Interpretacja indywidualna z dnia 19.12.2019, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.429.2019.2.SP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi doradztwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z poźn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 10 grudnia 2019 r. (data nadania 10 grudnia 2019 r., data wpływu 16 grudnia 2019 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie z dnia 2 grudnia 2019 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.429.2019.1.SP (data nadania 2 grudnia 2019 r., data doręczenia 5 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi doradztwa jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi doradztwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej jako Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie działalności związanej z oprogramowaniem.

Spółka powierzyła osobie prowadzącej działalność gospodarczą świadczenie usług związanych z działalnością Spółki (Doradca).

Doradca na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą między innymi na świadczeniu usług doradczych.

Dochody ze wskazanej powyżej pozarolniczej działalności gospodarczej Doradca opodatkowuje na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm. zwanej dalej u.p.d.o.f.).

Doradca wchodzi w skład zarządu Spółki na podstawie aktu powołania oraz jest jej wspólnikiem. Doradca w zakresie pełnienia funkcji członka zarządu nie ma zawartej ze Spółką umowy o pracę, za pełnienie funkcji członka zarządu nie pobiera wynagrodzenia.

Niezależnie od pełnienia funkcji członka zarządu, Doradca świadczy na rzecz Spółki w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej usługi o charakterze doradczym wykorzystując swoją wiedzę i doświadczenie.

Przedmiotem usług świadczonych na rzecz Spółki jest m. in.:

• Prowadzenie badań badawczo-rozwojowych określonych w Umowie Inwestycyjnej,

• Koordynacja prac związanych z systemem IT, w zakresie zarządzania rozwojem i zmianą systemu.

Prowadzenie badań i koordynacja prac są to usługi wykonywane przez Doradcę w ramach usług doradczych.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, że:

• usługi doradcze na rzecz Spółki z o.o. są świadczone przez Doradcę osobiście lub przy pomocy swoich pracowników lub współpracowników (podwykonawców),

• Doradca ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z należytym świadczeniem usług doradczych,

• Doradca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat swoich czynności oraz ich wykonywanie,

• Doradca świadczy usługi doradcze jako niezależny przedsiębiorca, niepodlegający kierownictwu Spółki,

• Doradca posiada swobodę w zakresie określenia miejsca i czasu wykonywania usług doradczych.

Ustalone zostało stałe wynagrodzenie miesięczne płatne na podstawie faktury VAT wystawianej przez świadczącego usługi.

Doradca nie wykonuje w ramach zawartej umowy o świadczenie wykonywania usług czynności kierowania/zarządzania Spółką. Wymienione czynności związane z kierowaniem/zarządzeniem Spółką wykonywane są w ramach pełnienia funkcji członka zarządu wynikającym z uchwały Zgromadzenia Wspólników, natomiast w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Doradca świadczy na rzecz Spółki wyłącznie usługi opisane powyżej.

Zawarta pomiędzy Spółką z o.o. a Doradcą umowa na świadczenie usług doradczych, nie ma charakteru kontraktu menedżerskiego, umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, ani też umowy o podobnym charakterze. Są to czynności prowadzone w ramach działalności gospodarczej świadczącego usługi i umowa ta została zawarta w ramach tej działalności gospodarczej.

Doradca świadczy usługi zlecone przez Spółkę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, wykonuje te czynności we własnym zakresie i na swoją rzecz oraz na własne ryzyko i rachunek.

Wykonując obowiązki wynikające z tej umowy Doradca nie podejmuje wiążących decyzji oraz nie wyraża woli Spółki. Nie będzie reprezentować Spółki na zewnątrz, ani nie występuje w jego imieniu wobec osób trzecich.

W odpowiedzi na wezwanie organu, Wnioskodawca pismem z dnia 10 grudnia uzupełnił stan faktyczny opisany we wniosku.

