Czy zakup przez Spółkę od głównego udziałowca usługi dzierżawy części Nieruchomości 1 i części Nieruchomości 2 powoduje w Spółce powstanie dochodu z tytułu ukrytych zysków?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zakup przez Spółkę od głównego udziałowca usługi dzierżawy części Nieruchomości 1 i części Nieruchomości 2 powoduje w Spółce powstanie dochodu z tytułu ukrytych zysków.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

1.         Wnioskodawca jest opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek począwszy od stycznia 2022 r. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy w zasadniczym zakresie polega na wykonywaniu robót budowlanych - budowie dróg.

2.         Spółka powstała w 1998 r. Siedziba spółki znajduje się w L. Tam znajduje się budynek biura spółki, budynki warsztatowe, grunty oraz budynek stacji paliw wraz z infrastrukturą, którą spółka prowadzi na podstawie umowy franczyzowej z siecią O. Działalność gospodarcza spółki prowadzona jest także w H-Ch. oddalonej od siedziby w L. o około (...). Na nieruchomości w H-Ch. o powierzchni 8,2500 ha znajduje się wytwórnia mas bitumicznych wykorzystywanych przy budowie dróg. Dodatkowo znajdują się tam budynki biurowe, gospodarcze, warsztatowe, jak i budynek socjalny oraz grunty.

3.         Spółka powstała w drodze prywatyzacji pracowniczej majątku publicznego. Udziałowcami Spółki było początkowo 70 osób, z czego 68 osób było pracownikami sprywatyzowanego zakładu oraz 2 osoby niebędące pracownikami. Liczba udziałowców utrudniała podejmowanie decyzji właścicielskich. Trudno było pozyskać jednomyślność wspólników i wytyczyć kierunek rozwoju spółki. Podczas zwyczajnych zgromadzeń wspólników większość udziałowców występowała o przeznaczenie zysku w całości na dywidendę, nie zwracając uwagi na rozwój Spółki oraz zatory płatnicze.

4.         W latach 2012-2013, po zakończeniu rozkwitu inwestycji drogowych w związku z EURO 2012, trwał kryzys w branży budownictwa drogowego. Z ogólnodostępnych źródeł wynika, że wiele firm utraciło płynność finansową, a do czerwca 2013 r. około tysiąc pięćset firm ogłosiło upadłość (źródło: https://www.nik.gov.pl/aktualnosci/jak-uniknac-powtorki-kryzysu-budowlanego-debata-w-nik-podsumowanie.ht ml, dostęp: 7.02.2023 r.). Kryzys ten doświadczył także Spółkę, która w 2012 r. osiągnęła zysk prawie czternastokrotnie niższy niż za rok 2011.

5.         Pogarszająca się sytuacja Spółki zapoczątkowała dyskusję udziałowców na temat dalszego funkcjonowania Spółki. Na nadzwyczajnym walnym zgromadzeniu wspólników we wrześniu 2013 r. głosowano nad: 1) przekształceniem Spółki w spółkę osobową, 2) podzieleniem Spółki na mniejsze, wyodrębnione spółki, 3) likwidacją Spółki, 4) nabyciem udziałów przez Spółkę celem umorzenia. Podjęto uchwałę w przedmiocie nabycia udziałów przez Spółkę celem umorzenia. Pozostałe uchwały nie zostały podjęte.

6.         W latach 2013 i 2014 odbywał się proces nabycia udziałów celem umorzenia. Wskutek czego 65 osób przestało być wspólnikami Spółki. Spółka wypłaciła z tego tytułu blisko 11,5 mln zł wynagrodzenia ze środków pochodzących z kapitału zapasowego. Ponadto obniżony został kapitał zakładowy Spółki z kwoty 1.668.000 zł do kwoty 838.000,00 zł.

