
Temat interpretacji
Jesteście Państwo uprawnieni do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na odprawę celną i transport importowanych wózków widłowych. Jednak w związku z tym, że nie ma możliwości przypisania ich wprost do określonych przychodów. Nie można bowiem ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu ten wydatek służy. Powinni Państwo zakwalifikować przedmiotowe koszty do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. A co za tym idzie, rozpoznać je w dacie ich poniesienia.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości oraz momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
1.A. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub A.) jest polskim rezydentem podatkowym, numer KRS (…) oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. z 2022 roku, poz. 931 ze zmianami, dalej: „VAT”), numer NIP: (…).
2.Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest przeładunek towarów w pozostałych punktach przeładunkowych (PKD 52, 54, C). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje m.in. wózki widłowe. Prace polegają na świadczeniu usług logistyki transportu wewnętrznego na podstawie umów długoterminowych. A transportuje materiały, półprodukty oraz wyroby gotowe w dużych zakładach produkcyjnych. Przemieszczanie odbywa się pomiędzy magazynami a poszczególnymi liniami i etapami produkcyjnymi. Do wykonania usługi służą wózki widłowe oraz zatrudnieni pracownicy. Drugim filarem działalności jest relokacja maszyn oraz całych linii produkcyjnych z jednego zakładu do drugiego. Firma A. zajmuje się również naprawą oraz wynajmem wózków widłowych.
3.W 2021 roku Wnioskodawca zamówił u kontrahenta – niemieckiego podmiotu B. 28 sztuk wózków widłowych. Zgodnie zustalonymi zasadami współpracy – dotychczasową praktyką, przy zakupach kontenerowych, gdy wózki widłowe były dostarczane do Wnioskodawcy bezpośrednio z fabryki (znajdującej się Chinach, Korei lub Wietnamie) wówczas koszty odprawy celnej zawsze ponosił Wnioskodawca (pomimo, że eksporterem był B.). Jest to tzw. zakup kontenerowy (a w takiej formie było zakupionych 6 wózków widłowych, które stanowią przedmiot niniejszego wniosku), w ramach którego dostawca (B.) stosuje większe rabaty od ceny katalogowej wózka, ale to Wnioskodawca (A.) ponosił koszty związane z odprawą celną.
4.Wśród zamówionych 28 sztuk wózków widłowych znajdowało się 6 wózków widłowych, które stanowią przedmiot niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
5.6 wózków widłowych niemiecki kontrahent – B. zmówił bezpośrednio z fabryki znajdującej się w Korei. Wnioskodawca w żaden sposób nie kontaktował się ani nie nawiązywał kontaktu z podmiotem koreańskim.
6.W odniesieniu do tych wskazanych 6 sztuk wózków widłowych Wnioskodawca chciał wdrożyć niestosowany dotychczas w przypadku zakupów kontenerowych model finansowania, tzn. leasing operacyjny. Po dokonanym zamówieniu wózków widłowych u niemieckiego kontrahenta Wnioskodawca rozpoczął rozmowy z potencjalnymi dostawcami leasingu, inicjatorem tych rozmów był Wnioskodawca. Wnioskodawcy zależało na tym, aby zakup 6 wózków widłowych został dokonany w B. przez leasingodawcę, od którego następnie na mocy umowy leasingu Wnioskodawca miał wyleasingować wskazane maszyny. Z uwagi na okoliczność, że B. posiadał już wypracowaną ścieżkę działania w tego typu transakcjach z C. Sp. z o.o. wybór padł na ten fundusz leasingowy.
7.W dniu 19 kwietnia 2022 roku B wystawił fakturę sprzedaży 6 wózków widłowych na rzecz C. Sp. z o.o. Na fakturze wskazano jako port załadunku: Pusan Port w Korei Południowej, port wyładunku: (...), Polska, warunki dostawy CFR Port (...), Polska. Jako adres dostawy na fakturze wskazano adres Wnioskodawcy. Jako datę wysyłki wskazano 13 kwietnia 2022 roku.
