Estoński CIT – art. 28m i skutki rezygnacji z opodatkowania estońskim CIT. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 20.10.2021, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.244.2021.4.MZA, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Estoński CIT – art. 28m i skutki rezygnacji z opodatkowania estońskim CIT.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 maja 2021 r. (data wpływu 27 maja 2021 r.), uzupełnionym 12 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

· zysk netto powstały w okresie opodatkowania Spółki w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (CIT estoński) i przeznaczony na podstawie uchwały wspólników na kapitał zapasowy na gruncie przepisów art. 28m ustawy o CIT należy traktować jako:

- zysk podzielony – jest nieprawidłowe,

- niestanowiący na mocy ww. przepisu podstawy opodatkowania (pytanie oznaczone nr 1) – jest prawidłowe,

· po rezygnacji z opodatkowania Spółki w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (CIT estoński) - art. 28c-28t ustawy o CIT, zysk netto przeznaczony na kapitał zapasowy będzie podlegał opodatkowaniu w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (pytanie oznaczone nr 2) – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 27 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (estoński CIT).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 sierpnia 2021 r. Znak: 0112-KDIL2-1.4011.567.2021.3.JK oraz Znak: 0111-KDIB1-2.4010.244.2021.3.MZA, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 12 sierpnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący sp. z o.o. w związku ze zmianą przepisów Ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych od roku 2021 postanowił skorzystać z opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych zwanym potocznie „CIT estońskim”.

Spółka zysk netto za rok podatkowy 2021 zamierza przeznaczyć na kapitał zapasowy.

Spółka na kapitale zapasowym posiada również zyski z lat ubiegłych, czyli z okresu podlegania opodatkowaniu na zasadach ogólnych w podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto Spółka w przyszłości zamierza zrezygnować z opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1) Czy zysk netto powstały w okresie opodatkowania Spółki w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (CIT estoński) i przeznaczony na podstawie uchwały wspólników na kapitał zapasowy na gruncie przepisów art. 28m ustawy o CIT należy traktować jako zysk podzielony a co za tym idzie, jako nie stanowiący na mocy ww. przepisu podstawy opodatkowania? (pytanie oznaczone nr 1)

2) Czy po rezygnacji z opodatkowania Spółki w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (CIT estoński) - art. 28a-28t ustawy o CIT, zysk netto przeznaczony na kapitał zapasowy będzie podlegał opodatkowaniu w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych? (pytanie oznaczone nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt II FSK 931/10 stwierdził, że pomimo, iż Kodeks spółek handlowych (dalej: k.s.h) nie zawiera definicji pojęcia „niepodzielonych zysków”, to w sytuacji, gdy zysk ten został rozdysponowany zgodnie z umową spółki poprzez np. jego przekazanie na kapitał zapasowy, nie jest on już zaliczany do kategorii zysków niepodzielonych.

Natomiast w wyroku z dnia 6 marca 2009 r., sygn. akt II CSK 522/08 (Lex nr 494003), Sąd Najwyższy podkreślił, że „decyzja o przeznaczeniu zysku rocznego na cele związane z działalnością spółki i dalszym jej rozwojem, która wyłącza prawo do dywidendy, powinna uwzględniać między innymi cel jej działalności, konieczne do jego realizacji i dalszego rozwoju przedsięwzięcia oraz uwarunkowania rynkowe, jak również to, że prawo do udziału w wypracowanym zysku jest jednym z najważniejszych uprawnień wspólnika; właściwe rozważenie interesu spółki i wspólnika decyduje o pozytywnej ocenie uchwały zgromadzenia wspólników” (por. także A. Kidyba, Komentarz do art. 191 kodeksu spółek handlowych, dostępny w Systemie informacji prawnej Lex).

