Główne obszary działalności Spółki stanowią:

-akwizycja danych sejsmicznych,

-przetwarzanie danych sejsmicznych,

-interpretacja danych sejsmicznych,

-geofizyka otworowa,

-interpretacja pomiarów geofizyki otworowej.

Usługi świadczone przez Spółkę wykorzystywane są finalnie do:

-lokalizacji i szacowania zasobności węglowodorów (ropy naftowej i gazu ziemnego),

-lokalizacji źródeł geotermalnych,

-lokalizacji naturalnych „szczelin" mogących pełnić rolę magazynów gazu,

-posadowienia budowli (np. elektrowni atomowych, itp.).

Spółka jest globalnym kontraktorem usług akwizycji danych sejsmicznych.

Spółka poza działalnością na terytorium Polski świadczy również usługi za granicą.

Spółka w celu wykonania zakontraktowanych prac poza granicami kraju wysyła z Polski:

-sprzęt geofizyczny (w tym: system do akwizycji danych sejsmicznych, wibratory sejsmiczne jako źródło wzbudzania fal),

-sprzęt towarzyszący (w tym: geodezyjny, radiotelefony, kontenery),

-samochody specjalistyczne, itp.

Spółka oddelegowuje również swoich pracowników (kadrę inżynierską), która stanowi podstawowy trzon załogi realizującej kontrakt.

W związku ze złożonymi zapytaniami ofertowymi Spółka w przyszłości planuje świadczyć usługi sejsmiczne w następujących lokalizacjach:

-Albania,

-Gruzja,

-Angola.

W powyższych lokalizacjach Spółka prowadzić będzie prace sejsmiczne sprzętem udostępnianym przez Siedzibę Główną, wysyłanym na czas prowadzenia projektów sejsmicznych w danych krajach.

Lokalne prawo w miejscu prowadzenia prac sejsmicznych może wpłynąć na konieczność rejestracji określonej formy działalności w celu prowadzenia prac w danym kraju.

Ponadto, prace sejsmiczne mogą być regulowane dodatkowo prawem dla branży ropy i gazu danego kraju, które nakłada na świadczącego usługi akwizycji sejsmicznej wymóg formalnej rejestracji Oddziału.

Spółka założy taki Oddział w danym kraju jedynie celem dopełnienia formalności pozwalających jej prowadzić prace sejsmiczne w danym kraju.

Dla tak powołanego Oddziału nie będzie tworzony Fundusz Wydzielony (Kapitał Własny Oddziału), ponieważ Spółka nie przekazuje na własność majątku (środków trwałych) Oddziałowi.

Spółka udostępni jedynie Oddziałowi na czas realizacji prac majątek (środki trwałe) potrzebne dla wykonania kontraktu, przy czym majątek ten pozostaje w ewidencji i posiadaniu Spółki.

Usługi sejsmiczne będą wykonywane w Albanii, Gruzji i Angoli przez zagraniczne zakłady podatkowe Spółki i w tych państwach będą opodatkowane podatkiem dochodowym, w przypadku Albanii i Gruzji na mocy stosownych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Rzeczpospolitą Polską, w przypadku Angoli na mocy lokalnego prawa podatkowego (brak umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Na potrzeby wykonywanych prac Spółka dokona przemieszczenia sprzętu geofizycznego (w tym: system do akwizycji danych sejsmicznych, wibratory sejsmiczne jako źródło wzbudzania fal) wraz ze sprzętem towarzyszącym (w tym: geodezyjny, radiotelefony, kontenery, samochody itp.) będącego jej własnością i stanowiącego jednocześnie środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sprzęt ten będzie znajdował się w ewidencji środków trwałych Spółki również w okresie wykonywania prac w ramach poszczególnych zakładów podatkowych.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 8 września 2022 r., wskazali Państwo dane niezbędne w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych.

Pytanie

Czy przeniesienie sprzętu geofizycznego wraz ze sprzętem towarzyszącym w celu czasowego świadczenia usług sejsmicznych na terenie Albanii, Gruzji oraz Angoli będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków uregulowanych w art. 24f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 24f ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., winno być: Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków podlega przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w wyniku którego Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tego składnika majątku, przy czym przenoszony składnik majątku pozostaje własnością tego samego podmiotu.

Z kolei, zgodnie z art. 24f ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w ww. ust. 2 pkt 1, obejmuje w szczególności sytuację, w której podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 (o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce), przenosi do swojego zagranicznego zakładu składnik majątku dotychczas związany z działalnością prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Treść tych przepisów stanowi transpozycję do prawa polskiego norm zawartych w art. 5 ust. 1 lit. a Dyrektywy Rady(UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz. U.UE.L2016.193.1 z dnia 19 lipca 2016 r. z późn. zm., zwana dalej: „Dyrektywą ATAD”), zgodnie z którym podatnik podlega podatkowi w kwocie równej wartości rynkowej przenoszonych aktywów (w chwili ich przeniesienia), pomniejszonej o ich wartość do celów podatkowych, m.in. w sytuacji, gdy podatnik przenosi aktywa ze swojej siedziby głównej do stałego zakładu w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim, o ile państwo członkowskie siedziby głównej nie ma już prawa do opodatkowania przenoszonych aktywów ze względu na przeniesienie. Z motywu 10 preambuły Dyrektywy ATAD (pełna treść dostępna pod adresem: L_2016193PL.01000101.xml (europa.eu)) wynika, że podatek od niezrealizowanych zysków kapitałowych (w Polsce określonych jako podatek od dochodów z niezrealizowanych zysków) znajduje zastosowanie w przypadku spełnienia podstawowej przesłanki, jaką jest trwale przeniesienie przez podatnika aktywów lub rezydencji podatkowej poza jurysdykcję podatkową danego państwa, a w szczególności nie powinien znajdować zastosowania, gdy operacja przeniesienia aktywów ma charakter tymczasowy, a dane aktywa mają powrócić do państwa członkowskiego podmiotu przenoszącego. Mając zatem na uwadze założenia Dyrektywy ATAD oraz przepisy ustawy o CIT, do opodatkowania podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków dochodzi w przypadku, gdy łącznie są spełnione następujące przesłanki:

 a) następuje przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (zgodnie z art. 24f ust 3 pkt 1 ustawy o CIT dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy podatnik o nieograniczonym obowiązku podatkowym przenosi do swojego zagranicznego zakładu składnik majątku dotychczas związany z działalnością prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej);

 b) składnik ten pozostaje własnością tego samego podmiotu;

 c) w wyniku przeniesienia Rzeczpospolita Polska traci w całości albo w części prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tego składnika majątku.

O ile przesłanki, o których mowa w pkt a) i b) w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będą, zdaniem Spółki spełnione, to nie można mówić o spełnieniu przesłanki określonej w pkt c) w postaci utraty przez Rzeczpospolitą Polską w całości albo w części prawa do opodatkowania dochodów ze zbycia przeniesionego składnika majątku. Po pierwsze, przemieszczenie Sprzętu będzie miało charakter jedynie tymczasowy, na czas realizacji kontraktów w Albanii, Gruzji oraz Angoli.

Ponadto, jak wynika z postanowień umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Albanii w sprawie unikania podwójnego w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 5 marca 1993 r. (art. 7 ust. 2) oraz umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Gruzji w sprawie unikania podwójnego w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 5 listopada 1999 r. (art. 7 ust. 2) oraz ogólnej zasady, która znajduje odzwierciedlenie w ustawodawstwie polskim (art. 3 ust. 3 pkt 1), dochód jaki zagraniczny zakład powinien opodatkować w miejscu prowadzenia działalności ogranicza się do dochodu, jaki jest przypisany do działalności tego zakładu.

Jak precyzuje art. 7 ust. 1 UPO, zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, cały dochód takiego przedsiębiorstwa z działalności wykonywanej w drugim Państwie może być opodatkowany w tym drugim Państwie. Ponadto, w myśl art. 7 ust. 2 UPO - jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawcy, kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy w kontekście art. 24f ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w związku z postanowieniami UPO oraz ustawodawstw krajowych, które przewidują opodatkowanie w państwie źródła dochodów jedynie przypisanych do działalności zakładu, przemieszczenie Sprzętu do Zakładu w celu tymczasowego realizowania z ich wykorzystaniem usług sejsmicznych, powoduje, że potencjalny dochód uzyskany ze zbycia Sprzętu może być przypisany do działalności Zakładu i opodatkowany w państwie źródła, a jednocześnie Polska utraci prawo do jego opodatkowania.

