Czy zatem w opisanym stanie faktycznym, Sprzęt 1 oraz Sprzęt 2, jako niezbędne do uzyskania przychodu w zakresie nabywania wirtualnych walut przez Spółkę, można uznać za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 11 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP - wpłynął Państwa wniosek z 22 marca 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- w opisanym stanie faktycznym, Sprzęt 1 oraz Sprzęt 2, jako niezbędne do uzyskania przychodu w zakresie nabywania wirtualnych walut przez Spółkę, można uznać za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 11 ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 10 czerwca 2022 r. (data wpływu 13 czerwca 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A Sp. z o.o. z siedzibą w B, (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) KRS (...), NIP (...) prowadzi pod adresem B nr (...) C działalność gospodarczą w zakresie m.in. pozostałe pośrednictwo finansowe (PKD: 64.19.Z). Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 poz. 1800 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się tzw. miningiem walut wirtualnych - w rozumieniu art. 15 ust. 11 ustawy o CIT - jednakże jest to coś nowego niż dotychczasowe kopanie tokenów w najbardziej znanej technologii POW (Proof of Work) za pomocą potężnych zasobów hardware'owych i wielkiej ilości energii elektrycznej, która jest do tego potrzebna.

Wnioskodawca pozyskuje wirtualne waluty na dwa różne sposoby, współpracując z dwoma różnymi organizacjami.

Po pierwsze Spółka do wydobycia wirtualnych walut używa algorytmu „Proof of Coverage” w skrócie POC. Jak sama nazwa wskazuje, polega on na pokrywaniu swoim zasięgiem danej przestrzeni geograficznej. Algorytm POC na bieżąco weryfikuje drogą radiową lokalizację hotspotów, - jest to urządzenie podłączone do Internetu, tworzące sieć radiową, serwerami w sieci Internet - aby upewnić się, że sieć ma odpowiednie pokrycie na danym terenie. Algorytm POC jest niezbędny, ponieważ cała technologia opiera się na tworzeniu bezprzewodowej sieci o niskiej mocy dla urządzeń IOT celem komunikacji bezprzewodowej używając właśnie tej sieci. Bez stworzenia sieci radiowej nie ma możliwości na pozyskanie wynagrodzenia w sytuacji algorytmu POC. Aby stworzyć sieć radiową LoRaWAN dla protokołu POC niezbędne były i są Spółce (dalej: „Sprzęt 1”): - Hotspoty (25 sztuk zakupione od angielskiej firmy w planie z corocznym serwisem, oraz 15 sztuk wynajętych od członka zarządu (…). Hotspoty D są unikatowymi urządzeniami i nie można do tego użyć konwencjonalnej bramki LpWAN - dostęp do odpowiednich lokalizacji celem zamontowania sprzętu (comiesięczne czynsze najmu) - koszty internetu w miejscach, gdzie właściciel nie był go w stanie udostępnić (router + miesięczne opłaty za Internet mobilny) - anteny radiowe LoRaWAN oraz wysokiej jakości kabel antenowy LMR400 z niską stratą mocy sygnału, do tego również wiele drobniejszych rzeczy takich jak różnego rodzaju uchwyty montażowe do masztów antenowych, maszty antenowe, zasilacze awaryjne.

Drugi ze sposobów wydobywania wirtualnych walut jest używanie protokołu Proof of Participation w skrócie POP. W tym przypadku również tworzymy sieć LoRaWan, jednakże protokół POP przede wszystkim sprawdza niezawodność sieci w danym miejscu, a mianowicie sprawdza jak długo dane urządzenie jest on-line. Aby uzyskać maksymalną efektywność najważniejszym faktorem jest nieprzerwane podłączenie urządzenia do prądu oraz Internetu. Mniejsze znaczenie ma geograficzne położenie oraz wysokość montażu, jednakże w niektórych sytuacjach za duże skupienie w jednym miejscu może spowodować spadek wynagrodzenia do zera. Aby uzyskać wynagrodzenie w ten sposób musieliśmy zakupić specjalistyczne urządzenie o nazwie E - jedyne urządzenie na świecie, które można do tego użyć. Nie można sobie samemu go zbudować (dalej: „Sprzęt 2”). Co warto podkreślić, Wnioskodawca jest w stanie dokładnie wykazać ile każdego dnia z danego urządzenia - czy to Sprzęt 1 czy Sprzęt 2 - nabył danej wirtualnej waluty. Każda operacja czy zdarzenie na blockchain zostaje na zawsze tam zapisane i nie ma możliwości nic zmienić.

