- Wnioskodawca wypłacając należności za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, będzie miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej miedzy Polską a Litwą lub zgodnie z taką umową nie pobrać podatku posiadając certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznego kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą w formie spółki osobowej na Litwie, w sytuacji, gdy w kraju rezydencji podatnikiem podatku od osiąganego dochodu jest spółka osobowa, co zostanie potwierdzone przedłożonym przez kontrahenta pisemnym oświadczeniem w formularzu kontrahenta? - Wnioskodawca wypłacając należności za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, będzie miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Indiami lub zgodnie z taką umową nie pobrać podatku posiadając certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznego kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą w formie spółki osobowej w Indiach, w sytuacji, gdy w kraju rezydencji podatnikiem podatku od osiąganego dochodu jest spółka osobowa, co zostanie potwierdzone przedłożonym przez kontrahenta pisemnym oświadczeniem w formularzu kontrahenta?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

   - Wnioskodawca wypłacając należności za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, będzie miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej miedzy Polską a Litwą lub zgodnie z taką umową nie pobrać podatku posiadając certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznego kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą w formie spółki osobowej na Litwie, w sytuacji, gdy w kraju rezydencji podatnikiem podatku od osiąganego dochodu jest spółka osobowa, co zostanie potwierdzone przedłożonym przez kontrahenta pisemnym oświadczeniem w formularzu kontrahenta?

   - Wnioskodawca wypłacając należności za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, będzie miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Indiami lub zgodnie z taką umową nie pobrać podatku posiadając certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznego kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą w formie spółki osobowej w Indiach, w sytuacji, gdy w kraju rezydencji podatnikiem podatku od osiąganego dochodu jest spółka osobowa, co zostanie potwierdzone przedłożonym przez kontrahenta pisemnym oświadczeniem w formularzu kontrahenta?

Uzupełnili go Państwo pismem z 12 października 2022 r. (data wpływu 21 października 2022 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 4 października 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest polską spółką kapitałową, zajmującą się dystrybucją artykułów (…) w kraju i za granicą. Spółka ma nieograniczony obowiązek podatkowy, co oznacza, że podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca będzie dokonywać zakupu usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, od zagranicznych kontrahentów z siedzibą w Niemczech, na Litwie i w Indiach działających w formie spółek osobowych (dalej: „zagraniczni kontrahenci”), na rzecz których następnie będzie dokonywać płatności należności z tego tytułu.

Wypłacane należności w związku z ww. przepisem, co do zasady będą podlegały zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w wysokości 20% (dalej także: podatek u źródła).

Wnioskodawca wypłacając takie należności na rzecz zagranicznych kontrahentów będzie występował w charakterze płatnika zobowiązanego do poboru podatku u źródła w dniu płatności należności.

Jak wskazał ustawodawca, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku w wysokości wynikającej z odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zgodnie z taką umową nie pobrać podatku w ogóle, jeżeli udokumentuje dla celów podatkowych siedzibę podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji podatkowej.

W każdym przypadku w swoich działaniach zmierzających do zastosowania odpowiedniej stawki podatku u źródła Spółka będzie miała obowiązek dochowania należytej staranności.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zwracając się o certyfikat rezydencji podatkowej planuje dodatkowo kierować do zagranicznych kontrahentów także prośbę o przedłożenie pisemnego oświadczenia w formularzu kontrahenta na jakim poziomie w kraju jego rezydencji podatkowej opodatkowane są osiągane przez niego dochody.

Spółka zakłada możliwość otrzymania od zagranicznych kontrahentów certyfikatów rezydencji podatkowej wystawionych przez zagraniczne organy podatkowe dla spółek osobowych, które w rozumieniu wewnętrznych przepisów obowiązujących w kraju swojej rezydencji, nie są podmiotem transparentnym podatkowo (opodatkowanie dochodu występuje u nich na poziomie spółki osobowej, a nie wspólników) i oświadczenia o opodatkowaniu dochodów na poziomie spółki.

Zgodnie z założeniami Wnioskodawcy w takiej sytuacji otrzymany certyfikat rezydencji zawierał będzie:

- nazwę i dane spółki osobowej,

- wskazanie przez uprawniony organ podatkowy, kraju rezydencji podatkowej spółki osobowej,

- datę wydania lub okres, przez który certyfikat będzie obowiązywał.

Powyższy dokument nie będzie zawierał danych identyfikacyjnych wspólników i nie będzie stanowił o ich rezydencji podatkowej.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zarówno z Niemcami, Litwą i Indiami zostały podpisane umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (dalej także: umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Do katalogu przedmiotowych umów należą:

   - Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. nr 12 poz. 90; dalej: umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Niemcami);

   - Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. nr 51 poz. 277; dalej: umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Litwą);

   - Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r. nr 8 poz. 46; dalej: umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Indiami).