Wnioskodawca wskazał, że zawarł z kontrahentem tylko umowę o świadczenie usług, natomiast umowa o świadczenie usług zarządzania nigdy nie było zawarta. W ramach świadczonej umowy wykonywane są czynności takie jak wskazane w złożonym wniosku tj. prowadzenie badań badawczo-rozwojowych określonych w Umowie Inwestycyjnej, koordynacja prac związanych z systemem IT oraz w zakresie zarządzania rozwojem i zmianą systemu. Czynności wykonywane w ramach umowy o świadczenie usług doradczych stanowią zdaniem Wnioskodawcy zupełnie odrębne czynności od tych wykonywanych w ramach pełnienia funkcji członka zarządu. Wnioskodawca wskazał, że oczekuje wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w obecnym stanie prawnych oraz według aktualnych przepisów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na usługi doradztwa świadczone będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: updop).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę na usługi doradztwa świadczone stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W konsekwencji tak sformułowanej definicji pozytywnej, do kosztów uzyskania przychodów podatnik może zaliczyć wydatki, które:

• zostały faktycznie poniesione przez podatnika,

• służyły osiągnięciu, zachowaniu lub zabezpieczeniu źródeł przychodu,

• nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 updop.

W związku z powyższym należy uznać, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Usługi świadczone przez Doradcę mają związek z prowadzoną działalnością Spółki. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki Spółki na rzecz Doradców świadczących usługi doradztwa będą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, bowiem nie mieszczą się w hipotezie normy określanej przez przepis z art. 16 ust. 1 pkt 38a updop.

Wydatki ponoszone przez Spółkę za usługi doradztwa:

• będą w tej sytuacji wypłacane na rzecz osoby wchodzącej w skład organu stanowiącego Spółki oraz

• nie będą stanowiły wynagrodzenia z tytuły pełnionej funkcji, jednakże

• będą świadczeniem wypłacanym na rzecz osoby fizycznej na podstawie zawartej odrębnej umowy cywilno-prawnej (umowa o doradztwo), w ramach której osoba ta nie działa jako wspólnik lub członek zarządu.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki ponoszone przez Spółkę na świadczenie usług przez te osoby fizyczne nie są wydatkami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38a updop.

Wydatki ponoszone przez Spółkę za świadczone przez osoby fizyczne usługi doradztwa są niewątpliwie wydatkami:

• na rzecz osoby wchodzącej w skład organu stanowiącego Spółki (wspólnik jest członkiem zgromadzenia wspólników), ale

• w przedmiotowej sytuacji art. 16 ust. 1 pkt 38a updop nie znajdzie zastosowania.

W opinii Wnioskodawcy racjonalny ustawodawca wprowadzając przepis art. 16 ust. 1 pkt 38a updop nie miał na celu wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu Spółki wszystkich wydatków ponoszonych na rzecz wskazanych osób, ale wyłączenie wydatków, które:

• ponoszone są na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub członków organu stanowiącego

• w ramach pełnionych przez te osoby funkcji oraz równocześnie

• nie stanowią dla tych osób wynagrodzeń z tytułu pełnionych funkcji.

Należy zauważyć, że osoba będąca członkiem zarządu lub wspólnikiem Spółki może w stosunku do Spółki działać w charakterze:

• członka organu stanowiącego (zgromadzenia wspólników),

• osoby trzeciej zawierającej ze Spółką umowę cywilnoprawną (na świadczenie usług lub dostawę towarów).

W opinii Wnioskodawcy, art. 16 ust. 1 pkt 38a updop odnosi się jedynie do wydatków, które poczynione zostały na świadczenia realizowane na rzecz wspólnika wyłącznie, gdy działa on w stosunku do Spółki w charakterze członka organu stanowiącego, (np. pokrycie kosztów wyżywienia, podróży, zakwaterowania itp.).

Powyższy przepis nie ma natomiast zastosowania, gdy wydatek ponoszony jest, co prawda na rzecz członka organu stanowiącego, ale w ramach wynagrodzenia za świadczone przez niego na rzecz Spółki usługi na podstawie umowy cywilno-prawnej.

Stanowisko takie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 4 grudnia 2014 r. o sygn. IBPBI/2/423-1074/14/IZ, w której stwierdził, że wynagrodzenie wypłacane wspólnikowi z tytułu pełnionej funkcji członka zarządu stanowi dla spółki koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji. (...) Zarząd jest więc organem wykonawczym, tym samym w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania cytowany powyżej art. 16 ust. 1 pkt 38a updop.

