Podział kosztów na koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, kształtujące dochód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT (pod warunkiem przekazania ich na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych) oraz na koszty nie stanowiące kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi kształtujące dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych

Zmiana interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.); dalej: Ordynacja podatkowa; Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 9 czerwca 2020 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.150.2020.1.SG, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wymienioną interpretację, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 kwietnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia sposobu podziału opisanych szczegółowo we wniosku na koszty kształtujące dochód zwolniony z opodatkowania (art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i koszty niestanowiące kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi, kształtujące dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jest - nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskiem z 2 kwietnia 2020 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa (dalej: Spółdzielnia, Wnioskodawca) zwróciła się o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie ustalenia sposobu dokonania podziału kosztów jej działalności na koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, kształtujące dochód zwolniony z opodatkowania oraz na koszty nie stanowiące kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi wpływające na dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący opis stanu faktycznego:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z otrzymaną interpretacją indywidualną (z 4 marca 2020 r. nr 0111-KDIB1- 1.4010.599.2019.2.AB) dochody Spółdzielni pobierane od osób niebędących członkami Spółdzielni podlegają opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Spółdzielnia pobiera dochody od członków, które podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT, pod warunkiem przekazania ich na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, co zostało potwierdzone we wskazanej interpretacji.

Spółdzielnia Mieszkaniowa zarządza nieruchomościami mieszkalnymi, w których zamieszkują jej członkowie oraz osoby niebędące członkami Spółdzielni. W związku z realizacją tego zadania Spółdzielnia ponosi m. in. następujące koszty:

1.Eksploatacji nieruchomości, na które składają się koszty:

a)amortyzacji placów zabaw, chodników, pojemników półpodziemnych na odpady i innych środków trwałych służących mieszkańcom budynków mieszkalnych,

b)wynagrodzeń i narzutów na wynagrodzenia pracowników umysłowych i sprzątaczy osiedli,

c)zużycia materiałów i wyposażenia budynków i osiedli (np. żarówki na klatki schodowe, ławki na osiedla, spychacze do śniegu, łopaty),

d)energii elektrycznej w pomieszczeniach wspólnego użytku (klatki schodowe, suszarnie itp.),

e)utrzymania zieleni,ogólne zarządu, w tym m.in. płace z narzutami członków zarządu, pracowników zatrudnionych w komórkach zarządu, opłaty pocztowe i telekomunikacyjne, materiały biurowe, koszty utrzymania pomieszczeń administracyjnych, podatek od nieruchomości, koszty obsługi informatycznej,

f)ogólne administracyjne, w tym m.in. płace z narzutami pracowników, opłaty telekomunikacyjne, koszty utrzymania pomieszczeń administracyjnych, podatek od nieruchomości,

g)konserwacji bieżącej, tj. konserwacji instalacji c.o., wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej, gazowej itd.,

h)pozostałe koszty, takie jak:

‒opłaty bankowe (za wpłaty mieszkańców na indywidualne rachunki bankowe),

‒usługi kserowania, drukowania (np. zawiadomień na klatki schodowe),

‒podróże służbowe pracowników,

‒ryczały samochodowe wypłacane pracownikom,

‒odzież robocza dla pracowników, środki czystości,

‒szkolenia pracowników,

‒posiłki profilaktyczne dla pracowników,

‒ekwiwalenty za używanie przez pracowników własnych narzędzi,

‒wywóz odpadów wielkogabarytowych z osiedli,

‒odśnieżanie i usuwanie gołoledzi na chodnikach,

‒konserwacja placów zabaw i boisk,

2.Ubezpieczenia indywidualnego mieszkań,

3.Konserwacji domofonów,

4.Montażu urządzeń zdalnie odczytujących wodomierze i podzielniki kosztów c.o. (tzw. memonic),

5.Podatku od nieruchomości,

6.Wywozu odpadów komunalnych,

7.Odpisu na fundusz remontowy,

8.Konserwacji dźwigów osobowych,

9.Sprzątania klatek schodowych,

10.Dostawy gazu do budynków,

11.Dostawy ciepła do budynków i lokali,

12.Dostawy wody do lokali i odbioru ścieków.

