Temat interpretacji
dotyczy ustalenia czy koszty akwizycji stanowiące prowizje pośredników ubezpieczeniowych stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodu i w związku z tym dla celów podatkowych powinny być rozliczane analogicznie, jak dla celów bilansowych, tj. powinny być potrącane odpowiednio w okresach, w których osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z tytułu składki ubezpieczeniowej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy koszty akwizycji stanowiące prowizje pośredników ubezpieczeniowych stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodu i w związku z tym dla celów podatkowych powinny być rozliczane analogicznie, jak dla celów bilansowych, tj. Powinny być potrącane odpowiednio w okresach, w których osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z tytułu składki ubezpieczeniowej. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
1. Działalność Wnioskodawcy w Polsce
Spółka Akcyjna Oddział w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”) jest oddziałem szwedzkiego zakładu ubezpieczeń ..., spółki z siedzibą w Sztokholmie, utworzonej zgodnie z prawem szwedzkim. Na terytorium Polski, Wnioskodawca prowadzi działalność ubezpieczeniową na podstawie ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1130), w zakresie ubezpieczeń wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej oraz ubezpieczeń choroby (Dział II, grupa 1 i 2). Wnioskodawca oferuje w Polsce ubezpieczenia pod marką (…).
2. Charakter kosztów akwizycji
Wnioskodawca dystrybuuje oferowane produkty ubezpieczeniowe w ramach współpracy z pośrednikami, którzy pośredniczą w sprzedaży produktów ubezpieczeniowych Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy z 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U z 2019 r., poz. 1881). Działalność agentów polega w szczególności na doradzaniu, proponowaniu lub wykonywaniu innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia oraz zawieraniu umów ubezpieczenia w imieniu Wnioskodawcy. W zamian za wykonywane usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, pośrednikom przysługuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie w formie prowizji. Prowizja należna pośrednikom jest określona jako procent składki ubezpieczeniowej wynikającej z umowy ubezpieczenia, w której zawarciu uczestniczył pośrednik. Z uwagi na specyfikę działalności ubezpieczeniowej, zasady rachunkowości zakładów ubezpieczeń zostały uregulowane w Rozporządzeniu Ministra Finansów z 12 kwietnia 2016 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 562; dalej: „Rozporządzenie”) - zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 19 ww. Rozporządzenia, prowizje pośredników ubezpieczeniowych stanowią bezpośrednie koszty akwizycji. Dla celów rachunkowych, zgodnie z § 15 ust. 1 Rozporządzenia, koszty akwizycji w części przypadającej na przyszłe okresy sprawozdawcze są rozliczane w czasie poprzez konto czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów. W związku z powyższym, dla celów księgowych rozliczenie kosztów akwizycji następuje poprzez zaksięgowanie całości kosztów akwizycji jako zobowiązanie i ich jednoczesne odroczenie w czasie poprzez konto rozliczeń międzyokresowych czynnych. W następnej kolejności, w okresie trwania umowy związanej z kosztem akwizycji, dokonywane jest jego dalsze rozliczenie w czasie. Powyższe oznacza, że w celu zachowania bilansowej zasady współmierności przychodów i kosztów w danym okresie rozliczeniowym wynikającym z umowy ubezpieczenia, w kosztach księgowych Spółki wykazywana jest wyłącznie część kosztów akwizycji dotycząca tego konkretnego okresu. Dla celów rachunkowych, koszty akwizycji są rozliczane analogicznie i w tej samej proporcji, co rozkładany jest w czasie za pomocą rezerwy składek przychód równy przypisowi składki, od której naliczono prowizję. Rezerwa składek jest jednym z rodzajów określonych w § 30 ust. 1 Rozporządzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych. Na potrzeby podatkowe, przychód ubezpieczyciela z tytułu składki przypisanej jest wykazywany jednorazowo, następnie jest on rozkładany w czasie z wykorzystaniem rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej. Efektywnie, przychód ubezpieczyciela z tytułu składki ubezpieczeniowej dla celów podatkowych jest rozliczany w czasie.
Pytanie
Czy koszty akwizycji stanowiące prowizje pośredników ubezpieczeniowych stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodu i w związku z tym dla celów podatkowych powinny być rozliczane analogicznie jak dla celów bilansowych, tj. powinny być potrącane odpowiednio w okresach, w których osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z tytułu składki ubezpieczeniowej?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy, koszty akwizycji stanowiące prowizje pośredników ubezpieczeniowych stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodu i w związku z tym dla celów podatkowych powinny być rozliczane analogicznie jak dla celów bilansowych, tj. powinny być potrącane odpowiednio w okresach, w których osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z tytułu składki ubezpieczeniowej.
1. Uwagi ogólne
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Art. 15 ust. 4 ustawy o CIT określa natomiast, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z kolei z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Mając na uwadze treść przywołanych powyżej przepisów, ustawa o CIT wyróżnia dwa rodzaje kosztów podatkowych tj. koszty pośrednie oraz koszty bezpośrednie, jednocześnie nie zawiera definicji tych dwóch rodzajów kosztów.
2. Koszty akwizycji jako bezpośrednie koszty uzyskania przychodów
W ocenie Wnioskodawcy, wydatki związane z kosztami akwizycji są ściśle związane z przychodami z prowadzonej działalności ubezpieczeniowej w postaci składek ubezpieczeniowych. Pośrednicy otrzymują bowiem prowizję z tytułu podejmowania czynności mających na celu zawarcie umowy ubezpieczenia. Co istotne, wynagrodzenie w postaci prowizji jest należne wyłącznie w sytuacji zawarcia umowy ubezpieczenia oraz co do zasady jest określane jako część składki należnej z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia. W odniesieniu do tego rodzaju kosztów występuje więc bezpośredni związek pomiędzy jego poniesieniem a osiągnięciem przychodu (z tytułu składki ubezpieczeniowej). Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy koszty akwizycji dla celów podatkowych stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodów. 3. Zasady rozliczania bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów
Ogólną zasadę rozliczania kosztów bezpośrednich określa przywołany powyżej art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Jak wynika z art. 15 ust. 4b ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
1.sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2.złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Z przedstawionych przepisów wynika, że dla celów podatkowego rozpoznania kosztu niezbędne jest, aby został on poniesiony. Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Mając na uwadze przedstawione powyżej regulacje, zasadą jest rozliczanie kosztów bezpośrednich w okresie, w którym osiągnięty został przychód, z którym dany koszt jest bezpośrednio związany. Niezbędne jest również, aby koszt ten został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych. Pomijając wskazane powyżej art. 12 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1b ustawy o CIT, ustawa o CIT nie zawiera szczególnych przepisów regulujących zasady opodatkowania zakładów ubezpieczeń, również w zakresie rozliczania kosztów akwizycji. W związku z tym, do kwestii nieuregulowanych zastosowanie będą miały ogólne przepisy w zakresie rozliczania kosztów podatkowych zawarte w art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.
4. Szczególne przepisy ustawy o CIT dotyczące działalności ubezpieczeniowej
Z uwagi na specyfikę branży ubezpieczeniowej, ustawa o CIT zawiera szczegółowe przepisy dotyczące części zdarzeń występujących w działalności ubezpieczyciela. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności u ubezpieczycieli - kwota stanowiąca równowartość zmniejszenia stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych utworzonych dla celów rachunkowości zgodnie z odrębnymi przepisami. Natomiast w myśl art. 15 ust. 1b ustawy o CIT, u ubezpieczycieli kosztem uzyskania przychodów za rok podatkowy są koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także:
1.rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe utworzone dla celów rachunkowości zgodnie z odrębnymi przepisami – do wysokości stanowiącej przyrost tych rezerw na koniec roku podatkowego w stosunku do ich stanu na początek roku; przy ustalaniu zaliczek, o których mowa w art. 25, kosztem uzyskania przychodu jest przyrost stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych utworzonych dla celów rachunkowości na koniec okresu, za który wpłacana jest zaliczka, w stosunku do stanu tych rezerw na początek roku podatkowego;
2.odpisy na fundusz prewencyjny w wysokości określonej w odrębnych przepisach, jeżeli równowartość odpisów zwiększy środki funduszu.
W celu prawidłowego zrozumienia regulacji zawartej w ww. przepisie, niezbędne jest odwołanie się do właściwych przepisów dotyczących rachunkowości zakładów ubezpieczeń (tj. przepisów Rozporządzenia), ponieważ ustawa podatkowa odwołuje się do instytucji uregulowanych na gruncie zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń. Zgodnie z § 30 ust. 1 Rozporządzenia, zakład tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe, przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia i umów reasekuracji czynnej. Dla celów rachunkowych, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 16 Rozporządzenia, Spółka jako przychód traktuje tzw. składkę zarobioną, tj. składkę przypisaną, skorygowaną o stan rezerwy składki jako rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej (§ 2 ust. 1 pkt 16 Rozporządzenia). W momencie przypisu składki Spółka rozpoznaje przychód podatkowy odpowiadający wysokości składki przypisanej. Jednocześnie Spółka rozpoznaje dla celów podatkowych zmiany stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych. Mając na uwadze przedstawione powyżej przepisy, w dacie przypisu składki zakład ubezpieczeń rozpoznaje przychód podatkowy odpowiadający wysokości składki przypisanej. Jednocześnie dla celów rachunkowych ubezpieczyciel zwiększa stan rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej o wartość składki przypisanej. Mając na uwadze treść przywołanego art. 15 ust. 1b, ubezpieczyciel rozpoznaje jednocześnie koszt podatkowy równy wartości zwiększenia stanu rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej. W efekcie zastosowania ww. przepisów ustawy o CIT, przychód ze składki otrzymanej jest równoważony kosztem podatkowym z tytułu zawiązania lub zwiększenia rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej. W kolejnych okresach rozliczeniowych, zgodnie z przepisami rachunkowymi zakład ubezpieczeń dokonuje stopniowo zmniejszenia stanu rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej, co z uwagi na treść art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT powoduje powstanie przychodu podatkowego. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że zakład ubezpieczeń jako przychód dla celów rachunkowych oraz podatkowych efektywnie kwalifikuje tzw. składkę zarobioną, czyli składkę przypisaną skorygowaną o stan rezerwy składki. Uwzględniając specyfikę działalności zakładów ubezpieczeń oraz właściwe przepisy ustawy o CIT, przychód zakładu ubezpieczeń z tytułu składki ubezpieczeniowej powstaje w czasie, w związku ze zmianą stanu rezerwy techniczno- ubezpieczeniowej proporcjonalnie w czasie trwania umowy ubezpieczenia.