8.W dniu 26 maja 2022 roku Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę i świadczenie usług z D. Sp. z o.o., agencją celną i firmą specjalizującą się w spedycji. Usługi świadczone przez D Sp. z o.o. obejmowały m.in. obsługę celną, w tym z zastosowaniem odprawy z odroczonym podatkiem VAT zgodnie z art. 33a VAT. Wnioskodawca zleciła D. Sp. z o.o. czynności związane z importem 6 wózków widłowych w zakresie obsługi celno-podatkowej oraz transportowej.
9.Na początku czerwca 2022 roku nastąpiła odprawa celna 6 wózków widłowych. Jako importer działał w tej sprawie Wnioskodawca. Na poświadczonym zgłoszeniu celnym datowanym na dzień 8 czerwca 2022 roku jako eksporter 6 wózków widłowych widnieje B., natomiast jako odbiorca widnieje Wnioskodawca. Zgłoszenie dokonała D. Sp. z o.o. działająca jako przedstawiciel bezpośredni w rozumieniu art. 18 ust. 1 Unijnego Kodeksu Celnego. W części 47 poświadczonego zgłoszenia celnego została wykazana kwota podatku VAT należnego, z oznaczeniem literką „G” (zgodnie z instrukcją wypełniania zgłoszeń celnych – metodę płatności „G” należy podać w przypadku rozliczania podatku VAT z tytułu importu w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług). Obowiązek zapłaty VAT należnego z tytułu importu obciążą Wnioskodawcę jako podmiot dokonujący zgłoszenia celnego, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wnioskodawca rozliczył podatek VAT należny i z tytułu importu 6 wózków widłowych z wykorzystaniem procedury przewidzianej w art. 33a VAT w deklaracji VAT złożonej za czerwiec 2022 roku. Import rozliczony został przez Spółkę w deklaracji VAT zgodnie z art. 33a VAT – tj. Spółka rozpoznała w deklaracji VAT za właściwy okres obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów, wskazując jako podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego wartość wynikającą z dokumentów celnych. Rozliczenie podatku naliczonego ma nastąpić przez Spółkę w ostatnim możliwym okresierozliczeniowym z trzech okresów rozliczeniowych, zgodnie z art. 86 ust. 11 VAT.
10.Pomimo dokonania zgłoszenia celnego przez Wnioskodawcę – importera, do którego siedziby dostarczony sprzęty w postaci 6 wózków widłowych, nabywcą towaru była firma leasingowa (która jak wskazano powyżej – nabyła wózki widłowe od podmiotu niemieckiego B). Wnioskodawca zawarł bowiem umowę leasingu operacyjnego z C Sp. z o.o., na podstawie której Wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania z zaimportowanych wózków widłowych.
11.Właścicielem wózków widłowych jest zatem C Sp. z o.o., która nabyła je od B. Wnioskodawca wykorzystuje wózki widłowe stanowiące własność leasingodawcy na podstawie umowy leasingu operacyjnego podatkowego, o którym mowa w art. 17b CIT, zawartej 30 marca 2022 r. W umowie leasingowej wskazano, że ostateczny termin odbioru przedmiotu leasingu przypada na dzień 8 lipca 2022 roku.
12.W dniu 7 czerwca 2022 roku D. Sp. z o.o. wystawiłana Wnioskodawcę fakturę za świadczone usługi, obejmujące następujące pozycje: THC port wyładunku (...), ISPS, opłata dokumentacyjna, spedytorska opłata dokumentacyjna, rejestracja i aktualizacja danych w systemach informatycznych służby celno-skarbowej, odprawa celna ostateczna i transport lądowy. Mimo, że właścicielem wózków widłowych był C. Sp. z o.o. to zgodnie z dotychczasowymi ustaleniami w toku współpracy z B. Wnioskodawca ponosił koszty odprawy celnej, w związku z działaniem jako importer (mimo, że nie przeszła na niego własność wózków widłowych). Kwotę wskazaną na fakturze Wnioskodawca uiścił oraz zawiesił na rozliczeniach do czasu otrzymania interpretacji – tj. zaliczenie poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodu nastąpi dopiero po otrzymaniu interpretacji indywidualnej.
