1. Czy nabyta przez Wnioskodawcę licencja na certyfikaty zabezpieczające, które zabezpieczają zapisane na nośnikach optycznych treści mieści się w zakresie wypłat należności z tytułu praw autorskich wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT? 2. Czy Wnioskodawca dokonując płatności za uzyskaną licencję użytkownika końcowego jest zobowiązany do pobrania od niej zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła)?

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

07 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 07 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

-Czy nabyta przez Wnioskodawcę licencja na certyfikaty zabezpieczające, które zabezpieczają zapisane na nośnikach optycznych treści mieści się w zakresie wypłat należności z tytułu praw autorskich wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT?

-Czy Wnioskodawca dokonując płatności za uzyskaną licencję użytkownika końcowego jest zobowiązany do pobrania od niej zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła)?

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 marca 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.76.2022.1.MKU wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 31 marca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę w Polsce i na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży nowoczesnych technologii w zakresie produkcji i repliki zapisanych na nośnikach optycznych DVD i Blu-ray nagrań audio i video, które następnie są sprzedawane odbiorcom w kraju i za granicą. Odbiorcami oferowanych przez Spółkę produktów są najczęściej licencjobiorcy największych światowych koncernów mediowych zajmujący się produkcją filmów i programów telewizyjnych.

Spółka, jako dostawca multimedialnego kontentu na nośnikach optycznych, w celu ochrony udostępnianych treści, zawarła z dostawcą usług kryptograficznych X (dalej jako „X” lub „Licencjodawca”) z siedzibą w O w Stanach Zjednoczonych Ameryki umowę o przyjęciu systemu A (dalej jako „Umowa A”). Na podstawie Umowy A, X dostarcza Spółce technologię A do ochrony treści, które Spółka rozpowszechnia na produkowanych i replikowanych nośnikach optycznych DVD lub Blu-ray.

Proces zabezpieczania utworów audiowizualnych

W ramach dostarczonej technologii A, Licencjodawca świadczy na rzecz Spółki usługi polegające na generowaniu i dostarczaniu bloków kluczy kryptograficznych i podpisywaniu nimi dostarczanych przez Spółkę plików. Proces zabezpieczenia utworów audiowizualnych ma charakter dwuetapowy:

1.         Etap pierwszy - główne szyfrowanie wykonywane przez Spółkę

W ramach tego etapu klienci Spółki przesyłają jej niezaszyfrowane źródła utworu audiowizualnego. Następnie Wnioskodawca przeprowadza proces ich szyfrowania przy użyciu narzędzi licencjonowanych przez X oraz przy użyciu plików „Media Key Block” (kluczy szyfrujących) dostarczanych przez X. Program służący do szyfrowania jest dostarczany przez dostawcę narzędzi licencjonowanych przez X (nie jest bezpośrednio dostarczany Wnioskodawcy przez Licencjodawcę). Proces szyfrowania przeprowadzony w Spółce generuje „niepodpisany” certyfikat (w formie bardzo małego pliku). Taki „niepodpisany” certyfikat jest następnie wysyłany za pośrednictwem poczty elektronicznej do X.

2.         Etap drugi - ostateczne podpisanie certyfikatów przez Licencjodawcę

W ramach drugiego etapu procesu zabezpieczania „niepodpisane” certyfikaty wygenerowane przez Spółkę w procesie szyfrowania i przesłane przez nią do X za pośrednictwem poczty elektronicznej, są następnie modyfikowane poprzez dodanie do nich kluczy kryptograficznych (dalej również jako „certyfikat” lub „certyfikat zabezpieczający”), unikalnych dla danego tytułu. Dostarczane certyfikaty zabezpieczające to algorytmy tzw. copy protection, tj. wewnętrzny system szyfrowania, który wykorzystuje przekształcenia matematyczne w celu uwierzytelnienia szyfrowanej informacji. Certyfikat zabezpieczający jest następnie odsyłany przez X z powrotem do Spółki w celu wykorzystania przy nagrywaniu utworu audiowizualnego na poszczególne płyty.