W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że przypisanie zysku do zakładu wymaga zaistnienia związku między wykonywanymi czynnościami a powstaniem zysku z ich wykonywania w ramach zakładu.

Przykładowo, w uzasadnieniu do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z 4 sierpnia 2006 r., sygn. akt II FSK 392/06 (wydanego na gruncie Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Kopenhadze dnia 6 kwietnia 1976 r., Dz. U. z 1979 r. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.) wskazano, że „Pojęcie "budowa i montaż” jako szczególna forma działalności uznawanej za „zakład” oznacza bowiem działalność o charakterze usługowym, polegającą na wykonywaniu czynności budowlano-montażowych. Zatem, zyski wyłącznie z takich usług mogą być przypisane przedsiębiorstwu zagranicznemu jako uzyskane przez prowadzony w drugim państwie zakład wykonujący budowę albo montaż przez okres przekraczający określony umową czas. Jakkolwiek zakres pojęcia "budowa albo montaż" jest szeroki i rozciąga się niewątpliwie na wszelkiego rodzaju prace budowlane i montażowe, obejmując także planowanie i nadzór nad tymi pracami, gdy wykonywane są przez przedsiębiorcę prowadzącego budowę, to do zakresu tego pojęcia nie daje się zaliczyć takich czynności, które polegają na podstawie (sprzedaży), na rzecz podmiotu zlecającego wykonanie tych prac, towarów stanowiących materiały i urządzenia użyte do "budowy lub montażu”.

Na argumentację zawartą w tym wyroku powołują się sądy administracyjne także w aktualnym orzecznictwie (por. przykładowo nieprawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 1066/17, a także nieprawomocny wyrok z 15 grudnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3669/16 - wyroki wydane na gruncie aktualnej UPO PL-DE).

Podobne interpretacje znajdziemy także w stanowiskach organów podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 26 sierpnia 2009 r., nr: IPPB5/423-301/09-2/PS, zgodził się z poglądem Wnioskodawcy, że na gruncie umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374 z późn. zm.) „budowa i montaż oznacza działalność o charakterze usługowym, wykonywaną w państwie źródła w określonym miejscu i czasie. Działalność taka nie obejmuje czynności z budową i montażem niezwiązanych, w szczególności polegających na dostawie/sprzedaży towarów użytych do budowy/montażu na rzecz podmiotu zlecającego wykonanie tych prac. W rezultacie, przychody i koszty z tytułu takich dostaw mogą być opodatkowane wyłącznie we Włoszech” (stan faktyczny dotyczył zakładu powstałego na terenie Polski).

Również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 3 października 2019 r., nr: 0111-KDIB2-3.4010.203.2019.2.AZE na gruncie art. 7 ust. 1 i 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 991 z późn. zm.) wskazał, że: „istotą powołanych norm jest zatem taki podział zysku osiągniętego przez Spółkę (rozumianego jako suma zysku osiągniętego zarówno na terenie Republiki Czeskiej, jak i Polski), aby odpowiadał on zyskowi jaki może być przypisany zakładowi. Powyższe oznacza, że dyspozycją art. 7 ust. 1 umowy polsko-czeskiej w kontekście przedmiotowej sprawy, winny być objęte tylko te dochody, które związane były z montażem i instalacją turbiny. Dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z działalności produkcyjnej (produkcja turbiny) nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż zakład nie prowadzi na terytoriom Rzeczpospolitej Polskiej działalności produkcyjnej”.

W polskiej oraz międzynarodowej doktrynie także wskazuje się na ścisłe powiązanie zysku z działalnością prowadzoną w ramach zakładu. W komentarzu do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (przekład: K. Bany, Warszawa 2016, dalej: „komentarz do MK OECD”) podkreślono, że: „Ustęp 3 artykułu 5 przewiduje szczególną normę dla stałej placówki, którą jest plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne. Taka stała placówka jest zakładem wyłącznie wtedy, jeżeli trwa ona dłużej niż 12 miesięcy. Doświadczenie wykazało, że tego rodzaju zakłady mogą prowadzić do problemów szczególnych przy przypisywaniu im zysków na podstawie artykułu 7. Te problemy powstają głównie wtedy, gdy dostarczane są towary lub świadczone są usługi przez inne części przedsiębiorstwa lub przez stronę powiązaną w związku z placem budowy lub pracami budowlanymi albo instalacyjnymi. Chociaż problemy te mogą powstać w związku z każdym zakładem, to jednak są one szczególnie ostre w przypadku placów budowy lub prac budowlanych albo instalacyjnych. W tych okolicznościach należy koniecznie zwracać szczególną uwagę na generalną zasadę że zysk może być przypisany zakładowi wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo za pośrednictwem tego zakładu. Na przykład jeżeli towary te są dostarczane przez inne części przedsiębiorstwa, to zyski powstałe z takiej dostawy nie wynikają z działalności prowadzonej za pośrednictwem zakładu, zatem nie można mu ich przypisać. Podobnie, zyski powstałe ze świadczenia usług (takich jak planowanie, projektowanie, sporządzanie planów lub doradztwo techniczne) przez części przedsiębiorstwa prowadzące swoją działalność poza granicami państwa, w którym położony jest zakład, również nie pochodzą z działalności prowadzonej za pośrednictwem tego zakładu, zatem nie można mu ich przypisać” (komentarz do MK OECD, art. 7, pkt 35-37).

Z powyższej analizy przepisów ustawy o CIT i UPO, orzecznictwa organów podatkowych i sądów administracyjnych, oraz wypowiedzi doktryny i komentarza do MK OECD, wynika jednoznaczny wniosek, że w przypadku, gdy dany zagraniczny zakład Spółki (położony w Albanii, Gruzji lub Angoli) na podstawie zawartych kontraktów będzie świadczył usługi sejsmiczne, to przychód zakładu powinny stanowić jedynie należności otrzymane w związku z wykonywaniem tych świadczeń.

A skoro przedmiotem działalności zakładów nie będzie sprzedaż towarów (sprzętu, maszyn i urządzeń), to ewentualnego dochodu ze sprzedaży składników majątkowych przemieszczanych do Albanii, Gruzji lub Angoli w celu realizacji usług, nie można przypisać do działalności Zakładów, których działalność ma charakter typowo usługowy.

Wobec powyższego, w związku z przemieszczeniem sprzętu do zagranicznych zakładów na czas trwania kontraktów na świadczenie usług sejsmicznych, Polska nie utraci prawa do opodatkowania dochodu ze zbycia tych składników majątkowych i dochód ten zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 1 ustawy o CIT będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

W konsekwencji, skoro Rzeczpospolita Polska nie utraci w całości ani w części prawa do opodatkowania dochodów ze zbycia Sprzętu, to a contrario art. 24f ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT nie znajdzie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zastosowania i tym samym nie powstanie dla Spółki obowiązek podatkowy w podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków.

Należy także zaznaczyć, że niezależnie od powyższej analizy, w przypadku rozpoczęcia działalności w Angoli ze względu na brak podpisania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania całość przychodów i kosztów zagranicznego zakładu będzie uwzględniona w rozliczeniach Spółki w Polsce, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o CIT.

Podobnie będzie również w przypadku rozpoczęcia działalności w Gruzji, ponieważ z tym krajem obowiązuje metoda eliminacji podwójnego opodatkowania tzw. zaliczenia podatkowego.

W tych przypadkach zatem nie może być w ogóle mowy o utracie prawa do opodatkowania dochodów ze sprzedaży przemieszczanego składnika majątkowego przez Rzeczpospolitą Polską.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie Sprzętu będącego własnością Spółki w celu czasowego świadczenia usług sejsmicznych przez zakłady Spółki na terenie Albanii, Gruzji, oraz Angoli nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków uregulowanym w art. 24f ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko o braku obowiązku podatkowego w podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków w przypadku przenoszenia maszyn do swojego zagranicznego zakładu wyłącznie w celu realizacji tam zakontraktowanych usług potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2020 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.33.2020.2.MS oraz w interpretacji indywidualnej z 14 października 2021 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.325.2021.2.MZA.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

     Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.