Czy wynagrodzenie (należności licencyjne/opłaty) z tytułu nabywania licencji End User, nabywanych dla własnego użytku, nie obejmujących przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, mieszczą się w katalogu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy na Spółce ciążą obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ust. 1 i następnych Ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej który dotyczy ustalenia, czy określone w opisie stanu faktycznego wypłacane przez Spółkę do podmiotów zagranicznych wynagrodzenie (należności licencyjne/opłaty) z tytułu nabywania licencji End User, nabywanych dla własnego użytku, nie obejmujących przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, mieszczą się w katalogu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy na Spółce ciążą obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ust. 1 i następnych Ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka Akcyjna (dalej także: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką specjalizującą się w produkcji (…) obecną na rynku polskim od połowy lat dziewięćdziesiątych. Wnioskodawca posiada wieloletnie doświadczenie w projektowaniu i produkcji urządzeń o złożonej technologii. Jako wyspecjalizowany producent Wnioskodawca projektuje, konstruuje i produkuje szeroką gamę urządzeń, a marka Spółki jest rozpoznawalna na rynku polskim. Działalność Wnioskodawcy dotyczy więc produkcji oraz handlu (najmu) urządzeniami  ...  głównie na terytorium Polski, ale także europejskim. Ponadto Wnioskodawca prowadzi kompleksową obsługę posprzedażową. Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą w Rzeczypospolitej Polskiej oraz zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) i podlega w Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia. Wnioskodawca jest także zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zawiera z różnymi podmiotami zagranicznymi („nierezydentami”) umowy dotyczące pozyskania licencji (zawierane są umowy lub kontrahent wystawia dokument np. invoice/faktura, który jest umową odwołującą się do warunków ogólnych sprzedaży danego kontrahenta), tj. w szczególności pozyskania tzw. „licencji End User” na własne potrzeby (Spółka jest użytkownikiem końcowym objętego umową oprogramowania/programu), tj. wskazania wymaga że co do zasady, licencja (umowa) nie obejmuje przekazania Spółce (nabycia przez Wnioskodawcę) praw autorskich.

Nabywane oprogramowanie End User (licencja) charakteryzowane jest jako tzw. oprogramowanie (licencja) użytkownika końcowego (z ang. End User). Wraz z nabyciem oprogramowania End User, użytkownik tego oprogramowania (tj. Wnioskodawca) nie nabywa autorskich praw majątkowych związanych z tym oprogramowaniem/programem (jest wyłącznie tzw. użytkownikiem końcowym). Jego uprawnienia ograniczone są do instalacji, uruchamiania, przechowywania i korzystania z oprogramowania oraz jego konfiguracji w ramach infrastruktury techniczno-systemowej Wnioskodawcy na określonej liczbie urządzeń Wnioskodawcy. W szczególności Wnioskodawca, nie dysponuje prawem do rozpowszechniania, w tym użyczania lub najmu (licencjonowania) podmiotom trzecim oprogramowania ani jego kopii, ani prawem do wprowadzania jakichkolwiek zmian. Oprogramowanie End User będące przedmiotem niniejszego wniosku stanowi standardowe oprogramowanie/programy, które nie zostało stworzone dla indywidualnych potrzeb klienta (użytkownika końcowego), tj. Wnioskodawcy. Nabycie licencji End User następuje na okres wskazany w umowie lub na fakturze (invoice), ale także może dotyczyć nabycia bezterminowego.

W związku z nabywaniem licencji End User (oprogramowania) Wnioskodawca dokonuje płatności wynagrodzenia (należności licencyjnej/opłaty), głównie jednorazowo, do podmiotów zagranicznych (kontrahentów zagranicznych/nierezydentów). Płatności dokonywane są przelewem lub przy użyciu kart płatniczych lub innych systemów płatniczych.

