Czy Pojemniki najmowane przez Wnioskodawcę od Kontrahentów stanowią „urządzenia przemysłowe”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Wnioskodawca zobowiązany jest do poboru tzw. podatku u źródła od płatności za najem ww. Pojemników.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Pojemniki najmowane przez Wnioskodawcę od Kontrahentów stanowią „urządzenia przemysłowe”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Wnioskodawca zobowiązany jest do poboru tzw. podatku u źródła od płatności za najem ww. Pojemników.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podmiotem z branży motoryzacyjnej, zajmującym się głównie produkcją części i akcesoriów do samochodów (dalej: „Wyroby Gotowe”). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca najmuje od swoich kontrahentów opakowania, pojemniki lub skrzynki, tzw.  (dalej: „Pojemniki”).

Najem Pojemników stanowi powszechnie przyjęty standard w branży…. Wnioskodawca korzysta z Pojemników wyłącznie celem odpowiedniego zabezpieczenia Wyrobów Gotowych podczas ich przechowywania i transportu do nabywców.

Pojemniki charakteryzują się prostą, nieskomplikowaną konstrukcją. Mogą być wykonane z plastiku, metalu lub drewna, a elementy konstrukcyjne i wymiary Pojemników mogą się różnić w zależności od modelu, przy czym w większości przypadków wysokość, szerokość i długość Pojemników nie przekracza dwóch metrów. Niektóre rodzaje Pojemników po opróżnieniu można złożyć, inne są zbudowane w sposób uniemożliwiający złożenie. Przykładowo, niektóre z Pojemników mają formę metalowych, składanych koszy bez przykrycia, których ścianki boczne wykonane są z siatki metalowej, inne z kolei mają formę nieskładanych skrzynek plastikowych, które można przykryć plastikowym wiekiem.

Niezależnie od modelu, Pojemniki nie zawierają takich elementów jak mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części. Jedynymi ruchomymi częściami mogą być zamki bądź zatrzaski zabezpieczające przed otwarciem Pojemników, zawiasy służące złożeniu opróżnionych Pojemników oraz w niektórych przypadkach osobne wieka służące przykryciu od góry Pojemników.

Wnioskodawca najmuje Pojemniki między innymi od następujących podmiotów z siedzibami w Niemczech: (…) z siedzibą w Wielkiej Brytanii oraz od (…) z siedzibą w Finlandii (dalej: „Kontrahenci”). Kontrahenci są podmiotami niepowiązanymi z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Kontrahenci nie mają siedziby ani zarządu na terytorium Polski.

Opłaty za korzystanie z Pojemników mogą przyjmować formę potrącenia z należności na rzecz Wnioskodawcy (w takim przypadku Kontrahenci dokonują na rzecz Wnioskodawcy płatności z tytułu zakupionych Wyrobów Gotowych, pomniejszonych o wartość należności z tytułu najmu Pojemników), bądź formę zapłaty dokonywanej przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz danego Kontrahenta.

W większości przypadków, Wnioskodawca dokonuje płatności za najem Pojemników na rzecz Kontrahentów będących rezydentami podatkowymi Niemiec lub Wielkiej Brytanii, przy czym możliwe jest, że w przyszłości Wnioskodawca będzie najmować Pojemniki i dokonywać płatności z tego tytułu również na rzecz podmiotów będących rezydentami podatkowymi innych krajów.

Pytanie

Czy Pojemniki najmowane przez Wnioskodawcę od Kontrahentów stanowią „urządzenia przemysłowe”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Wnioskodawca zobowiązany jest do poboru tzw. podatku u źródła od płatności za najem ww. Pojemników?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, Pojemniki najmowane od Kontrahentów nie stanowią „urządzeń przemysłowych”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru tzw. podatku u źródła od płatności za najem ww. Pojemników.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy nieposiadający siedziby lub zarządu w Polsce podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają w Polsce.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów m.in. za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego ustala się w wysokości 20% przychodów (tzw. podatek u źródła).

Z kolei zgodnie z art. 26 ustawy o CIT, osoby prawne dokonujące wypłat należności między innymi z tytułów wskazanych m.in. w art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy są zobowiązane do poboru podatku u źródła od dokonywanych wypłat.

W związku z tym, że Kontrahentami są podmioty będące rezydentami podatkowymi innych państw - w przedstawionym stanie faktycznym potencjalnie mogłyby znaleźć zastosowanie postanowienia odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Rzeczpospolitą. Niemniej, wykluczenie przedmiotowych płatności za najem Pojemników z przedstawionego w ustawie o CIT katalogu należności podlegających podatkowi u źródła pozwoli na jednoznaczne stwierdzenie, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki w zakresie poboru podatku u źródła od ww. płatności i że w odniesieniu do niego nie znajdują zastosowania postanowienia wspomnianych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Należy wskazać, że definicja legalna wskazanego wyżej pojęcia „urządzenie przemysłowe” nie została wprowadzona przez prawodawcę ani w ustawie o CIT, ani w żadnym innym akcie normatywnym. W konsekwencji, przy dokonywaniu wykładni przedmiotowego pojęcia zasadnym jest odniesienie się do językowego znaczenia przywołanego terminu.