Prawo dysponowania zyskiem należy do zgromadzenia wspólników, jeżeli sprawy te nie zostały wyłączone spod kompetencji tego organu. Wynika to m.in. z art. 231 § 2 pkt 2 k.s.h. Dysponowanie zyskiem może się odbywać na rzecz wspólników albo zysk może zostać podzielony w inny sposób, jeżeli umowa spółki to przewiduje. Z powyższego wynika, że pomimo, iż k.s.h. nie zawiera definicji pojęcia niepodzielonych zysków, to w sytuacji, gdy zysk ten został rozdysponowany zgodnie z umową spółki, poprzez np. jego przekazanie na kapitał zapasowy (rezerwowy), nie jest on już zaliczany do kategorii zysków niepodzielonych.

W związku z tym, każda uchwała podjęta przez zgromadzenie wspólników w trybie 231 § 2 pkt 2 k.s.h. jest uchwałą o podziale zysku, a o zysku niepodzielonym można mówić wyłącznie wówczas, gdy właściwy organ stanowiący spółki nie podejmie uchwały co do sposobu przeznaczenia zysku za określony rok obrotowy. Pogląd przeciwny, według którego „podział zysku” oznacza tylko podział pomiędzy wspólników, prowadziłby do wykładni ignorującej zasadę lege non distinguente, ponieważ wprowadzałby rozróżnienie tam, gdzie nie wprowadził go ustawodawca.

Skoro zatem pojęcie „podział zysku” niekoniecznie oznacza podział tego zysku pomiędzy wspólników Spółki, uchwałę zgromadzenia wspólników o przeznaczeniu zysku w całości lub w części na inne cele, w tym na kapitał zapasowy, należy również uznać za uchwałę o podziale zysku.

W przypadku podatników korzystających z opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (potocznie nazywanego „estońskim CIT”), powstaje kilka rodzajów dochodów wskazanych w art. 28m ustawy o CIT, jednak przekazanie zysku na podwyższenie kapitału zapasowego nie stanowi żadnego z tych zdarzeń. A zatem zdaniem Spółki przekazanie przez Spółkę korzystającą z opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych zysku na kapitał zapasowy nie spowoduje konieczności zapłaty podatku dochodowego.

Ad.2.

Jednym z dochodów podlegających opodatkowaniu w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych jest dochód z tytułu zysku netto, tj. dochód odpowiadający sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (w tym w zakresie w jakim zyski zostały przekazane na podwyższenie kapitału zapasowego). Dochód ten powstaje jednak tylko u podatników, którzy kończą opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (art. 28m ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT).

Jeżeli zatem Spółka, nie zdecyduje się na kontynuowanie opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych i zysk netto za okres podlegania opodatkowaniu w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych przeznaczy na kapitał zapasowy, czyli uchwałą wspólników dokona jego podziału, zgodnie z treścią art. 28m ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT nie będzie zobowiązana do zapłaty zryczałtowanego podatku od dochodów spółek kapitałowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustawy (Dz.U. z 2020 r., poz. 2122, zwaną dalej „ustawą nowelizującą”), wprowadzone zostały do polskiego systemu podatkowego nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych, zwany dalej również: „ryczałtem”. Ten nowy sposób opodatkowania wiążący dochód do opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego i polegający na zmianie momentu powstania obowiązku podatkowego, stanowi odejście od dotychczasowych zasad podatkowych i będzie dla podatnika oznaczał przystąpienie do systemu opartego na nowych zasadach opodatkowania, różniących się w istotny sposób od reguł podstawowych. Jednocześnie przyjęty ustawą nowelizującą wprowadzającą model opodatkowania ryczałtem jest dla podatnika fakultatywny, co oznacza, że podatnik samodzielnie decyduje, czy chce skorzystać z tej formy opodatkowania swoich dochodów.

Na podstawie bowiem art. 28j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. podatnik, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli spełnia łącznie w każdym okresie opodatkowania ryczałtem pozostałe warunki określone w przepisie art. 28j ustawy o CIT.