7.         Podczas zwyczajnego zgromadzenia wspólników za 2013 r. ówczesny prezes zarządu Spółki (obecnie główny udziałowiec) wnioskował, aby cały zysk za 2013 r. został zatrzymany w Spółce, z uzasadnieniem, że osiągnięty dotychczas zysk został wydatkowany na zobowiązania z tytułu nabycia udziałów celem umorzenia. Pozostałych 3 udziałowców wnioskowało o przeznaczenie części zysku w kwocie 1 mln zł na dywidendę oraz przeznaczeniu pozostałej części zysku w kwocie 877.877,07 zł na kapitał zapasowy. Ostatecznie uchwałą zgromadzenia wspólników zysk za 2013 r. został przeznaczony na dywidendę w kwocie 1.282.500 zł oraz na kapitał zapasowy w kwocie 595.377,07 zł. Zgromadzenie wspólników uchwaliło, że dywidenda za 2013 r. zostanie wypłacona w części w formie pieniężnej, a w części w formie rzeczowej (nieruchomości). Dywidenda w formie rzeczowej przypadła udziałowcowi, któremu przysługiwała największa liczba udziałów, a tym samym najwyższa dywidenda (główny udziałowiec).

8.         Na decyzję Spółki o realizacji obowiązku w zakresie dywidendy poprzez przekazanie części dywidendy w formie pieniężnej i części w formie rzeczowej miały wpływ następujące okoliczności faktyczne sprawy:

-historia powstania Spółki (prywatyzacja pracownicza majątku publicznego),

-pat decyzyjny (kilkudziesięciu udziałowców, z których większość niezależnie od okoliczności żądała wypłaty całego zysku, nie dbając o interes Spółki, lecz o własny interes),

-w momencie, w którym kryzys w branży i niekorzystna sytuacja finansowa Spółki (rok 2012-2013) zagrażała dalszemu bytowi Spółki i nie pozwalała dłużej tolerować pata decyzyjnego, w tym podejścia większości wspólników do sposobu funkcjonowania Spółki, została podjęta decyzja o nabyciu udziałów własnych celem umorzenia,

-Spółka pozbyła się zysku zgromadzonego we wcześniejszych latach po to, by wypłacić udziałowcom wynagrodzenie z tytułu umorzenia ich udziałów,

-wobec decyzji zgromadzenia wspólników o przeznaczeniu zysku za 2013 r. do podziału pomiędzy udziałowców, podział całego zysku przeznaczonego do podziału tradycyjnie, tj. w formie dywidendy pieniężnej zagrażał płynności finansowej Spółki a tym samym dalszemu funkcjonowaniu Spółki.

Dywidendy w formie rzeczowej pozwoliła wyważyć interesów Spółki oraz udziałowców.

9.         W grudniu 2014 r. na głównego udziałowca została przeniesiona własność: nieruchomości zabudowanej położonej w L. przy ul. W. o powierzchni 0,6637 ha wraz z budynkami, budowlami i urządzeniami o wartości rynkowej 595.400 zł (dalej: „Nieruchomość 1”) oraz nieruchomości zabudowanej położonej w H.-Ch. o powierzchni 4,5368 ha wraz z budynkiem socjalnym o wartości rynkowej 127.000 zł (dalej: „Nieruchomość 2”).

10.       Przed przekazaniem nieruchomości do głównego udziałowca na Nieruchomości 1 mieścił się budynek biura Spółki oraz parking przed budynkiem biura, budynki warsztatowe, budynek stacji paliw z infrastrukturą oraz grunty. Umową dzierżawy nr 1/2015 ze stycznia 2015 r. udziałowiec oddał Spółce w dzierżawę część Nieruchomości 1 (budynek biura oraz parking przed budynkiem biura, budynek stacji paliw wraz z infrastrukturą oraz część gruntu). Łączna powierzchnia Nieruchomości 1 oddana w dzierżawę to 0,4663 ha. Nie została oddana w dzierżawę część gruntów znajdujących się na tej nieruchomości. Umowa dzierżawy została zawarta, ponieważ Spółka nadal miała potrzebę korzystania z części Nieruchomości 1. Dzięki temu Spółka nadal posiadała tytuł prawny do budynku biura, parkingu i budynków warsztatowych, z których korzystali i korzystają pracownicy Spółki. W odniesieniu do budynku stacji paliw wraz z infrastrukturą uzasadnieniem gospodarczym wzięcia w dzierżawę tej części nieruchomości był fakt, że Spółka była związana wieloma umowami, w tym przede wszystkim umową franczyzy z siecią O. Z perspektywy Spółki, biorąc pod uwagę prawny i ekonomiczny punkt widzenia zasadne było kontynuowanie działalności stacji paliw, ponieważ zerwanie umów mogło spowodować negatywne konsekwencje prawne. Do tego celu Spółce potrzebna była infrastruktura stacji paliw i dlatego wzięła w dzierżawę tę część nieruchomości. Spółka wzięła w dzierżawę tylko tę część Nieruchomości 1, która była potrzebna w prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości wzięte w dzierżawę były dostosowane do potrzeb Spółki i w momencie zawarcia umowy dzierżawy nie wymagały doposażenia ani ulepszenia.

