Interpretacja indywidualna z dnia 10 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.353.2023.1.WS
Temat interpretacji
Obowiązki płatnika (koszty pracownicze).
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w części dotyczącej możliwości zastosowania przez płatnika do wynagrodzeń będących przychodem z innych czynności kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Dnia 22 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Zakres wniosku jest następujący:
Opis zdarzenia przyszłego
Spółka z o.o., dalej jako: Wnioskodawca, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:
(…).
W ramach opisanej powyżej działalności Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe oraz wprowadza na rynek innowacyjne rozwiązania techniczne mające na celu tworzenie nowych i ulepszenie istniejących rozwiązań technicznych i technologicznych w postaci oprogramowania komputerowego. Do wykonywania ww. czynności Wnioskodawca zatrudnia wysoko kwalifikowanych inżynierów, którzy korzystając z posiadanej wiedzy, umiejętności technicznych i doświadczenia zawodowego wykonują, w ramach stosunku pracy, zadania polegające na tworzeniu i uruchamianiu systemów automatyki. Do głównych zadań pracowników należą:
(…)
Efekty czynności pracowników charakteryzują się niepowtarzalnością i mają indywidualny, unikatowy charakter i zostają utrwalone w postaci tekstu, obliczeń, schematów, rysunków lub fragmentów kodu programu komputerowego. Mają one charakter twórczy.
Poza ww. czynnościami w ramach czasu pracy pracownicy wykonują prace typowo administracyjne. W ramach przyjętej organizacji pracy od początku 2023 r. pracownicy ewidencjonują czas pracy w podziale na pracę twórczą, o której mowa w ustawie z dnia 4.02.1994 o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oraz inne czynności. Ewidencja ta zawiera m.in. dane pracownika, opis projektu, ilość godzin poświęconych na poszczególne kategorie prac, wykaz stworzonych prac.
Na podstawie prowadzonej ewidencji można wyodrębnić w miesiącu czas pracy twórczej i pozostały.
Pytanie
Czy realizując obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, ustalając kwotę należnej zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikom wynagrodzeń, Wnioskodawca może:
-do części wynagrodzeń będących przychodem z tytułu korzystania z praw autorskich i/lub rozporządzania przez twórców tymi prawami stosować koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 9 pkt 3, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b u.p.d.o.f.,
-do części wynagrodzenia będącego przychodem z innych czynności stosować koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 2 u.p.d.o.f.
Państwa stanowisko w sprawie
Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem praw autorskich do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Zgodnie z ust. 1 ww. przepisu jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Zatem w chwili każdorazowego przyjęcia utworów przez Wnioskodawcę dojdzie do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi pracowników, a w konsekwencji powstaniem prawa do wynagrodzenia, którego wypłata stanowić będzie przychód z tego tytułu.
Zgodnie z art. 1 ust. 3 ww. ustawy utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Podlega zatem ochronie od momentu ustalenia, nawet jeżeli jest nieukończony. Ustalenie to taka forma utworu, która daje możliwość zapoznania się z nim osobie trzeciej (poza autorem). Dotyczy to sytuacji, kiedy utwór tworzony jest przez okres dłuży niż miesiąc rozliczeniowy z pracownikiem.
Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są następujące przesłanki:
-konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub jego części,
-przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzania w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego,
-w umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
-kwota honorarium autorskiego stanowi rzeczywisty wyznacznik wartości utworu.
Przy spełnieniu powyższych warunków Wnioskodawca ma prawo zastosować do części wynagrodzeń będących przychodem z tytułu korzystania z praw autorskich i/lub rozporządzania przez twórców tymi prawami koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 9 pkt 3, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b u.p.d.o.f., a do pozostałych przychodów koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 2 u.p.d.o.f.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w części dotyczącej możliwości zastosowania przez płatnika do wynagrodzeń będących przychodem z innych czynności kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
1)wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2)nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy ‒ w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3)wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł – w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4)nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy ‒ w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
W myśl natomiast art. 32 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w art. 22 ust. 2 pkt 3, płatnik oblicza zaliczki, stosując koszty uzyskania przychodów określone w tym przepisie.
Zatem, co do zasady, w przypadku uzyskiwania należności (przychodów) ze stosunku pracy, koszty uzyskania przychodów zostały określone kwotowo i ich wysokość zależy od ilości zawartych umów o pracę oraz miejsca położenia zakładu pracy, tj. czy podatnik zamieszkuje w miejscowości, w której znajduje się zakład pracy, czy też poza tą miejscowością.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że zatrudniacie Państwo wysoko kwalifikowanych inżynierów, którzy korzystając z posiadanej wiedzy, umiejętności technicznych i doświadczenia zawodowego wykonują, w ramach stosunku pracy, zadania polegające na tworzeniu i uruchamianiu systemów automatyki. Efekty czynności pracowników mają charakter twórczy. Poza ww. czynnościami w ramach czasu pracy pracownicy wykonują prace typowo administracyjne. Na podstawie prowadzonej ewidencji można wyodrębnić w miesiącu czas pracy twórczej i pozostały.
Zatem do przychodów za pracę niemającą charakteru pracy twórczej koszty uzyskania przychodów powinny być określane na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Reasumując ‒ realizując obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych i ustalając kwotę należnej zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikom wynagrodzeń mogą Państwo do części wynagrodzenia będącego przychodem z innych czynności – tj. niemających charakteru pracy twórczej – stosować koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w części dotyczącej możliwości zastosowania przez płatnika do wynagrodzeń będących przychodem z innych czynności kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w części dotyczącej możliwości zastosowania przez płatnika do wynagrodzeń będących przychodem z tytułu korzystania z praw autorskich i/lub rozporządzania przez twórców tymi prawami 50% kosztów uzyskania przychodów wydano odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).