Zgodnie z „Regulaminem w sprawie rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za użytkowanie lokali w Spółdzielni Mieszkaniowej” (dalej: „Regulamin”) obciążenie poszczególnych lokali mieszkalnych wymienionymi kosztami następuje w formie opłat za mieszkanie. Również zgodnie z Regulaminem, fizyczną jednostką rozliczeniową kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi dla lokali mieszkalnych jest:

1.ilość zamieszkałych osób:

a)za wywóz odpadów komunalnych,

b)za gaz dla mieszkań ze wspólnym gazomierzem,

c)za zimną i/lub ciepłą wodę dla mieszkań bez wodomierzy,

2.m² powierzchni użytkowej dla:

a)kosztów eksploatacji,

b)funduszu remontowego,

c)podatku od nieruchomości,

d)opłata za dźwig osobowy,

3.mieszkanie:

a)sprzątanie klatek schodowych,

b)konserwacja domofonów,

4.ilość urządzeń:

a)wymiana/legalizacja wodomierzy,

b)urządzenia zdalnie odczytujące wodomierze i podzielniki kosztów c.o. – tzw. memonic.

Podstawą do rozliczeń z tytułu kosztów wymienionych w punktach 1-13 (winno być: 1-12) jest roczny plan finansowo-gospodarczy gospodarki zasobami mieszkaniowymi uchwalony przez Radę Nadzorczą Spółdzielni, określający wysokość stawek opłat za użytkowanie lokali mieszkalnych w danej nieruchomości. Plan jest sporządzany w oparciu o koszty poniesione w poprzednim roku obrachunkowym i już znany oraz przewidywany wzrost poziomu poszczególnych składników kosztów.

Spółdzielnia ewidencjonuje koszty wymienione w punktach 1-13 (winno być: 1-12) w podziale na nieruchomości (zgodnie z art. 41 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) na podstawie otrzymanych od kontrahentów faktur, a także na podstawie dowodów wewnętrznych (polecenia księgowania, dokumenty magazynowe).

W skład pojedynczej nieruchomości wchodzi kilka – kilkanaście budynków mieszkalnych, w których zamieszkują zarówno członkowie, jak i nieczłonkowie Spółdzielni. Wymienione koszty w większości przypadków odnoszą się do całej nieruchomości, danego budynku lub kilku budynków mieszkalnych.

Koszty mające związek z wieloma nieruchomościami, jeżeli nie można ich bezpośrednio odnieść do konkretnej nieruchomości, rozliczane są przez ich proporcjonalny podział w stosunku do powierzchni użytkowej poszczególnych budynków wchodzących w skład tych nieruchomości.

Oprócz kosztów wspólnych, istnieje także pewna grupa kosztów, które przypisać można do konkretnego lokalu mieszkalnego. Wśród nich można wymienić:

‒opłaty bankowe (za wpłaty mieszkańców na indywidualne rachunki bankowe),

‒ubezpieczenie indywidualne mieszkań,

‒dzierżawa i wymiana wodomierzy,

‒montaż urządzeń zdalnie odczytujących wodomierze i podzielniki kosztów c.o. (tzw. memonic),

‒dostęp do portalu internetowego umożliwiającego odczyty mediów,

‒wywóz odpadów komunalnych,

‒podatek od nieruchomości,

‒odpis na fundusz remontowy,

‒konserwacja bieżąca, jeżeli roboty były wykonywane w konkretnym mieszkaniu.