W uzupełnieniu wniosku z 12 października 2022 r., wskazali Państwo że odpowiadając na pytanie o wskazanie rzeczywistego właściciela wypłacanych przez Wnioskodawcę należności, których dotyczy wniosek zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT oraz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (czy rzeczywistym właścicielem należności są spółki osobowe czy wspólnicy tych spółek)

Spółka udzieliła następującej odpowiedzi:

Zgodnie ze wskazanym przepisem, jeżeli mowa jest o rzeczywistym właścicielu - oznacza to podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

 a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,

 b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

 c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

Spółka wskazuje, że zgodnie z informacjami otrzymanymi od spółek X (kraj rezydencji podatkowej - Indie) i Y (kraj rezydencji podatkowej - Litwa) rzeczywistym właścicielem wypłacanych przez Wnioskodawcę należności, których dotyczy wniosek są te spółki osobowe.

Wnioskodawca, od spółki Z (kraj rezydencji podatkowej - Niemcy), otrzymał natomiast jedynie informację, że w Niemczech certyfikaty rezydencji podatkowej dla spółek osobowych, takich jak Partnerschaftsgesellschaft mit beschrankter Berufshaftung, są wydawane dla spółki.

Wnioskodawca zakłada tym samym, że zagraniczny organ podatkowy, potwierdzając rezydencję podatkową spółki osobowej, zaświadcza, że na tym poziomie spółka jest opodatkowana od całości swych dochodów. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że nie otrzymał od niemieckiego kontrahenta informacji ani dokumentów, które mogłyby podważać to założenie.

Pytania

 1. Czy Wnioskodawca wypłacając należności za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, będzie miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej miedzy Polską a Litwą lub zgodnie z taką umową nie pobrać podatku posiadając certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznego kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą w formie spółki osobowej na Litwie, w sytuacji, gdy w kraju rezydencji podatnikiem podatku od osiąganego dochodu jest spółka osobowa, co zostanie potwierdzone przedłożonym przez kontrahenta pisemnym oświadczeniem w formularzu kontrahenta? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

 2. Czy Wnioskodawca wypłacając należności za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, będzie miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Indiami lub zgodnie z taką umową nie pobrać podatku posiadając certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznego kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą w formie spółki osobowej w Indiach, w sytuacji, gdy w kraju rezydencji podatnikiem podatku od osiąganego dochodu jest spółka osobowa, co zostanie potwierdzone przedłożonym przez kontrahenta pisemnym oświadczeniem w formularzu kontrahenta? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca na wstępie pragnie wskazać, że wedle art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Co więcej, jak wskazał ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Na mocy art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Także zgodnie z art. 22a ustawy o CIT, przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 12 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

W opinii Spółki, wypłacając należności za zakupione usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT Wnioskodawca będzie miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości wynikającej z odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zgodnie z taką umową nie pobrać podatku, jeżeli posiadać będzie certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznego kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą w formie spółki osobowej odpowiednio na Litwie, lub w Indiach, pod warunkiem, że w kraju rezydencji podatkowej podatnikiem podatku od osiąganego dochodu będzie spółka osobowa, co zostanie potwierdzone przedłożonym przez kontrahenta pisemnym oświadczeniem w formularzu kontrahenta.

Zgodnie z tym, co zaprezentował Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka spodziewa się otrzymać od zagranicznych kontrahentów z Litwy i Indii, działających w formie spółek osobowych, certyfikaty rezydencji podatkowej wystawione dla tych spółek przez uprawnione organy podatkowe oraz pisemne oświadczenia w formularzu kontrahenta wskazujące na poziom opodatkowania dochodów na poziomie tychże podmiotów.

W takiej sytuacji, w opinii Spółki, jeżeli w rozumieniu litewskich i indyjskich przepisów podatkowych, co potwierdzi zagraniczny kontrahent w pisemnym oświadczeniu w formularzu kontrahenta, dochód osiągnięty przez spółki osobowe z ich działalności będzie opodatkowany w całości odpowiednio na Litwie i w Indiach, a spółki te w rozumieniu przepisów kraju rezydencji będą podatnikiem podatku dochodowego, wówczas Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania regulacji zawartych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych między Polską a Litwą i Polską a Indiami.

Dodatkowo także Spółka podkreśla, że podatnicy mają prawo skorzystać z redukcji stawki podatku u źródła na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, opartych na Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Takie uprawnienie, zgodnie z art. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych między Polską a Litwą i Polską a Indiami, zastosować mogą tylko i wyłącznie podmioty uprawnione - mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu umawiających się państwach, które są stronami danej umowy, w którym podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. f umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Litwą, określenie „spółka” oznacza stowarzyszenie lub każdą inną jednostkę organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Natomiast wedle art. 3 pkt 1 lit. f umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Indiami, określenie „spółka” oznacza osobę prawną lub jakąkolwiek jednostkę, którą traktuje się jak spółkę lub osobę prawną zgodnie z prawem podatkowym obowiązującym w Umawiających się Państwach.

