w zakresie ustalenia: czy: - prawo autorskie do oprogramowania komputerowego wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, - dochód z opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 24d ust. 4 w zw. z art. 24d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, - w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 5% podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z tytułu opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, - wskazane w opisie wydatki, które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 24d ust. 7 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 listopada 2020 r. (data wpływu 8 grudnia 2020 r.), uzupełnionym 10 lutego 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• prawo autorskie do oprogramowania komputerowego wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• dochód z opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 24d ust. 4 w zw. z art. 24d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 5% podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z tytułu opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• wskazane w opisie wydatki, które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 24d ust. 7 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• prawo autorskie do oprogramowania komputerowego wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• dochód z opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 24d ust. 4 w zw. z art. 24d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 5% podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z tytułu opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• wskazane w opisie wydatki, które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 24d ust. 7 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 5 lutego 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.528.2020.1.ŚS wezwano do ich uzupełnienia co też nastąpiło 10 lutego 2021 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pod nazwą X. Sp. z o.o. Spółka została zarejestrowana z dniem 4 września 2009 r. w Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem (…). Aktualnie głównym przedmiotem działalności Spółki jest dostarczanie innowacyjnych narzędzi IT, które usprawniają komunikację na styku zakupy i sprzedaż w biznesie oraz świadczenie usług konsultingowych w obszarze zarządzania firmą i zakupami, sprzedaż hurtowa towarów poprzez narzędzia informatyczne (PKD 62.01.Z). Podstawowe trzy obszary działalności Spółki to: (...). Produktem Spółki jest (…) pl. Ważnym obszarem jest (...).

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa CIT) i prowadzi ewidencję w formie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1402).

Wnioskodawca posiada wyłączne prawo autorskie do wytworzonego przez siebie oprogramowania. Na podstawie umów zawieranych z klientami, Wnioskodawca udostępnia swój produkt on-line pod adresem (…) pl do korzystania za określone w umowach wynagrodzenie. W ramach opłaty abonamentowej, Wnioskodawca dokonuje komercjalizacji autorskiego rozwiązania, udostępnionego na platformie internetowej w modelu SaaS (z ang. oprogramowanie jako usługa). Zastosowana technologia, to jeden z modeli chmury obliczeniowej, w której aplikacja jest przechowywana i wykonywana na serwerach Wnioskodawcy i jest udostępniana klientom przez Internet. Eliminuje to potrzebę instalacji i uruchamiania programu na komputerze klienta. Model SaaS przerzuca obowiązki instalacji, zarządzania, aktualizacji, pomocy technicznej z klienta na Wnioskodawcę. W efekcie klient oddaje kontrolę nad oprogramowaniem Wnioskodawcy i obowiązek zapewnienia ciągłości jego działania. Platforma służy do prowadzenia postępowań regulaminowych oraz postępowań zgodnych z ustawą Prawo zamówień publicznych w trybie krajowym i unijnym.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów, za wyjątkiem sytuacji, kiedy powstają one w ramach umów o współpracy, które Wnioskodawca zawiera z podwykonawcami. W ramach tego typu umów Wnioskodawca nabywa całość praw autorskich do wytworzonego oprogramowania (lub jego części). Oprogramowanie (rozumiane również jako nowsze wersje już istniejącego oprogramowania, które zawierają dodatkowe funkcjonalności lub pozbawione są zidentyfikowanych błędów) wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wytwarzanie omawianego oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie omawianego oprogramowania nie ma charakteru działań rutynowych, ani okresowych zmian. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług), niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo,a do praktyki gospodarczej danego podmiotu, jak wskazano w Objaśnieniach Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP Box. W tym kontekście należy wskazać, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej opracowuje nowe i ulepsza istniejące już funkcjonalności i czyni to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności.

Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. W ocenie Wnioskodawcy, tworzone przez Niego autorskie oprogramowanie wypełnia powyższą definicję, a zatem stanowi przejaw działalności twórczej. W ramach wykonywanych przez Wnioskodawcę prac powstają bowiem rozwiązania/narzędzia dotychczas niefunkcjonujące w praktyce gospodarczej.

Wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie autorskiego oprogramowania przez Wnioskodawcę odbywa się zatem w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Czynności badawczo-rozwojowe rozpoczynają doradcy ds. elektronizacji, którzy mają za zadanie zidentyfikowanie i opisanie potrzeb klientów, rozpoznanie możliwości automatyzacji procesów poprzez zmiany w oprogramowaniu autorskim (…) pl. W dalszym etapie podejmowane są decyzje o mapie drogowej i rozwoju systemu, sfinalizowane zleceniem zespołowi IT zadania do realizacji. Wdrażane nowe rozwiązania, po przejściu testów automatycznych i manualnych, trafiają cyklicznie na wersję produkcyjną w postaci aktualizacji, dostępnej dla klientów. Wnioskodawca stale poszerza swoje zasoby wiedzy programistycznej i stosuje ją do projektowania i wytwarzania nowych rozwiązań i rozwoju istniejących funkcjonalności. Prowadzone prace mają charakter długoterminowy, zorganizowany i systematyczny.

Z uwagi na fakt iż, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca udostępnia swoim klientom - w ramach zawartej umowy - oprogramowanie w modelu SaaS, do którego posiada całość praw majątkowych - Wnioskodawca osiąga dochody z opłat lub należności wynikających z umowy, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W ofercie kierowanej do klientów jest udostępnienie programu za które naliczane są opłaty abonamentowe (okresowe) oraz usługi dodatkowe w tym m.in. dedykowane szkolenia, wsparcie opiekuna oraz aktywacja poszczególnych modułów (szyfrowania, archiwum postępowań, raportów itp.), za które pobierane są opłaty jednorazowe.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi szereg kosztów związanych z m.in.: wynagrodzeniami dla pracowników współpracujących na podstawie umów o pracę oraz współpracowników (umowy B2B), wynajmem serwerów, wynajmem biura, księgowością czy usługami prawnymi.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami w Ustawie CIT, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 24d - 24e Ustawy CIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 24d ust. 1 i ust. 2 pkt 8 Ustawy CIT). W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniach rocznych od 1 stycznia 2020 r. rozliczać dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej działalności gospodarczej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% (dalej: „IP Box”).

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że w celu skorzystania z IP Box w księgach rachunkowych na bieżąco od 1 stycznia 2020 r. wyodrębnia przychody i koszty kwalifikowane dotyczące poszczególnych IP, zgodnie z wymogami art. 24e Ustawy CIT, co pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 24d ust. 4 Ustawy CIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 10 lutego 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. jak wskazano w treści wniosku, w części opisującej stan faktyczny: „Wnioskodawca udostępnia swoim klientom - w ramach zawartej umowy - oprogramowanie w modelu SaaS, do którego posiada całość praw majątkowych - Wnioskodawca osiąga dochody z opłat lub należności wynikających z umowy, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W ofercie kierowanej do klientów jest udostępnienie programu, za które naliczane są opłaty abonamentowe (okresowe) oraz usługi dodatkowe w tym m.in. dedykowane szkolenia, wsparcie opiekuna oraz aktywacja poszczególnych modułów (szyfrowania, archiwum postępowań, raportów itp.) za które pobierane są opłaty jednorazowe”. Część należności, dotycząca opłat abonamentowych, stanowi wynagrodzenie za udzielenie licencji na oprogramowanie, natomiast pozostałe należności to wynagrodzenie za usługi, znajdujące się poza katalogiem przychodów kwalifikowanych. W związku z powyższym, Wnioskodawca osiąga dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych w zakresie opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy prawa własności intelektualnej,
2. Wnioskodawca potwierdza, że opłaty abonamentowe (okresowe), naliczane za udostępnienie programu stanowią dochody z tytułu opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 Ustawy CIT?
2. Czy dochód z opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 24d ust. 4 w zw. z art. 24d ust. 7 Ustawy CIT?
3. Czy w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 5% podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z tytułu opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?
4. W odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego czy wskazane w opisie wydatki, które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 24d ust. 7 w zw. z art. 7 ust. 2 Ustawy CIT?

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, wytwarzane przez Niego prawo autorskie do oprogramowania komputerowego jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 Ustawy CIT.

Ad. 2

Dochód z opłat lub należności wynikających z umów zawieranych w klientami w modelu SaaS jest - zdaniem Wnioskodawcy - kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 24d ust. 4 w zw. z art. 24d ust. 7 Ustawy CIT.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy będzie On uprawniony do zastosowania stawki 5% podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z tytułu opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ad. 4

W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wymienione w opisie stanu faktycznego wydatki są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 24d ust. 7 w zw. z art. 7 ust. 2 Ustawy CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Odnośnie do pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 24d ust. 2 Ustawy CIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty ulgą IP Box. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w art. 24d ust. 2 pkt 8 Ustawy CIT.

Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

• przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz
• prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Należy uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego część, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich. Artykuł 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej działalności zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu art. 24d ust. 2 Ustawy CIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Odnośnie do pytania nr 2

W myśl art. 24d ust. 3 Ustawy CIT podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Zgodnie z ust. 7 ww. przepisu dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

• z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
• ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
• z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
• z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Zgodnie z art. 24d ust. 4 Ustawy CIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika określonego w tym przepisie.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca na podstawie zawieranych z klientami umów w modelu SaaS, uzyskuje dochód z komercjalizacji wytworzonego oprogramowania za określonym wynagrodzeniem. Część uzyskiwanego przychodu w ramach realizacji umów, stanowiącego opłatę abonamentową Wnioskodawca uznaje za związaną bezpośrednio z komercjalizacją posiadanego, wytworzonego prawa autorskiego do programu komputerowego. Pozostałe dodatkowe usługi, m.in. szkolenia, wsparcie techniczne itp. będą poza katalogiem przychodów kwalifikowanych.

Potwierdzenie powyższego stanowiska znajdujemy m.in. w interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 12 października 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.276.2020.2.PC: „Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku opisu zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że Aplikacja S może być uznana za kwalifikowane IP w świetle art. 24d ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.p., a uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego udostępniania Aplikacji S poprzez plany Abonamentowe związane z używaniem Aplikacji S, która stanowi utwór prawnie chroniony i wytworzony/ulepszony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26 w zw. z art. 4apkt 28 u.p.d.o.p., kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.p.”

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy dochód otrzymany z tytułu opłat/należności abonamentowych za udostępnienie oprogramowania na platformie internetowej stanowi kwalifikowany dochód związany z prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 4 w zw. z art. 24d ust. 7 Ustawy CIT. Stanowi on bowiem dochód z Oprogramowania będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Odnośnie do pytania nr 3

W ocenie Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 Ustawy CIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei zgodnie z art. 24d ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W przypadku wytwarzania autorskiego prawa do programu komputerowego, warunkami determinującymi możliwość skorzystania z omawianej w niniejszym wniosku preferencyjnej stawki opodatkowania, są w szczególności:

• wymóg prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej,
• wymóg objęcia ochroną prawną autorskich praw do wytworzonego programu komputerowego,
• wymóg prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem autorskiego prawa do programu komputerowego,
• wymóg przeniesienia praw autorskich do wytworzonego oprogramowania na podmiot trzeci lub uzyskania dochodu niezwiązanego z przeniesieniem praw autorskich (np. licencja czy dochody z komercjalizacji),
• wymóg prowadzenia ewidencji rachunkowej z wyodrębnieniem kwalifikowanych IP oraz przychodów i kosztów z nimi związanych, o czym mowa w art. 24e Ustawy CIT.

Ad. 1)

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, posiadający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy, prowadził i nadal prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Jednocześnie, zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Wśród przedstawicieli doktryny przyjmuje się, że programem komputerowym jest uporządkowany zestaw instrukcji (poleceń) skierowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonego rezultatu (por.: G. Jyż, Autorskoprawna ochrona programów komputerowych w Polsce, R.Pr. 1995, Nr 4, s. 39). Podobnie, zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382-1:1996 - 1.05.01, program komputerowy to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązania funkcji, zadania lub problemu (por.: M. Szmit, Wybrane zagadnienia sądowo- informatycznego, Warszawa 2014, s. 178).

Podobne, szerokie rozumienie programu komputerowego zaprezentował Minister Finansów wskazując, że: „program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji. Przy czym pojęcie „komputer” nie powinno ograniczać się do PC, lecz powinno odnosić do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów czy też tabletów lub innych urządzeń. Nie jest bowiem istotny nośnik programu komputerowego, lecz jego źródła (kod źródłowy i kod wynikowy) oraz funkcjonalność.” (por. Objaśnienia podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX).

Na tle przedstawionego stanu oraz przy uwzględnieniu powyższych definicji, Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że przedmiotem działalności gospodarczej jest tworzenie oprogramowania komputerowego, które podlega ochronie prawnej w oparciu o przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy prowadził, prowadzi oraz będzie prowadził działalność badawczo-rozwojową bezpośrednio związaną z wytworzeniem oraz rozwijaniem autorskiego prawa do programu komputerowego.

Ad. 4)

Na podstawie zawieranych z klientami umów w zakresie udostępniania oprogramowania na platformie internetowej, pobierane są m.in. opłaty abonamentowe z tytułu korzystania z przedmiotowego oprogramowania. Tym samym Wnioskodawca osiąga dochody związane z prawem własności intelektualnej, które mogą zostać objęte ulgą IP Box.

Ad. 5)

Wnioskodawca, zgodnie z art. 24e Ustawy CIT w księgach rachunkowych na bieżąco wyodrębnia przychody i koszty kwalifikowane dotyczące poszczególnych IP, co pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 24d ust. 4 na wyżej wymienione prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Prowadzenie ewidencji w wyżej określony sposób Wnioskodawca rozpoczął począwszy od 1 stycznia 2020 r. i za ten miesiąc rozpocznie stosowanie ulgi IP Box.

Odnośnie do pytania nr 4

Zgodnie ze wskazanym już wcześniej art. 24d ust. 7 Ustawy CIT dochód (strata) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej powinien być obliczony zgodnie z art. 7 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

• z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
• ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
• z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
• z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Natomiast art. 7 ust. 2 Ustawy CIT stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w przeważającym zakresie obejmuje udostępnianie w modelu SaaS wytworzonego i rozwijanego programu komputerowego, za co pobierane są - w ramach umowy - okresowe opłaty abonamentowe.

Zważając na to, że działania Wnioskodawcy zorientowane są na działalność badawczo-rozwojową, ponosi On szereg kosztów związanych z m.in. wynagrodzeniami dla pracowników oraz współpracowników, wynajmem serwerów, wynajmem biura, księgowością czy usługami prawnymi.

Niniejsze wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 15 Ustawy CIT, gdyż mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem - aby spełniać warunki przewidziane dla kosztu uzyskania przychodu - należy przyjąć również, że dany wydatek został poniesiony. W przypadku, gdyby w przyszłości jakiś wydatek nie został przez Wnioskodawcę poniesiony, nie będzie on zaliczany do kosztów uzyskania przychodu, jak również nie będzie brany pod uwagę przy kalkulowaniu wysokości ulgi IP Box.

W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia wytwarzanego oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez Niego działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy ponoszone wydatki w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie oprogramowania, w tym obliczone według powyższej proporcji, należy uznać za koszty prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 7 w zw. z art. 7 ust. 2 Ustawy CIT.

Niniejszym Wnioskodawca prosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2193). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą, do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d – 24e updop.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „updop”), podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zawarte zostały w zamkniętym katalogu opisanym w art. 24d ust. 2 updop. Zgodnie z treścią tego przepisu, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 updop,
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 updop, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

(a+b)*1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Art. 24d ust. 5 updop, stanowi, że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 updop).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 24d ust. 7 updop, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d updop, zostały określone w art. 24e updop, który stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej,
2. prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,
4. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3,
5. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Zgodnie z art. 24e ust. 2 updop, w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm., dalej: „Ustawa o prawie autorskim”):

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne Ustawy o prawie autorskim.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 Ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Należy również zauważyć, że w akapicie nr 54 ww. objaśnień, Ministerstwo Finansów wskazało, że: „rozwijanie” i „ulepszanie” kwalifikowanego IP należy rozumieć jako ogół prac badawczo-rozwojowych podatnika, skutkujących poszerzeniem zakresu funkcjonalnego albo użyteczności kwalifikowanego IP”. Natomiast, w akapicie nr 51 wskazano, że: „rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP.”

Ad 1

W zakresie wątpliwości objętych zakresem pytania nr 1 sprowadzających się do ustalenia, czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 updop należy zauważyć, że skoro jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca w ramach prowadzonych przez niego działalności badawczo-rozwojowej, wytwarza oprogramowanie komputerowe, które stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to stanowi ono kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 updop.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, należy uznać za prawidłowe.

Ad 2 i 3

Przechodząc do pytania nr 2 i 3 we wniosku należy odnieść się do opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z którego m.in. wynika, że Wnioskodawca udostępnia swoim klientom - w ramach zawartej umowy - oprogramowanie w modelu SaaS, do którego posiada całość praw majątkowych - Wnioskodawca osiąga dochody z opłat lub należności wynikających z umowy, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W ofercie kierowanej do klientów jest udostępnienie programu, za które naliczane są opłaty abonamentowe (okresowe) oraz usługi dodatkowe w tym m.in. dedykowane szkolenia, wsparcie opiekuna oraz aktywacja poszczególnych modułów (szyfrowania, archiwum postępowań, raportów itp.) za które pobierane są opłaty jednorazowe.