13.Wózki widłowe stanowiące przedmiot umowy leasingu są na jej podstawie wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca płaci na rzecz leasingodawcy wynagrodzenie w postaci rat leasingowych. Z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wózki widłowe nie stanowią środków trwałych i nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki.
14.Wózki wykorzystywane są przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej. Trzy z zakupionych wózków zostały przewiezione do (…) do E., celem świadczenia przez A. Sp. z o.o. usługi logistycznej. Usługa ta świadczona jest na podstawie kontraktu zawartego na okres 5 lat. W ramach usługi pracownicy zatrudnieni w A transportują wózkami widłowymi materiały do produkcji, półprodukty oraz wyroby gotowe. Fakturowanie odbywa się w okresach miesięcznych. Pozostałe wózki zostały przekazane do wynajmu i sprzedaż tej usługi jest fakturowana po wykonaniu usługi lub w okresach miesięcznych. Do każdej faktury jest doliczany podatek VAT. Koszty pozyskania wózków widłowych włączone są w cenę świadczonych usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez A. Sp. z o.o.
Pytania
1.Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu wózków widłowych, które nie stanowią jego własności, lecz są wykorzystywane do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej na podstawie zawartej umowy leasingu?
2.Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na odprawę celną i transport importowanych wózków widłowych, w sytuacji gdy maszyny nie stanowią jego własności, lecz są wykorzystywane do działalności opodatkowanej Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy leasingu operacyjnego?
3.W przypadku gdy odpowiedź na pytanie nr 2 będzie pozytywna – czy wydatki poniesione na odprawę celną i transport importowanych wózków widłowych poniesione przez Wnioskodawcę stanowią w rozumieniu podatkowym koszty pośrednie czy też bezpośrednie, a co za tym idzie, czy mogą być rozliczane w KUP podatkowym w momencie ponoszenia czy też mają być rozliczone w odpowiednich latach, w których osiągane są przychody z nimi związane?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 2 i 3 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. 2.
W ocenie Wnioskodawcy przysługuje mu prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na odprawę celną i transport importowanych maszyn, w sytuacji gdy maszyny nie stanowią jego własności, lecz są wykorzystywane do działalności opodatkowanej Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy leasingu operacyjnego.
Wózki widłowe są wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej na podstawie zawartej z ich właścicielem umowy leasingu operacyjnego, dla celów podatkowych traktowanej jako leasing operacyjny podatkowy. W związku z tym wózki widłowe nie stanowią środków trwałych Spółki ani nie zostały wprowadzone na stan ewidencji środków trwałych spółki. W związku z tym nie znajdzie zastosowania art. 16g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 CIT, dlatego też koszty odprawy celnej, koszty transportu wózków widłowych do Spółki nie powiększają wartości początkowej środka trwałego i Spółka nie może rozliczyć tych wydatków za pośrednictwem odpisów amortyzacyjnych.
Zatem wydatki związane z odprawą celną i transportem wózków widłowych, poniesione przez Spółkę jako importera, należy przeanalizować pod kątem spełnienia ogólnych przesłanek zaliczenia kosztu do kosztów uzyskania przychodu.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Definicja kosztów podatkowych przedstawiona przez ustawodawcę ma charakter ogólny, dlatego tez każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, w której ustawodawca wyraźnie ograniczył możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów. W pozostałych przypadkach należy zbadać zaistnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.
Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił koszt uzyskania przychodu, taki wydatek:
‒powinien zostać poniesiony przez podatnika,
‒być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie może być podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
‒powinien pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
‒być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów,
‒zostać właściwie udokumentowanym,
‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
W danej sprawie poniesione koszty wynikające z faktury wystawionej agencję celną dotyczą poniesionych przez Wnioskodawcę – importera kosztów obsługi celnej, odprawy celnej oraz usługi transportowej. Poniesiony przez Spółkę wydatek:
‒jest definitywny – ciężar ekonomiczny tego wydatku ponosi Spółka, ani eksporter – niemiecki podmiot B, ani właściciel wózków widłowych (C Sp. z o.o.) nie zwróci poniesionych kosztów na rzecz Wnioskodawcy,
‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą – mimo że Wnioskodawca nie jest właścicielem wskazanych wózków widłowych, to na podstawie zawartych umów leasingu operacyjnego wykorzystuje je do prowadzonej działalności gospodarczej, są one niezbędne do świadczenia przez Wnioskodawcę usług,
‒został poniesiony w celu zachowania oraz zabezpieczenia przychodów – wózki widłowe służą Wnioskodawcy do świadczenia usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,
‒został właściwie udokumentowany – Wnioskodawca posiada fakturę wystawioną przez agencję celną,
‒nie znajduje się w grupie wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 CIT.