W uzupełnieniu wniosku z 10 czerwca 2022 r., doprecyzowując opis stanu faktycznego wskazali Państwo dane podmiotu, mającego siedzibę w Anglii, od którego Spółka zakupiła 25 sztuk niezbędnych Hotspotów w planie z corocznym serwisem, aby stworzyć sieć radiową LoRaWAN dla protokołu POC - niezbędnych w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami - tj. pełną nazwę, dane adresowe oraz numer identyfikacyjny podatnika wydanego przez jego kraj jurysdykcji podatkowej oraz nazwę kraju, który wydał ten numer.

Pytanie

Czy zatem w opisanym stanie faktycznym, Sprzęt 1 oraz Sprzęt 2, jako niezbędne do uzyskania przychodu w zakresie nabywania wirtualnych walut przez Spółkę, można uznać za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 11 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki na Sprzęt 1 oraz Sprzęt 2 niezbędne do osiągnięcia przychodu z wydobywania wirtualnych walut można zaliczyć na poczet kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca twierdzi, iż art. 15 ust. 11 ustawy o CIT należy rozumieć w ten sposób, iż w jego zakresie znajdują się wydatki poniesione na wydobycie wirtualnych walut. Zwrot wskazany w ww. przepisie, tj. „(...) wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej” należy rozumieć szeroko, co oznacza, że w zakresie pojęcia „nabycie” wchodzi zarówno nabycie pierwotne, jak i nabycie pochodne. Mając na uwadze, iż ustawodawca działa racjonalnie i posługuje się zwrotami powszechnie ugruntowanymi, należy dojść do wniosku, iż gdyby zechciał on wydzielić, któreś z rodzajów nabycia, to wskazałby na takie rozróżnienie, jednak posłużył się na tyle ogólnym sformułowaniem, iż należy zaliczyć do niego obie formy tego pojęcia.

Powyższe potwierdza sentencja wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. I SA/Łd 285/20, w którym stwierdzono „(...) wydatkami bezpośrednio związanymi z nabyciem waluty wirtualnej w przypadku nabycia jej metodą pierwotną, (tj. przez wykopywanie jej) są wydatki poniesione na sprzęt do kopania oraz energię elektryczną. Jak z tego wynika, do technicznych warunków nabycia waluty wirtualnej metodą Proof of Work należy posiadanie odpowiednio wydajnego sprzętu podłączonego do sieci i poniesienie wydatków na zwiększone zużycie energii elektrycznej w celu zasilania tego sprzętu. Tym samym jest jasne, że wykopanie waluty wirtualnej metodą wskazaną przez skarżącą nie jest możliwe bez użycia przeznaczonego do tego celu sprzętu i zużycia w tym właśnie celu energii elektrycznej. Innymi słowy - bez wydatków na ten cel nie dojdzie do nabycia wirtualnej waluty, poniesienie ich natomiast gwarantuje jej wykopanie. Błędne jest zatem stanowisko organu interpretującego, że opisane we wniosku wydatki stanowią koszty pośrednie. Organ ten zresztą sam sobie zaprzecza przyznając z jednej strony, że kopanie wirtualnej waluty jest jej pierwotnym nabyciem, z drugiej zaś - nie uznając wydatków na to nabycie za wydatki poniesione na to bezpośrednio. Można postawić pytanie, jak w takim razie organ wyobraża sobie wykopanie waluty - jej pierwotne nabycie - bez poniesienia wydatków na zakup przeznaczonego do tego sprzętu oraz na zakup energii elektrycznej zużywanej w tym celu?” Co prawda wskazany wyrok został wydany w oparciu przepis art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od fizycznych, jednak konstrukcja tego przepisu zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i prawnych jest tożsama, zatem przywołany wyrok niewątpliwie powinien znaleźć zastosowanie do przedmiotowego stanu faktycznego Wnioskodawcy. W przytoczonym wyroku Sąd bardzo trafnie rozprawił się także z kwestią, iż wydatki, które są niezbędne do wybywania wirtualnych walut stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT. Tezę tę potwierdza także inny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 listopada 2019 r., sygn. I SA/Łd 411/19, w którym wskazano „Uznanie kopania waluty wirtualnej za nabycie rodzi pytanie, jakie wydatki można uznać za bezpośrednio poniesione na tego rodzaju nabycie. Skarżąca wyjaśniała, że wydatki na zakup sprzętu do kopania waluty wirtualnej i na zakup energii elektrycznej zużywanej przez ten sprzęt, stanowią wydatki ponoszone bezpośrednio na nabycie waluty wirtualnej. Tym samym jest jasne, że wykopanie waluty wirtualnej metodą wskazaną przez skarżącą nie jest możliwe bez użycia przeznaczonego do tego celu sprzętu i zużycia w tym właśnie celu energii elektrycznej. Innymi słowy - bez wydatków na ten cel nie dojdzie do nabycia wirtualnej waluty, poniesienie ich natomiast gwarantuje jej wykopanie”.

Pomimo, iż Spółka korzysta z innych metod oraz innego sprzętu niezbędnego do wydobywania wirtualnych metod, uwagi poczynione przez WSA mają charakter na tyle uniwersalny, iż należy je odnieść także do działań wykorzystywanych przez Wnioskodawcę. Tezę o tym, iż mamy w zaistniałym stanie faktycznym do czynienia z bezpośrednim kosztami uzyskania przychodu – wykorzystanie Sprzętu 1 oraz Sprzętu 2 - wzmacnia fakt, iż Wnioskodawca jest w stanie dokładnie wykazać ile każdego dnia z danego urządzenia - czy to Sprzęt 1 czy Sprzęt 2 - nabył danej wirtualnej waluty. Każda operacja czy zdarzenie na blockchain zostaje na zawsze tam zapisane i nie ma możliwości nic zmienić. Łatwo zatem wydzielić przychód osiągnięty daną metodą oraz danym urządzeniem i przyporządkować do tego przychodu koszty jakie się z tym wiązały. Mając na uwadze powyższe uwagi, należy jeszcze podkreślić, iż wydatki poniesione na Sprzęt 1 oraz Sprzęt 2, jako niezbędne do uzyskania przez Spółkę przychodu pochodzącego z nabywania wirtualnych walut, stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodu w przedmiocie wyżej wskazanym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800, dalej: „ustawy o CIT”),

Na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT,

Wskazać przy tym należy, że z uzasadnienia do zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr 2860 z 25 września 2018 r. w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną wskazano, „że kosztami podatkowymi będą udokumentowane wydatki na nabycie walut wirtualnych, poniesione w danym roku podatkowym, ale wyłącznie bezpośrednio związane z nabyciem i sprzedażą walut wirtualnych. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów itp.)”.

Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca wprowadzając do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy dotyczące wirtualnych walut,

w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ww. ustawy, jako źródło przychodów z zysków kapitałowych, wskazał przychody z wymiany wirtualnych walut i odpowiednio w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określił jakie wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów związane z wirtualną walutą. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że kosztami uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną są udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, które pośredniczą w wymianie lub sprzedaży tych walut.

Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc koszty pośrednie, w szczególności koszty zakupu sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej ich amortyzacji, czy też zużycia energii elektrycznej.

Zatem odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio poniesionych na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, stwierdzić należy, że będą to oprócz ceny zakupu, również prowizje pobierane przez podmioty pośredniczące w wymianie. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc koszty inne niż bezpośrednio związane z nabyciem waluty wirtualnej, w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów itp.), zakup komputera, koszty zużycia prądu, koszt zakupu „koparek do kryptowalut”, koszty amortyzacji komputerów.

Stosownie do art. 15 ust. 12 ustawa o CIT,

Zgodnie z art. 15 ust. 13 ustawy o CIT,

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy zatem w opisanym stanie faktycznym, Sprzęt 1 oraz Sprzęt 2, jako niezbędne do uzyskania przychodu w zakresie nabywania wirtualnych walut przez Spółkę, można uznać za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 11 ustawy o CIT.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Wnioskodawca wskazał m.in., że w ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się tzw. miningiem walut wirtualnych - w rozumieniu art. 15 ust. 11 ustawy o CIT - jednakże jest to coś nowego niż dotychczasowe kopanie tokenów w najbardziej znanej technologii POW (Proof of Work) za pomocą potężnych zasobów hardware'owych i wielkiej ilości energii elektrycznej, która jest do tego potrzebna. Wnioskodawca pozyskuje wirtualne waluty na dwa różne sposoby, współpracując z dwoma różnymi organizacjami.

Aby stworzyć sieć radiową LoRaWAN dla protokołu POC niezbędne były i są Spółce (dalej: Sprzęt 1): - Hotspoty (25 sztuk zakupione od angielskiej firmy w planie z corocznym serwisem, oraz 15 sztuk wynajętych od członka zarządu (…). Hotspoty D są unikatowymi urządzeniami i nie można do tego użyć konwencjonalnej bramki LpWAN,  - dostęp do odpowiednich lokalizacji celem zamontowania sprzętu (comiesięczne czynsze najmu) - koszty Internetu w miejscach, gdzie właściciel nie był go w stanie udostępnić (router + miesięczne opłaty za Internet mobilny) - anteny radiowe LoRaWAN oraz wysokiej jakości kabel antenowy LMR400 z niską stratą mocy sygnału, do tego również wiele drobniejszych rzeczy takich jak różnego rodzaju uchwyty montażowe to masztów antenowych, maszty antenowe, zasilacze awaryjne.

Drugim ze sposobów wydobywania wirtualnych walut jest używanie protokołu Proof of Participation w skrócie POP. W tym przypadku również Wnioskodawca tworzy sieć LoRaWan, jednakże protokół POP przede wszystkim sprawdza niezawodność sieci w danym miejscu, a  mianowicie sprawdza jak długo dane urządzenie jest on-line. Aby uzyskać wynagrodzenie w sposób opisany we wniosku, Wnioskodawca musiał zakupić specjalistyczne urządzenie o nazwie E - jedyne urządzenie na świecie, które można do tego użyć. Nie można sobie samemu go zbudować (dalej: Sprzęt 2).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że ww. wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na Sprzęt 1 i Sprzęt 2 nie można uznać za wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, o  których mowa w art. 15 ust. 11 w zw. z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy o CIT. Wnioskodawca nie nabywa waluty wirtualnej od innego podmiotu, lecz dokonuje jej pierwotnego wydobycia na dwa różne sposób,  zbliżonego do wytworzenia. Wykopana waluta wirtualna nie była nigdy wcześniej przedmiotem obrotu, ponieważ nie istniała. Zatem wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup Sprzętu 1 i Sprzętu 2 przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej, nie można bezpośrednio powiązać z nabyciem waluty wirtualnej.

Dodać należy, że zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o CIT,

W myśl art. 22d ust. 2 ustawy o CIT,

Ponadto, na podstawie art. 22d ust. 4 ustawy o CIT,

Biorąc pod uwagę treść ww. regulacji, wskazane we wniosku wydatki na Sprzęt 1 i Sprzęt 2 ponoszone w związku z „wykopaniem” waluty wirtualnej nie będą w omawianym przypadku obniżały podstawy opodatkowania, obliczanej według ww. zasad, gdyż – jak wskazano powyżej – wydatki te nie stanowią kosztów, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy zatem w opisanym stanie faktycznym, Sprzęt 1 oraz Sprzęt 2, jako niezbędne do uzyskania przychodu w zakresie nabywania wirtualnych walut przez Spółkę, można uznać za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 11 ustawy o CIT - jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku orzeczeń sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze.zm.; dalej: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).