Koszty centralnego ogrzewania, podgrzania wody, dostawy wody i odprowadzania ścieków, w trakcie roku ewidencjonowane są na podstawie otrzymanych od dostawców mediów faktur z podziałem na nieruchomości. W czasie trwania okresu rozliczeniowego Spółdzielni nie jest znany koszt tych mediów przypadający na konkretnych lokatorów. Dopiero przy rozliczeniu Spółdzielnia jest w stanie określić koszty mediów przypadające na poszczególne lokale mieszkalne, bowiem mieszkania wyposażone są w indywidualne liczniki zużycia ciepłej i zimnej wody (wodomierze) oraz podzielniki kosztów centralnego ogrzewania. Kilka mieszkań jest nieopomiarowanych, i w tym przypadku ustala się opłatę ryczałtową, która nie podlega rozliczeniu w odniesieniu do zimnej wody, natomiast w odniesieniu do podgrzania wody, w momencie rozliczenia dokonuje się korekty w związku z ustaleniem właściwej ceny podgrzania wody w danym okresie. Dla centralnego ogrzewania nie ma opłat ryczałtowych. Rozliczenie kosztów centralnego ogrzewania następuje raz w roku, a za okres rozliczeniowy przyjmuje się okres od 1 lipca danego roku do 30 czerwca roku następnego. Rozliczenie pobrania ciepłej i zimnej wody następuje dwa razy w roku , tj. na dzień 30 kwietnia (za okres od 1 listopada danego roku do 30 kwietnia roku następnego) i na dzień 31 października (za okres od 1 maja do 31 października danego roku).

W przypadku dostawy zimnej wody, po rozliczeniu jej zużycia przez indywidualnych lokatorów, pozostają różnice pomiędzy zużyciem wskazanym na wodomierzu głównym, a sumą zużycia na wodomierzach indywidualnych, które zgodnie z Regulaminem obciążają koszty eksploatacji danej nieruchomości.

W związku z powyższym Spółdzielnia zadała następujące pytanie:

W jaki sposób dokonać podziału kosztów wymienionych w punktach 1-13 (winno być: 1-12) na koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, kształtujące dochód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT (pod warunkiem przekazania ich na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych) oraz na koszty nie stanowiące kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi kształtujące dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty, które można bezpośrednio odnieść do danego lokalu mieszkalnego, np.:

‒opłaty bankowe (za wpłaty mieszkańców na indywidualne rachunki bankowe),

‒ubezpieczenie indywidualne mieszkań,

‒dzierżawa i wymiana wodomierzy,

‒montaż urządzeń zdalnie odczytujących wodomierze i podzielniki kosztów c.o. (tzw. memonic),

‒dostęp do portalu internetowego umożliwiającego odczyty mediów,

‒wywóz odpadów komunalnych,

‒podatek od nieruchomości,

‒odpis na fundusz remontowy,

‒konserwacja bieżąca, jeżeli roboty były wykonywane w konkretnym mieszkaniu,

Spółdzielnia winna bezpośrednio przypisywać do kosztów działalności zwolnionej i opodatkowanej, w zależności od tego, jakiego lokalu mieszkalnego dotyczą (lokalu mieszkalnego należącego do członka lub lokalu mieszkalnego należącego do nie członka).

Koszty, które są wspólne dla danej nieruchomości, budynków lub budynku mieszkalnego, tj.: eksploatacja (wymieniona w pkt 1 stanu faktycznego za wyjątkiem opłat bankowych dot. wpłat mieszkańców na indywidualne rachunki bankowe i niektórych kosztów konserwacji), konserwacja domofonów, konserwacja dźwigów osobowych i sprzątanie klatek schodowych, jako koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł i (zdaniem Spółdzielni) nie jest możliwe ustalenie kosztów przypadających na poszczególne źródła, winny być ustalone w sposób określony w art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, tj. w stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Regulamin w sprawie rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za użytkowanie lokali w Spółdzielni Mieszkaniowej określa fizyczną jednostkę rozliczeniową dla ww. kosztów wspólnych (mieszkanie, ilość osób zamieszkałych, m²), jednak jak wynika z wydanej dla Spółdzielni Mieszkaniowej interpretacji indywidualnej z 18 marca 2015 r. nr ILPB3/423-676/14-2/JG, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują zasad alokacji kosztów do działalności zwolnionej lub działalności opodatkowanej na podstawie klucza podziału wskazanego przez Spółdzielnię, tj. według powierzchni użytkowej. Taki sam wniosek należy odnieść do możliwości ustalenia wielkości kosztów przypadających na działalność zwolnioną i działalność opodatkowaną wg innych kryteriów, jak np. ilość osób zamieszkałych czy mieszkanie.