Przeszkodą w zaliczeniu poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów zdaniem Wnioskodawcy nie jest również to, że importowane maszyny nie stanowią własności Wnioskodawcy. Wnioskodawca wykorzystuje je na podstawie zawartej umowy leasingu operacyjnego do własnej działalności gospodarczej, w ramach których świadczy usługi z ich wykorzystaniem. Poniesiony wydatek wpływa na działalność gospodarczą Wnioskodawcy, ponieważ koszty pozyskania wózków widłowych włączone są w cenę świadczonych usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez A Sp. z o.o.
Ad. 3.
Zdaniem Wnioskodawcy poniesione przez niego wydatki wynikające z faktury wystawionej przez agencję celną (obejmujące koszty odprawy celnej oraz usługę transportową) stanowią w rozumieniu podatkowym koszty pośrednie, a co za tym idzie, mogą być rozliczone w KUP podatkowym w momencie poniesienia.
Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:
a)bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskania konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
b)inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzącego do ich osiągnięcia (tj. koszty pośrednie).
W zależności od zakwalifikowania przedmiotowych wydatków do bezpośrednich lub pośrednich kosztów uzyskania przychodów zastosowanie znajdą odpowiednio regulacje zawarte w art. 15 ust. 4, 4b-4c lub ust. 4d-e CIT określające moment potrącalności kosztów.
W ocenie Wnioskodawcy poniesione wydatki na odprawę celną i usługę transportu wózków widłowych do Spółki poniesione na rzecz agencji celnej stanowią koszty pośrednie, które powinny być rozliczane na zasadach określonych w art. 15 ust. 4d CIT.
Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki których me da się przypisać wprost do określonych przychodów ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniem i podatnika – brak jest możliwości ustalenia w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nim przychód. W danej sprawie w związku z występowaniem przez Wnioskodawcę jako importer, zgodnie z ustaleniami z eksporterem – B. na importerze ciążyły koszty odprawy celnej. Spółka musiała również ponieść kosztu transportu wózków widłowych z portu do jej siedziby. Poniesione wydatki były związane z importem wózków widłowych i od ich poniesienia uzależnione było fizyczne sprowadzenie wózków widłowych do Spółki celem ich wykorzystywania w działalności gospodarczej. Tym samym poniesionych wydatków nie da się wprost przypisać do określonych przychodów ponieważ dopiero ich poniesienie powodowało możliwość wykorzystania wózków widłowych do działalności gospodarczej Spółki.
W związku z tym wydatki na podstawie art. 15 ust. 4d CIT stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, które powinny być rozliczone podatkowo (potrącone) w dacie ich poniesienia
Tożsame stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 25 września 2015 roku, sygn. IPPB6/4510-180/15-2/TO, w której za prawidłowe zostało uznane stanowisko, że koszty transportu, ubezpieczenia i odprawy celnej towarów nie wykazują bezpośredniego związku z uzyskiwanymi przychodami, a zatem powinny być potrącane zgodnie z art. 15 ust. 4d CIT, tj. w dacie ich poniesienia.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.
Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
‒został właściwie udokumentowany,
‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości, które nie zostały wykazane w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.
Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna więc brać pod uwagę:
‒przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, racjonalność i niezbędność) oraz
‒potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT).
W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Zgodnie z art. 15 ust. 4b ww. ustawy:
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
1)sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2)złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Jak stanowi art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.
Stosownie do art. 15 ust. 4d powołanej ustawy:
Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Z wyżej powołanych przepisów wynika, że do kategorii kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.
Innymi słowy – posługując się językowym znaczeniem – przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu.
Z kolei pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Koszty te jednak są związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniają się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.
Koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie (art. 15 ust. 4d zd. drugie ustawy o CIT). O tym jednak, czy w istocie dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydować będą przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotem Państwa działalności jest przeładunek towarów w pozostałych punktach przeładunkowych, w ramach której wykorzystujecie m.in. wózki widłowe – prace polegają na świadczeniu usług logistyki transportu wewnętrznego na podstawie umów długoterminowych, zajmujecie się również naprawą oraz wynajmem wózków widłowych. W 2021 r. zamówiliście Państwo u kontrahenta, niemieckiego podmiotu B. 6 sztuk wózków widłowych z fabryki znajdującej się w Korei. Zawarliście Państwo umowę leasingu operacyjnego, na podstawie której przysługuje Państwu prawo do korzystania z zaimportowanych wózków widłowych. Płacicie Państwo na rzecz leasingodawcy wynagrodzenie w postaci rat leasingowych. Wózki widłowe wykorzystywane są przez Państwa do prowadzonej działalności gospodarczej, zostały przekazane do wynajmu, jak również świadczenia przez Państwa usługi logistycznej, na podstawie kontraktu zawartego na okres 5 lat, w ramach której usługi pracownicy zatrudnieni przez Spółkę transportują wózkami widłowymi materiały do produkcji, półprodukty oraz wyroby gotowe. Koszty pozyskania wózków widłowych włączone są w cenę świadczonych przez Państwa Spółkę usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Państwa wątpliwości dotyczą prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na odprawę celną i transport importowanych wózków widłowych, w sytuacji gdy maszyny nie stanowią Państwa własności, lecz są wykorzystywane do działalności opodatkowanej, na podstawie zawartej umowy leasingu operacyjnego oraz momentu rozpoznania powyższych kosztów uzyskania przychodów.
W myśl art. 5 pkt 15, 18 i 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10 października 2013 r. str. 1 ze zm.) – zwanym dalej UKC:
‒„zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;
‒„dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;
‒„dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.
Stosownie do art. 77 UKC:
1.Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:
a)dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;
b)odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
2.Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.
3.Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...)
Zgodnie z art. 18 ust. 1 UKC:
Każda osoba może ustanowić przedstawiciela celnego. Przedstawicielstwo może być bezpośrednie – w tym przypadku przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub pośrednie – w tym przypadku przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.
Jak stanowi art. 19a ust. 9 ustawy:
Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.
Stosownie natomiast do art. 33 ust. 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w:
1)zgłoszeniu celnym albo
2)rozliczeniu zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia 2015/2446, w przypadkach, o których mowa w art. 324 lub art. 325 rozporządzenia 2015/2447
– kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.
Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfiką importu. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary. W konsekwencji, każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.
Przepisy nie uzależniają natomiast powstania tego obowiązku od warunku posiadania przez importera prawa do dysponowania towarem jak właściciel.
Na podstawie ww. przepisów należy stwierdzić, że podmiotem zobowiązanym do opodatkowania importu jest importer.
Jak Państwo wskazaliście we wniosku prawo do korzystania z towarów (6 sztuk wózków widłowych) nabyliście na czas określony, na podstawie umowy leasingu operacyjnego, a za prawo do korzystania z importowanych towarów płacą Państwo leasingodawcy wynagrodzenie (raty leasingowe). Importowane wózki są przez Państwa wykorzystywane do świadczenia usług wynajmu oraz usług logistycznych. Przy czym, jak Państwo wskazujecie koszty pozyskania wózków widłowych włączone są w cenę usług świadczonych przez Państwa przy ich wykorzystaniu. Zatem w analizowanym przypadku istnieje związek pomiędzy importem towarów (wózków widłowych) a prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą.
Biorąc powyższe pod uwagę, jesteście Państwo uprawnieni do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na odprawę celną i transport importowanych wózków widłowych. Jednak w związku z tym, że nie ma możliwości przypisania ich wprost do określonych przychodów. Nie można bowiem ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu ten wydatek służy. Powinni Państwo zakwalifikować przedmiotowe koszty do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. A co za tym idzie, rozpoznać je w dacie ich poniesienia.
Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