Podpisanie certyfikatem zabezpieczającym zapobiega niekontrolowanemu kopiowaniu oraz nieautoryzowanemu rozpowszechnianiu zabezpieczonych treści. Odpowiednie zabezpieczenie plików audio i video przed ich nieautoryzowanym rozpowszechnieniem jest istotne, ponieważ produkowane i zabezpieczane w ten sposób treści są chronione prawem autorskim.

Licencja na korzystanie z nadanych certyfikatów zabezpieczających

W ramach Umowy A Licencjodawca udzielił Spółce niewyłącznej, nieprzenoszalnej, niepodlegającej sublicencjonowaniu, ogólnoświatowej, odwołalnej licencji na korzystanie z nadanych certyfikatów zabezpieczających w celu wykonania, korzystania i posiadania licencjonowanych komponentów (nagrań audio lub video). Tym samym Spółka ma prawo do dalszego kopiowania zabezpieczonego certyfikatem pliku audio lub video. Natomiast nie ma prawa do dalszego licencjonowania, sublicencjonowania, kopiowania, najmowania, pożyczania, przenoszenia, zmieniania lub ulepszania samych certyfikatów. Wnioskodawca jest licencjonowany w ramach kategorii licencyjnej jako „Licencjonowany Producent Treści” i posiada licencję na zakup narzędzi od dostawców licencjonowanych przez X oraz do produkcji płyt Blu-ray z szyfrowaniem A. A zatem Wnioskodawca jest użytkownikiem końcowym tzw. end userem, wykorzystującym nadane udostępnionym treściom certyfikaty zabezpieczające.

Spółka przy pomocy odpowiedniego programu komputerowego powiela utwory, które wspólnie z nadanym certyfikatem zabezpieczającym stanowią nowy utwór, który składa się z nadanego przez Licencjodawcę certyfikatu oraz utworu audio lub video objętego odrębną licencją do jego powielania. Istotnym w tym przypadku jest fakt, że replikowany utwór audio lub video stanowi przeważającą część nowego utworu w stosunku do zamieszczonego tam certyfikatu.

Zabezpieczone w ten sposób treści są następnie dostarczane licencjobiorcom koncernów mediowych. Za świadczone usługi związane z zabezpieczeniem udostępnianych treści (polegające na zabezpieczeniu antypirackim i zgodzie na odtwarzanie zabezpieczonych płyt Blu-ray na powszechnie dostępnych odtwarzaczach multimedialnych) Spółka zobowiązana jest do zapłaty na rzecz Licencjodawcy opłat licencyjnych. Opłaty te są pobierane przez Licencjodawcę na zasadzie przedpłat. Dodatkowo X pobiera opłaty od ilości wyprodukowanych replik nośników optycznych zawierających zabezpieczoną treść audio lub video. Opłata ta naliczana jest w oparciu o przygotowywany raz na kwartał raport, który zawiera ilość wyprodukowanych tytułów. Na tej podstawie naliczana jest druga płatność.

Należy przy tym podkreślić, że wszystkie płyty z filmami Blu-ray, aby mogły być odtwarzane, muszą posiadać szyfrowanie A - jest to część standardu Blu-ray, na który Wnioskodawca posiada licencję od B. Wobec czego Wnioskodawca musi licencjonować technologię A w kategorii „Licencjonowany Producent Treści”, aby móc świadczyć usługi produkcji płyt Blu-ray dla swoich klientów audiowizualnych.

Technologia dostarczana przez Licencjodawcę

Na technologię, która jest udostępniana Wnioskodawcy w ramach umowy A, składają się zasady i metody opracowane i szeroko wdrażane przez X, które służą do tworzenia i obróbki treści filmowych. X jest niezależnym twórcą i dostawcą technologii zabezpieczeń cyfrowych opracowanych specjalnie w celu zabezpieczenia treści audiowizualnych Blu-ray. W ramach dostarczanej technologii Spółka nabywa również tzw. Media Key Blocks (MKB), które są plikami cyfrowymi potrzebnymi w procesie szyfrowania A. MKB są nabywane przez Wnioskodawcę od Licencjodawcy i umieszczane w narzędziu szyfrującym - każdy nowy utwór audiowizualny lub tytuł Blu- ray otrzymuje MKB.

X dostarcza Spółce technologię, w postaci narzędzi do przetwarzania utworów poprzez ich szyfrowanie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio (poprzez licencjonowanych dostawców narzędzi, takich jak program komputerowy do szyfrowania). Nabywana przez Spółkę technologia bezpieczeństwa cyfrowego, którą dostarcza Licencjodawca, zawiera informacje poufne, które są przekazywane Wnioskodawcy, mimo że fakt istnienia tej technologii jest powszechnie znany.

Technologia, która jest udostępniana Spółce na podstawie umowy A, jest chroniona prawem autorskim, tajemnicą handlową i prawami patentowymi (przysługującymi różnym firmom, które tę technologię tworzyły). Certyfikaty zabezpieczające przekazywane Spółce przez X są objęte prawami autorskimi i tajemnicą handlową. Aby mieć dostęp do tej technologii oraz uzyskać odpowiednie certyfikaty zabezpieczające konieczne jest zawarcie stosownej umowy licencyjnej z X. W ramach umowy Licencjodawca ustanawia ograniczoną licencję na każdy z patentów twórców technologii stanowiących nieodłączny element technologii A. X nie dostarcza listy patentów ani innej dokumentacji związanej z tą technologią, poza parametrami licencyjnymi określonymi w Umowie A.

W związku z zawarciem Umowy A, Wnioskodawca do chwili obecnej rozpoznawał płatności związane z uzyskaną licencją jako mieszczące się w zakresie wypłat należności z tytułu praw autorskich wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i z uwagi na brak certyfikatu rezydencji X pobierał od wypłaconych należności 20% zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła).

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca powziął wątpliwości czy od wypłacanego licencjobiorcom wynagrodzenia za udzieloną licencję Spółka ma obowiązek pobierać i odprowadzać zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Pytania

1.Czy nabyta przez Wnioskodawcę licencja na certyfikaty zabezpieczające, które zabezpieczają zapisane na nośnikach optycznych treści mieści się w zakresie wypłat należności z tytułu praw autorskich wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT?

2.Czy Wnioskodawca dokonując płatności za uzyskaną licencję użytkownika końcowego jest zobowiązany do pobrania od niej zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Należności licencyjne płacone X za udzielenie licencji końcowej na przydzielone certyfikaty zabezpieczające, w ocenie Wnioskodawcy nie stanowią przychodów z tytułu praw autorskich, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Ad 2

Mając na względzie okoliczność, że w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do powstania przychodu opodatkowanego na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w ocenie Wnioskodawcy na Spółce nie ciążą również obowiązki płatnika związane z obliczeniem i poborem zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad 1

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy prawa podatkowego nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem przychodów z praw autorskich, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Dlatego ich definicji zdaniem Wnioskodawcy należałoby szukać w akcie wyższego rzędu, tj. umowie między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej jako „UPO”).

W art. 13 ust. 3 UPO wskazano, że przez określenie „należności licencyjne” należy rozumieć:

a)wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub umiejętności (know-how), oraz

b)zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.

Wskazane powyżej definicje należności licencyjnych zawarte w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawierają w sobie kategorii programu komputerowego. Dlatego, aby odpowiednio zinterpretować wskazane powyżej przepisy UPO, należy odnieść się do tekstu Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku stanowiącej wzór umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz do brzmienia Komentarza do Konwencji. Należy w tym zakresie dodać, że chociaż Modelowa Konwencja OECD, jak i Komentarz do niej nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego, stanowią tzw. soft law, to jest ono stosowane i stanowi powszechnie akceptowaną wskazówkę do interpretacji postanowień UPO.

W ocenie Wnioskodawcy, na szczególną uwagę zasługuje pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, zgodnie z którym program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów, jako dzieła naukowego.

Wobec powyższego program komputerowy winien być uznany za utwór literacki, artystyczny lub naukowy, a dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów należy traktować jako należność licencyjną. Jednocześnie należy wskazać na pkt 14 Komentarza do art. 12 Konwencji, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Przy czym, zgodnie z pkt 14.2 Komentarza, wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.

Jak zostało wcześniej wskazane, cytowany przepis umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, określający zakres pojęcia "należności licencyjne" jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Jak wynika z Komentarza do Modelowej Konwencji, za należności licencyjne nie uznaje się udzielenia licencji na oprogramowanie na własny użytek. A zatem z należnością licencyjną, w przypadku opłat za programy komputerowe, będziemy mieli do czynienia tylko wtedy, gdy autor oprogramowania, ceduje część swoich praw na osobę trzecią w celu umożliwienia jej dalszego opracowywania lub w celu eksploatacji handlowej samego oprogramowania.

Natomiast interpretując pojęcie "należności licencyjne" należy również odnieść się do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 dalej jako „ustawa o prawie autorskim”). Zgodnie z jej art. 1 ust. 1: „Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Jak wynika z art. 50 ustawy o prawie autorskim odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:

1.w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;

2.w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;

3.w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2 - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.”

Natomiast w odniesieniu do programów komputerowych należy uwzględnić treść art. 74 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim:

1.Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej,

2.Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że ochroną prawno-autorską objęte są również programy komputerowe w taki sposób jak utwory literackie i ochrona ta obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Przy czym należy zwrócić uwagę również na art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim, zgodnie z którym autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1.trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2.tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3.rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Mając na względzie wskazane powyżej przepisy należy stwierdzić, że do powstania przychodu z praw autorskich w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT dochodzi w sytuacji, gdy dana transakcja powoduje przeniesienie praw autorskich do oprogramowania na wskazanych ustawą polach eksploatacji.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w ramach udzielonej Wnioskodawcy licencji, Spółka nie ma prawa do udzielania sublicencji innym podmiotom oraz nie ma prawa do dokonywania zmian w nadanych certyfikatach. Ponadto Spółka nie ma prawa do trwałego lub czasowego zwielokrotniania samych certyfikatów zabezpieczających. Spółka przy pomocy odpowiedniego programu komputerowego powiela utwory, które wspólnie z nadanym certyfikatem stanowią nowy utwór, który składa się z nadanego przez Licencjodawcę certyfikatu zabezpieczającego oraz utworu audio lub video objętego odrębną licencją do jego powielania. Przy czym replikowany utwór audio lub video stanowi przeważającą część nowego utworu.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych do rozporządzania otrzymanym certyfikatem na polach eksploatacji wskazanych w art. 50 lub art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim. Dochodzi jedynie do udzielenia licencji do wykorzystania przydzielonych kluczy kryptograficznych w ramach licencji użytkownika końcowego (end user). W ramach udzielonej licencji nie zostaną bowiem przeniesione na Wnioskodawcę jakiekolwiek prawa autorskie do ww. certyfikatów zabezpieczających, ponieważ Spółka nie ma możliwości dalszego sublicencjonowania ich innym podmiotom jak również dokonywania w nich zmian.

Wobec powyższego, należności płacone kontrahentowi Spółki za udzielenie licencji końcowej na przydzielone certyfikaty, w ocenie Wnioskodawcy nie stanowią przychodów z tytułu praw autorskich, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko znalazło również potwierdzenie w praktyce interpretacyjnej, których przykłady wskazano poniżej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2019 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.351.2019.2.AT wskazał:

„Jak wynika z wniosku Wnioskodawca zamierza nabywać od portugalskiej firmy licencje na wykorzystanie na użytek własny oprogramowania komputerowego (tzw. licencje użytkownika końcowego). W ramach licencji nie zostaną przeniesione na niego jakiekolwiek majątkowe prawa autorskie do ww. oprogramowania, Spółka nie ma i nie będzie mieć prawa do udzielania sublicencji innym podmiotom, czy też dokonywania zmian w oprogramowaniu. Zatem jak wcześniej wskazano zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych. Wobec powyższego płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz podmiotu z siedzibą w Portugalii nie stanowią należności licencyjnych. Oznacza to, że Spółka dokonując wypłaty takich należności nie jest zobowiązana do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2020 r. nr 0114- KDIP2-1.4010.36.2020.2.OK wyjaśnił, że:

„W przedstawionym stanie faktycznym nie będzie obejmował on Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego na własny użytek (w charakterze End User) nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 u.p.d.o.p. w związku z art. 12 Konwencji polsko-brytyjskiej, umowy polsko-irlandzkiej, umowy polsko-niemieckiej i Konwencji polsko-węgierskiej. W świetle powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz wymienionych we wniosku spółek irlandzkiej, niemieckiej, brytyjskiej i węgierskiej oraz do wykonywania żadnych innych obowiązków płatnika w związku z wypłatą tych należności.”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 kwietnia 2020 r. nr 0114- KDIP2-1.4010.4.2020.2.SP wskazał:

„Podsumowując, w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w ocenie Wnioskodawcy, nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich do Oprogramowania. W szczególności Wnioskodawca nie nabywa prawa do zwielokrotnienia, modyfikacji czy rozpowszechniania Oprogramowania. Wnioskodawca nabywa jedynie prawo do korzystania z Oprogramowania na potrzeby własne jako ich użytkownik końcowy. Biorąc pod uwagę powyższe, po stronie B. nie dochodzi do powstania przychodu z praw autorskich, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT.”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 30 sierpnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.233.2019.2.MR, uznał za prawidłowe stanowisko podatnika i wyjaśnił:

„Zaliczenie należności, wypłacanych przez Wnioskodawcę, do odpowiedniej kategorii przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz UPO zależy od istoty praw, jakie Wnioskodawca nabywa w ramach umowy przewidującej prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego. Jako nabywca Wnioskodawca nie ma prawa do kopiowania, powielania na potrzeby osób trzecich, modyfikowania oraz rozpowszechniania zakupionego programu komputerowego lub dostępu do baz. Wnioskodawca jest użytkownikiem końcowym (tzw. ang. end-user). Zakres uprawnień nabywcy do korzystania z oprogramowania komputerowego jest ograniczony jedynie do wykorzystania ich na własne potrzeby, w określonym czasie. W związku z powyższym nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich ani do przekazania tych praw do używania Wnioskodawcy, a co za tym idzie należności z tego tytułu nie są należnościami licencyjnymi w rozumieniu przepisów ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z powyższym, płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Czeskiej z tytułu licencji end-user nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 UPO, tym samym nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła - zgodnie z ww. art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

Ad 2

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT „Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.”

Wskazany powyżej przepis nakłada na polskie podmioty obowiązki płatnika w zakresie poboru zryczałtowanego podatku od dochodów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając na względzie okoliczność, że w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do powstania przychodu opodatkowanego na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w ocenie Wnioskodawcy na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika związane z obliczeniem i poborem podatku dochodowego.

Powyższe stanowisko znalazło również potwierdzenie w praktyce interpretacyjnej, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 października 2019 r. nr 0111-KDIB2- 1.4010.351.2019.2.AT, w której Dyrektor KIS wskazał, że „Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie obejmuje on Spółki, gdyż wypłacane przez nią należności z tytułu nabycia programu komputerowego dla własnych potrzeb nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 wskazanej ustawy. Spółka nie jest zatem zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności oraz w innych interpretacjach wskazanych w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie nr 1.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania numer 1 i numer 2 jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.