Od 1 stycznia 2021 r. niektórzy podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą wybierać opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (potocznie nazywany „estońskim CIT”). Zasady opodatkowania w tej formie określają przepisy art. 28c-28t ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 28m ust. 1 ustawy o CIT, opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający:

1) wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony:

a) do wypłaty udziałowcom albo akcjonariuszom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub

b) na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);

2) wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków);

3) wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą);

4) nadwyżce wartości rynkowej składników przejmowanego majątku lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego ponad wartość podatkową tych składników (dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku) - w przypadku łączenia, podziału, przekształcenia podmiotów lub wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;

5) sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto) - w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem;

6) wartości przychodów i kosztów podlegających zgodnie z przepisami o rachunkowości zarachowaniu w roku podatkowym i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, które nie zostały uwzględnione w tym zysku (stracie) netto (dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych).

Odnosząc się do wątpliwości objętych zakresem pytania nr 1 wskazać należy, że ryczałt od dochodów spółek kapitałowych jest alternatywnym sposobem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w stosunku do klasycznego CIT. Przepis art. 28h ustawy o CIT wskazuje, że dla ustalenia podstawy opodatkowania w ryczałcie nie stosuje się innych przepisów ustawy o CIT, regulujących analogiczne kwestie.

Prawidłowym podejściem interpretacyjnym do ww. przepisów ustawy o CIT jest zastosowanie zintegrowanej wykładni językowej, systemowej i celowościowej. Z poglądów doktryny i większości orzecznictwa wynika, że dyrektywa wykładni językowej odgrywa szczególnie ważną rolę w procesie wykładni prawa podatkowego przede wszystkim dlatego, że prawo podatkowe nakłada obowiązki zabezpieczone sankcjami i dlatego jego wykładnia nie może wykraczać poza istotę interpretowanych przepisów.

W stosowaniu wykładni przepisów o ryczałcie istotne jest, w przypadku wątpliwości natury językowej, że reinwestycje pozostają nieopodatkowane, natomiast przekazanie do konsumpcji, wypłata, czy inna dystrybucja majątku niezależnie od tego w jakiej formie jest dokonana, podlega już takiemu opodatkowaniu.

Opodatkowaniu ryczałtem podlega m.in. dochód odpowiadający wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został przeznaczony do wypłaty udziałowcom albo akcjonariuszom (dochód z tytułu podzielonego zysku).

Wprowadzając nową formę opodatkowania ustawodawca w ogóle nie posługuje się pojęciem „niepodzielonych zysków”. Należy podkreślić, że pojęciem, które ma istotne znaczenie dla ustalenia przedmiotu opodatkowania ryczałtem jest natomiast „dochód z tytułu podzielonego zysku”. Definicję tego pojęcia zawiera art. 28m ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony do wypłaty udziałowcom albo akcjonariuszom (dochód z tytułu podzielonego zysku).

Jak wynika z art. 28c pkt 4 ustawy o CIT „zysk netto” oznacza zysk netto ustalany na podstawie przepisów o rachunkowości. Zysk ten podlega opodatkowaniu – w okresie opodatkowania ryczałtem – tylko wówczas, gdy uchwałą o jego podziale został przeznaczony do wypłaty udziałowcom lub akcjonariuszom. Jeżeli więc uchwała o podziale zysku przewiduje przekazanie zysku na kapitał zapasowy spółki, to taki „podział” zysku nie powoduje opodatkowania ryczałtem – nie jest to bowiem „zysk podzielony” w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT. W efekcie Wnioskodawca nie będzie uwzględniał jego wartości w podstawie opodatkowania, o której mowa w art. 28n ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Inna sytuacja będzie miała natomiast miejsce w przypadku, gdy po okresie opodatkowania ryczałtem Wnioskodawca zrezygnuje z tej formy opodatkowania. Możliwość taka wynika z art. 28f ust. 2 ustawy o CIT. Wówczas zastosowanie znajdzie art. 28m ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, zgodnie z którym opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto). Wobec powyższego suma zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi, tj. – zgodnie z definicją zawartą w art. 28m ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT – przeznaczonymi na podstawie uchwały o podziale zysku do wypłaty udziałowcom lub akcjonariuszom, jako dochód z tytułu zysku netto, stanowi podstawę opodatkowania zgodnie z art. 28n ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 w części dotyczącej niezaliczania do podstawy opodatkowania przekazanego przez Spółkę korzystającą z opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych zysku na kapitał zapasowy, uznaje się za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej rozumienia, na potrzeby art. 28m ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, pojęcia „niepodzielone zyski” za nieprawidłowe.

