Interpretacja indywidualna z dnia 27 czerwca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.175.2022.2.PB
Temat interpretacji
W zakresie możliwości zaliczenia norweskiego podatku od wartości dodanej do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 marca 2022 r.. wpłynął Państwa wniosek z 1 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia norweskiego podatku od wartości dodanej do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodu. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 czerwca 2022 r., które wpłynęło 20 czerwca 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego
Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej na terenie Polski. Podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku CIT oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Spółka dokonuje dostawy usług polegającej na montażu schodów na zlecenie kontrahentów z Norwegii. Wnioskodawca jest zarejestrowany w Norwegii jako podatnik VAT, ale nie posiada na miejscu oddziałów. Norweski podatek VAT naliczony od zakupów towarów i usług na terenie Norwegii jest rozliczany w norweskiej deklaracji VAT. W związku z dokonywaniem na terenie Norwegii świadczenia usług montażowych Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego w Polsce o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą: dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium Polski, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium Polski (w sytuacji gdyby dostawy towarów dokonywane przez Wnioskodawcę na terytorium Norwegii były dokonywane na terytorium Polski, Wnioskodawcy bez wątpienia przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od nabyć towarów oraz usług związanych z tymi dostawami).
W uzupełnieniu wniosku z 13 czerwca 2022 r. wskazali Państwo dane identyfikujące podmioty zagraniczne z Norwegii będące kontrahentami Spółki.
Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 13 czerwca 2022 r.)
1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym Wniosku podatek VAT zawarty w fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług przez Wnioskodawcę na terenie Norwegii (rozliczane w deklaracjach VAT norweskich ) będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?
2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym Wniosku, podatek VAT należny zapłacony do urzędu skarbowego w Norwegii będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podczas gdy ewentualny zwrot nadwyżki podatku VAT naliczonego dokonany przez organy podatkowe w Norwegii będzie stanowił przychód Wnioskodawcy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT?
3.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym Wniosku podatek VAT wykazany w fakturach dokumentujących sprzedaż usług przez Wnioskodawcę na terenie Norwegii będzie stanowił przychód na podstawie ustawy o CIT?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 13 czerwca 2022 r.)
Ad pytanie Nr 1.
Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym wniosku podatek VAT zawarty w fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług przez Wnioskodawcę na terenie Norwegii (rozliczane w deklaracjach VAT norweskich ) będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Ad pytanie Nr 2.
Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym wniosku, podatek VAT należny zapłacony do urzędu skarbowego w Norwegii będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podczas gdy ewentualny zwrot nadwyżki podatku VAT naliczonego dokonany przez organy podatkowe w Norwegii będzie stanowił przychód Wnioskodawcy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Ad pytanie Nr 3.
Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym wniosku podatek VAT wykazany w fakturach dokumentujących sprzedaż usług przez Wnioskodawcę na terenie Norwegii będzie stanowił przychód na podstawie ustawy o CIT
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie zauważyć należy, że stosownie do zadanych pytań wyznaczających granice rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena czy jak wskazano w opisie sprawy, w związku z dokonywaniem na terenie Norwegii świadczenia usług montażowych Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego w Polsce o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 z późn. zm., dalej: „updop”),
podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop,
przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Stosownie do art. 12 ust. 3 updop,
za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 9 updop,
do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.
Z kolei w myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a updop,
do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje ściśle pojęcia przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 updop przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Jednakże z treści art. 12 updop wynika, że pojęcie „przychodu” jest bardzo szerokie i obejmuje m.in. wszystkie otrzymane pieniądze z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w przepisach. Wyjątkiem takim jest m.in. kwota należnego podatku od towarów i usług.
Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop,
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).
Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
·został właściwie udokumentowany,
·nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a i b updop,
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:
a. podatek naliczony:
• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
b. podatek należny:
• w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
• w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
• od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)
Przepisy updop nie definiują pojęcia „podatek od towarów i usług”. Dlatego przy jego interpretacji w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy odnieść się do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 4a pkt 7 updop,
ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.)
Tym samym, art. 12 ust. 4 pkt 9 oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a i b updop, należy interpretować razem z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931, z późn. zm.).,
ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.
Natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 11 tej ustawy,
ilekroć w ustawie jest mowa podatku od wartości dodanej to rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą. Państwa członkowskie to państwa członkowskie Unii Europejskiej.
Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług,
przez terytorium państwa członkowskiego należy rozumieć terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Zgodnie z art. 2 pkt 3 ww. ustawy,
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium Unii Europejskiej rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).
Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 5 cyt. ustawy,
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa trzeciego - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3;
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej na terenie Polski. Spółka podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku CIT oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Spółka dokonuje dostawy usług polegającej na montażu schodów na zlecenie kontrahentów z Norwegii. Wnioskodawca jest zarejestrowany w Norwegii jako podatnik VAT, ale nie posiada na miejscu oddziałów. Norweski podatek VAT naliczony od zakupów towarów i usług na terenie Norwegii jest rozliczany w norweskiej deklaracji VAT.
Wskazać należy, że sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku pośredniego funkcjonującego wyłącznie na terytorium Polski, który w przypadku innych państw funkcjonuje (obowiązuje) pod innymi nazwami. W przypadku państw członkowskich Unii Europejskiej funkcjonuje pod pojęciem podatku od wartości dodanej. Norwegia jest krajem stowarzyszonym z Unią Europejską, nie należącym do Unii Europejskiej. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług Norwegię należy traktować jako terytorium państwa trzeciego. Podatek VAT nakładany zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium Norwegii, nie może być utożsamiany z polskim podatkiem od towarów i usług, ani z podatkiem od wartości dodanej obowiązującym w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w świetle literalnego brzmienia cytowanych powyżej przepisów, brak jest podstaw prawnych, aby uzyskane przez Wnioskodawcę przychody, wynikające z faktur dokumentujących sprzedaż towarów, pomniejszać o podatek rozliczany na terytorium Norwegii. Jak wskazano powyżej, podatek rozliczany na terytorium Norwegii nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług (nie jest tym podatkiem), o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 9 updop. Nie może być również utożsamiany z podatkiem od wartości dodanej, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, podatek zapłacony przez Wnioskodawcę na terenie Norwegii nie może stanowić podstawy do pomniejszenia przychodu z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce. Zatem, przychodem Wnioskodawcy będzie wynikająca z wystawionych faktur kwota brutto, tj. razem z norweskim podatkiem VAT, bowiem art. 12 ust. 4 pkt 9 updop nie ma zastosowania do podatku rozliczanego na terytorium Norwegii. Analogicznie należy postąpić w przypadku otrzymania faktur za towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę w Norwegii, dokumentujących poniesione koszty.
Zgodzić się zatem należy z Wnioskodawcą, że podatek VAT wykazany w fakturach dokumentujących sprzedaż usług przez Wnioskodawcę na terenie Norwegii będzie stanowił dla Niego przychód na podstawie ustawy o CIT.
Wskazać należy, że cyt. powyżej art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a i b updop nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, bowiem dotyczy on podatku od towarów i usług, a nie podatku płaconego na terytorium Norwegii. Jak wyżej wyjaśniono, podatku od towarów i usług oraz podatku od wartości dodanej nie można utożsamiać z podatkiem obowiązującym w Norwegii.
Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do wydatków ponoszonych na zakup towarów i usług na terenie Norwegii zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 1 updop. W konsekwencji, jeżeli spełnione zostaną warunki wynikające z art. 15 ust. 1 updop, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na terytorium Norwegii w kwocie brutto, tj. powiększonej o norweski podatek VAT. Tym samym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że podatek VAT zawarty w fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług przez Wnioskodawcę na terenie Norwegii (rozliczane w deklaracjach VAT norweskich ) będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu
Zatem, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Wnioskodawca jest zobowiązany uwzględniać:
- w przychodach podatkowych - wartość faktur z tytułu sprzedaży towarów w kwocie brutto (przychód należny),
- w kosztach uzyskania przychodów - wartość faktur dokumentujących poniesione koszty w kwocie brutto (koszt poniesiony),
gdyż w przedstawionej sytuacji nie mają zastosowania odpowiednie regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszące się do podatku od towarów i usług.
W opisanym we wniosku stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zwrot nadwyżki podatku VAT naliczonego dokonany przez organy podatkowe w Norwegii będzie dla Wnioskodawcy stanowił przychód, natomiast podatek VAT należny zapłacony do urzędu skarbowego w Norwegii będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie w zakresie pytań Nr 1, Nr 2 i Nr 3 należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).