Umowy licencyjne End User Spółka (wystawione dokumenty/faktury/invoice odwołujące się do ogólnych warunków sprzedaży danego kontrahenta) zawarła z zagranicznymi podmiotami niepowiązanymi prowadzącymi działalność w Chinach, Niemczech, Czechach, Irlandii, Kanadzie, USA, Holandii, Wielkiej Brytanii (nierezydentami). Przedmiotem umów dot. licencji End User zawieranych przez Wnioskodawcę jest najczęściej zakup licencji do aplikacji, licencji na oprogramowanie, zakup dostępu do platformy/oprogramowania, a w tym przykładowo:

-nabycie od podmiotu z Irlandii licencji End User do oprogramowania Acrobat Pro;

-nabycie od podmiotu z Kanady licencji End User dotyczącej oprogramowania/licencji (dostępu) do konta brokerskiego,

-nabycie od podmiotu z Niemiec licencji End User do oprogramowania Team Viever Business,

-nabycie od podmiotu z Holandii licencji End User do oprogramowania Azure do kasy wirtualnej,

-nabycie od podmiotu z Chin licencji (End User) dostępowej do platformy zakupowej,

-nabycie od podmiotu z Czech licencji End User do oprogramowania WebStorm,

-nabycie od podmiotu z USA licencji End User do oprogramowania DevExtreme,

-nabycie od pomiotu z Wielkiej Brytanii licencji End User do oprogramowania CLEAN MY MAC.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości może zawierać kolejne umowy licencyjne z innymi niepowiązanymi podmiotami zagranicznymi (nierezydentami) w opisanym powyżej zakresie, tj. dotyczących nabywania licencji End User dotyczących różnego rodzaju oprogramowania wykorzystywanego na własne potrzeby i dokonywać płatności wynagrodzenia (należności licencyjnych/opłat) do kontrahentów.

Pytanie

Czy określone w opisie stanu faktycznego wypłacane przez Spółkę do podmiotów zagranicznych wynagrodzenie (należności licencyjne/opłaty) z tytułu nabywania licencji End User, nabywanych dla własnego użytku, nie obejmujących przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, mieszczą się w katalogu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), a w konsekwencji czy na Spółce ciążą obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ust. 1 i następnych Ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, należności licencyjne (wynagrodzenie/opłaty) wypłacane przez Spółkę z tytułu nabywania licencji End User od podmiotów zagranicznych dla celów własnego użytku Wnioskodawcy, nie obejmującej przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, nie mieszczą się w zakresie świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 - 4 Ustawy o CIT, a w konsekwencji na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ust. 1 i następnych Ustawy CIT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zawiera z różnymi podmiotami zagranicznymi (podmiotami nieposiadającymi siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) umowy dotyczące pozyskania licencji, tj. pozyskania tzw. „licencji End User” na własne potrzeby (Spółka jest użytkownikiem końcowym objętego umową oprogramowania), tj. licencja nie obejmujące przekazania Spółce (nabycia) praw autorskich. Nabywane oprogramowanie charakteryzowane jest jako oprogramowanie użytkownika końcowego (z ang. End User). Wraz z nabyciem oprogramowania End User, użytkownik tego oprogramowania (tj. Wnioskodawca) nie nabywa autorskich praw majątkowych związanych z tym oprogramowaniem (jest wyłącznie tzw. użytkownikiem końcowym). Jego uprawnienia ograniczone są do instalacji, uruchamiania, przechowywania i korzystania z oprogramowania oraz jego konfiguracji w ramach infrastruktury techniczno-systemowej na określonej liczbie urządzeń. W szczególności, nie dysponuje on prawem do rozpowszechniania, w tym użyczania lub najmu (licencjonowania) oprogramowania ani jego kopii, ani prawem do wprowadzania jakichkolwiek zmian.

Istotnym jest w tym miejscu wskazanie, że nabywane przez Wnioskodawcę licencje nie mają charakteru licencji wyłącznej w rozumieniu art. 67 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowiącego, co następuje: „Jeżeli umowa nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób (licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji (licencja niewyłączna).”

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Jednocześnie należy przy tym zauważyć, że Ustawa CIT w art. 21 ust. 1 określa zamknięty katalog przychodów, podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła, w zakresie których obowiązek pobrania podatku ciąży na podmiocie dokonującym wypłaty należności na rzecz podmiotu zagranicznego (działającym jako płatnik). Zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1)z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2)z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3)z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4)uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie oprogramowania End User od wskazanych w opisie stanu faktycznego podmiotów zagranicznych („nierezydentów”) nie mieści się w kategoriach przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2-4, gdyż w świetle obowiązujących przepisów sprzedaży tego typu oprogramowania (Licencja End User) nie można zakwalifikować jako „przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych, a także z ich sprzedaży”.