W odniesieniu do kosztów dostawy mediów, Spółdzielnia stoi na stanowisku, że w trakcie okresu rozliczeniowego, winna dzielić wydatki z otrzymanych od dostawców faktur na koszty dotyczące działalności zwolnionej i opodatkowanej na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, bowiem Spółdzielnia na ten moment nie jest w stanie przypisać kosztów do konkretnych źródeł przychodów. Po rozliczeniu mediów, Spółdzielnia winna dokonać korekty tych kosztów do wysokości faktycznych kosztów poniesionych przez konkretnych użytkowników mieszkań, tj. koszt mediów zużytych przez członków Spółdzielni uznać jako koszt dotyczący działalności zwolnionej, a koszt mediów zużytych przez nie członków jako koszt działalności opodatkowanej, przy czym korekty tej winno się dokonać na „bieżąco”, tj. w dacie rozliczenia mediów, zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, bowiem korekta ta nie jest spowodowana błędem ani inną oczywistą omyłką. Korektą tą nie będą objęte różnice, jakie powstają pomiędzy zużyciem wskazanym na wodomierzu głównym, a sumą zużycia na wodomierzach indywidualnych po rozliczeniu zimnej wody i w konsekwencji koszty te będą rozliczone na koszty działalności opodatkowanej i zwolnionej zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o CIT.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 9 czerwca 2020 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.150.2020.1.SG określił stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia sposobu podziału kosztów opisanych szczegółowo we wniosku na koszty kształtujące dochód zwolniony z opodatkowania (art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT) i koszty niestanowiące kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi, kształtujące dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jako prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Stanowisko Szefa Krajowej Administracji Skarbowej

Na początku Szef KAS zauważa, że stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zawarte w wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej z 4 marca 2020 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.599.2019.2.AB (wskazanej we wniosku) zostało ocenione w części jako nieprawidłowe. Szef KAS – działając na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej – zweryfikował tę interpretację i wydał w dniu 7 stycznia 2021 r. zmianę interpretacji indywidualnej nr DOP4.8221.1.2020.GEFH. Przedstawiona poniżej wykładnia stosowania art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT stanowi konsekwencję dokonanej zmiany w interpretacji tych przepisów.

Spółdzielnia mieszkaniowa podlega ogólnym regułom opodatkowania zawartym w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.); dalej: ustawa o CIT. W przypadku spółdzielni mieszkaniowych, wolne od podatku są ich dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi (art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji pojęcia „gospodarka zasobów mieszkaniowych” i „zasoby mieszkaniowe”. Niezbędne w tym zakresie jest więc posłużenie się ich znaczeniem językowym (potocznym). Wynika z niego, że termin „gospodarka” oznacza m. in. „całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług”, a „zasób” to m. in. pewna nagromadzona ilość czegoś; z kolei termin „mieszkanie” jest równoznaczny z oznaczeniem „pomieszczenia, w którym się mieszka” (zob. internetowy słownik języka polskiego PWN; www.sjp.pwn.pl). Łącząc poszczególne znaczenia otrzymujemy wynik uzasadniający twierdzenie, że przez „gospodarkę zasobami mieszkaniowymi” należy rozumieć całość działań mających na celu prawidłowe gospodarowanie substancją mieszkaniową znajdującą się w budynku mieszkalnym, w tym przede wszystkim lokale mieszkaniowe, które w pierwszej kolejności służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, a ich utrzymanie mieści się w gospodarowaniu zasobami mieszkaniowymi.

Przyjęta wykładnia znajduje potwierdzenie w Interpretacji ogólnej^[1][1], wskazującej desygnaty pojęcia „zasoby mieszkaniowe”, przez które należy rozumieć:

‒znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami, wyposażenie techniczne jak np. dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,

‒pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno – remontowe,

‒urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia),

‒grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie).

Z treści wniosku wynika, że Spółdzielnia pobiera opłaty od osób, które zamieszkują w nieruchomościach mieszkalnych należnych do niej. Wśród tych osób znajdują się członkowie Spółdzielni oraz osoby, które nie są z nią związane węzłem członkostwa.

Opłaty wynikają z obciążenia lokali mieszkalnych kosztami wynikającym z gospodarki zasobami mieszkaniowymi:

‒wspólnymi, pobieranymi w wysokościach określonych w Regulaminie dotyczącym rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz ustalania opłat za użytkowanie lokali,

‒indywidualnie przypisanymi do konkretnych lokali.

Opłaty te kształtują dochody Wnioskodawcy, które są dzielone na dwie kategorie, tj. dochody pobierane od członków spółdzielni, podlegające zwolnieniu od opodatkowania podatkiem CIT (art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT) oraz dochody pozyskane od osób niebędących członkami spółdzielni mieszkaniowej, które podlegają opodatkowaniu CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

‒koszty bezpośrednio odnoszone do danego lokalu mieszkalnego należy bezpośrednio przypisywać do kosztów działalności zwolnionej i opodatkowanej, w zależności od tego, czy lokal mieszkalny należy do członka albo nieczłonka Spółdzielni;

‒koszty wspólne dla nieruchomości (eksploatacja, konserwacja domofonów, konserwacja dźwigów osobowych i sprzątanie klatek schodowych) oraz koszty uzyskania przychodów ze źródeł, co do których nie jest możliwe ustalenie kosztów przypadających na poszczególne źródła, należy dzielić według klucza przychodowego, uwzględniającego członkostwo użytkownika lokalu mieszkalnego w Spółdzielni albo brak takiego członkostwa;

‒koszty dostawy mediów należy początkowo dzielić według klucza przychodowego, uwzględniającego członkostwo użytkownika lokalu mieszkalnego w Spółdzielni albo brak takiego członkostwa, a następnie dokonać ich korekty do wysokości faktycznych kosztów poniesionych przez konkretnych użytkowników mieszkań, w ten sposób, że koszt mediów zużytych przez członków Spółdzielni uznać jako koszt dotyczący działalności zwolnionej, a koszt mediów zużytych przez nieczłonków jako koszt działalności opodatkowanej.

W ocenie Szefa KAS, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W przypadku spółdzielni mieszkaniowych, wolne od podatku są ich dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi (art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT).

Z regulacji zawartej w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT wynika, że przepis ten statuuje zwolnienie podatkowe w obszarze dotyczącym lokali mieszkalnych i nie zawiera warunku dotyczącego statusu osób, które te lokale zajmują poprzez wymóg posiadania członkostwa w Spółdzielni. Przyjęcie odmiennej oceny prowadzi do zawężenia literalnego znaczenia pojęcia „przeznaczenia dochodów”, i skutkuje nieuprawnionym wprowadzeniem dodatkowego warunku dla stosowania przedmiotowego zwolnienia.

W ocenie Szefa KAS, brak jest podstaw do stosowania przedstawionego przez Wnioskodawcę sposobów podziału kosztów (indywidualnych i wspólnych), związanych z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych. Warunek członkostwa w Spółdzielni osób, które użytkują lokale mieszkalne pozostaje bez znaczenia dla konstrukcji zwolnienia od podatku dochodów Spółdzielni, pochodzących z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i przeznaczonych na cele związane z utrzymaniem tych zasobów.

Z powyższych względów dokonano zmiany interpretacji indywidulanej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 czerwca 2020 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.150.2020.1.SG.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

‒w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00‑916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub

‒w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.