Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na nabycie tego składnika majątku odpowiadającej wartości emisyjnej udziałów własnych wydanych Wnioskodawcy za aport (tj. wartości obejmującej wartość nominalną udziałów oraz agio), nie większej jednak niż wartość rynkowa tych składników majątku.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia w jakiej wysokości należy rozpoznać koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotu wkładu niepieniężnego (aportu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polską spółką akcyjną, polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (polskim rezydentem podatkowym), należącym bezpośrednio i pośrednio (poprzez B.) do Skarbu Państwa, działającym zgodnie z ustawą z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467) oraz z ustawą z 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 760 ze. zm.). Wnioskodawca wraz z innymi spółkami wchodzi w skład grupy kapitałowej C.

W ramach prowadzonej działalności, A. oferuje instrumenty służące rozwojowi przedsiębiorstw, jednostek samorządu terytorialnego oraz osób prywatnych, a także inwestuje w zrównoważony rozwój społeczny i wzrost gospodarczy Państwa Polskiego. Celem Wnioskodawcy jest zapewnienie jednolitej platformy instrumentów rozwojowych, sprawnych narzędzi do zwiększenia potencjału inwestycyjnego i gospodarczego Polski.

W maju 2021 r. (na mocy uchwały zgromadzenia akcjonariuszy) nastąpiła zmiana statutu A. oraz podwyższenie kapitału zakładowego Wnioskodawcy o 6 522 655 226 zł (tj. z 4 953 252 553 zł do 11 475 907 779 zł), polegające na emisji 6 522 655 226 akcji (serii F), każda o wartości nominalnej 1 zł (wszystkie te akcje objął Skarb Państwa). Ta zmiana została wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego we wrześniu 2021.

Podwyższenie kapitału A. nastąpiło w zamian za wkład niepieniężny (aport) Skarbu Państwa w postaci 6 600 000 obligacji skarbowych (każda o wartości nominalnej 1 000 zł) o łącznej wartości 6,58 mld zł. Ponieważ cena emisyjna 1 akcji wynosiła 1,01 zł, 6 522 655 226 zł zostało przeznaczone na kapitał zakładowy A., a nadwyżka ceny emisyjnej nad wartość nominalną (agio) w wysokości 65 226 552,26 zł (pomniejszona o pobrany podatek od czynności cywilnoprawnych) została przekazana na kapitał zapasowy Wnioskodawcy. Cena emisyjna akcji objętych przez Skarb Państwa odpowiadała wartości rynkowej przedmiotu aportu (wartości rynkowej obligacji skarbowych).

W przyszłości dojść może do podobnego podwyższenia kapitału Wnioskodawcy w drodze aportu (tj. wniesienia do A. tytułem wkładu niepieniężnego obligacji skarbowych, z czego nie cała wartość wkładu może zostać przekazana na kapitał zakładowy Wnioskodawcy).

W 2021 r. część ww. obligacji skarbowych była przedmiotem odpłatnego zbycia, tj.:

‒część obligacji skarbowych A. wniósł do D. (funduszu zarządzanego E., podmiot powiązany z A.) tytułem wpłaty na objęcie certyfikatów inwestycyjnych wyemitowanych przez ten fundusz;

‒część obligacji skarbowych A. sprzedał.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca ma wątpliwości co do ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia obligacji skarbowych będących przedmiotów aportu.

Pytania

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca prosi o odpowiedź na pytanie – w jakiej wysokości A. powinien rozpoznawać koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotu wkładu niepieniężnego (aportu)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotu wkładu niepieniężnego (aportu), A. powinien każdorazowo rozpoznawać koszt uzyskania przychodu w wysokości ceny emisyjnej akcji objętych w zamian za ten aport, tj. w wysokości wartości tego wkładu (obligacji skarbowych) na moment jego aportu, niezależnie od tego jaka część wkładu została przeznaczona na kapitał zakładowy A., a jaka na inne kapitały (kapitał zapasowy).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się „wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych”.

Przepisy ustawy o CIT nie odnoszą się szczegółowo do ustalenia kosztu uzyskania przychodów z tytułu zbycia przedmiotu wkładu niepieniężnego przez spółkę w rozumieniu art. 4a pkt 21 ustawy o CIT (tj. co do zasady przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, jak A.). Art. 15 ust. 1t ustawy o CIT dotyczy zbycia przedmiotu wkładu przez spółkę niebędącą osobą prawną (czyli np. przez spółkę jawną niebędącą podatnikiem CIT).

Przy czym pomocniczo można odwołać się do art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, który dotyczy wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych tytułem wkładu do spółki (ta wartość początkowa, pomniejszona o odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów podatkowych, wyznaczy koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia takiego środka trwałego/WNiP stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT). Zgodnie z tym przepisem, wartością początkową jest ustalona przez podatnika, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej.