5. Rachunkowe rozliczanie kosztów akwizycji
Na potrzeby księgowego rozliczania ponoszonych przez ubezpieczyciela kosztów akwizycji, stosowany jest mechanizm tzw. odroczonych kosztów akwizycji. Niniejszy mechanizm funkcjonuje w ten sposób, że dokonywane jest zaksięgowanie całości kosztów akwizycji jako zobowiązania i ich jednoczesne odroczenie w czasie poprzez konto rozliczeń międzyokresowych czynnych. W kolejnych okresach trwania umowy ubezpieczenia związanej z danym kosztem akwizycji, dokonywane jest jego dalsze rozliczenie w czasie. W celu zachowania bilansowej zasady współmierności przychodów i kosztów w danym okresie rozliczeniowym wynikającym z umowy ubezpieczenia, w kosztach księgowych zakładu ubezpieczeń wykazana jest wyłącznie część kosztów akwizycji dotycząca tego konkretnego okresu. Mając na uwadze przedstawiony powyżej mechanizm, proporcjonalnej części przychodu rozpoznanego w każdym kolejnym miesiącu z tytułu składki ubezpieczeniowej, odpowiada bezpośrednio związany z tym przychodem koszt akwizycji w postaci wynagrodzenia pośrednika ubezpieczeniowego. Dla celów rachunkowych prowizja akwizycyjna nie jest więc zaliczana do kosztów jednorazowo i w całości, lecz proporcjonalnie w kolejnych miesiącach obowiązywania umowy ubezpieczenia, proporcjonalnie do przychodu z tytułu składki zarobionej.
6. Rozliczanie kosztów akwizycji w CIT
Zgodnie z przywołanym uprzednio art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, moment uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest uzależniony od momentu ujęcia go w księgach rachunkowych. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości określają, kiedy ujmowany jest w księgach rachunkowych koszt, co wpływa z kolei na datę poniesienia kosztu podatkowego. Z treści wskazanego przepisu wynika, że dotyczy on wszystkich rodzajów kosztów podatkowych, w tym również bezpośrednich. Ujęcie księgowe jest więc kluczowe z perspektywy prawidłowego określenia momentu uznania danego wydatku za koszt podatkowy. Jak zostało wskazane powyżej, koszty akwizycji dla celów księgowych są rozliczane w czasie, proporcjonalnie do przychodu podatkowego powstającego w wyniku stopniowego zmniejszania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych (tj. przychód ze składki zarobionej). Jak zostało opisane powyżej, za pomocą mechanizmu odroczonych kosztów akwizycji, koszty akwizycji rozliczane są w czasie proporcjonalnie do przychodu z tytułu składki ubezpieczeniowej, z którą są związane. W efekcie, dla celów księgowych koszty akwizycji są ujmowane w czasie. Jednocześnie, wydatki te stanowią bezpośrednie koszty podatkowe. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy dla celów podatkowych koszty akwizycji powinny być rozpoznawane w czasie w tej samej wysokości i w tych samych okresach, jak dla celów księgowych, z uwagi na treść art. 15 ust. 4 w zw. art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powyższe podejście jest zgodne z konstrukcją przepisów dotyczących rozliczania bezpośrednich kosztów podatkowych oraz specyfiką powstawania przychodów w zakładach ubezpieczeń. W ocenie Wnioskodawcy przyjęcie założenia, że przychód z tytułu uzyskiwanej składki jest rozliczany w czasie pozwala na uznanie, że koszt akwizycji związany jest nie z jednym przychodem (uzyskiwanym w dacie otrzymania składki i jednocześnie kompensowanym zwiększeniem rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej), lecz z poszczególnymi częściami tego przychodu, rozpoznawanymi podatkowo w kolejnych okresach rozliczeniowych. Podejście to jest więc zgodne z zasadą potrącalności kosztów bezpośrednich, która stanowi, że koszty te ujmowane są w okresie, w którym powstał przychód podatkowy. Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że powyższa interpretacja nie bez powodu została oparta o obowiązujące w zakładach ubezpieczeń zasady rachunkowości. Przepisy ustawy o CIT odwołują się bowiem bezpośrednio do przepisów księgowych oraz pojęć zawartych w tych przepisach. W szczególności, art. 12 ust. 1 pkt 5 odwołuje się do pojęcia rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej, natomiast art. 15 ust. 4e odnosi się do księgowego rozliczenia kosztów podatkowych. W celu prawidłowej wykładni norm prawnych zawartych w ustawie o CIT, niezbędne jest więc uwzględnienie odpowiednich przepisów księgowych, w tym przypadku przepisów Rozporządzenia. Powyższe podejście jest również zgodne z ekonomicznym charakterem umowy ubezpieczenia oraz celem przepisów ustawy o CIT. Jeżeli bowiem ustawodawca uznał, że przychody z tytułu składki ubezpieczeniowej powinny być rozłożone w czasie za pomocą rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej, zasadne z perspektywy celowościowej jest analogiczne rozliczanie kosztów akwizycji, z uwagi na treść art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.