Ustawa CIT ani żadne inne ustawy podatkowe nie zawierają definicji praw autorskich. Z uwagi na fakt, iż prawa autorskie nie są zdefiniowane w przepisach podatkowych, należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm., dalej: „UPA”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 UPA, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Natomiast stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 UPA, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Art. 41 ust. 2 UPA reguluje kwestię, że licencja jest umową uprawniającą do korzystania z utworu na określonych polach eksploatacji. Celem licencji jest upoważnienie do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego użytku - bez przeniesienia praw autorskich. Ze względu na to, iż programy komputerowe zostały wymienione obok utworów literackich i naukowych, to są one samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich i zgodnie z art. 74 ust. 1 UPA programy komputerowe podlegają ochronie prawnoautorskiej jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 74 ust. 4 UPA, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1)trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2)tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3)rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Jednocześnie, w art. 75 ust. 2 UPA wprost wskazano, że nie wymaga zgody uprawnionego:

1)sporządzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z programu komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie może być używana równocześnie z programem komputerowym;

2)obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu komputerowego w celu poznania jego idei i zasad przez osobę posiadającą prawo korzystania z egzemplarza programu komputerowego, jeżeli, będąc do tych czynności upoważniona, dokonuje ona tego w trakcie wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania lub przechowywania programu komputerowego;

3)zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego z innymi programami komputerowymi, o ile zostaną spełnione następujące warunki:

a)czynności te dokonywane są przez licencjobiorcę lub inną osobę uprawnioną do korzystania z egzemplarza programu komputerowego bądź przez inną osobę działającą na ich rzecz,

b)informacje niezbędne do osiągnięcia współdziałania nie były uprzednio łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a,

c)czynności te odnoszą się do tych części oryginalnego programu komputerowego, które są niezbędne do osiągnięcia współdziałania.

Ponadto, stosownie do art. 52 UPA:

1)Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

2)Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przejście autorskich praw majątkowych nie powoduje przeniesienia na nabywcę własności egzemplarza utworu.

3)Nabywca oryginału utworu jest obowiązany udostępnić go twórcy w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonywania prawa autorskiego. Nabywca oryginału może jednak domagać się od twórcy odpowiedniego zabezpieczenia oraz wynagrodzenia za korzystanie.

Odnosząc powyższe przepisy UPA do zagadnienia przedstawionego w opisie stanu faktycznego należy zauważyć, że tzw. licencja użytkownika końcowego (End User) obejmuje prawo do korzystania z egzemplarza danego programu (oprogramowania), a nie przeniesienie praw majątkowych związanych z modyfikowaniem, rozpowszechnianiem, powielaniem, publicznym udostępnianiem dzieła jak zostało wskazane powyżej w art. 74 ust. 4 pkt 1 i pkt 3 UPA. W ramach nabywania oprogramowania End User na własne potrzeby, Wnioskodawca nabywa od podmiotów zagranicznych wyłącznie prawa, które są ograniczone do instalacji, uruchamiania, przechowywania i korzystania z oprogramowania oraz jego konfiguracji w ramach infrastruktury techniczno-systemowej na określonej liczbie urządzeń. W szczególności, Wnioskodawca nie nabywa praw do rozpowszechniania, w tym użyczania lub najmu oprogramowania ani jego kopii, ani praw do wprowadzania jakichkolwiek zmian.

W konsekwencji prawa nabywane przez Spółkę wraz z oprogramowaniem End User nie mieszczą się w zakresie praw autorskich wymienionych w art. 74 ust. 4 UPA. Tym samym, w wyniku nabycia tego oprogramowania nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych, ani do uprawnienia do korzystania z tego oprogramowania na którymkolwiek z pól eksploatacji określonych w UPA. Zatem, przychody z tytułu nabycia przedmiotowego oprogramowania nie stanowią zdaniem Wnioskodawcy przychodów z praw autorskich, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 26 Ustawy CIT. Dodatkowo wskazać należy w tym miejscu na Punkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), w którym wyraźnie stwierdzono, że na potrzeby interpretacji zapisów Konwencji (i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania) program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego. Natomiast w Punkcie 14 do art. 12 Komentarza Modelowej Konwencji wskazano, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy, że przychody z tytułu sprzedaży oprogramowania End User nie podlegają obowiązkowi poboru podatku u źródła (przez płatnika), są tezy sformułowane w następujących interpretacjach indywidualnych:

·Interpretacja indywidualna (Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej) DKIS z 13 września 2021 r. numer 0111-KDWB.4010.11.2021.1.BB:

 „Wypłacane przez Wnioskodawcę należności z tytułu nabywania licencji na oprogramowanie na własny użytek (licencje końcowego użytkowania) nie stanowią należności licencyjnych i nie są objęte dyspozycją art. 21 updop. Oznacza to, że Wnioskodawca dokonując wypłaty takich należności nie jest i nie będzie zobowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym licencje użytkownika końcowego nabywane przez Wnioskodawcę od nierezydentów, nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 updop, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest i nie będzie obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego przy wypłacie wynagrodzenia z tytułu wspomnianych licencji, niezależnie od tego, czy Wnioskodawca posiadać będzie certyfikat rezydencji podmiotu, na rzecz którego płatności były lub będą uiszczane, jest prawidłowe.”