Część należności, dotycząca opłat abonamentowych, stanowi wynagrodzenie za udzielenie licencji na oprogramowanie, natomiast pozostałe należności to wynagrodzenie za usługi, znajdujące się poza katalogiem przychodów kwalifikowanych. W związku z powyższym, Wnioskodawca osiąga dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych

w zakresie opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy prawa własności intelektualnej. Opłaty abonamentowe (okresowe), naliczane za udostępnienie programu stanowią dochody z tytułu opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ponadto, jak wskazano wyżej, wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 updop. Wnioskodawca prowadzi ewidencję rachunkową zgodnie z art. 24e updop.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że dochód uzyskany z opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w część dot. wynagrodzenia za udzielnie licencji na oprogramowanie, stanowić będzie dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 7 pkt 1 updop. Dochód ten będzie mógł zostać opodatkowany 5% stawką, zgodnie z art. 24d ust. 1 updop.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. Nr 2 i 3 jest prawidłowe.

Ad 4

Przechodząc do pytania nr 4 we wniosku, dotyczącego ustalenia, czy wskazane w opisie wydatki (tj. wynagrodzenia dla pracowników współpracujących na podstawie umów o pracę oraz współpracowników (umowy B2B), wynajmem serwerów, wynajmem biura, księgowość czy usługi prawnicze) które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 24d ust. 7 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powyższej kwestii, wskazać należy, że z Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. opublikowanych przez Ministerstwo Finansów wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z treści art. 24d ust. 7 ust. 1 updop, wynika, że dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W związku z powyższym należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Co do kosztów uzyskania przychodów to należy wskazać, że muszą to być koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych, a zatem funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z przychodem z kwalifikowanych praw IP.

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w przeważającym zakresie obejmuje udostępnianie w modelu SaaS wytworzonego i rozwijanego programu komputerowego, za co pobierane są - w ramach umowy - okresowe opłaty abonamentowe. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi szereg kosztów związanych z m.in.: wynagrodzeniami dla pracowników współpracujących na podstawie umów o pracę oraz współpracowników (umowy B2B), wynajmem serwerów, wynajmem biura, księgowością czy usługami prawnymi.

Zauważyć w tym miejscu należy, że ww. objaśnienia podatkowe wskazują na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób te koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

Zdaniem tut. Organu, w celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 15 ust. 2 i 2a updop, zgodnie z którą, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę tę stosuje się również do dochodów częściowo nie podlegających opodatkowaniu i częściowo zwolnionych z opodatkowania.

Należy jednak podkreślić, że podstawowym warunkiem zastosowania przepisu art. 15 ust. 2 updop, jest wystąpienie takiego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, iż nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła. Zastosowanie przychodowego klucza podziału kosztów pośrednich, o którym mowa w przedmiotowym przepisie, do poszczególnych rodzajów przychodów należy rozpatrywać w kategoriach „wyjątku od zasady”, kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii koszty do danego źródła przychodów nie jest możliwe w danym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (dany koszt dotyczy obu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodologii jego przypisania do danego źródła tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie” odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła).

Zatem w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów z kwalifikowanego IP, Wnioskodawca może przyporządkować wydatki do przychodów z kwalifikowanego IP według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów z kwalifikowanego IP do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Zatem ta część, wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na wynagrodzenie dla pracowników współpracujących na podstawie umów o pracę oraz współpracowników (umowy B2B), wynajmem serwerów, wynajmem biura, księgowością czy usługi prawnicze, które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy zachowaniu właściwej proporcji, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 24 ust. 7 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Końcowo należy podkreślić, że weryfikacja zasadności stosowania opisanej we wniosku metody podziału kosztów pośrednich wg proporcji przychodowej możliwa jest w postępowaniu dowodowym, które zastrzeżone jest dla innych trybów postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną prawa podatkowego związany jest przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zgodnie z art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, i tym samym nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w postępowaniu interpretacyjnym.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4, należy uznać za prawidłowe.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

• prawo autorskie do oprogramowania komputerowego wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• dochód z opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 24d ust. 4 w zw. z art. 24d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 5% podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z tytułu opłat lub należności wynikających z umów zawieranych z klientami w modelu SaaS, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• wskazane w opisie wydatki, które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 24d ust. 7 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została one wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu, który o jej wydanie wystąpił, zatem nie wiąże tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.