7. Podatkowe rozliczanie kosztów akwizycji w orzecznictwie
Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę zostało potwierdzone m.in. w prawomocnym wyroku WSA w Warszawie (wyrok WSA w Warszawie z 8 lutego 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 62/16), który wskazał, że: „Skoro Organ potwierdził, że koszty z tytułu prowizji pośredników ubezpieczeniowych są kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, zaś jednocześnie słusznie nie zakwestionował proporcjonalnego powstawania przychodu Skarżącej związanego z tymi kosztami, to także same te koszty powinny być potrącalne proporcjonalnie, w sposób odpowiadający powstawaniu powiązanych z kosztami przychodów. Dodatkowo należy w tym miejscu zanegować stanowisko Ministra, iż art. 15 ust. 4e ustawy nie znajdzie w sprawie zastosowania z uwagi na okoliczność, że dotyczy on tylko kosztów innych niż bezpośrednio powiązanych z przychodami (str. 12 interpretacji). Otóż z literalnego brzmienia tego przepisu wynika jasno, że dotyczy on wszystkich kosztów (lege non distinguente), w tym bezpośrednich. Skoro tak, to ujęcie tych kosztów w księgach rachunkowych Spółki oznacza ich poniesienie, zaś ich potrącalność reguluje przywołany art. 15 ust. 4 ustawy, gdyż są one niewątpliwie (Minister tę okoliczność przyznał) kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami. Zatem najpierw koszt został poniesiony (ujęto go w księgach), a później Skarżąca nabyła prawo stopniowego i proporcjonalnego pomniejszenia powstającego przychodu o poniesiony koszt. W konsekwencji trafnie oceniła Spółka, że koszty akwizycji powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych w tej samej wysokości i w tych samych okresach, jak dla celów księgowych, co - powtórzmy - nie oznacza, że przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji były przepisy ustawy o rachunkowości, albo że swoje stanowisko Spółka oparła wyłącznie o zasady rachunkowości (współmierności kosztów i przychodów oraz ostrożności)”. Powyższe stanowisko zostało podtrzymane przez NSA (wyrok NSA z 8 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 1330/17), w którym NSA wskazał, że: „Zgodnie z podstawową zasadą dotyczącą potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, a wyrażoną w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, są one ujmowane dla celów podatkowych w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Zasady rozpoznawania kosztów akwizycji dla celów księgowych są w istocie zbieżne z wynikającymi z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zasadami rozpoznawania kosztów akwizycji dla celów podatkowych. (...) W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego Sąd pierwszej instancji prawidłowo przyjął, że w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Literalnego brzmienia art. 15 ust. 4e ustawy o CIT wynika, że dotyczy on wszystkich kosztów w tym kosztów bezpośrednich. Z brzmienia art. 15 ust. 4e ustawy o CIT wynika, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości”. Powyższe stanowisko zostało również zaaprobowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS wydanej na skutek powyższego wyroku (Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 22 listopada 2019 r. znak: IPPB6/4510-232/15-5/S/AK/SJ).
Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, koszty akwizycji będące przedmiotem niniejszego wniosku stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodu, które dla celów podatkowych powinny być rozpoznawane w czasie, analogicznie jak dla celów księgowych.
Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska wyrażonego w niniejszym wniosku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
|