Możliwość zaliczenia jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów wydatków za wydanie Certyfikatu/Atestu, posługiwanie się certyfikatem bądź za wydanie... - Interpretacja - 0112-KDIL2-2.4011.113.2023.1.MC

Shutterstock

Interpretacja indywidualna z dnia 3 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.113.2023.1.MC

Temat interpretacji

Możliwość zaliczenia jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów wydatków za wydanie Certyfikatu/Atestu, posługiwanie się certyfikatem bądź za wydanie Krajowej Oceny Technicznej

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

-prawidłowe w części dotyczącejzaliczenia jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kosztami za posługiwanie się certyfikatem bezterminowym,

-nieprawidłowe – w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 3 lutego 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 31 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych

Jest Pani wspólnikiem Spółki jawnej, której udziałowcami są krajowe osoby fizyczne. Spółka z tytułu podatku dochodowego rozlicza się za pomocą ksiąg handlowych. Podatek rozliczany jest na zasadach ogólnych.

Spółka w ramach swojej działalności zajmuje się hurtową sprzedażą zaworów do wody i gazu, filtrów do instalacji gazowych. Aby móc sprzedawać w/w wyroby, muszą one przejść proces badań i otrzymać dokumenty, potwierdzające spełnienie określonych norm. Zawory do gazu i filtry do instalacji gazowych Spółka zgłasza do Instytutu (...), gdzie muszą przejść szereg badań. Jeżeli Instytut stwierdzi, że Spółka spełnia wymagania certyfikacyjne, zostaje jej wydany Certyfikat (A), Certyfikat (B). Certyfikat wydawany jest na określony okres, przekraczający rok podatkowy.

Spółka uzyskuje również certyfikaty wydane bezterminowo. W przypadku certyfikatów bezterminowych Instytucja Certyfikująca dokonuje kontroli, najczęściej raz na rok. Zawory do wody Spółka zgłasza do Instytutu (...). Instytut bada cechy identyfikacyjne i właściwości użytkowe oraz zamierzony zakres zastosowania. Dokonuje w tym celu badania, obliczenia i klasyfikacje. Jeżeli zawory przejdą pozytywnie wszystkie badania, wydawana jest Krajowa Ocena Techniczna, która wydawana jest najczęściej na okres nie dłuższy niż 5 lat.

W przypadku zaworów do wody Spółka występuje również do Państwowego Zakładu (...), aby uzyskać atest higieniczny, który również wydawany jest na kilka lat.

Na koszty związane z w/w procedurami składają się koszty badań, koszty kontroli w zakładzie, koszty za wydanie Certyfikatu, opłata za posługiwanie się certyfikatami (w przypadku certyfikatów bezterminowych), czy koszt za wydanie Krajowej Oceny Technicznej.

Spółka kwalifikuje w/w koszty jako koszty uzyskania przychodu inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, czyli tzw. koszty pośrednie.

Koszty, którymi Spółkę obciążają w/w Instytuty, czyli koszty badań, koszty kontroli w zakładzie, czy koszty za wydanie (posługiwanie się) Certyfikatu/Atestu bądź za wydanie Krajowej Oceny Technicznej Spółka ujmuje w księgach rachunkowych jednorazowo na podstawie otrzymanej faktury (nie ujmuje ich jako rezerwy lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów).

Pytanie

Czy Spółka ma prawo zaliczyć jednorazowo do kosztów podatkowych wydatki związane z kosztami za wydanie Certyfikatu/Atestu, posługiwanie się certyfikatem bądź za wydanie Krajowej Oceny Technicznej?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie wymienione koszty dotyczą kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, czyli są tzw. kosztami pośrednimi (nie można ich przypisać do konkretnego przychodu, jakkolwiek ich poniesienie warunkuje jego uzyskanie).

Zgodnie z art. 22 ust. 5d ustawy o PIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, co do zasady, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli koszty dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W/w koszty Spółka ujmuje w księgach jednorazowo jako koszt (nie są ujmowane jako rezerwy i bierne rozliczenia międzyokresowych kosztów). Co prawda, poniesienie tych kosztów warunkuje uzyskanie przychodu podatkowego w kilku latach, jednak jak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 17 maja 2021 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.65.2021.1.MK) zwrot zawarty w ustawie o PIT „dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy” obejmuje wydatki dotyczące usług (świadczeń) wykonywanych w kilku okresach. Nie dotyczy zaś wydatków związanych ze świadczeniami wykonywanymi jednorazowo, lecz wykorzystywanymi lub odnoszącymi skutek przez dłuższy czas.

W związku z powyższym uważa Pani, że wydatki związane z kosztami badań, kosztami kontroli w zakładzie, czy kosztami za wydanie/posługiwanie się/Certyfikatu/Atestu bądź za wydanie Krajowej Oceny Technicznej, Spółka ujmując w księgach rachunkowych jednorazowo na podstawie otrzymanej faktury (nie dotyczy to rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów), ma prawo zaliczyć w/w koszty jednorazowo do kosztów podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest:

-prawidłowe w części dotyczącejzaliczenia jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kosztami za posługiwanie się certyfikatem bezterminowym,

-nieprawidłowe – w pozostałej części.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku między poniesionym kosztem a powstaniem przychodów lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

  • ­został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • ­jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • ­pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • ­został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • ­został właściwie udokumentowany,
  • ­nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dlatego też stwierdzam, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tych przychodów.

W tym miejscu podkreślam, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Właściwa i zgodna z ustawową regulacją kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

  • ­ przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
  • ­ potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów.

Istotnym jest, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Rozważając natomiast kwestię momentu ujęcia wydatków w kosztach podatkowych, wskazuję na art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 22 ust. 5-5e ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W art. 22 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

-sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

-złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Stosownie do art. 22 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie.

Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) – w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć „koszty bezpośrednio związane z przychodami” oraz „koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami”. Jednak sens tych pojęć można ustalić, posługując się ich językowym znaczeniem. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu.

Klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodów powinna odbywać się za każdym razem na podstawie indywidualnych cech działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone. Jednocześnie zaznaczam, że prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z osiągniętym przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem.

Kierując się więc kryterium charakteru powiązania istniejącego między kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia:

-koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów – w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);

-koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia – są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną).

Koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu przekraczającego rok podatkowy, rozlicza się je proporcjonalnie (art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). O tym jednak, czy w istocie dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydują przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego.

Uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych, stwierdzam, że art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do pojęcia kosztu zdefiniowanego w art. 22 ust. 1 tej ustawy, a więc pojęcia kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej.

Wyraźnie podkreślam, że o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego. Natomiast kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych są tylko te koszty, które zostały wyraźnie określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.) określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają natomiast charakteru podatkotwórczego.

Ustawodawca definiując termin poniesienia kosztu, odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak rezerwy, czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

Na podstawie powyższego stwierdzam, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani wspólnikiem spółki jawnej (dalej: Spółka), której wspólnikami są krajowe osoby fizyczne. Spółka prowadzi księgi handlowe. Podatek jest rozliczany na zasadach ogólnych. Spółka w ramach swojej działalności zajmuje się hurtową sprzedażą zaworów do wody i gazu, filtrów do instalacji gazowych. Aby móc sprzedawać te wyroby, muszą one przejść proces badań i otrzymać dokumenty, potwierdzające spełnienie określonych norm. Zawory do gazu i filtry do instalacji gazowych Spółka zgłasza do Instytutu (...), gdzie muszą przejść szereg badań. Jeżeli Instytut stwierdzi, że Spółka spełnia wymagania certyfikacyjne, zostaje jej wydany Certyfikat (A), Certyfikat (B). Certyfikat wydawany jest na określony okres, przekraczający rok podatkowy. Spółka uzyskuje również certyfikaty wydane bezterminowo. W przypadku certyfikatów bezterminowych Instytucja Certyfikująca dokonuje kontroli, najczęściej raz na rok. Zawory do wody Spółka zgłasza do Instytutu (...). Instytut bada cechy identyfikacyjne i właściwości użytkowe oraz zamierzony zakres zastosowania. Jeżeli zawory przejdą pozytywnie wszystkie badania wydawana jest Krajowa Ocena Techniczna, która wydawana jest najczęściej na okres nie dłuższy niż 5 lat. W przypadku zaworów do wody Spółka występuje również do Państwowego Zakładu (...), aby uzyskać atest higieniczny, który również wydawany jest na kilka lat. Na koszty związane z ww. procedurami składają się koszty badań, koszty kontroli w zakładzie, koszty za wydanie Certyfikatu, opłata za posługiwanie się certyfikatami (w przypadku certyfikatów bezterminowych), czy koszt za wydanie Krajowej Oceny Technicznej. Spółka kwalifikuje ww. koszty jako koszty uzyskania przychodu inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, czyli tzw. koszty pośrednie. Koszty, którymi Spółkę obciążają ww. Instytuty, czyli koszty badań, koszty kontroli w zakładzie, czy koszty za wydanie (posługiwanie się) Certyfikatu/Atestu, bądź za wydanie Krajowej Oceny Technicznej Spółka ujmuje w księgach rachunkowych jednorazowo na podstawie otrzymanej faktury (nie ujmuje ich jako rezerwy lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów).

Pani wątpliwość dotyczy kwestii, czy ma Pani prawo zaliczyć jednorazowo do kosztów podatkowych wydatki związane z kosztami za wydanie Certyfikatu/Atestu, posługiwanie się certyfikatem bądź za wydanie Krajowej Oceny Technicznej.

Na podstawie wyżej powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzam, że poniesione przez Spółkę wydatki związane z kosztami za wydanie Certyfikatów/Atestu, posługiwanie się certyfikatem bądź za wydanie Krajowej Oceny Technicznej stanowią koszty pośrednie, o których mowa z ww. art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opłaty za posługiwanie się certyfikatem bezterminowym, który nie jest wydawany na z góry ustalony okres czasu (nie wiadomo, jakiego okresu ten wydatek dotyczy), mogą być potrącane jednorazowo w dacie ich poniesienia.

Natomiast wskazane we wniosku wydatki z tytułu wydania Certyfikatu/Atestu oraz Krajowej Oceny Technicznej, ponieważ dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do okresów ich obowiązywania (ważności).

Na zakończenie wskazuję też na art. 8 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którymi:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału), oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Reasumując – wydatki związane z kosztami za posługiwanie się certyfikatem bezterminowym mogą być jednorazowo zaliczone do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia. Z kolei wydatki poniesione z tytułu wydania Certyfikatu/Atestu oraz Krajowej Oceny Technicznej, dotyczące okresu przekraczającego rok podatkowy, stanowią Pani koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresów ich ważności. Wydatki te stanowią Pani koszt podatkowy proporcjonalnie do Pani udziału w zyskach Spółki.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuję, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Oznacza to, że ta interpretacja została wydana wyłącznie w Pani indywidualnej sprawie i dotyczy skutków podatkowych (opisanych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych) powstałych wyłącznie po Pani stronie.

Niniejsza interpretacja nie odnosi więc do pozostałych wspólników spółki jawnej.

W odniesieniu do powołanej przez Panią interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).