W takiej sytuacji jeżeli spółka osobowa jest podatnikiem podatku dochodowego w kraju swojej rezydencji podatkowej, to w opinii Wnioskodawcy będzie miał on wówczas prawo do skorzystania z praw wynikających z odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W takiej sytuacji bowiem, to w stosunku do spółki osobowej, a nie jej wspólników będzie należało dokonać stosownych ustaleń, bazując na właściwej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, czy lub w jakiej wysokości należy odprowadzić podatek u źródła od należności wypłacanych za zakupione usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie będzie miało znaczenia czy na gruncie polskich przepisów podatkowych taka spółka osobowa jest traktowana jako podatnik podatku dochodowego, czy też jest transparentna podatkowo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie sformułowanych przez Państwa pytań oznaczonych w złożonym wniosku nr 3 i 4. Natomiast w zakresie pytań nr 1 i nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wskazać także należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga, który podmiot jest rzeczywistym odbiorcą należności, tą kwestię przyjęto jako element opisu sprawy, który nie podlega ocenie w wydanej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT:

Przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W art. 3 ust. 2 ustawy o CIT wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

 1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

 2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

 3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

 4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

 5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

 6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów;

Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).

Jak stanowi art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 22a ustawy o CIT:

Przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatnika podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczegolny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe oraz brzmienie art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zasadne jest zatem odwołanie się do przepisów umów zawartych między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a:

   - Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. nr 51 poz. 277; dalej: „umowa polsko-litewska”);

   - Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r. nr 8 poz. 46; dalej: „umowa polsko-indyjska”)

             - dalej łącznie również jako: „UPO”.

Zgodnie z art. 1 UPO:

Umowa dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt e i f  umowy polsko-litewskiej:

Określenie „osoba” obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób;

Określenie „spółka” oznacza stowarzyszenie lub każdą inną jednostkę organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-litewskiej:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. (…)

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt e i f  umowy polsko-indyjskiej:

Określenie „osoba” obejmuje osobę fizyczną, spółkę i każdą jednostkę, która podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem podatkowym obowiązującym w Umawiających się Państwach;

Określenie „spółka” oznacza osobę prawną lub jakąkolwiek jednostkę, którą traktuje się jak spółkę lub osobę prawną zgodnie z prawem podatkowym obowiązującym w Umawiających się Państwach.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-indyjskiej:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. (…)

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że zgodnie z informacjami otrzymanymi od spółki X (kraj rezydencji podatkowej - Indie) i spółki Y (kraj rezydencji podatkowej - Litwa) rzeczywistym właścicielem wypłacanych przez Wnioskodawcę należności, których dotyczy wniosek są te spółki osobowe, co też przyjęto za Wnioskodawcą.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że z tytułu wypłaty płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1a ustawy o CIT na rzecz kontrahentów (spółki osobowej na Litwie oraz w Indiach), które zgodnie z opisem sprawy są rzeczywistymi właścicielami wypłacanych należności, Spółka będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła na zasadach wskazanych w art. 26 ustawy o CIT. Przy czym, w niniejszej sprawie znajdują zastosowanie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta odpowiednio z Litwą oraz Indiami.

Biorąc powyższe pod uwagę, zgodzić należy się z Wnioskodawcą że wypłacając należności za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT:

   - będzie miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej miedzy Polską a Litwą lub zgodnie z taką umową nie pobrać podatku posiadając certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznego kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą w formie spółki osobowej na Litwie, w sytuacji, gdy w kraju rezydencji podatnikiem podatku od osiąganego dochodu jest spółka osobowa, co zostanie potwierdzone przedłożonym przez kontrahenta pisemnym oświadczeniem w formularzu kontrahenta;

   - będzie miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Indiami lub zgodnie z taką umową nie pobrać podatku posiadając certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznego kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą w formie spółki osobowej w Indiach, w sytuacji, gdy w kraju rezydencji podatnikiem podatku od osiąganego dochodu jest spółka osobowa, co zostanie potwierdzone przedłożonym przez kontrahenta pisemnym oświadczeniem w formularzu kontrahenta.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Dodatkowo należy wskazać, że interpretacja indywidualna nie dotyczy kwalifikacji wypłacanych należności do należności o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, zgodnie ze wskazanymi we wniosku UPO oraz spełnienia warunków dochowania należytej staranności.

W odniesieniu do powołanych we wniosku wyroków tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

W pozostałym zakresie wniosku to jest pytań oznaczonych we wniosku nr  1 i 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto Organ wydający interpretację indywidualną opiera się tylko i wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, nie prowadzi postępowania dowodowego w tym nie analizuje dokumentów dołączonych do wniosku /uzupełnienia wniosku.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).