Przechodząc do ustalenia, czy po rezygnacji z opodatkowania Spółki w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (CIT estoński) - art. 28c-28t ustawy o CIT, zysk netto przeznaczony na kapitał zapasowy będzie podlegał opodatkowaniu w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (pytanie nr 2) zauważa się, że – co do zasady - estoński CIT wybiera się na okresy czteroletnie. Po tym okresie możliwa jest rezygnacja z tej formy opodatkowania albo możliwość jej kontynuowania.

Ustawodawca zabezpieczył się jednak na wypadek, gdyby w spółkach nie było wypłaty dywidend (a w konsekwencji nie byłoby CIT), a podatnicy rezygnowali z opodatkowania estońskim CIT. W tym celu wprowadzono przepis art. 28m ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, zgodnie z którym opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto) – w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem.

Jak już wyżej wskazano, przekazanie przez spółkę kapitałową korzystającą z opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych zysku na kapitał zapasowy samo w sobie nie spowoduje konieczności zapłaty podatku dochodowego przez tę spółkę. Konieczność zapłaty podatku od tego dochodu nie wystąpi w spółce, jeżeli po czterech latach spółka zdecyduje się na kontynuowanie opodatkowania w tej formie.

Natomiast, jeżeli spółka kapitałowa po czterech latach nie zdecyduje się na kontynuowanie (przez cztery kolejne lata) opodatkowania w formie ww. ryczałtu, będzie musiała zapłacić podatek od dochodu z tytułu zysku netto (obejmującego również zysk przekazany na podwyższenie kapitału zapasowego).

Innymi słowy, jeśli podatnik po jakimś czasie zrezygnuje z korzystania z CIT estońskiego,
a w międzyczasie nie dochodziło do wypłaty zysków na rzecz wspólników, tylko do kumulowania tych zysków na kapitale zapasowym – z czym mamy do czynienia w przypadku Wnioskodawcy – to po rezygnacji z tej formy opodatkowania musi zapłacić podatek dochodowy od osób prawnych od dochodu z tytułu zysku netto, obejmującego również zysk przekazany na podwyższenie kapitału zapasowego (zysków zgromadzonych na kapitale zapasowym w czasie korzystania z estońskiego CIT).

Zatem skoro Spółka wskazała, że w przyszłości zamierza zrezygnować z opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych, to będzie zobowiązana do zapłacenia podatku od dochodu z zysków zgromadzonych na jej kapitale zapasowym w czasie korzystania z estońskiego CIT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, sprowadzającego się do stwierdzenia, że jeżeli Spółka, nie zdecyduje się na kontynuowanie opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych i zysk netto za okres podlegania opodatkowaniu w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych przeznaczy na kapitał zapasowy, czyli uchwałą wspólników dokona jego podziału, zgodnie z treścią art. 28m ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, to nie będzie zobowiązana do zapłaty zryczałtowanego podatku od dochodów spółek kapitałowych, jest nieprawidłowe.

W konsekwencji powyższego stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy:

- zysk podzielony uznano za nieprawidłowe,

- niestanowiący na mocy ww. przepisu podstawy opodatkowania (pytanie oznaczone nr 1) uznano za prawidłowe,

Końcowo należy wskazać, że powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych odnoszą się do zupełnie innych przepisów, a w dodatku zapadły na gruncie regulacji zawartej w art. 10 ust. 1 pkt 8) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.

Art. 10 ustawy o CIT utracił moc z dniem 1 stycznia 2018 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie