli lub są pracownikami Wnioskodawcy albo Instytutu. Wnioskodawca nie przekazuje wynagrodzenia bezpośrednio dla Twórców. 

Podkreślić należy, że preferencja IP Box to preferencja dochodowa, tj. skupiająca się na dochodzie poprzez możliwość wyboru 5% stawki podatkowej w zeznaniu rocznym. Natomiast, koszty działalności badawczo-rozwojowej, o których mowa w art. 24d updop koncentrują się wokół prac koncepcyjnych nad nowym produktem, a zatem wydatki ponoszone po tym etapie nie są objęte kosztami działalności badawczo-rozwojowej. Wydatki, o których mowa w pytaniach oznaczonych nr 4 i 5 są efektem komercjalizacji wyniku prac badawczo-rozwojowych. Jak sam Wnioskodawca wskazuje w treści wniosku, podstawą do wypłacenia korzyści dla Instytutu był zysk netto ze sprzedaży produktów wyprodukowanych w oparciu o wytworzone kwalifikowane prawo własności intelektualnej – patent. Instytut otrzymał wynagrodzenie tylko w latach podatkowych, w których wynik finansowy Spółki był dodatni. Wskazane wydatki nie są również związane z przeniesieniem prawa do patentu. Jak twierdzi Wnioskodawca, uzyskanie wypłat jako udziału w korzyściach dla Instytutu nie determinowały przeniesienia udziału w prawie do patentu na Spółkę.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

- koszty opłat na rzecz Instytutu w części zawierającej Wynagrodzenia Twórców Patentu powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą „a” dla

  Wynagrodzeń twórców ze Spółki i pod literą „b” dla twórców z Instytutu,

- koszty wypłacania udziału w korzyściach w części należnej Instytutowi powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą „b” jako dodatkowe

  wynagrodzenie związane z zakupem i wdrożeniem wyników prac B+R

jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

- początkowa współwłasność prawa do Patentu przysługującego Wnioskodawcy i Instytutowi, a następnie udzielonego Patentu przy spełnieniu pozostałych wymogów

  ustawowych, jest wystarczająca aby uwzględnić ten okres (wspólność prawa) przy korzystaniu przez Spółkę z rozwiązań przewidzianych w art. 24d i 24e Ustawy CIT,

  w szczególności w zakresie rozwijania i ulepszania Patentu, kalkulacji wskaźnika Nexus oraz w konsekwencji do przyszłej możliwości korzystania z preferencyjnego

  opodatkowania 5% kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych z Patentu, zgodnie z art. 24d ust. 1 i 7 pkt 3 Ustawy CIT należało uznać za prawidłowe,

- Koszty Prac B+R nabytych przez Spółkę od Instytutu i ujętych w kosztach podatkowych roku 2013 powinny zostać uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą b

  jako nabycie wyników prac B+R związanych z ulepszeniem i rozwinięciem Patentu należało uznać za prawidłowe,

- Koszty Reklamy związane bezpośrednio z kampanią reklamową Patentu i wytwarzanych w oparciu o rozwiązanie produktów A powinny być uwzględnione przez Spółkę we

  wskaźniku Nexus pod literą a jako koszty prac B+R bezpośrednio poniesione przez Spółkę należało uznać za nieprawidłowe,

- koszty opłat na rzecz Instytutu w części zawierającej Wynagrodzenia Twórców Patentu powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą a dla

  Wynagrodzeń twórców ze Spółki i pod literą b dla twórców z Instytutu należało uznać za nieprawidłowe,

- koszty wypłacania udziału w korzyściach w części należnej Instytutowi powinny być uwzględnione przez Spółkę we wskaźniku Nexus pod literą b jako dodatkowe

  wynagrodzenie związane z zakupem i wdrożeniem wyników prac B+R należało uznać za nieprawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez stronę postępowania

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).