Niniejszym, na zasadach z art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia papierów wartościowych (które były przedmiotem aportu) powinny być wydatki poniesione na ich nabycie. Mając na uwadze, że aby nabyć te papiery wartościowe (obligacje skarbowe) A. wyemitował akcje, to cena emisyjna tych akcji (tzn. cena, po jakiej akcjonariusz nabył akcje) powinna wyznaczać koszt podatkowy z tytułu zbycia tych papierów wartościowych. Cena emisyjna akcji dotyczy zarówno wartości wkładu alokowanej na kapitał zakładowy (cena nominalna akcji) jak i wartości wkładu alokowanej na kapitał zapasowy (agio).

Jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych, przy rozpoznawaniu przychodów i kosztów uzyskania przychodów, należy kierować się zasadą współmierności przychodów i kosztów ich uzyskania (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z 9 sierpnia 2013 r. sygn. II FSK 2433/11). Zatem, przy rozpoznawaniu kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbycia przedmiotu aportu, należy poddać analizie również przepis dotyczący określenia przychodu u podmiotu, który dany aport wnosi, tj. art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT. Przepisy te należy rozpatrywać łącznie, gdyż obydwa dotyczą rozliczenia podatkowego aportu (por. wyrok NSA z 9 sierpnia 2013 r. sygn. II FSK 2433/11 lub z 14 stycznia 2014 r. sygn. II FSK 219/12).

Art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT nowelizowany był w 2017 r. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., za przychody uważało się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni, objętych w zamian za wkład niepieniężny. Dotyczyło to również sytuacji, gdy nominalna wartość wkładu odbiegała od nominalnej wartości udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni. W związku z tym, zgodnie z ugruntowanym poglądem w wydanych na gruncie poprzedniego stanu prawnego wyrokach, NSA, powołując się na zasadę współmierności przychodów i kosztów ich uzyskania, wskazywał, iż koszty uzyskania przychodu spółki zbywającej przedmiot aportu nie mogą przewyższać wartości nominalnej (por. wyrok NSA z 20 grudnia 2013 r., sygn. II FSK 307/12, wyrok NSA z 31 stycznia 2013 r. sygn. II FSK 1650/11, wyrok NSA z 17 kwietnia 2013 r. sygn. II FSK 1678/11).

Jednak powyższe stanowisko ograniczające koszt z odpłatnego zbycia przedmiotu aportu do wartości nominalnej akcji/udziałów wyemitowanych za ten aport (która to wartość nominalna, a nie emisyjna, stanowiła przychód podatkowy u wnoszącego aport) uległo dezaktualizacji od 2017 r. w związku ze zmianą art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT.

Zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT, obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. (czyli mającym zastosowanie do aportów dokonanych/akcji emitowanych od tej daty), przychodem jest „wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze – w przypadku wniesienia do spółki albo spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego”.

Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego, przychód określa się w wysokości wartości wkładu określonej w statucie lub umowie spółki, a w przypadku, gdy wartość nominalna jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu, albo wartość wkładu nie została określona w tego rodzaju dokumencie, przychodem jest wartość rynkowa aportu. Zmiana przepisu ma zatem wpływ na stronę kosztową spółki otrzymującej wkład.

Biorąc pod uwagę zasadę współmierności przychodów i kosztów ich uzyskania, uznać należy, iż na gruncie aktualnie obowiązującego stanu prawnego, z tytułu odpłatnego zbycia obligacji skarbowych (także w formie wniesienia do FIZ lub ich sprzedaży), które to obligacje skarbowe były przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) do Wnioskodawcy, A. powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu w wysokości ceny emisyjnej akcji objętych w zamian za ten aport, tj. w wysokości wartości tego wkładu (obligacji skarbowych) na moment jego aportu, niezależnie od tego jaka część wkładu (obligacji skarbowych) została przeznaczona na kapitał zakładowy A., a jaka na inne kapitały (kapitał zapasowy).

Powyższe podejście znajduje potwierdzenie w najnowszym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 lutego 2022 r. sygn. II FSK 1427/19, gdzie przedmiotem analizy była kwestia ustalania kosztów uzyskania przychodu w przypadku zbycia przedmiotu wkładu niepieniężnego. Sąd podkreślił, że w związku z nowelizacją przepisów z 1 stycznia 2017 r. zmianie uległy zasady opodatkowania wkładów niepieniężnych w taki sposób, by przychodem była wartość rynkowa przenoszonego składnika majątku (a nie wartość nominalna wkładu), a w obecnym brzmieniu, przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 updop odwołuje się do wartości wkładu nie niższej od wartości rynkowej. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w powyższym wyroku: „spółka przyjmująca wkład niepieniężny w przypadku późniejszego zbycia takiego przedmiotu wkładu może rozpoznać jako koszt zbycia, wartość emisyjną wydanych udziałów (akcji) w zamian za wniesiony wkład niepieniężny. W przypadku jednak zbycia składnika majątku wniesionego do spółki jako wkład niepieniężny, który został zaliczony do środków trwałych w spółce otrzymującej aport, koszt należy określić jako wartość początkową pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne”.