11.       Jak wskazano wyżej w H.-Ch. znajduje się nieruchomość o powierzchni 8,2500 ha, na której funkcjonuje wytwórnia mas bitumicznych wykorzystywana przy budowie dróg. Dodatkowo znajdują się tam budynki biurowe, gospodarcze, warsztatowe, jak i budynek socjalny oraz grunty. Nieruchomość 2 położona w H-Ch. przekazana głównemu udziałowcowi obejmowała powierzchnię 4,5368 ha, w skład której wchodził budynek socjalny oraz grunty. Umową dzierżawy nr 2/2015 ze stycznia 2015 r. udziałowiec oddał Spółce w część Nieruchomości 2 w postacie gruntów o powierzchni 1,2054 ha. Budynek nie został oddane w dzierżawę. Dla pełnego przedstawienia stanu faktycznego ta część nieruchomości w H.-Ch., na której znajduje się wytwórnia mas bitumicznych nie została przekazana udziałowcowi w ramach dywidendy i cały czas stanowi własność Spółki. Uzasadnieniem gospodarczym korzystania z oddanej w dzierżawę części Nieruchomości 2 (gruntów) była potrzeba składowania tam kruszywa drogowego wykorzystywanego przy budowie dróg. Należy dodać, że pod koniec 2014 roku inwestorzy administrujący siecią dróg krajowych wojewódzkich i gminnych informowali o nadchodzącej recesji gospodarczej. W związku z czym szereg kopalni planowało obniżenie wydobycia kopalin kruszywa drogowego. W celu zabezpieczenia możliwości realizacji ewentualnych, przyszłych kontraktów na 2015 rok i kolejne lata Spółka podjęła decyzję o zakupie i składowaniu kruszywa jako zapas. Składowanie odbywało się na wszystkich możliwych placach i terenach w bezpośrednim sąsiedztwie z wytwórnią mas bitumicznych w H. Ch. oraz siedzibą Spółki. Spółka korzystała w tym zakresie z nieruchomości podmiotów trzecich będących podmiotami niepowiązanymi, a także z oddanej w dzierżawę części Nieruchomości 2. Spółka wzięła w dzierżawę tylko część Nieruchomości 2 jaka była potrzebna do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiot dzierżawy był dostosowany do potrzeb Spółki i w momencie zawarcia umowy dzierżawy nie wymagał doposażenia ani ulepszenia.

12.       Dzierżawa nieruchomości przez głównego udziałowca na rzecz Spółki trwa do dnia dzisiejszego. Dla pełnego obrazu należy dodać, że od sierpnia 2016 r. do grudnia 2022 r. przychody z dzierżawy były kwalifikowane przez udziałowca do źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a od stycznia 2023 r. są kwalifikowane do źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czynsz dzierżawny ustalony pierwotnie w 2015 r. został podwyższony w 2016 r. Od tego czasu czynsz dzierżawny nie był podwyższany. W 2022 r. Spółka zleciła rzeczoznawcy badanie, czy czynsz dzierżawny jest ustalony na warunkach rynkowych. Rzeczoznawca potwierdził rynkowy charakter czynszu dzierżawnego. Nie występuje nadwyżka wartości rynkowej transakcji określona zgodnie z art. 11c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ponad ustaloną cenę tej transakcji. Do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na budowie dróg Spółka była od początku i nadal jest należycie wyposażona. Do prowadzenia działalności gospodarczej, obok składników majątku wykorzystywanych na podstawie umowy dzierżawy (część Nieruchomości 1 i 2), Spółka wykorzystuje własne środki trwałe, wyposażenie, itp. W niezbędnym zakresie do prowadzenia bieżącej działalności Spółka korzysta z usług obcych. Spółka zatrudnia 109 pracowników.

