W zakresie ustalenia, czy Zakład Ubezpieczeń, utworzony przez Wnioskodawców nie będzie posiadać na terytorium Polski zakładu w rozumieniu art. 5 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzona i w konsekwencji Spółka nie będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Zakład Ubezpieczeń, utworzony przez Wnioskodawców nie będzie posiadać na terytorium Polski zakładu w rozumieniu art. 5 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzona i w konsekwencji Spółka nie będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 22 czerwca 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.222.2022.1.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 13 lipca 2022 r.

Treść  wniosku jest  następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca [dalej: Wnioskodawca, Zakład Ubezpieczeń] jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w świetle prawa maltańskiego. Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Malty i tam podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi działalność jako zakład ubezpieczeń na podstawie maltańskich przepisów regulujących taką działalność [dalej: Zakład Ubezpieczeń].

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, która prowadzi działalność w kilkudziesięciu krajach świata [dalej: Grupa]. W ramach Grupy funkcjonują podmioty prowadzące działalność w sektorze finansowym oraz podmioty prowadzące działalność w sektorze samochodowym. Finansowa gałąź Grupy zakłada oferowanie szerokiej gamy produktów w zakresie finansowania zakupu samochodów oraz usług. Natomiast gałąź samochodowa przewiduje sprzedaż samochodów poprzez sieci dealerskie. Wnioskodawca funkcjonuje w ramach finansowego działu Grupy.

Do finansowego odłamu Grupy należą także dwie spółki kapitałowe, podatnicy pdop, posiadające swoje siedziby na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które podlegają tutaj nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu [dalej jako: Spółki Finansowe]. Jedna ze spółek prowadzi działalność leasingową: zajmuje się leasingiem pojazdów samochodowych, wynajmem i dzierżawą pojazdów, sprzedażą samochodów (zarówno hurtową jak i detaliczną), natomiast druga spółka prowadzi działalność bankową i zajmuje się udzielaniem kredytów, pożyczek oraz ofert ratalnych.

Obok podstawowych działalności, Spółki Finansowe zajmują się także pośrednictwem w sprzedaży ubezpieczeń na podstawie umów zawartych z towarzystwami ubezpieczeniowymi: ubezpieczenie od straty finansowej (dalej „GAP”), będące ubezpieczeniem majątkowym i ubezpieczenie spłaty (dalej „PPI”), które stanowi ubezpieczenie osobowe, związane z finansowaniem samochodów. Polisy ubezpieczeniowe są sprzedawane wraz z produktami finansowymi, oferowanymi przez Spółki Finansowe.

Spółki Finansowe współpracują z różnymi sieciami dealerów samochodowych [dalej: Dealerzy]. Dealerzy w ramach swojej działalności polegającej na sprzedaży samochodów świadczą także usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów finansowych (produkty leasingowe, kredytowe) związanych ściśle ze sprzedawanymi samochodami. Podczas sprzedaży produktów finansowych Dealerzy oferują swoim klientom także ubezpieczenie majątkowe. Polisy ubezpieczeniowe są dostarczane przez różne zakłady ubezpieczeń za pośrednictwem podmiotów oferujących produkty finansowe.

Wobec tego, w ramach współpracy Spółek Finansowych z Dealerami, Dealerzy pośredniczą w sprzedaży produktów finansowych oferowanych przez Spółki Finansowe oraz polis ubezpieczeniowych, w sprzedaży których pośredniczą Spółki Finansowe. W konsekwencji podczas sprzedaży samochodów Dealerzy przedstawiają swoim klientom ofertę finansową Spółek Finansowych oraz ofertę ubezpieczeniową towarzystw ubezpieczeniowych, z którymi współpracują Spółki Finansowe.

Planowana współpraca

Zakład Ubezpieczeń oraz Spółki Finansowe planują współpracę, w ramach której Zakład Ubezpieczeń nawiąże relacje ze Spółkami Finansowymi w zakresie pośrednictwa w dystrybucji ubezpieczeń GAP oraz PPI, a także nowego produktu ubezpieczeniowego oferowanego przez Zakład Ubezpieczeń (poza GAP i PPI): - ubezpieczenie ochrony działalności (Secure Activity Insurance) („Ubezpieczenie Działalności”), będące ubezpieczeniem majątkowym. Ubezpieczenie to ma zapewniać dzienne świadczenia ubezpieczonemu w przypadku przerwania lub ograniczenia działalności gospodarczej z powodu nieprzewidzianego unieruchomienia pojazdu. Schemat dystrybucji produktu będzie tożsamy ze schematem dystrybucji ubezpieczeń GAP i PPI.

Ubezpieczenie działalności będzie świadczone wyłącznie przez Zakład Ubezpieczeń (nie przez inne firmy ubezpieczeniowe).

W ramach planowanej współpracy, Dealerzy oraz Spółki Finansowe będą świadczyć usługi na rzecz Zakładu Ubezpieczeń.

Zakład Ubezpieczeń oraz Spółki Finansowe przewidują, że:

-Zakład Ubezpieczeń zawrze z każdą Spółką Finansową ramową umowę agencyjną, na podstawie której Spółka Finansowa otrzyma status agenta ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2077; dalej: „ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym”) oraz, że

-każda Spółka Finansowa zawrze umowy agencyjne z poszczególnymi Dealerami.

Obok bezpośredniej współpracy ze Spółką Finansową oraz pośredniej kooperacji z Dealerami, Zakład Ubezpieczeń zawrze umowę o świadczenie usług administracyjnych z podmiotem trzecim, który wesprze Zakład Ubezpieczeń w zakresie dystrybucji usług ubezpieczeniowych w Polsce [dalej: Administrator].

Funkcje realizowane przez Dealerów

Sprzedaż polis bezpośrednio do klientów będzie realizowana głównie przez Dealerów. Dealerzy będą podpisywać umowy z klientami na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Zakład Ubezpieczeń. Ponieważ Dealerzy działają jako multiagenci, współpraca z Zakładem Ubezpieczeń będzie przebiegała podobnie jak współpraca z innymi ubezpieczycielami.

Zakres czynności agencyjnych wykonywanych przez Dealerów będzie sprowadzał się w szczególności do:

-oferowania usług ubezpieczeniowych proponowanych przez Zakład Ubezpieczeń i pozyskiwania klientów dla Zakładu Ubezpieczeń oraz informowania klientów o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia proponowanych przez Zakład Ubezpieczeń, w tym o sposobie realizacji świadczeń z tytułu umów ubezpieczenia;

-udzielania pomocy klientom przy wypełnianiu wniosków ubezpieczeniowych, przyjmowania od klientów tych wniosków i innych dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy ubezpieczenia oraz wykonywania innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia;

-przekazywania klientom tekstów ogólnych warunków ubezpieczeń i szczególnych warunków ubezpieczeń, jeżeli takie obowiązują;

-zawierania umów ubezpieczenia (w tym potwierdzania ich zawarcia polisą ubezpieczeniową) w zakresie dozwolonym przez Zakład Ubezpieczeń i na podstawie udzielonych Dealerom pełnomocnictw;

-przekazywania klientom polis ubezpieczeniowych

Funkcje realizowane przez Spółki Finansowe

Spółki Finansowe zajmą się wykonywaniem innych powierzonych czynności określonych przez Zakład Ubezpieczeń, niezbędnych do prawidłowej obsługi klienta lub wynikających z istotnych potrzeb Zakładu Ubezpieczeń, w szczególności obejmujących:

-wykonywanie czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia z Zakładem Ubezpieczeń, tj. implementację produktów ubezpieczeniowych w systemach informatycznych na potrzeby Dealerów w zakresie sprzedaży polis ubezpieczeniowych, negocjowaniem oferty polis z Zakładem Ubezpieczeń;

-obsługę zawieranych umów ubezpieczenia, obejmującą w szczególności:

·procesowanie wniosków klientów w ramach systemów informatycznych wdrożonych do obsługi wykonywania czynności agencyjnych;

·obsługę płatności składek ubezpieczeniowych - przyjmowanie wpłat od klientów tytułem składek ubezpieczeniowych oraz przekazywanie ich do Zakładu Ubezpieczeń;

·obsługę czynności raportowania procesu ubezpieczeniowego do Zakładu Ubezpieczeń na uzgodnionych warunkach;

·wykonywanie ewentualnych zwrotów składki;

·raportowanie do Zakładu Ubezpieczeń o nadchodzącym zakończeniu się umowy ubezpieczenia;

·archiwizację polis ubezpieczeniowych;

-obsługę prowizji należnych Dealerom z tytułu sprzedaży umów ubezpieczenia, przy czym niektóre obowiązki są zlecane Administratorowi: obejmującą w szczególności:

·obsługę czynności raportowania procesu ubezpieczeniowego do Zakładu Ubezpieczeń na uzgodnionych warunkach;

·kalkulacja prowizji dla Dealerów; wysyłanie informacji o prowizjach do Zakładu Ubezpieczeń, a następnie do Dealerów;

·księgowanie i archiwizację faktur wystawianych przez Dealerów (obowiązek zlecony delegowany do Administratora);

·przekazywanie Dealerom prowizji z tytułu sprzedanych polis ubezpieczeniowych (obowiązek zlecony do Administratora);

·prowadzenie bazy danych z kontami Dealerów (obowiązek zlecony do Administratora);

·naliczanie ewentualnych korekt (obowiązek zlecony do Administratora).

Co do zasady Spółki Finansowe nie będą brały udziału w bezpośredniej sprzedaży polis ubezpieczeniowych. Jedynie w ramach wyjątku Spółki Finansowe będą brać udział w procesie bezpośredniej sprzedaży polis ubezpieczeniowych. W przypadku, gdy klienci Dealerów będą renegocjować umowę finansową, Spółka Finansowa (zamiast Dealera) podpisze nową polisę lub dokona zmiany polisy (zmiany w umowie będą dokonywane po zawarciu dodatkowej umowy z Zakładem Ubezpieczeń).

Spółki Finansowe będą zajmowały się pobieraniem składek ubezpieczeniowych związanych ze sprzedanymi polisami ubezpieczeniowymi. Składki będą kalkulowane i przekazywane do Zakładu Ubezpieczeń.

Funkcje realizowane przez Administratora

Rola Administratora zakłada w szczególności:

-organizację sieci sprzedaży, uwzględniającą w szczególności:

·stały monitoring osób uprawnionych do sprzedaży, zarządzanie dostępem do systemu sprzedaży;

·obsługę umów z klientami i ich archiwizacja;

·przeprowadzanie szkoleń dla Dealerów, gromadzenie i archiwizacja certyfikatów;

-zarządzanie wnioskami o wypłatę świadczenia ubezpieczeniowego złożonych przez klientów, które będzie obejmować w szczególności:

·przygotowywanie miesięcznych zestawień dla Ubezpieczyciela w celu zatwierdzenia i przekazania do banku;

·przyjmowanie i rejestracja deklaracji roszczeń;

·zatwierdzanie roszczeń i wstępna kwalifikacja;

·podejmowanie decyzji w sprawie roszczeń (z zastrzeżeniem zasad dotyczących delegowanych uprawnień, które zostaną określone przez Zakład Ubezpieczeń);

·zapewnienie i zarządzanie łańcuchem dostaw panelu profesjonalnych konsultantów przeprowadzających badania medyczne dla osób zgłaszających roszczenia;

·obsługę korespondencji klientów i jej archiwizacja;

·obsługę zapytań od osób zgłaszających roszczenia;

-zarządzanie reklamacjami i skargami:

·przyjmowanie i wstępna kwalifikacja skargi

·zapewnienie i zarządzanie łańcuchem dostaw panelu profesjonalnych konsultantów: badania medyczne, prawne, itp.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 13 lipca 2022 r. Wnioskodawca wskazał, że Usługi Administratora będą regulowane odrębną umową outsourcingową. Umowa będzie zawarta początkowo na okres 12 miesięcy z milczącym przedłużeniem w dniu upływu terminu jej obowiązywania. Okres wypowiedzenia umowy będzie wynosił minimum 3 miesiące.

Usługi administracyjne będą prowadzone przez Administratora w sposób ciągły, regularny. Usługi będą polegały na pomocy biznesowej w postaci wykonywania określonych zadań wskazanych w umowie pomiędzy Wnioskodawcą a Administratorem. Usługi administratora będą związane z usługami zarządzania roszczeniami, a także szkoleniami pośredników pomocniczych, które są zlecane podmiotowi trzeciemu, co nie stanowi w żaden sposób ustanowienia usług licencjonowanego podmiotu. Obecnie nie wiadomo, czy Administratorem będzie podmiot zarejestrowany w Polsce, czy też inny podmiot zarejestrowany w kraju członkowskim.

Wynagrodzenie będzie wypłacane w formie ryczałtu lub będzie uzależnione od ilości czasu, jaki Administrator poświęca na wsparcie Wnioskodawcy. Ostateczny sposób wynagrodzenia jest jeszcze przedmiotem negocjacji i może się różnić w ramach wskazanych modeli. Wynagrodzenie będzie również zgodne z zasadą ceny rynkowej i będzie adekwatne do pełnionych funkcji, zaangażowanych aktywów i ponoszonego ryzyka.

Administrator będzie świadczył usługi również dla innych podmiotów. Administrator będzie wcześniej istniejącym podmiotem, posiadającym bazę klientów niezależnych od Wnioskodawcy Administrator nie będzie powiązany z Wnioskodawcą ani zależny ekonomicznie od Wnioskodawcy.

Rola i zadania Administratora będą regulowane zgodnie z warunkami umowy podpisanej między Wnioskodawcą a Administratorem. Umowa będzie umową outsourcingową, a Wnioskodawca zachowa pełną odpowiedzialność za nadzór i zarządzanie zgodnie z unijnymi i lokalnymi wymogami regulacyjnymi. Wnioskodawca będzie miał prawo do audytu działania Administratora pod kątem dyrektywy w sprawie dystrybucji ubezpieczeń i przepisów RODO. Administrator będzie również opierał się na wcześniej uzgodnionej Księdze Procesów opracowanej przez Wnioskodawcę.

Administrator nie będzie miał ogólnego pełnomocnictwa do działania w imieniu Wnioskodawcy Administrator będzie stanowił swego rodzaju punkt kontaktowy dla Wnioskodawcy. Oznacza to, że Administrator będzie wykonywał pewne czynności administracyjne lub komunikacyjne dla Wnioskodawcy (wymienione w opisie zdarzenia przyszłego wskazanego we wniosku). Wnioskodawca zaznacza, że Administrator nie będzie zawierał żadnych umów ani zaciągał żadnych zobowiązań w imieniu Wnioskodawcy.

Działalność Administratora, w zakresie wskazanym we wniosku stanowi część działalności podmiotu świadczącego usługi ubezpieczeniowe. Wnioskodawca dokona outsourcingu pewnych procesów, które w innym przypadku zostałyby wykonane przez samego Wnioskodawcę.

Czynności wykonywane przez Administratora będą zatem stanowić część działalności ubezpieczeniowej – nie mogą stanowić i nie stanowią natomiast jej istoty.

Działania Administratora zastępują czynności Wnioskodawcy w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, a ich zakres i sposób wykonywania regulowany jest w ramach umowy outsourcingu.

Jednocześnie Administrator będzie odpowiadał względem Wnioskodawcy za wyniki swojej pracy.

Nadzór nad wykonywaniem umowy przez Administratora pozostanie w gestii Wnioskodawcy i jest to zwyczajowo przyjęte rozwiązanie.

Administrator ma więc wykonywać jedynie część czynności Wnioskodawcy. W przeciwieństwie do Wnioskodawcy Administrator nie jest podmiotem uprawnionym do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej; nie będzie on więc prowadzić działalności ubezpieczeniowej. Tym samym, nawet z uwagi na fakt, ze Administrator nie może prowadzić działalności ubezpieczeniowej, która jest główną działalnością Wnioskodawcy, zdaniem Wnioskodawcy czynności Administratora należy określić jako czynności pomocnicze lub przygotowawcze względem głównej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jaką są usługi ubezpieczeniowe.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD stała placówka, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości, nie prowadzi działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym. A contrario, prowadzenie przez Administratora działalności, która obejmuje tylko część zadań prowadzonych przez przedsiębiorstwo powinno zostać uznane za prowadzenie działalności o charakterze pomocniczym.

Co istotne, Administrator nie będzie podmiotem, który jest uprawniony do prowadzenia działalności licencjonowanej. Nawet, jeśli czynności wykonywane przez Administratora będą ważne dla działalności ubezpieczeniowej Wnioskodawcy, to one same w sobie nie będą stanowić prowadzenia takiej działalności. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy pomimo niezbędności czynności wykonywanych przez Administratora w całym procesie, czynności te będą mieć charakter pomocniczy.

W ocenie Wnioskodawcy Administrator będzie niezależnym przedstawicielem działającym w ramach swojej zwykłej działalności. Administrator będzie podmiotem niepowiązanym i nie będzie istniała żadna zależność pomiędzy Administratorem a Wnioskodawcą. W szczególności pomiędzy Administratorem a Wnioskodawcą nie będzie występowała zależność ekonomiczna. Usługi outsourcingowe, które będą świadczone przez Administratora należą również do jego podstawowej działalności.

Ponadto, Administrator będzie spółką, która w ramach swojej działalności zajmuje się wykonywaniem takich czynności, jakie zostaną jej zlecone przez Wnioskodawcę. Administrator będzie posiadał odpowiednie aktywa, aby samodzielnie wykonywać tego rodzaju czynności.

Wnioskodawca zachowa odpowiedzialność za nadzór i zarządzanie funkcjami wykonywanymi przez Administratora zgodnie z umową outsourcingu.

Tak, wszystkie transakcje wykonywane przez Administratora w imieniu Wnioskodawcy będą realizowane na zasadach wolnorynkowej konkurencji. Administrator i Wnioskodawca nie są podmiotami powiązanymi, a Administrator świadczy usługi również na rzecz innych podmiotów.

Warunki umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Administratorem są obecnie negocjowane. Negocjacje odbywają się na zasadach konkurencji wolnorynkowej.

Zasadniczo Administrator ponosi ryzyko ekonomiczne i prawne swoich działań (w tym ryzyko dotyczące relacji z innymi podmiotami oraz ryzyko należytego wykonania umowy zawartej pomiędzy Administratorem a Wnioskodawcą). W zakresie reprezentacji Wnioskodawcy przez Administratora, ryzyko może co do zasady ponosić Wnioskodawca, przy czym w zakresie wykonywania usług wynikających z umowy zawartej pomiędzy Administratorem a Wnioskodawcą, Administrator będzie również ponosił odpowiedzialność wobec Wnioskodawcy za nienależyte wykonanie tej umowy.

Wnioskodawca wskazuje, że docelowymi klientami Administratora są podmioty takie jak Wnioskodawca, w związku z czym Administrator ponosi ryzyko prawne i ekonomiczne w relacjach z Wnioskodawcą i podobnymi podmiotami.

Wnioskodawca będzie ponosił ogólne ryzyko związane z funkcjami pełnionymi przez Administratora w zakresie outsourcingu podstawowych lub ważnych funkcji lub czynności operacyjnych. Określa to dyrektywa o dystrybucji ubezpieczeń, a także lokalne wymogi legislacyjne określone w ustawie o dystrybucji ubezpieczeń. Administrator będzie ponosił wyłączną odpowiedzialność za ryzyko naruszenia warunków umowy outsourcingu i zaniedbań wykazanych w ramach wykonywanego zlecenia.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko, że Zakład Ubezpieczeń, utworzony przez Wnioskodawców nie będzie posiadać na terytorium Polski zakładu w rozumieniu art. 5 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzona w La Valetta dnia 7 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 49, poz. 256 ze zm.) [dalej: "UPO"] i w konsekwencji Spółka nie będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.) [dalej: updop].

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on posiadał na terytorium Polski zagranicznego zakładu w rozumieniu art. 5 UPO i w konsekwencji Spółka nie będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei art. 3 ust. 3 pkt 1 updop stanowi, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Zakład zagraniczny, w świetle art. 4a pkt 11 updop oznacza:

a.stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b.plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c.osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 UPO określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą prowadzona jest całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

Z kolei ust. 2 i 3 wskazuje, że określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a.miejsce zarządu,

b.filię,

c.biuro,

d.fabrykę,

e.warsztat,

f.kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych, w tym stanowiska wierceniowe w pasie przybrzeżnym,

g.plac budowy lub prace konstrukcyjne lub montażowe lub instalacyjne, jeżeli taki plac lub prace trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.

Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu określenie „zakład” nie obejmuje:

a.użytkowania urządzeń służących wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;

b.utrzymywania zapasów dóbr albo towarów przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;

c.utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d.utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

e.utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter;

f.utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 5 i 6 UPO bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa i osoba ta posiada oraz zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 3 i są takimi rodzajami działalności, które - gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki - nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z Umawiających się Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności poprzez maklera, generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jeżeli jednak transakcje między przedstawicielem prowadzącym działalność całkowicie lub prawie całkowicie w imieniu przedsiębiorstwa nie są dokonywane na zasadach wolnorynkowej konkurencji, to takiego przedstawiciela nie uważa się za niezależnego przedstawiciela.

W świetle art. 5 ust. 7 UPO fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (poprzez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Definicja zakładu

Definicja zakładu zagranicznego jest podobna na gruncie updop jak i art. 5 UPO.

Biorąc pod uwagę oba te źródła (updop oraz UPO) przez określenie „zakład” należy rozumieć:

1.stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa (podobnie w art. 5 ust. 1 UPO), a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych (podobnie w art. 5 ust. 2 UPO),

2.plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa (podobnie w art. 5 ust. 2 pkt g UPO),

3.osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje (podobnie art. 5 ust. 5 UPO, przy czym UPO przewiduje wyjątki).

Wobec powyższego na gruncie art. 4a pkt 11 updop oraz art. 5 UPO można wyróżnić dwie koncepcje, w ramach których dochodzi do powstania zakładu, tj.

-w ramach tzw. koncepcji stałej placówki oraz

-w ramach tzw. koncepcji zależnego agenta.

Zakład w postaci stałej placówki

Zgodnie z Komentarzem OECD, określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności, niezależnie od tego, czy używane są wyłącznie w tym celu. Nie ma przy tym znaczenia tytuł prawny do ww. pomieszczeń, środków i instalacji. Decydujące znaczenie ma fakt dysponowania określoną powierzchnią do prowadzenia działalności gospodarczej. Innymi słowy, „posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji” determinuje powstanie zakładu podmiotu zagranicznego w Polsce.

Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”. Musi więc istnieć więź między placówką a określonym punktem geograficznym. Nie ma znaczenia, jak długo przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie. (...)

Z faktu, iż placówka musi być stała wynika, że zakład może istnieć tylko wówczas gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru wyłącznie tymczasowego. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki czas, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki okres. Czasami trudno ustalić, czy tak właśnie jest. Nawet jeżeli praktyka państw członkowskich nie jest jednolita, gdy chodzi o kryterium czasu, to jednak doświadczenie wskazuje, że zwykle nie uważa się, iż zakład istnieje, jeżeli działalność była wykonywana w państwie za pośrednictwem stałej placówki utrzymywanej krócej niż sześć miesięcy. Jednym z wyjątków od tej reguły jest sytuacja, gdy działalność ma charakter powtarzalny; w takim przypadku każdy okres, w którym placówka była użytkowana, powinien być brany pod uwagę w połączeniu z liczbą wszystkich okresów, w których była użytkowana (okres może rozciągnąć się na wiele lat). Czasowe przerwy w działalności nie powodują, że zakład przestaje istnieć. Podobnie, jeżeli konkretna placówka jest użytkowana tylko przez krótki czas, lecz to użytkowanie powtarza się regularnie przez długi okres, to nie można uważać, że taka placówka ma czysto tymczasowy charakter.

Wyjątek w ramach koncepcji stałej placówki

Definicja na gruncie updop jest szersza niż na gruncie UPO. Art. 5 UPO przewiduje bowiem wyjątki w ramach koncepcji stałej placówki.

W szczególności, zgodnie z art. 5 ust. 3 pkt e UPO określenie „zakład” nie obejmuje utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

W świetle Komentarza OECD, działalność o charakterze pomocniczym to taka działalność, która z perspektywy przedsiębiorstwa nie stanowi samoistnej działalności, lecz ma podrzędne znaczenie w stosunku do działalności podstawowej, czyli ma sens gospodarczy tylko w powiązaniu z pozostałą działalnością przedsiębiorstwa.

Często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która nie ma takiego charakteru. Z pewnością stała placówka, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości nie prowadzi działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym (punkt 59 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji, zob. również wyrok NSA z 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1864/10).

Aby uznać, że zagraniczny podmiot posiada zakład w Polsce w ramach tzw. koncepcji stałej placówki, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

-istnienie w Polsce placówki, która ma stały charakter (placówka charakteryzująca się określonym stopniem trwałości) i za jej pośrednictwem prowadzona jest w Polsce działalność gospodarcza przez zagranicznego przedsiębiorcę oraz

-ta działalność gospodarcza wykracza poza działania natury pomocniczej i przygotowawczej (lub inne wyłączenia).

Zakład w postaci zależnego agenta

Aby można było uznać, że podmiot posiada na terenie RP zakład w postaci zależnego agenta w świetle art. 5 ust. 5 i 6 UPO, poniższe przesłanki musiałyby być spełnione łącznie:

a.istnienie w Polsce podmiotu, który działa w imieniu Wnioskodawcy oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Polsce w jego imieniu,

b.przedstawiciel w Polsce nie jest maklerem, komisantem albo innym niezależnym przedstawicielem, a więc podmiot ten jest zależny od Wnioskodawcy),

c.przedstawiciel ten działa poza ramami swojej zwykłej działalności,

d.czynności realizowane przez przedstawiciela wykraczają poza działania natury pomocniczej i przygotowawczej.

Wobec powyższego aby nie powstał zakład, działalność przedstawiciela powinna cechować się:

i.pozostawaniem w ramach jego zwykłej działalności i

ii.niezależnością.

W doktrynie prawa podatkowego (por. Model Konwencji OECD Komentarz”, red. B. Brzeziński, Oficyna Prawa Polskiego, Warszawa 2010 (s. 361)) formułuje się trzy zasady rządzące oceną czy istnieje zakład na gruncie koncepcji zależnego przedstawiciela.

1.Po pierwsze przedstawiciel będzie uznany za działającego poza biegiem jego zwykłych spraw (co będzie oznaczać istnienie zakładu), gdy będzie wykonywał dla podmiotu zagranicznego działalność inną niż ta, którą sam normalnie wykonuje.

2.Po drugie, wykonywana przez przedstawiciela działalność, która jest zwykłą (typową działalnością dla danego rodzaju działalności), nie stanowi stałego zakładu.

3.Po trzecie, nie ma stałego zakładu, gdy działalność przedstawiciela jest wprawdzie normalna dla danej branży, lecz nie jest wykonywana w sposób niezależny.

Co do zasady przedsiębiorstwo, które działa w ramach własnej działalności gospodarczej, nie uzasadnia powstania zakładu innego przedsiębiorstwa nawet, jeśli reprezentuje również interesy tego innego przedsiębiorstwa. Kluczową kwestią jest ustalenie definicji pojęcia „niezależność”.

Przez pojęcie „niezależności” rozumie się niezależność ekonomiczną i niezależność prawną.

„Niezależność” w sensie prawnym oznacza, że przedstawiciel jest funkcjonalnie i organizacyjnie samodzielny w stosunku do reprezentowanego przedsiębiorstwa. Granice tej samodzielności wyznaczają zobowiązania, jakie przedstawiciel posiada względem tego przedsiębiorstwa, tj. przede wszystkim, czy przedsiębiorstwo wydaje szczegółowe instrukcje dotyczące działalności na rzecz przedsiębiorstwa (tak również m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 11 lipca 2011 r., Znak: IPPB5/423-426/11-6/PS). Szczegółowymi instrukcjami nie są przy tym np. dyspozycje co do negocjowania ceny czy warunków dostawy. Również fakt, że przedstawiciel jest zobowiązany dostarczyć przedsiębiorstwu informacje w związku z prowadzoną przez niego działalnością w celu jej akceptacji (obowiązek sprawozdawczy/raportowania), nie przesądza jeszcze o jego zależności. W interpretacji indywidualnej z 21 kwietnia 2010 r., Znak: IPPB5/423-105/10-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że niezależność osoby w stosunku do przedsiębiorstwa, które ona reprezentuje, zależy od zakresu jej zobowiązań wobec przedsiębiorstwa. Jeżeli prowadzona przez nią działalność handlowa jest poddana szczegółowym instrukcjom lub podlega całkowitej kontroli ze strony przedsiębiorstwa, to taka osoba nie może być uznana za niezależną od przedsiębiorstwa. Ponadto wskazuje się, iż zwyczajowo niezależny przedstawiciel odpowiada wobec przedsiębiorstwa, które reprezentuje za wyniki swojej pracy, przy czym sposób w jaki wykonuje pracę nie podlega kontroli. Nie jest on poddany szczegółowym instrukcjom przedsiębiorstwa, które reprezentuje, jeżeli, chodzi o sposób prowadzenia działalności.

Liczba przedsiębiorstw reprezentowanych przez przedstawiciela wpływa na ocenę niezależnego charakteru jego działalności. Im więcej reprezentowanych przedsiębiorstw, tym większą domniemuje się niezależność przedstawiciela.

„Niezależność” w sensie gospodarczym oznacza, że przedstawiciel sam ponosi ryzyko związane z prowadzeniem działalności, a nie ponosi jej przedsiębiorstwo, które on reprezentuje. Na niezależność agenta w sensie gospodarczym wskazywać może również fakt wynagradzania agenta w sposób prowizyjny. Status niezależnego przedstawiciela agenta jest również wątpliwy, jeżeli działalność przedstawiciela jest wykonywana w całości lub prawie całkowicie w imieniu tylko jednego przedsiębiorstwa przez cały okres działalności (lub przez dłuższy czas).

Należy również zauważyć, że niezależny przedstawiciel powinien ponosić odpowiedzialność ekonomiczną z tytułu swojej działalności gospodarczej.

Ponadto za przesłanką niezależności (organizacyjnej) przemawiają również wykorzystywanie własnego personelu, a także własnych zasobów materialnych (urządzeń, biura itp.).

W konsekwencji zagraniczny podmiot posiada zakład w Polsce w ramach tzw. koncepcji zależnego agenta, jeśli zostaną spełnione następujące przesłanki:

-istnienie w Polsce podmiotu, który działa w imieniu zagranicznego przedsiębiorstwa,

-podmiot ten posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Polsce w jego imieniu,

-podmiot ten nie jest maklerem, generalnym komisantem albo innym niezależnym przedstawicielem (a więc jest zależny od zagranicznego przedsiębiorstwa),

-przedstawiciel ten działa poza ramami swojej zwykłej działalności,

-czynności wykonywane przez ten podmiot wykraczają poza działania natury pomocniczej i przygotowawczej.

Sytuacja Wnioskodawcy w świetle regulacji podatkowych

Zakład w postaci stałej placówki

Powołując się na brzmienie UPO, aby można było uznać, że podmiot posiada na terenie RP zakład w postaci stałej placówki, w świetle art. 5 ust. 1-3 UPO poniższe przesłanki musiałyby być spełnione łącznie:

a.istnienie w Polsce miejsca o charakterze stałym (charakteryzującego się określonym stopniem trwałości), przez które Wnioskodawca wykonuje całość lub część działalności gospodarczej oraz

b.działalność ww. placówki wykracza poza czynności natury pomocniczej i przygotowawczej, wskazane w art. 5 ust. 3 pkt e UPO; działalność generuje zysk, który można przypisać tej placówce.

Nie budzi wątpliwości, iż Wnioskodawca nie posiada stałej ani innej placówki na terytorium Polski, w tym stałej placówki, przez którą byłaby prowadzona całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Żadna z przesłanek, których zaistnienie powoduje spełnienie definicji stałej placówki, nie będzie przez Wnioskodawcę spełniona:

-Wnioskodawca nie posiada na własność żadnych dóbr materialnych na terytorium Polski, w szczególności nie ma lokali lub pomieszczenia, które mogłoby stanowić placówkę.

-Wnioskodawca nie posiada również żadnej przestrzeni czy żadnych dóbr materialnych, które byłyby do jego dyspozycji.

Nie można mówić więc o jakiejkolwiek placówce Wnioskodawcy w Polsce, a już nie można mówić o takiej, która znajduje się w określonym miejscu, z pewnym stopniem trwałości.

Wnioskodawca zatem nie prowadzi działalności w Polsce, ponieważ nie ma do tego wystarczających zasobów. Wnioskodawca nie dysponuje także osobami, które mogą być w jakiś sposób zależne od Wnioskodawcy.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, zakład Wnioskodawcy w Polsce nie powstanie, z uwagi iż Wnioskodawca nie posiada w Polsce stałej placówki w rozumieniu UPO.

Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć umowę o świadczenie usług administracyjnych z niezależnym podmiotem - Administratorem oraz współpracować ze Spółkami Finansowymi, a pośrednio z Dealerami. Niemniej na gruncie żadnej z tych współpracy nie można mówić o elemencie stałości Wnioskodawcy w Polsce. Podmioty te są zupełnie niezależne od Wnioskodawcy i nie zapewniają mu stałej przestrzeni fizycznej w Polsce.

Nawet jeżeli z jakiegoś powody, można byłoby uznać iż działalność Wnioskodawcy charakteryzuje się elementem stałości, to jest to jedynie działalność przygotowawcza lub pomocnicza.

Administrator

Administrator jest niezależnym od Wnioskodawcy podmiotem - zarówno pod względem funkcjonalnym jak i organizacyjnym.

Rola Administratora będzie się sprowadzać do obsługi dokumentów (przyjmowanie i archiwizacja umów, przyjmowanie i wstępna kwalifikacja roszczeń, skarg), organizacji administracyjnej oraz szkoleń podmiotów zaangażowanych w sprzedaż - Dealerów.

Wnioskodawca nie będzie wydawał szczegółowych instrukcji dotyczących działalności Administratora. Z perspektywy Wnioskodawcy, rola Administratora nie będzie na tyle istotna, aby dokładnie instruować Administratora co do wykonywanych działań lub kontrolować prace realizowane przez Administratora.

Administrator będzie świadczył usługi administracyjne z wykorzystaniem własnych zasobów, struktury organizacyjnej oraz pracowników. Administrator, jako niezależny podmiot, będzie ponosił ryzyko wynikające z niewywiązania się lub należytego wywiązania się z umowy.

Niemniej, gdyby uznać, że w jakimś stopniu Administrator jest zależny od Wnioskodawcy, to zakład również nie powstanie przez podmiot Administratora ponieważ, działalność Administratora będzie miała wyłącznie charakter pomocniczy w stosunku do podstawowej działalności Wnioskodawcy, a więc będzie się mieścić w zakresie wyjątku określonego w art. 5 ust. 3 UPO. Rola Administratora ma sens gospodarczy tylko w powiązaniu z pozostałą działalnością Wnioskodawcy.

Działalność Administratora nie bierze udziału w generowaniu dochodu Wnioskodawcy ani bezpośrednio, ani pośrednio. Działalność Administratora z perspektywy Wnioskodawcy stanowi koszt, który musi zostać poniesione w imię dobrej organizacji.

Celem działalności Administratora jest wsparcie organizacyjne w obiegu dokumentów Wnioskodawcy podczas gdy celem Wnioskodawcy jest sprzedaż i świadczenie usług ubezpieczeniowych. Cele działalności Administratora i Wnioskodawcy są rozbieżne, wobec czego nie można uznać, że działalność Administratora skutkuje powstaniem zakładu Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy funkcje Administratora mają charakter przygotowawczy lub pomocniczy. Z tego powodu w ocenie Wnioskodawcy nie posiada on stałej - ani jakiejkolwiek innej - placówki, przez którą prowadziłby działalność gospodarczą na terytorium Polski.

Spółki Finansowe

Spółki Finansowe są niezależne od Wnioskodawcy - zarówno pod względem funkcjonalnym jak i organizacyjnym.

Spółki Finansowe ponoszą normalne ryzyko ekonomiczne z tytułu prowadzonej działalności - realizują przychody i ponoszą koszty uzyskania tych przychodów. W celu realizacji przychodów Spółki Finansowe współpracują z różnymi towarzystwami ubezpieczeniowymi. Spółki Finansowe nie polegają na współpracy tylko z jednym podmiotem. W konsekwencji Spółki Finansowe zachowują niezależność ekonomiczną zarówno w kontekście całej swojej działalności, jak i sprzedaży ubezpieczeń.

Spółki Finansowe nie podlegają również szczególnej kontroli towarzystw ubezpieczeniowych z którymi współpracują. Z perspektywy towarzystw ubezpieczeniowych liczy się efekt końcowy i nie ingerują one w wewnętrzną organizację działań Spółek Finansowych. Wnioskodawca może przekazywać instrukcje i procedury jedynie Dealerom, ale wynika to bezpośrednio z ustawowych obowiązków jakie ciążą na Dealerach w związku ze sprzedażą ubezpieczeń.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, Spółki Finansowe są niezależne od Wnioskodawcy.

Niemniej, gdyby uznać, że w jakimś stopniu Spółki Finansowe są zależne od Wnioskodawcy, to zakład również nie powstanie przez Spółki Finansowe ponieważ, ich działalność będzie miała wyłącznie charakter pomocniczy w stosunku do podstawowej działalności Wnioskodawcy, a więc będzie się mieścić w zakresie wyjątku określonego w art. 5 ust. 3 UPO.

Spółki Finansowe utrzymują współpracę z wieloma ubezpieczycielami, aby sprostać wymaganiom swoich klientów. Spółki Finansowe realizują funkcje ukierunkowane na:

i.komunikację i negocjowanie warunków polis z Wnioskodawcą oraz innymi zakładami ubezpieczeń oraz

ii.w następnym etapie na wdrażanie sieci/platformy sprzedażowej (jako rozwiązania informatycznego).

Wobec powyższego Spółki Finansowe będą pełnić funkcje przygotowawcze do procesu sprzedaży ubezpieczeń: będą negocjować warunki polis ubezpieczeniowych z Wnioskodawcą (tak jak ma to miejsce we współpracy z innymi towarzystwami ubezpieczeniowymi) oraz będą wdrażać do systemów informatycznych produkty ubezpieczeniowe oferowane przez Wnioskodawcę (tak jak ma to miejsce we współpracy z innymi towarzystwami ubezpieczeniowymi).

Działalność realizowana przez Spółki Finansowe ma w stosunku do działalności Wnioskodawcy znaczenie podrzędne i same w sobie czynności mają charakter przygotowawczy i organizacyjny. Spółki Finansowe zapewniają Dealerom system sprzedażowy, poprzez który mogą obok dokumentów kredytowych/leasingowych, wygenerować dokumenty związane z ubezpieczeniem (ogólne warunki umowy, polisy itp.). Takie same czynności są podejmowane przez Spółki Finansowe w odniesieniu do innych zakładów ubezpieczeń, co wskazuje na to, że działalność ta jest podejmowana w zwykłym toku działalności Spółek Finansowych.

Spółki Finansowe będą pełnić również rolę agentów płatniczych, tj. są odpowiedzialne za kalkulacje składek, ich gromadzenie oraz przekazywanie do Wnioskodawcy (tak jak ma to miejsce we współpracy z innymi towarzystwami ubezpieczeniowymi). Jest to również zwykły proces wynikający ze specyfiki kontaktów z klientami i tego, że Spółki Finansowe realizują już funkcje płatnicze w odniesieniu do rat kredytowych i leasingowych, które są ściśle związane z ubezpieczeniem oferowanym przez Wnioskodawcę.

Spółki Finansowe nie pełnią żadnych dodatkowych funkcji, które wykraczałyby ponad swoją zwykłą działalność operacyjną, wykonywaną na co dzień.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy wyżej wymienione funkcje mają dla jego działalności charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Ponadto, poniżej zostało wskazane, że Spółki Finansowe nie spełniają definicji zakładu również w świetle koncepcji zależnego agenta.

Wnioskodawca nie posiada zakładu w Polsce w świetle koncepcji stałej placówki: ani poprzez podmiot Administratora ani poprzez Spółki Finansowe

Zakład w postaci zależnego agenta

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca podkreśla, że dystrybucja ubezpieczeń poddawana jest ścisłemu nadzorowi.

Bowiem od 1 października 2018 r. w życie weszła ustawa z 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1881 z późn. zm.) [dalej: UDU], która nakłada na dystrybutorów ubezpieczeń obowiązki związane z wykonywaniem dystrybucji ubezpieczeń w sposób uczciwy, rzetelny i profesjonalny, zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów kupujących ubezpieczenie.

W świetle UDU ubezpieczyciel/dystrybutor powinien proponować swoim klientom umowy ubezpieczeń, które najlepiej odpowiadają potrzebom klienta. Tym samym z perspektywy podmiotu zaangażowanego w sprzedaż/ dystrybucję ubezpieczeń niezwykle ważnym jest analiza potrzeb klienta.

Dealerzy

Analizując status Dealerów jako niezależnych przedstawicieli na wstępie należy podkreślić, że Dealerzy są zarejestrowani w Rejestrze Agentów Ubezpieczeniowych prowadzonym przez KNF. W Rejestrze Agentów Ubezpieczeniowych istnieje możliwość weryfikacji, z jakimi zakładami ubezpieczeń współpracują Dealerzy.

Dealerzy, jako podmioty zaangażowane w dystrybucję ubezpieczeń są zobowiązani do wykonywania swoich funkcji w sposób uczciwy, rzetelny i profesjonalny, zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów. Obowiązek ten ma szczególne znaczenie w kontekście zdarzeń przyszłych, bowiem wiąże się z niezależnością Dealerów, którzy w pierwszej kolejności powinni dostosowywać rodzaj ubezpieczenia do sytuacji klienta. Dealerzy podczas dystrybucji ubezpieczeń powinni zachować niezależność od podmiotów dostarczających ubezpieczenia - zakładów ubezpieczeń. Tym samym na Dealerach ciąży obowiązek wykonywania swoich funkcji w najlepszym interesie klienta, wobec czego Dealerzy przedstawiają klientom oferty polis ubezpieczeniowych, które w pierwszej kolejności są dostosowane do ich potrzeb. Na tej podstawie Dealerzy zachowują pewnego rodzaju niezależność od reprezentowanych przez siebie zakładów ubezpieczeń (w tym Wnioskodawcy).

Poza formalnym uregulowaniem sposobu prowadzenia swojej działalności, istotnym jest również faktyczne wykonywanie czynności agenta ubezpieczeniowego. Dealerzy bowiem, w ramach swojej działalności polegającej na sprzedaży samochodów świadczą także usługi pośrednictwa w sprzedaży:

-produktów finansowych (produkty leasingowe, kredytowe) związanych ściśle ze sprzedawanymi samochodami oraz

-produktów ubezpieczeniowych.

Wobec tego podczas swoich codziennych obowiązków związanych ze sprzedażą samochodów, Dealerzy przedstawiają swoim klientom ofertę finansową Spółek Finansowych oraz ofertę ubezpieczeniową towarzystw ubezpieczeniowych, z którymi współpracują Spółki Finansowe.

Zakres czynności agencyjnych realizowanych przez Dealerów za każdym razem wygląda w ten sam sposób i obejmuje w szczególności:

-oferowanie usług ubezpieczeniowych, pozyskiwanie klientów oraz informowanie ich o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia;

-udzielanie pomocy klientom przy wypełnianiu wniosków ubezpieczeniowych,

-przekazywanie klientom tekstów ogólnych warunków ubezpieczeń i szczególnych warunków ubezpieczeń, jeżeli takie obowiązują;

-zawieranie umów ubezpieczenia w dozwolonym zakresie i na podstawie udzielonych pełnomocnictw;

-przekazywanie klientom polis ubezpieczeniowych.

Powyższy katalog czynności jest taki sam, bez względu na podmiot dostarczający usługi ubezpieczeniowe.

W takim przypadku nie pozostawia wątpliwości, że sprzedaż ubezpieczeń oferowanych przez Wnioskodawcę będzie wykonywana w ramach zwykłej działalności Dealerów. Co oznacza, że działają w zwykłym zakresie swojego przedsiębiorstwa. Ich działalność polega na sprzedaży samochodów, a sprzedaż/pośrednictwo w sprzedaży polis ubezpieczeniowych bezpośrednio się z tym wiąże. Tym samym, Dealerzy nie będą wykonywać czynności, które pozostawałyby poza ich codziennym trybem działalności.

W zakresie niezależności ekonomicznej należy zauważyć, że Dealerzy są multiagentami i współpracują z wieloma towarzystwami ubezpieczeniowymi, co skutkuje tym, że nie są uzależnieni ekonomicznie od Wnioskodawcy. Fakt dystrybucji przez Dealerów ubezpieczeń różnych towarzystw jest potwierdzony w ramach Rejestru Agentów Ubezpieczeniowych, prowadzonego przez KNF.

Dodatkowo należy podkreślić, że Dealerzy ponoszą ryzyko z tytułu prowadzonej działalności, co również potwierdza ich ekonomiczną niezależność. Fakt doprowadzenia do zawarcia umowy generuje po ich stronie przychód, który w innym przypadku nie powstanie. Ponadto koszty działalności Dealerów nie są zwracane przez Wnioskodawcę.

Z kolei co do niezależności prawnej Dealerzy nie podlegają szczególnej kontroli towarzystw ubezpieczeniowych, których oferty przedstawiają. Tak samo będzie w przypadku współpracy z Wnioskodawcą. Dealerzy korzystają i będą korzystać z własnych aktywów materialnych oraz własnego personelu. Przesyłanie raportów czy też dokumentów dotyczących zawieranych umów ubezpieczenia nie prowadzi jeszcze do sprawowania kontroli/nadzoru nad działalnością Dealera. Dealerzy są obowiązani do stosowania się do wewnętrznych wytycznych, procedur i instrukcji ubezpieczycieli dotyczących pośrednictwa ubezpieczeniowego. Ma to swoje uzasadnienie w tym, że Dealerzy jako agenci ubezpieczeniowi są obowiązani do przedstawiania ofert w sposób rzetelny i dokładny. Wobec tego Dealerzy dostają od towarzystw ubezpieczeniowych wytyczne, procedury i instrukcje dotyczące pośrednictwa ubezpieczeniowego i są obowiązani do ścisłego stosowania się do wewnętrznych wytycznych, procedur i instrukcji ubezpieczycieli. Taka sama sytuacja ma miejsce w przypadku współpracy z Wnioskodawcą.

Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy Dealerzy są niezależnymi przedstawicielami. W konsekwencji nie powstanie zakład Wnioskodawcy w Polsce na gruncie koncepcji zależnego agenta poprzez działalność Dealerów.

Spółki Finansowe

Jak już zostało wskazane Wnioskodawca opiera swoją współpracę ze z Dealerami dzięki Spółkom Finansowym.

Spółki Finansowe są podmiotami niezależnymi od Wnioskodawcy. Co do zasady będą się zajmować czynnościami o charakterze przygotowawczym i pomocniczym (co zostało wskazane wyżej). Ich rola znacznie się różni od funkcji pełnionych przez Dealerów, z tego względu, że Spółki Finansowe co do zasady nie mają bezpośredniego kontaktu z klientami.

Niemniej należy zwrócić uwagę, że Spółki Finansowe również będą mogły uczestniczyć w procesie bezpośredniej sprzedaży polisy ubezpieczeniowej. Taka sytuacja będzie miała miejsce jedynie w przypadku renegocjacji warunków produktu kredytowego/leasingowego przez klienta. Za renegocjację warunków produktu kredytowego/leasingowego odpowiedzialna jest odpowiednia Spółka Finansowa (a nie Dealerzy) i działania te wykonywane są w ramach podstawowej działalności operacyjnej Spółek Finansowych. Obok renegocjowanej umowy kredytowej/leasingowej Spółki Finansowe będą podpisywać nową umowę polisy lub dokonają zmiany umowy polisy (zmiany w umowie będą dokonywane po zawarciu dodatkowej umowy z Zakładem Ubezpieczeń).

Wnioskodawca zwraca uwagę, że sytuacja uczestniczenia w procesie bezpośredniej sprzedaży polis ubezpieczeniowych będzie mieć miejsce na zasadzie wyjątku, jedynie wtedy, gdy będzie tego oczekiwał klient. W konsekwencji ani Wnioskodawca ani Spółki Finansowe nie będą miały wpływu na to, czy taka sytuacja się wydarzy. Ów wyjątek będzie zazwyczaj polegał na dostosowaniu umowy ubezpieczeniowej do towarzyszącej jej umowy kredytowej/leasingowej, która zostanie zmieniona na wniosek klienta. Spółki Finansowe mogą sprzedać polisę ubezpieczeniową jedynie, gdy zawrą z Wnioskodawcą odrębną umowę, uprawniającą Spółkę Finansową do tego. Możliwa jest sytuacja, w której Wnioskodawca nie zgodzi się na zmiany w umowie ubezpieczeniowej.

W konsekwencji powyższego na gruncie koncepcji zależnego agenta nie powstanie zakład Wnioskodawcy w Polsce ani poprzez działalność Dealerów ani poprzez Spółki Finansowe. Zarówno Spółki Finansowe jak i Dealerzy współpracują z różnymi zakładami ubezpieczeń i są niezależni od Wnioskodawcy zarówno pod względem prawnym, jak i ekonomicznym.

Zdaniem Wnioskodawcy Zakład Ubezpieczeń nie będzie posiadał na terytorium Polski zagranicznego zakładu w rozumieniu art. 5 UPO i w konsekwencji Spółka nie będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w zakresie działalności będącej przedmiotem nin. wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.