W celu ustalenia braku obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych w oparciu o art. 11o ustawy o CIT dla transakcji zakupu jest wystarczające oświadczenie Dostawcy (będącego podmiotem polskim), że to on jest rzeczywistym właścicielem.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku

17 sierpnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do transakcji B. Spółka może być obowiązana do sporządzania dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11o ust. 1a ustawy o CIT (pytanie 2).

Opis zdarzenia przyszłego:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) ma siedzibę w Polsce. Wnioskodawca świadczy przede wszystkim usługi doradcze. Spółka zawiera transakcje z wieloma podmiotami gospodarczymi, zarówno krajowymi, jak i zagranicznymi.

Planowane są następujące zdarzenia przyszłe:

A. zawarcie umowy zakupu usługi od niepowiązanego kontrahenta krajowego (dalej: Dostawca) za wynagrodzeniem wyższym niż 500.000 zł netto,

B. zawarcie umowy sprzedaży usługi do niepowiązanego kontrahenta krajowego (dalej: Odbiorca) za wynagrodzeniem wyższym niż 500.000 zł netto.

Pytanie:

Czy w odniesieniu do transakcji B. Spółka może być obowiązana do sporządzania dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11o ust. 1a ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2).

Stanowisko w sprawie

W odniesieniu do transakcji B. Spółka nigdy nie będzie obowiązana do sporządzania dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11o ust. 1a ustawy o CIT.

UZASADNIENIE

W przypadku transakcji B, czyli transakcji sprzedażowej, Spółka nie będzie obowiązana do sporządzania dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11o ust. 1a ustawy o CIT bez weryfikacji siedziby rzeczywistego właściciela. Zgodnie z art. 11o ust. 1a ustawy o CIT do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych są obowiązani podatnicy dokonujący transakcji kontrolowanej lub transakcji innej niż transakcja kontrolowana, jeżeli rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową oraz wartość tej transakcji za rok podatkowy przekracza 500.000 zł. Pojęcie rzeczywistego właściciela zostało zawarte w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT. Rzeczywisty właściciel powinien spełniać łącznie następujące warunki: a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części, b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi, c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, przepis art. 24a ust. 18 stosuje się odpowiednio. Rzeczywistym właścicielem na gruncie powyższej definicji może być zatem jedynie podmiot otrzymujący należności, czyli w praktyce świadczący usługi, dostarczający towary (dostawca). W przypadku transakcji B (sprzedażowej), rzeczywistym właścicielem należności jest Spółka/Wnioskodawca – jako podmiot świadczący usługi. Wnioskodawca ma siedzibę w Polsce. Stąd wynika, że przedmiotem regulacji art. 11o ust. 1a ustawy o CIT nie są objęte transakcje, w których Spółka jest dostawcą usług, otrzymującym za nie wynagrodzenie. Interpretacja, zgodnie z którą definicja z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT może być zastosowana jedynie do odbiorcy należności znajduje dodatkowo potwierdzenie w wykładni systemowej ustawy o CIT. Ustawodawca łączy definicję rzeczywistego właściciela z odbiorcą należności – przykładowo art. 26 ust. 1f oraz ust. 1g pkt 2, art. 26b ust. 3 pkt 2, art. 28 ust. 4 pkt 5 ustawy o CIT. W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pojęcie rzeczywistego właściciela zgodnie z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT ma zastosowanie jedynie do odbiorcy należności. Stąd w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, na Wnioskodawcy jako sprzedawcy usług/towarów, nie ciąży obowiązek uzyskania oświadczenia o rzeczywistym właścicielu w ramach dokonywanych transakcji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193) zmieniono przepisy m.in. w zakresie cen transferowych. Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm. dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 11k ust. 1 updop

podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania w postaci elektronicznej lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy, w terminie do końca dziesiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

W myśl art. 11k ust. 2 updop

lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość przekracza w roku podatkowym następujące progi dokumentacyjne:

1)10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej;

2)10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;

3)2 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej;

4)2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 updop

ilekroć w Rozdziale o Cenach transferowych jest mowa o podmiotach powiązanych - oznacza to:

a)podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub

b)podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:

     –     ten sam inny podmiot lub

–małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

c)spółkę niebędącą osobą prawną i jej wspólnika, lub

ca)  spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, i jej komplementariusza, lub

cb)  spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a, i jej wspólnika, lub

d)podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Zgodnie z definicją przedstawioną w art. 11a ust. 1 pkt 6 updop

transakcja kontrolowana to identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Ważnym celem wprowadzenia powyższych regulacji jest uproszczenie przepisów podatkowych, a także zmniejszenie obciążeń o charakterze biurokratycznym i administracyjnym dla przedsiębiorców, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw. Nowe przepisy wpisują się w pakiet działań legislacyjnych, których celem jest uszczelnienie systemu podatkowego, w szczególności w zakresie podatków dochodowych tak, aby zapewnić powiązanie wysokości podatku, płaconego przez duże przedsiębiorstwa, w szczególności międzynarodowe, z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu.

Na mocy ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123) z dniem 1 stycznia 2021 r. został zmieniony art. 11o ust. 1 updop otrzymując następujące brzmienie:

do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych są obowiązani także podatnicy i spółki niebędące osobami prawnymi dokonujący transakcji innej niż transakcja kontrolowana z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli wartość tej transakcji za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi – za rok obrotowy, przekracza 100.000 zł. Przepisy art. 11k ust. 3-5, art. 11l, art. 11q ust. 1 i art. 11r stosuje się odpowiednio.

Z dniem 1 stycznia 2021 r. na mocy ww. ustawy nowelizującej do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, po art. 11o ust. 1 updop został dodany także art. 11o ust. 1a i 1b.

I tak, zgodnie z art. 11o ust. 1a updop

do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych są obowiązani podatnicy i spółki niebędące osobami prawnymi dokonujący transakcji kontrolowanej lub transakcji innej niż transakcja kontrolowana, jeżeli rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową oraz wartość tej transakcji za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi – za rok obrotowy, przekracza 500.000 zł. Przepisy art. 11k ust. 3-5, art. 11l, art. 11q ust. 1 i art. 11r stosuje się odpowiednio.

W myśl natomiast art. 11o ust. 1b updop

na potrzeby ust. 1a domniemywa się, że rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli druga strona transakcji, o których mowa w ust. 1a, dokonuje w roku podatkowym lub roku obrotowym rozliczeń z podmiotem mającym siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Przy ustalaniu tych okoliczności podatnik lub spółka niebędąca osobą prawną są obowiązani do dochowania należytej staranności.

Obowiązująca od 1 stycznia 2021 r. nowelizacja przepisów z zakresu cen transferowych w sposób gruntowny przedefiniowała regulacje dotyczące transakcji realizowanych z podmiotami mającymi siedzibę w kraju lub na terytorium stosującym szkodliwą konkurencję podatkową (tzw. „raje podatkowe”).

Wprowadzając pojęcie „transakcji innej niż transakcja kontrolowana” rozszerzono dotychczasowe obowiązki dokumentacyjne również na transakcje, w wyniku których rodzimy przedsiębiorca otrzymuje płatność od podmiotu „zlokalizowanego” w raju podatkowym. Co więcej, ustawodawca objął obowiązkami dokumentacyjnymi również transakcje z podmiotami niepowiązanymi, jeżeli kontrahent spółki dokonuje w danym roku rozliczeń z podmiotem funkcjonującym pod szkodliwą jurysdykcją podatkową (domniemanie rzeczywistego właściciela z raju podatkowego). Wprowadzono również nowe progi dokumentacyjne, ustalone odpowiednio na wartości 100.000 zł w przypadku transakcji z „rajami podatkowymi” oraz 500.000 zł w odniesieniu do transakcji, w których rzeczywisty właściciel znajduje się w kraju lub na terytorium stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Jak wynika z uzasadnienia do wprowadzonej od 1 stycznia 2021 r. zmiany (Druk 642 – w zakresie zmiany przepisów o cenach transferowych):