Pytanie:

Czy zakup przez Spółkę od głównego udziałowca usługi dzierżawy części Nieruchomości 1 i części Nieruchomości 2 powoduje w Spółce powstanie dochodu z tytułu ukrytych zysków?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 28m ust. 3 UoCIT, przez ukryte zyski, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem.

Analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, że dochód z tytułu ukrytych zysków powstanie, jeśli łącznie spełnione będą następujące warunki:

-spełniane jest świadczenie pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne,

- beneficjentem świadczenia bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem,

- świadczenie nie stanowi podzielonego zysku wypracowanego przez spółkę,

- świadczenie jest wykonywane w związku z prawem do udziału w zysku.

Jeśli nie są spełnione wszystkie ww. warunki nie powstaje dochód z tytułu ukrytych zysków.

Kluczowym aspektem z perspektywy oceny czy powstał dochód z tytułu ukrytych zysków jest istnienie stanu, w którym świadczenie jest wykonywane w związku z prawem do udziału w zysku.

Wnioskodawca uważa, że na ocenę czy świadczenie polegające na zakupie przez Spółkę usług od podmiotu powiązanego jest wykonywane w związku z prawem do udziału w zysku ma wpływ przyczyna (pobudka), dla której Spółka nabywa to świadczenie.

Jeśli Spółka nabywa to świadczenie z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, nie jest to wówczas świadczenie wykonywane w związku z prawem do udziału w zysku.

Jeśli Spółka nabywa to świadczenie nie mając uzasadnienia ekonomicznego oznacza to, że nabyła to świadczenie dzięki istniejącym powiązaniom, które sprawiają, że Spółka nabywa świadczenie pomimo, że nie ma takiej potrzeby. Wówczas takie świadczenie wykonywane jest w związku z prawem do udziału w zysku.

Jak zweryfikować, czy świadczenie jest wykonywane w związku z prawem do udziału w zysku? Spółka stoi na stanowisku, że należy przeprowadzić test, w którym ocenie podlega, czy gdyby świadczenie podmiotu powiązanego było oferowane Spółce niepowiązanej, to taka niepowiązana Spółka nabyłaby to świadczenie?

Należy bowiem mieć na uwadze, że podmioty niepowiązane nie mają możliwości wykonać na swoją rzecz świadczenia w związku z prawem do udziału w zysku. Udział w zysku wymaga bowiem posiadania w Spółce, z której osiągany jest zysk udziałów, akcji lub ogółu praw i obowiązków. Taki stan nie zachodzi pomiędzy podmiotami niepowiązanymi.

Wnioskodawca podziela stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażane w interpretacjach indywidulanych dotyczących zagadnienia ukrytych zysków, że ocena czy transakcja mogłaby zostać zawarta między podmiotami niepowiązanymi nie powinna się ograniczać jedynie do oceny ustalonej ceny transakcji (według wartości rynkowej), ale powinna również uwzględnić potrzeby spółki z punktu widzenia przedmiotu jej działalności, zasadności zakupu lub świadczenia takiej transakcji w aspekcie sytuacji majątkowej spółki czy faktycznych jej potrzeb biznesowych. Oznacza to, że wykonując test należy porównać się do takiej spółki, która jest „kopią" spółki opodatkowanej ryczałtem. Innymi słowy, należy porównać się do spółki o analogicznej skali i przedmiocie działalności, analogicznym substracie osobowo-majątkowym, potrzebach biznesowych, itp.

Jeśli wskutek testu okaże się, że spółka niepowiązana nabyłaby świadczenie oferowane przez podmiot powiązany ze spółką opodatkowaną ryczałtem oznacza to, że świadczenie nie jest wykonywane w związku z prawem do udziału w zysku. Wówczas należy uznać, że przyczyną (pobudką) nabycia świadczenia są względy ekonomiczne, tj. spółka opodatkowana ryczałtem ma uzasadnienie gospodarcze przemawiające za nabyciem świadczenia, ponieważ takie świadczenie nabyłaby także niepowiązana spółka prowadząca analogiczną działalność gospodarczą.

