W zakresie ustalenia, czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty usług pośrednictwa w sprzedaży świadczonych przez Agentów podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 14 września 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 4 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 70/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 grudnia 2021 r. sygn. akt II FSK 1870/19; i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 września 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 września 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie ustalenia, czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty usług pośrednictwa w sprzedaży świadczonych przez Agentów podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą prawną mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i  podlega w Polsce opodatkowaniu CIT od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży silników i napędów elektrycznych, zarówno do zastosowań motoryzacyjnych, jak również przemysłowych.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca – w celu intensyfikacji sprzedaży produktów, towarów i usług – zawiera z podmiotami powiązanymi z  Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, ze zm., dalej: „Ustawa CIT”) umowy, na mocy których podmioty te świadczą na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży, tj. pełnią funkcje agentów sprzedaży dla Wnioskodawcy (dalej: „Agenci”). Podstawowym celem usług Agentów jest doprowadzenie do zawarcia pomiędzy Wnioskodawcą i jego klientem umowy sprzedaży (usługi Agentów nie obejmują samego zawierania przez Agentów w imieniu Wnioskodawcy umów sprzedaży).

W ramach świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży Agenci podejmują następujące czynności:

-uczestniczą w targach producentów z branży motoryzacyjnej w celu podtrzymywania relacji z klientami Wnioskodawcy i nawiązywania relacji z nowymi klientami,

-odbywają wizyty u aktualnych i potencjalnych klientów Wnioskodawcy, mające na celu doprowadzenie do zawarcia pomiędzy nimi a Wnioskodawcą umowy sprzedaży; podczas tych spotkań Agenci negocjują warunki zawarcia przez klientów umowy z Wnioskodawcą,

-pośredniczą w wymianie informacji nt. warunków zawarcia umowy oraz jej wykonania pomiędzy Wnioskodawcą a jego klientami,

-monitorują zamówienia klientów na produkty Wnioskodawcy,

-okresowo informują Wnioskodawcę o zgłaszanych im uwagach klientów dot. właściwości produktów Wnioskodawcy oraz zgłaszanym im zapotrzebowaniu klientów na produkty Wnioskodawcy,

-uczestniczą w rozpatrywaniu przez Wnioskodawcę roszczeń klientów (dotyczących różnego rodzaju kwestii związanych z obsługą posprzedażową oraz z wystąpieniem problemów technicznych i handlowych dotyczących produktów sprzedanych przez Wnioskodawcę) uczestnictwo to polega na pośrednictwie pomiędzy Wnioskodawcą i klientami w wymianie informacji i wyjaśnień nt. problemów z produktami sprzedanymi przez Wnioskodawcę,

-uczestniczą w windykacji należności od klientów przez Wnioskodawcę: uczestnictwo to polega na informowaniu klientów o ich zaległościach w zapłacie za produkty i usługi Wnioskodawcy i wyjaśnianiu przyczyn nieuregulowania faktur przez klientów (np. rozbieżności cenowe), a także na wysyłaniu do klientów Wnioskodawcy wiadomości przypominających o upływie terminu zapłaty na rzecz Wnioskodawcy,

-wprowadzają dane klientów do systemów informatycznych Wnioskodawcy.

Wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę konkretnemu Agentowi kalkulowane jest jako określony procent wartości sprzedaży netto osiągniętej przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży produktów dzięki usługom Agenta oraz powiększone o zwrot kosztów poniesionych przez Agenta w związku ze świadczeniem usług na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z nowelizacją Ustawy CIT, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2018 r., Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy ponoszone przez niego na rzecz Agentów (będącymi podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 Ustawy CIT), koszty usług pośrednictwa w sprzedaży podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Pytanie

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty usług pośrednictwa w sprzedaży świadczonych przez Agentów (będącymi podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 Ustawy CIT), podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty usług pośrednictwa w sprzedaży świadczonych przez Agentów (będącymi podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 Ustawy CIT), nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Stosownie do art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 Ustawy CIT, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 Ustawy CIT, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m Ustawy CIT, i odsetek.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej Ustawę CIT z dniem 1 stycznia 2018 r., celem art. 15e ust. 1 Ustawy CIT, jest ograniczenie wysokości zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów kwot związanych z wymienionymi w tym przepisie usługami i  wartościami o charakterze niematerialnym i prawnym. Jak już wyżej wskazano, art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, dotyczy kosztów usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. W przepisie tym nie zostały wymienione usługi pośrednictwa w  sprzedaży ani usługi agentów sprzedaży i w związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, tego rodzaju usługi nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Ustawodawca nie zdefiniował w Ustawie CIT użytych w art. 15e ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pojęć  „usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, w celu ustalenia ich definicji należy odwołać się do wykładni językowej, która ma podstawowe znaczenie na gruncie prawa podatkowego. Stanowisko to potwierdziło Ministerstwo Finansów w opublikowanych na swojej stronie internetowej wyjaśnieniach dotyczących stosowania art. 15e Ustawy CIT (dalej: „Wyjaśnienia MF”), jednocześnie stwierdzając, że interpretacja tych kategorii usług co do zasady powinna uwzględniać również podział usług wynikający z PKWiU.