Zgodnie z definicją słownikową, przez pojęcie „urządzenie” należy rozumieć:

- przedmiot o złożonej konstrukcji, wykonujący lub ułatwiający określoną pracę (Wielki Słownik Języka Polskiego  https://wsjp.pl/haslo/podglad/4610/urzadzenie),

- mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności (Słownik Języka Polskiego PWN https://sjp.pwn.pI/sjp/urzadzenie;2533403).

„Mechanizm” to natomiast zespół współpracujących ze sobą części maszyny lub przyrządu, wykonujących jakąś pracę (Słownik Języka Polskiego PWN https://sjp.pwn.pI/sjp/mechanizm;2567284).

W kontekście powyższego, w opinii Spółki, należy stwierdzić, że najmowane od Kontrahentów Pojemniki nie mogą zostać uznane za urządzenia. Jak wskazują przywołane definicje - urządzenie jest bowiem zespołem elementów tworzących bardziej skomplikowaną całość niż ma to miejsce w przypadku Pojemników. Dodać również należy, że najmowane Pojemniki nie zawierają elementów takich jak mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części.

Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy, również określenie „przemysłowy” nie może być przypisane najmowanym przez Spółkę Pojemnikom. Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka Polskiego pod red. W. Doroszewskiego https://doroszewski.pwn.pl/haslo/przemyslowy  „przemysłowy” - oznacza dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, mający zastosowanie w przemyśle. Natomiast przez przemysł należy rozumieć:

- produkcję materialną polegającą na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych (Słownik Języka Polskiego PWN https://sjp.pwn.pI/sjp/przemysl;2510703),

- działalność polegającą na wytwarzaniu produktów określonego rodzaju na dużą skalę przy użyciu maszyn i innych urządzeń technicznych (Wielki Słownik Języka Polskiego https://wsjp.pl/haslo/podglad/8663/przemysl).

W związku z powyższym, zauważyć należy, że określenie „przemysłowy” nie odnosi się do Pojemników najmowanych od Kontrahentów, gdyż Wnioskodawca nie wykorzystuje ich do produkcji (przemysłu) - a jedynie do odpowiedniego zabezpieczenia Wyrobów Gotowych podczas ich przechowywania i transportu. Pojemniki nie są więc bezpośrednio związane z produkcją dokonywaną przez Spółkę.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Spółki Pojemniki najmowane od Kontrahentów nie powinny zostać uznane za mieszczące się w określeniu „urządzenie przemysłowe”. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru tzw. podatku u źródła od płatności za najem Pojemników, gdyż nie mieszczą się one w przedstawionym w ustawie o CIT katalogu należności podlegających poborowi podatku u źródła.

Spółka wskazuje także, iż analogiczne sytuacje były już przedmiotem licznych interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w których wspomniany organ w podobnych do opisanego stanach faktycznych potwierdził, iż pojemniki służące do przechowywania i transportu nie stanowią urządzenia przemysłowego.

Przykładami takich rozstrzygnięć są:

- interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB2-3.4010.324.2019.2.AZE, w której organ uznał, że: wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu najmu Pojemników nie stanowią zapłaty za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a co za tym idzie Spółka nie jest zobowiązana do poboru tzw. podatku u źródła od ww. płatności;

- interpretacja indywidualna z dnia 13 listopada 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.391.2019.1.SK, w której organ potwierdził, że: rzeczone pojemniki będące przedmiotem umowy najmu zawartej z niemieckim kontrahentem nie wchodzą w zakres pojęciowy zarówno urządzenia przemysłowego, jak i urządzenia handlowego. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone jest także w orzecznictwie i interpretacjach podatkowych. W rezultacie należności wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu A, będącego nierezydentem, nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.;

- interpretacja indywidualna z dnia 4 września 2019 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.297.2019.2.AP, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: Pojemniki, które Spółka najmuje od Spółki XY., nie mieszczą się w definicji pojęcia „urządzenia przemysłowego”. W związku z tym, Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskiwanego przez XY. z tytułu wynagrodzenia za najem Pojemników;

- interpretacja indywidualna z dnia 1 sierpnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.268.2019.1.BG, w której organ zgodził się ze wskazaniem, że: Pojemniki, które Spółka najmuje od Spółki X, nie mieszczą się w definicji pojęcia „urządzenia przemysłowego”. W związku z tym, Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskiwanego przez Spółkę X z tytułu wynagrodzenia za najem Pojemników;

- interpretacja indywidualna z dnia 16 lipca 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.200.2019.2.NL, w której organ wskazał, że: wykładnia językowa art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, potwierdza, iż palet oraz pojemników nie należy traktować jako urządzeń przemysłowych ani urządzeń handlowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 ww. przepisu. W związku z powyższym, przychody z tytułu płatności za wynajmowane palety oraz pojemniki nie mieszczą się w kategorii przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W efekcie, Wnioskodawca nie jest zobowiązany jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności za wynajmowane palety oraz pojemniki. 

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...)  Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.