·Interpretacja indywidualna (Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej) DKIS z 11 sierpnia 2021 roku numer 0111-KDIB2-1.4010.202.2021.1.AP:

„Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, w myśl cytowanych powyżej przepisów, nie będzie obejmował Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu:

-zakupu oprogramowania i licencji typu „end user” na własne potrzeby (Spółka jest użytkownikiem końcowym), które nie obejmuje przeniesienia na Spółkę praw autorskich,

-korzystania z usług SaaS polegającego na umożliwieniu dostępu do oprogramowania umieszczonego na serwerach lub w chmurze bez potrzeby instalacji, obejmującego w szczególności dostęp do aplikacji w trybie „Online”, nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o CIT i w konsekwencji Spółka jako płatnik nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła na zasadach przewidzianych w art. 26 ustawy o CIT.”

·Interpretacja indywidualna DKIS z 28 maja 2020 roku numer 0114-KDIP2-1.4010.97.2020.1.SP, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, stosownie do którego:

„(...) w ocenie Spółki, nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich do Oprogramowania. W szczególności Wnioskodawca nie nabywa prawa do zwielokrotnienia, modyfikacji czy rozpowszechniania programów komputerowych. Spółka nie nabywa również usług przetwarzania danych. Wnioskodawca nabywa Jedynie egzemplarze/dostęp do Oprogramowania (na potrzeby własne lub w celu dalszej odsprzedaży). Biorąc pod uwagę powyższe, po stronie zagranicznych producentów lub podmiotów pośredniczących w dystrybucji nie dochodzi do powstania przychodu z praw autorskich, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, ani przychodu z tytułu świadczenia usług przetwarzania danych. Zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany Jako płatnik podatku do potrącenia od takiej płatności zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 2e Ustawy o CIT.”

·Interpretacja indywidualna DKIS z 8 kwietnia 2020 r. 0114-KDIP2-1.4010.36.2020.2.OK:

„Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop. W przedstawionym stanie faktycznym nie będzie obejmował on Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego na własny użytek (w charakterze End User) nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 updop w związku z art. 12 Konwencji polsko-brytyjskiej, umowy polsko-irlandzkiej, umowy polsko-niemieckiej i Konwencji polsko-węgierskiej. W świetle powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz wymienionych we wniosku spółek irlandzkiej, niemieckiej, brytyjskiej i węgierskiej oraz do wykonywania żadnych innych obowiązków płatnika w związku z wypłatą tych należności. Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia za Licencję na korzystanie z programu komputerowego na rzecz irlandzkiej, niemieckiej, brytyjskiej i węgierskiej oraz wykonania innych obowiązków płatnika w związku z tą wypłatą (pyt. 1-4) - jest prawidłowe.”

·Interpretacja indywidualna DKIS z 2 grudnia 2019 roku numer 0111-KDIB1-2.4010.416.2019.1.AK w której Organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, stosownie do którego:

„(...) wypłata przez Wnioskodawcę na rzecz danego Nierezydenta wynagrodzenia za przedmiotowe Licencje „end-user” nie jest objęta obowiązkiem poboru podatku u źródła. Niniejsze nie jest w szczególności uzależnione od dysponowania przez Wnioskodawcę certyfikatem rezydencji podatkowej danego Nierezydenta, na rzecz którego wypłacane jest wynagrodzenie z tytułu niniejszych licencji.”

·Interpretacja indywidualna DKIS z 27 sierpnia 2019 roku o znaku 0111-KDIB1-1.4010.249.2019.4.BS w której Organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, stosownie do którego:

„ (...) za należności licencyjne nie mogą być uznawane te należności, które ponoszone są za licencję, w związku z którą jej nabywca:

-nie nabywa praw autorskich bądź praw do dysponowania nimi w stosunku do przedmiotu licencji;

-nie będzie dokonywał dalszej odsprzedaży bądź nie będzie udzielał sublicencji;

-może wykorzystywać przedmiot licencji jedynie do własnych potrzeb.