Zmiany w zakresie cen transferowych dotyczą transakcji z podmiotami z tzw. „rajów podatkowych”. Przedmiotowe zmiany polegają w szczególności na rozszerzeniu zakresu transakcji podlegających weryfikacji pod kątem zgodności z zasadą ceny rynkowej, w szczególności w przypadku gdy rzeczywisty właściciel (beneficial owner) ma siedzibę w tzw. „raju podatkowym”. Jednocześnie zmiany obejmują rozszerzenie obowiązków dokumentacyjnych związanych z przedmiotowymi transakcjami. Nowe brzmienie przepisów jest wyrazem polityki zaostrzania przepisów ukierunkowanych na zwalczanie przerzucania dochodów do tzw. rajów podatkowych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 updop, ilekroć w przepisach ustawy mowa jest o rzeczywistym właścicielu – oznacza to podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

Jak wynika z wniosku Spółka, mająca siedzibę w Polsce i świadcząca przede wszystkim usługi doradcze, zawiera transakcje z wieloma podmiotami gospodarczymi zarówno krajowymi, jak i zagranicznymi.

Planowane jest m.in. następujące zdarzenie przyszłe:

zawarcie umowy sprzedaży usługi do niepowiązanego kontrahenta krajowego (dalej: Odbiorca) za wynagrodzeniem wyższym niż 500.000 zł netto.

Odnosząc się do powyższego zdarzenia Wnioskodawca stanął na stanowisku, że skoro jest rzeczywistym właścicielem należności – jako podmiot świadczący usługi i ma siedzibę w Polsce, to przedmiotem regulacji art. 11o ust. 1a updop nie będą objęte transakcje, w których Spółka jest dostawcą usług, otrzymującym za nie wynagrodzenie, gdyż definicja z art. 4a pkt 29 updop może być zastosowana jedynie do odbiorcy należności. Stąd w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, na Wnioskodawcy jako sprzedawcy usług/towarów, nie ciąży obowiązek uzyskania oświadczenia o rzeczywistym właścicielu w ramach dokonywanych transakcji.

Biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że użycie w art. 11o ust. 1a updop zdefiniowanego w ustawie pojęcia rzeczywistego właściciela wpływa na zakres transakcji objętych obowiązkiem dokumentacyjnym. Weryfikacji pod kątem powstania obowiązku z art. 11o ust. 1a updop podlegają transakcje zakupowe z perspektywy podatnika, czyli takie, w których nabywa on towary lub usługi jako związane z transferem należności do drugiej strony transakcji. Powyższe oznacza, że zasadniczo nie podlegają weryfikacji na gruncie art. 11o ust.1a updop transakcje, w ramach których to podatnik sprzedaje towar lub świadczy usługę na rzecz drugiej strony transakcji, gdyż są związane z uregulowaniem należności na rzecz podatnika.

Wyjątkiem od powyższego mogą być sytuacje, w których odbiorcą należności jest polski rezydent, jeżeli rzeczywisty właściciel jest podmiotem rajowym. Natomiast w przypadku gdy polski rezydent jest jednocześnie rzeczywistym właścicielem, nie powstaje obowiązek dokumentacyjny.

W tym przypadku to Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług na rzecz niepowiązanego kontrahenta krajowego i wskazuje, że jest rzeczywistym właścicielem otrzymywanych należności jako podmiot świadczący usługi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do zawartego we wniosku pytania 2 – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ podkreśla, że z uwagi na treść zapytania sformułowanego we wniosku, ocenę Wnioskodawcy odnoszącą się do posiadania przez niego statusu rzeczywistego właściciela przyjęto jako element opisu sprawy.

Ponadto Organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).