Pogląd taki jest prezentowany również w najnowszych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, wydawanych przez organy podatkowe:

‒Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2020 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.146.2020.1.AW zgodził się ze spółką, że: „[...] w razie zbycia przez sp. z o.o. przedmiotu aportu, kosztem uzyskania przychodu spółki jest wartość wkładu określona w umowie spółki (lub w akcie założycielskim jednoosobowej spółki z o.o.). Jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w tego rodzaju dokumencie, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego”;

‒Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 17 września 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.291.2021.1.AW potwierdził, że: „Skoro po stronie podmiotu wnoszącego aport powstaje przychód podatkowy w wysokości odpowiadającej wartości przedmiotu aportu, to po stronie nabywcy (podmiotu otrzymującego aport) powinno powstać prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w analogicznej wysokości”.

Podsumowując, w ocenie A., z tytułu odpłatnego zbycia obligacji skarbowych powinien on rozpoznać koszt uzyskania przychodu w wysokości ceny emisyjnej akcji objętych przez Skarb Państwa w zamian za obligacje skarbowe (tj. 1,01 zł za 1 akcję), tj. w wysokości wartości tych obligacji skarbowych na moment ich aportu, niezależnie od tego jaka część wkładu została przeznaczona na kapitał zakładowy A. (jako cena nominalna), a jaka na inne kapitały (na kapitał zapasowy jako agio).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o CIT mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o CIT,

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. (...)

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera jednak legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

I tak w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, można stwierdzić, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT,

wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał podwyższenia kapitału zakładowego na mocy uchwały zgromadzenia akcjonariuszy. Wnioskodawca wyemitował 6 522 655 226 akcji o wartości nominalnej 1 zł. Wszystkie te akcje objął Skarb Państwa. Podwyższenie kapitału Wnioskodawcy nastąpiło w zamian za wkład niepieniężny (aport) Skarbu Państwa w postaci 6 600 000 obligacji skarbowych – każda o wartości nominalnej 1000 zł. Zdecydowana większość (6 522 655 226 zł) uzyskanych środków została przeznaczona na podwyższenie kapitału zakładowego, zaś nadwyżkę (65 226 552,26 zł) przeznaczono na kapitał zapasowy Wnioskodawcy. Cena emisyjna akcji objętych przez Skarb Państwa odpowiadała wartości rynkowej przedmiotu aportu i wynosiła 1,01 zł. W 2021 r. doszło do odpłatnego zbycia części obligacji, tzn. część obligacji skarbowych została wniesiona do Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego tytułem wpłaty na objęcie certyfikatów inwestycyjnych wyemitowanych przez ten Fundusz, a część obligacji została sprzedana. W przyszłości może dojść do podobnego podwyższenia kapitału Wnioskodawcy w drodze aportu.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa wskazać należy, że ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje wprost zasad określania przez spółkę kapitałową wysokości kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbywania przez taką spółkę składników majątku, niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, wniesionych uprzednio do takiej spółki tytułem wkładu niepieniężnego (aportu), który nie stanowił przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Z uwagi jednak na fakt, iż czynność taka wywołuje po stronie spółki otrzymującej aport obowiązek wydania za taki wkład udziałów (akcji), wartość wydanych za aport udziałów (akcji) stanowi dla spółki kapitałowej „koszt nabycia” składników majątku będących przedmiotem aportu, który może być przez nią uznany jako koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop w przypadku odpłatnego zbycia tych składników majątku.

Zmiana ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotycząca przepisu art. 12 ust. 1 pkt 7, w wyniku której przepis ten odwołuje się aktualnie do wartości wkładu nie niższej od wartości rynkowej powoduje, że również spółka przyjmująca wkład niepieniężny w przypadku późniejszego zbycia takiego przedmiotu wkładu (np. towar handlowy, wyposażenie itp.) może rozpoznać jako koszt zbycia wartość emisyjną wydanych udziałów (akcji) w zamian za wniesiony wkład niepieniężny.

Zatem, Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na nabycie tego składnika majątku odpowiadającej wartości emisyjnej udziałów własnych wydanych Wnioskodawcy za aport (tj. wartości obejmującej wartość nominalną udziałów oraz agio), nie większej jednak niż wartość rynkowa tych składników majątku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podsumowując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy w przypadku zbycia przedmiotu aportu, Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia w kosztach podatkowych wartości emisyjnej akcji objętych w zamian za ten aport (tj. wartości obejmującej wartość nominalną udziałów oraz agio) – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się zaś do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu, bowiem dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podmiotów i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są obowiązujące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).