W przypadku wypłaty przez Wnioskodawcę należności nierezydentom, które nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji warunkującego niepobranie podatku „u źródła”.

·Interpretacja indywidualna DKIS z 1 lipca 2019 roku numer 0111-KDIB1-1.4010.193.2019.1.BS, w której Organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, stosownie do którego:

„(...) obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., dotyczy tylko wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie będzie obejmował on Spółki, gdyż wypłacane przez nią na mocy Umowy End-User należności z tytułu nabycia od zagranicznych osób prawnych licencji na użytkowanie programu komputerowego na własny użytek nie stanowią należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.”

·Interpretacja indywidualna DKIS z 31 stycznia 2018 roku numer 0114-KDIP2-1.4010.364.2017.1.PW, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, stosownie do którego:

„Podsumowując, jako że Spółka nabywając licencję użytkownika końcowego do korzystania z danych oraz oprogramowania udostępnianego przez Licencjodawcę:

-nie jest jej wyłącznym użytkownikiem,

-ma prawo wykorzystywać oprogramowanie i udostępnione dane wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej i tylko w Polsce,

-nie ma prawa sprzedawać ani udostępniać lub przekazywać w innej formie osobom trzecim danych ich oprogramowania, wynagrodzenie uiszczane przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy nie stanowi nie stanowi należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Nie podlega zatem opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce. Wnioskodawca nie jest więc w tym przypadku zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku i odprowadzenia go na rachunek organu podatkowego.”

Z powyższych interpretacji wynika, że organy zajmują ugruntowane stanowisko w wydawanych interpretacjach indywidualnych i określają, że pojęcie „należności licencyjne” w rozumieniu Ustawy CIT (art. 21 ust. 1), to należności wypłacane podmiotom zagranicznym za przekazanie praw autorskich i nie dotyczy nabycia licencji typu „End User”.

Wnioskodawca we wskazanych w opisie stanu faktycznego przypadkach dotyczących nabycia licencji End User od podmiotów (kontrahentów) zagranicznych, nie nabywa praw autorskich do programów komputerowych na podstawie zawartych umów, a jego uprawnienia ograniczają się do rzeczywistego korzystania z oprogramowania. Tym samym wskazanych wypłat wynagrodzenia (należności licencyjnych/opłaty) nie można uznać za przychody z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, do których będzie miał także zastosowanie art. 26 Ustawy CIT. W tym zakresie Spółka nie będzie więc pełnić funkcji płatnika.

Ponadto dodatkowo podkreślić należy, że do kwestii, iż obrót oprogramowaniem komputerowym nie zawsze wiąże się z przeniesieniem praw autorskich, odniósł się także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku (podjętym w składzie 7 sędziów) z dnia 24 listopada 2003 roku o sygn. akt FSA 2/03, stosownie do którego:

„W praktyce gospodarczej nie każdemu obrotowi oprogramowaniem komputerowym towarzyszyć musi umowa przeniesienia praw autorskich lub licencja. Występuje to wówczas, gdy oprogramowanie nie stanowi utworu w rozumieniu prawa autorskiego oraz gdy w świetle umowy przenoszącej własność egzemplarza oprogramowania nie jest jej przedmiotem przejście autorskich praw majątkowych do utworu (art. 52 ust. 1 ustawy o prawie autorskim), a także gdy nabywca egzemplarza oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej dokonuje jego dalszej odsprzedaży, do czego jest uprawniony ze względu na wyczerpanie się prawa autorskiego do rozpowszechniania tego egzemplarza (art. 74 ust. 4 pkt 3 ustawy o prawie autorskim).”

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie (należności licencyjne/opłaty) wypłacane podmiotom zagranicznym („nierezydentom”) przez Spółkę z tytułu nabywania oprogramowania (oprogramowania End User) dla celów własnego użytku, które nie obejmują przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, nie mieści się w zakresie przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, a w konsekwencji, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ust. 1 i następnych ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy tylko stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego obejmującego umowy ze wskazanymi we wniosku podmiotami zagranicznymi (nierezydentami). Nie obejmuje natomiast sytuacji gdy umowy będą zawierane w przyszłości z podmiotami nie wskazanymi we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w  ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.