Jednocześnie należy wskazać, że katalog z art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, w znacznej mierze pokrywa się z katalogiem z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, określającym przychody, z tytułu których podatnicy są zobowiązani do poboru tzw. „podatku u źródła”. Zdaniem Wnioskodawcy, tożsamość użytych w obu tych przepisach pojęć (w tym zwłaszcza pojęcia „świadczeń o podobnym charakterze”) uzasadnia dla celów wykładni art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, posłużenie się pomocniczo stanowiskami wypracowanymi na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, w orzecznictwie organów podatkowych i sądów administracyjnych. Stanowisko takie zostało potwierdzone w Wyjaśnieniach MF.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć:

1)działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron,

2)kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy.

Z uwagi na całkowitą odmienność przedmiotową, usługi pośrednictwa w sprzedaży oczywiście nie stanowią zatem usług zarządzania i kontroli ani ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń.

W ocenie Wnioskodawcy, usługi pośrednictwa w sprzedaży nie stanowią również usług doradczych w rozumieniu art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl), pojęcie „doradztwo” oznacza „udzielanie fachowych porad”. Jak wynika z opisu zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży nie obejmują udzielania porad przez Agentów na rzecz Wnioskodawcy.

Usługi pośrednictwa w sprzedaży nie można także uznać za usługi badania rynku, które zostały sklasyfikowane w sekcji M, dziale 73 PKWiU 2015 w kategorii 73.20.1 (usługi badania rynku i usługi podobne) i która zgodnie z Wyjaśnieniami MF obejmuje badanie potencjału rynkowego, popytu i zwyczajów konsumentów w celu zwiększenia sprzedaży oraz stosowanie monografii, badań statystycznych, modeli ekonometrycznych, sondaży itp. Usługi badania rynku są zatem przedmiotowo odmienne od usług pośrednictwa w sprzedaży świadczonych przez Agentów na rzecz Wnioskodawcy. Celem tych ostatnich jest doprowadzenie do skutecznego zawarcia umowy sprzedaży przez Wnioskodawcę, od którego to zdarzenia uzależnione jest wynagrodzenie Agenta. Tymczasem, usługi badania rynku mają na celu zebranie i przekazanie zleceniodawcy informacji nt. rynku. Zakres i cel obu kategorii usług jest zatem odmienny.

Usługi pośrednictwa w sprzedaży nie stanowią także usług przetwarzania danych. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl), pojęcie „przetwarzać” oznacza bowiem „opracować zebrane dane, informacje itp.”. Usługi przetwarzania danych sklasyfikowane są w sekcji J, dziale 63 PKWiU 2015 (Dział: „Usługi w zakresie informacji”) pod pozycją 63.11.11.0. Usługi te obejmują „usługi przetwarzania danych, włączając kompletną obróbkę i specjalistyczne raporty z danych dostarczonych przez klienta lub zapewnienie automatycznego przetwarzania danych oraz wprowadzania danych, włącznie z prowadzeniem bazy danych”. Przedmiotowy zakres tych usług całkowicie zatem różni się od usług pośrednictwa w sprzedaży. Agenci nie dokonują na rzecz Wnioskodawcy żadnych usług przetwarzania danych. Za takowe nie można bowiem uznać czynności wprowadzania danych klientów do systemów informatycznych Wnioskodawcy ani też pośredniczenia w wymianie pomiędzy Wnioskodawcą a klientami informacji nt. warunków zawarcia umowy, jej wykonania, uwagach dot. właściwości produktów Wnioskodawcy, zapotrzebowaniu na produkty Wnioskodawcy itp.

Usługi pośrednictwa w sprzedaży nie stanowią także usług reklamowych. Jak wskazano w Wyjaśnieniach MF, usługi reklamowe sklasyfikowane są w sekcji M, dziale 73 PKWiU 2015 (klasa 73.1), która obejmuje m.in. „usługi reklamowe świadczone przez agencje reklamowe”, czy pośrednictwo w sprzedaży miejsca lub czasu na cele reklamowe”. Jednocześnie w  Wyjaśnieniach MF wskazano, że „sama idea usług reklamowych wiąże się z  rozpowszechnianiem informacji, którego celem jest poinformowanie jak największej rzeszy klientów o istnieniu i jakości towarów lub usług.” Wynika z tego, że istotą usług reklamowych jest informowanie o możliwości zawarcia umowy jak największej liczby potencjalnych klientów, a nie „zdobycie” konkretnego klienta poprzez doprowadzenie do zawarcia z nim umowy. Okoliczność ta dobitnie wskazuje na zupełnie różny charakter usług reklamowych i świadczonych przez Agentów na rzecz Wnioskodawcy usług pośrednictwa w sprzedaży.