W opinii Wnioskodawcy wydatek ponoszony przez Spółkę na świadczone przez Wspólników usługi:

• wynika z odrębnych umów cywilno-prawnych, dlatego

• nie znajdzie w stosunku do niego zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38a updop.

Ponadto w opinii Wnioskodawcy gdyby:

• zwrot z art. 16 ust. 1 pkt 38a updop na rzecz osób należało rozumieć szeroko, jako każde świadczenie na rzecz tych osób

• w konsekwencji równie szeroko należałoby rozumieć zwrot ograniczający przedmiotowo zakres stosowania art. 16 ust. 1 pkt 38a updop wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji, jako dotyczące świadczeń wypłacanych w ramach wszystkich pełnionych w Spółce funkcji (np. członek zarządu, doradca, dostawca itp.), a nie tylko wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 38a updop.

Bowiem gdyby:

• zwrot z art. 16 ust. 1 pkt 38a updop na rzecz osób należało rozumieć szeroko, jako każde świadczenie na rzecz tych osób, w konsekwencji

• doszłoby do absurdalnej sytuacji w której wynagrodzenie za np. sprzedaż Spółce towarów przez taką osobę fizyczną nie stanowiłoby kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, wydatki ponoszone na usługi doradztwa podatkowego świadczonego na rzecz Spółki będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w rozumienie art. 15 ust. 1 updop. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach podatkowych (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 marca 2015 r. nr IPPB1/415-1420/14-2/MS1; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lutego 2013 r., ygn. IPPB1/415-1509/12-4/JB, z dnia 18 lipca 2012 r., sygn. IPPB1/415-493/12-3/IF, z dnia 9 maja 2012 r. sygn. IPPB1/415-202/12-4/ES, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. ITPB1/415-1252/12/IG, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lipca 2012 r., sygn. IBPBI/1/415-412/12/ZK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi doradztwa za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: updop. obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego powodu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Nie dotyczy to sytuacji, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Art. 16 ust. 1 updop zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Na podstawie tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów między innymi:

• wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni niebędących prawnikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego (art. 16 ust. 1 pkt 38 updop),

• wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji (art. 16 ust. 1 pkt 38a updop).

Z literalnego brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że tylko wydatki związane z dokonywaniem świadczeń jednostronnych na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Zatem wnioskując a contrario kosztami uzyskania przychodów dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej lub spółdzielni będą koszty w postaci wydatków będących wynagrodzeniami udziałowców, akcjonariuszy lub członków spółdzielni, którzy są pracownikami tych podmiotów lub z którymi zostały zawarte umowy cywilnoprawne w tym o dzieło lub umowy zlecenia.

Ponadto w myśl art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów dla spółki kapitałowej są wynagrodzenia osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących z tytułu umów o dzieło lub umów zlecenia, chyba że przepisy Kodeksu spółek handlowych zakazują łączenia funkcji w radzie nadzorczej lub komisji rewizyjnej i wykonywania umów tego rodzaju.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność związaną z oprogramowaniem. Wnioskodawca powierzył osobie prowadzącej działalność gospodarczą świadczenie usług doradczych związanych z działalnością Spółki. Doradca wchodzi w skład zarządu Spółki na podstawie aktu powołania i jest jej wspólnikiem. Doradca w zakresie pełnienia funkcji członka zarządu nie ma zawartej ze Spółką umowy o pracę, za pełnienie funkcji członka zarządu nie pobiera wynagrodzenia. Niezależnie od pełnienia funkcji członka zarządu, Doradca świadczy na rzecz Spółki, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, usługi wykorzystując swoją wiedzę i doświadczenie.

Przedmiotem usług świadczonych na rzecz Spółki jest m. in.:

• Prowadzenie badań badawczo-rozwojowych określonych w Umowie Inwestycyjnej,

• Koordynacja prac związanych z systemem IT, w zakresie zarządzania rozwojem i zmianą systemu.

Odnosząc powyższe do przedmiotowego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż usługi doradcze, świadczone na rzecz Spółki przez wspólnika, będącego równocześnie członkiem zarządu Spółki, w ramach zawartej umowy będą miały związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i uzyskanymi przychodami, dlatego też wydatki z tego tytułu będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki w przedmiotowej sprawie należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej