dotyczy ustalenia, czy od momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego Wnioskodawca powinien kontynuować dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego do końca przyjętego okresu amortyzacji.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia m.in., czy od momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego Wnioskodawca powinien kontynuować dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego do końca przyjętego okresu amortyzacji.

Opis stanu faktycznego

Spółka (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką komandytową z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od 1 stycznia 2021 r.

W przeszłości Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawo ochronne na znak towarowy (dalej: „Prawo ochronne”). Prawo ochronne zostało zakwalifikowane jako wartość niematerialna i prawna i Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego i zaliczała je do kosztów uzyskania przychodu.

W 2021 r., przed upływem przyjętego okresu amortyzacji Prawa ochronnego, czas trwania Prawa ochronnego został przedłużony na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej. Wnioskodawca uiścił opłatę za dalszy okres ochrony. W związku z tym do momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego jego wartość początkowa nie została w całości (poprzez odpisy amortyzacyjne) zaliczona do kosztów uzyskania przychodu. Spółka nie zaliczyła jednak niezamortyzowanej części wartości początkowej Prawa ochronnego do kosztów uzyskania przychodu w momencie przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego i kontynuowała dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z zamiarem dokonywania ich do końca przyjętego okresu amortyzacji. Przyjęty okres amortyzacji Prawa ochronnego zakończy się w trakcie okresu, o jaki przedłużono Prawo ochronne. Wnioskodawca nie zamierza również zrzec się Prawa ochronnego przed Urzędem Patentowym.

Wnioskodawca zaznacza, że przedmiotem niniejszego wniosku nie jest ocena możliwości uznania Prawa ochronnego za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. Wnioskodawca wnosi o przyjęcie za element stanu faktycznego okoliczności, że Prawo ochronne stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Pytania

1. Czy od momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego Wnioskodawca powinien kontynuować dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego do końca przyjętego okresu amortyzacji?
2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe i uznaniu przez organ podatkowy, że od momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego Wnioskodawca nie może kontynuować dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego do końca przyjętego okresu amortyzacji, czy Wnioskodawca w momencie przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu niezamortyzowaną część wartości początkowej Prawa ochronnego (tj. część wartości początkowej, która do tego momentu nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne)?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Wnioskodawcy, od momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego Wnioskodawca powinien kontynuować dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego do końca przyjętego okresu amortyzacji.

Uzasadnienie

Ad. 1)

Zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c Ustawy CIT, m.in. nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi (dalej: „WNiP”) (art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT).

Zgodnie natomiast z art. 121 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2021 r., poz. 324; dalej: „Ustawa PWP”) na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Prawo ochronne na znak towarowy w rozumieniu Ustawy PWP podlega więc amortyzacji a odpisy amortyzacyjne z tego tytułu stanowią, co do zasady, koszt uzyskania przychodów. Wnioskodawca raz jeszcze zaznacza jednak, że ocena możliwości uznania Prawa ochronnego za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji nie jest przedmiotem niniejszego wniosku. To, że Prawo ochronne stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji jest elementem stanu faktycznego.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT).

W przypadku wartości niematerialnej i prawnej w postaci prawa ochronnego na znak towarowy, co do zasady, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż 60 miesięcy (art. 16m ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT). Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych (art. 16m ust. 3 Ustawy CIT).

W świetle powyższego w ocenie Wnioskodawcy, jeśli w przyjętym okresie amortyzacji nie zajdą okoliczności wyłączające możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych, to do końca tego okresu podatnik dokonuje odpisów amortyzacyjnych, które ujmowane są w kosztach uzyskania przychodów. Okolicznościami, które spowodowałyby brak możliwości kontynuowania odpisów amortyzacyjnych są:

-postawienie WNiP w stan likwidacji,

-zbycie WNiP,

-stwierdzenie niedoboru WNiP,

-zaprzestanie używania WNiP na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane (art. 16c ust. 1 pkt 5 Ustawy CIT).

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nie nastąpiła jednak żadna z okoliczności, która skutkowałaby koniecznością zaprzestania dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego i ujmowania ich w kosztach uzyskania przychodów. W ocenie Wnioskodawcy, okolicznością taką mogłoby być wygaśnięcie Prawa ochronnego. Potwierdza to interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 października 2015 r. Znak: ILPB4/4510-1-397/15-4/DS, w której stwierdzono, że: „Skoro wartością niematerialną i prawną - zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawo ochronne na znak towarowy, to w sytuacji gdy to prawo wygasa, brak jest podstaw do dalszej jego amortyzacji. Stąd po wygaśnięciu tego prawa Spółka nie może dokonywać podatkowych odpisów amortyzacyjnych. (...) Wnioskodawca nie był uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych i ujmowania ich w kosztach uzyskania przychodów w okresie od dnia wygaśnięcia prawa ochronnego na Znak towarowy do końca przyjętego okresu amortyzacji”.

W analizowanym stanie faktycznym nie mamy jednak do czynienia z wygaśnięciem Prawa ochronnego. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z art. 168 ust. 1 Ustawy PWP prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek:

1)upływu okresu, na który zostało udzielone;

2)zrzeczenia się prawa przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym, za zgodą osób, którym służą na nim prawa.

Jak stanowi natomiast art. 153 ust. 2 Ustawy PWP czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Prawo ochronne na znak towarowy przedłuża się o dalsze 10 lat ochrony, o ile uiszczona zostanie opłata za dalszy okres ochrony (art. 153 ust. 3 Ustawy PWP). Przedłużenie prawa ochronnego na znak towarowy podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 153 ust. 5 Ustawy PWP).

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że przedłużenie Prawa ochronnego, zgodnie z art. 153 ust. 3 Ustawy PWP skutkuje tym, że okres na który zostało ono udzielone jeszcze nie upłynął, a w konsekwencji Prawo ochronne nie wygasło. Przepis art. 153 ust. 3 Ustawy PWP wyraźnie bowiem stanowi o „przedłużeniu o dalsze 10 lat ochrony”. Zgodnie natomiast ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) „przedłużyć” to m.in. «sprawić, że coś trwa dłużej, niż przewidywano»; «spowodować, że coś jest ważne, przydatne dłużej». Przedłużyć można więc jedynie coś co się jeszcze nie skończyło, coś co nadal trwa. Takie stanowisko jest również prezentowane doktrynie: „Prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek upływu okresu, na który zostało udzielone. O ile nie zostało przedłużone po upływie 10-letniego okresu ochronnego, to wygasa” (tak M. Kondrat w: Kondrat Mariusz (red.), Prawo własności przemysłowej. Komentarz, Wolters Kluwer Polska, 2021).

Wnioskodawca uważa więc, że jeżeli w dniu przyjęcia Prawa ochronnego do używania spełniało ono warunki do uznania go za WNiP podlegającą amortyzacji (co jest elementem stanu faktycznego) to od momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego należy dokonywać dalszych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego do końca przyjętego okresu amortyzacji, pod warunkiem, że do upływu tego okresu Prawo ochronne nie wygaśnie. Jak jednak wskazano w opisie stanu faktycznego przyjęty okres amortyzacji Prawa ochronnego zakończy się w trakcie okresu, o jaki przedłużono Prawo ochronne oraz Wnioskodawca nie zamierza zrzec się Prawa ochronnego przed Urzędem Patentowym, a więc do upływu przyjętego okresu amortyzacji Prawo ochronne nie wygaśnie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zauważyć należy, że stosownie do zadanego pytania wyznaczającego zakres wniosku, przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia była wyłącznie kwestia ustalenia, czy od momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego Wnioskodawca powinien kontynuować dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego do końca przyjętego okresu amortyzacji. W szczególności przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ocena możliwości uznania Prawa ochronnego za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. Powyższą kwestie przyjęto jako element opisu stanu faktycznego nie podlegającą ocenie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800, ze zm., dalej: „updop”),

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy,

W myśl art. 16b ust. 1 pkt 6 updop,

Stosownie do art. 16h ust. 1 updop,

Stosownie do art. 16m ust. 3 updop,

Jak wynika z cytowanego unormowania, za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne można uznać m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowe (Dz.U. z 2021 r. poz. 324, dalej: „upwp”), o ile spełniają one łącznie następujące warunki:

-zostały nabyte,

-nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

-przewidywany okres ich używania przekracza rok,

-są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 upwp,

W myśl art. 120 ust. 1 upwp,

Zgodnie z art. 120 ust. 2 upwp,

Stosownie do art. 121 upwp,

Zgodnie z art. 147 ust. 1 upwp,

W myśl art. 153 ust. 1 upwp,

Jak wskazano w art. 153 ust. 1¹ upwp,

Stosownie do art. 153 ust. 2 upwp,

W myśl art. 153 ust. 3 upwp,

Jak wskazano w art. 153 ust. 5 upwp,

Zgodnie z art. 162 ust. 1 upwp,

W myśl art. 168 ust. 1 upwp,

Z powyższego wynika, że na warunkach określonych w Prawie własności przemysłowej udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe. Nabyte przez podatnika prawa ochronne na te znaki, potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, w myśl art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią zatem wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w przeszłości Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawo ochronne na znak towarowy. Prawo ochronne zostało zakwalifikowane jako wartość niematerialna i prawna i Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego i zaliczała je do kosztów uzyskania przychodu.

W 2021 r., przed upływem przyjętego okresu amortyzacji Prawa ochronnego, czas trwania Prawa ochronnego został przedłużony na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej. Wnioskodawca uiścił opłatę za dalszy okres ochrony. W związku z tym do momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego jego wartość początkowa nie została w całości (poprzez odpisy amortyzacyjne) zaliczona do kosztów uzyskania przychodu. Spółka nie zaliczyła jednak niezamortyzowanej części wartości początkowej Prawa ochronnego do kosztów uzyskania przychodu w momencie przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego i kontynuowała dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z zamiarem dokonywania ich do końca przyjętego okresu amortyzacji. Przyjęty okres amortyzacji Prawa ochronnego zakończy się w trakcie okresu, o jaki przedłużono Prawo ochronne. Wnioskodawca nie zamierza również zrzec się Prawa ochronnego przed Urzędem Patentowym.

W związku z powyższym skoro w dniu przyjęcia Prawa ochronnego do używania spełniało ono warunki do uznania go za WNiP podlegającą amortyzacji (co nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, tylko jest elementem stanu faktycznego) to od momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego należy dokonywać dalszych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego do końca przyjętego okresu amortyzacji, pod warunkiem, że do upływu tego okresu Prawo ochronne nie wygaśnie. Jak wynika z opisu stanu faktycznego przyjęty okres amortyzacji Prawa ochronnego zakończy się w trakcie okresu, o jaki przedłużono Prawo ochronne oraz Wnioskodawca nie zamierza zrzec się Prawa ochronnego przed Urzędem Patentowym, a więc do upływu przyjętego okresu amortyzacji Prawo ochronne nie wygaśnie.

Reasumując, od momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego Wnioskodawca powinien kontynuować dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego do końca przyjętego okresu amortyzacji.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1, należało uznać za prawidłowe.

Uznając stanowisko Wnioskodawcy dot. pytania Nr 1 za prawidłowe, że od momentu przedłużenia czasu trwania Prawa ochronnego Wnioskodawca powinien kontynuować dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Prawa ochronnego do końca przyjętego okresu amortyzacji, odniesienie się do pytania Nr 2, które było uwarunkowane od negatywnej oceny stanowiska dot. pytania Nr 1 – stało się bezprzedmiotowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.  W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-  Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).