Należy także zwrócić uwagę, że wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę Agentom za ich usługi jest kalkulowane m.in. w oparciu o wartość sprzedaży netto osiągniętą przez Wnioskodawcę z tytułu umów sprzedaży produktów zawartych dzięki usługom Agentów. Taki sposób ustalenia wynagrodzenia jest powszechny w przypadku usług pośrednictwa w sprzedaży, a jednocześnie zupełnie nieadekwatny do usług reklamowych, w których zleceniobiorca otrzymuje wynagrodzenie za realizację konkretnej usługi (kampanii) reklamowej niezależnie od ilości ostatecznych klientów zawierających umowy ze zleceniodawcą usługi reklamowej.

Usługi pośrednictwa w sprzedaży nie są również świadczeniami o podobnym charakterze do jakichkolwiek usług wyraźnie wymienionych w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT. W Ustawie CIT, brak jest legalnej definicji pojęcia „świadczenia o podobnym charakterze”, jednak należy zauważyć, że katalog z art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, w znacznej mierze pokrywa się z  katalogiem z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, określającym przychody, z tytułu których podatnicy są zobowiązani do poboru tzw. „podatku u źródła”. Zdaniem Wnioskodawcy, tożsamość użytego w obu tych przepisach zwrotu „świadczenia o podobnym charakterze” uzasadnia jego wykładnię na gruncie art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, w sposób analogiczny jak na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT.

Zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą sądów administracyjnych, świadczenia o podobnym charakterze na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, to świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w  tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, jest objęte jego zakresem, decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych (tak np. NSA w wyroku z 5 lipca 2016 r. o sygn. akt II FSK 2369/15).

Podstawowym gospodarczym celem (podstawową cechą charakterystyczną) świadczonych na rzecz Wnioskodawcy przez Agentów usług pośrednictwa w sprzedaży jest doprowadzenie do zawarcia pomiędzy Wnioskodawcą i jego klientem umowy sprzedaży. Z tego powodu, zdaniem Wnioskodawcy, nie można powiedzieć, że usługi Agentów posiadają cechy wspólne z usługami wyraźnie wymienionymi w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT (poza tym, że także są niematerialne). Nawet jednak w przypadku uznania, że usługi Agentów mają cechy wspólne z  usługami wyraźnie wymienionymi w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, nadal nie można by uznać za prawidłowe stanowiska, że usługi Agentów są świadczeniami o podobnym charakterze do którejkolwiek z usług wyraźnie wymienionych w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT. Dla żadnej z usług wymienionych wyraźnie w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, przeważającym elementem charakterystycznym nie jest bowiem dążenie do skutecznego zawarcia pomiędzy zleceniodawcą usługi (Wnioskodawcą) i jego klientem umowy sprzedaży.

Usługi pośrednictwa w sprzedaży nie są również uznawane za świadczenia o podobnym charakterze na gruncie regulacji art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. Jak stwierdził np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 26 lipca 2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-510/16/SK), przychody osiągane z tytułu usług pośrednictwa w sprzedaży (...) nie sposób uznać (...) za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Tym samym, przychody uzyskane przez podmioty zagraniczne z tytułu świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży, nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a updop.” (podobnie np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 15 listopada 2016 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.866.2016.1.MK).

Podsumowując, usługi Agentów nie stanowią usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze w rozumieniu art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, a zatem w ocenie Wnioskodawcy, ponoszone przez niego koszty usług pośrednictwa w sprzedaży świadczonych przez Agentów, nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 8 listopada 2018 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0111-KDIB1-3.4010.453.2018.1.MST, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty usług pośrednictwa w sprzedaży świadczonych przez Agentów podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 13 listopada 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

12 grudnia 2018 r.(data nadania na poczcie 13 grudnia 2018 r.) wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Skarga wpłynęła do mnie 17 grudnia 2018 r.

Wnieśli Państwo o:

1)uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości,

2)zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił skarżoną interpretację wyrokiem z 4 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 70/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 16 grudnia 2021 r. sygn. akt II FSK 1870/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok z 4 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 70/19, który uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, stał się prawomocny od 16 grudnia 2021 r. Akta sprawy wpłynęły 14 marca 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

-uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

-ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Wskazać należy, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania pierwotnej interpretacji tj. w 2018 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 4 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 70/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 grudnia 2021 r. sygn. akt II FSK 1870/19.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania skarżonej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.