Jeśli wskutek testu okaże się, że spółka niepowiązana nie nabyłaby świadczenia oferowanego przez podmiot powiązany ze spółką opodatkowaną ryczałtem oznacza to, że świadczenie jest wykonywane w związku z prawem do udziału w zysku. Wówczas należy uznać, że przyczyną (pobudką) nabycia świadczenia nie są względy ekonomiczne, ponieważ podobna spółka niepowiązana nie nabyłaby takiego świadczenia. Natomiast jako że podmiot powiązany ma wpływ na spółkę, to spółka nabywa to świadczenie.

Tytułem przykładu, spółka X opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek ma własny lokal biurowy, w którym pracują pracownicy, w tym zatrudniony udziałowiec - prezes zarządu. Prezes zarządu pracuje długo, w tym także pracuje po godzinach w domu. Spółka chcąc zapewnić prezesowi miejsce, w którym może on w komfortowych warunkach pracować na rzecz spółki, wynajmuje od prezesa pomieszczenie w domu, w którym mieszka prezes.

Przeprowadzając test, o którym mowa wyżej należy dojść do wniosku, że podobna spółka niepowiązana nie nabyłaby od prezesa usługi najmu, ponieważ nie jest to uzasadnione gospodarczo. Spółka ma lokal, w którym pracownicy mogą wykonywać pracę. Oznacza to, że czynsz najmu płacony przez spółkę będzie stanowił dochód z tytułu ukrytych zysków, ponieważ jest to świadczenie wykonane w związku z prawem do udziału w zysku.

Tytułem drugiego przykładu, spółka Y prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu towarami. W magazynie spółki pojawiły się gryzonie. Udziałowcem spółki jest osoba, która prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie usług deratyzacji. Jest to firma z wieloletnim doświadczeniem, profesjonalnie wykonująca swoje usługi. Spółka zleca udziałowcowi wykonanie deratyzacji za wynagrodzeniem ustalonym na zasadach rynkowych.

Przeprowadzając test, o którym mowa wyżej należy dojść do wniosku, że podobna spółka niepowiązana nabyłaby usługę deratyzacji od udziałowca spółki Y, ponieważ oceniając sytuację spółki niepowiązanej ma ona ekonomiczną potrzebę nabyć taką usługę. Skoro wynagrodzenie jest na poziomie rynkowym i są podstawy, by uznać, że usługa zostanie wykonana należycie, należy uznać, że przyczyną (pobudką) nabycia usługi są względu gospodarcze. W takim przypadku, pomimo, że udziałowiec ogólnie ma wpływ na spółkę, spółka Y nie nabywa od udziałowca świadczenia w związku z prawem do udziału w zysku. Należy uznać, że spółka wskutek istniejącej potrzeby gospodarczej nabywa usługę tak, jakby była ona świadczona przez podmiot niepowiązany, ponieważ pobudką do zakupu są względy gospodarcze.

Przekładając powyższe na stan faktyczny, w ocenie Spółki, nabywając usługę dzierżawy części Nieruchomości 1 i części Nieruchomości 2, Spółka nie nabywa świadczenia w związku z prawem do udziału w zysku. Nabycie usług dzierżawy jest niezbędne dla Spółki, ponieważ Spółka nie posiada własnych nieruchomości, a te z których korzysta są w stanie i lokalizacji odpowiadającym potrzebom Spółki. Spółka zatrudnia pracowników i potrzebuje budynku, w którym pracownicy mogą świadczyć pracę. Spółka potrzebuje również terenu, na którym może składować kruszywo wykorzystywane do budowy dróg. Stan, w którym Spółka ma odpowiednią liczbę pracowników, środków trwałych, wyposażenia, innych ruchomości, itp., ale korzysta z obligacyjnego tytułu do nieruchomości nie oznacza, że Spółka nie jest właściwie „doposażona”. Nie można oczekiwać od spółek opodatkowanych ryczałtem od dochodów spółek, że wobec wyboru takiej formy opodatkowania - by zmniejszyć lub wyłączyć ryzyko ukrytych zysków - zmuszone są one kupić wszystkie rzeczy, które do tej pory brały w najem/dzierżawę od podmiotów powiązanych. Każdy przypadek powinien być analizowany indywidualnie.

Nawiązując do przedstawionego wyżej testu, w sytuacji w jakiej znajduje się spółka niepowiązana spółka mająca takie same potrzeby gospodarcze zawarłaby z głównym udziałowcem umowy dzierżawy części Nieruchomości 1 i 2. Przede wszystkim dlatego, że Spółka nie ma na własnych nieruchomości, a te dzierżawione są dostosowane do potrzeb Spółki i oddane do korzystania za rynkowym wynagrodzeniem.

Przy ocenie stanowiska Spółki nie można oczywiście pominąć okoliczności, że nieruchomości będące przedmiotem dzierżawy do końca 2014 r. stanowiły własność Spółki. Okoliczność ta może mieć wpływ na ocenę czy istnieje dochód z tytułu ukrytych zysków. Z tej perspektywy należy przywołać fragment „Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z 23 grudnia 2021 r. dotyczących stosowania przepisów UoCIT w zakresie nowych zasad opodatkowania, tj. ryczałtu od dochodów spółek”. Na str. 36 w rozdziale poświęconym dochodowi z tytułu ukrytych zysków napisano, że „także stan faktyczny, w którym określony majątek (np. nieruchomość) wypracowany w spółce przekazany został jej wspólnikowi, który ten następnie udostępnił tejże spółce w formie np. odpłatnego świadczenia może kreować dochód z tytułu ukrytych zysków. Z uwagi zatem na wielorakość stanów faktycznych i umów, jakie mogą być zawierane między spółką a jej wspólnikiem lub innym podmiotem powiązanym istnieje konieczność każdorazowego badania postanowień zawartych w umowie określającej dane świadczenie a także sytuację biznesową spółki. Dopiero to pozwoli na odpowiedź, czy w danym stanie faktycznym może znaleźć zastosowanie art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, w zakresie dochodów z tytułu ukrytych zysków.”

Jak wynika z powyższego fakt, że nieruchomość znajdująca się w majątku spółki została przekazana wspólnikowi, który następnie odpłatnie udostępnił ją spółce nie przesądza automatycznie o powstaniu dochodu z tytułu ukrytych zysków. Minister Finansów wskazuje, że w takiej sytuacji należy dokładnie zbadać zaistniały stan faktyczny z punktu widzenia postanowień umowy i sytuacji biznesowej spółki i dopiero wówczas oceniać istnienie bądź nieistnienie dochodu z tytułu ukrytych zysków.

Oceniając całokształt okoliczności faktycznych, jakie mogą mieć w sprawie znaczenie z perspektywy dochodu z tytułu ukrytych zysków zasadne jest podnieść co następuje. Okoliczności faktyczne jakie zaszły w Spółce przed przekazaniem dywidendy rzeczowej pozwalają wyprowadzić wniosek, że przekazanie dywidendy miało dla Spółki uzasadnienie gospodarcze i z jej perspektywy było działaniem racjonalnym. Owe uzasadnienie gospodarcze jawiło się w całokształcie okoliczności faktycznych sprawy, tj.:

1)historia powstania Spółki (prywatyzacja pracownicza majątku publicznego),

2)pat decyzyjny (kilkudziesięciu udziałowców, z których większość niezależnie od okoliczności żądała wypłaty całego zysku, nie dbając o interes spółki, lecz o własny interes),

3)w momencie, w którym kryzys w branży i niekorzystna sytuacja finansowa Spółki (rok 2012-2013) zagrażała dalszemu bytowi Spółki i nie pozwalała dłużej tolerować pata decyzyjnego, w tym podejścia większości wspólników do sposobu funkcjonowania Spółki, została podjęta decyzja o nabyciu udziałów własnych celem umorzenia,

4)Spółka pozbyła się zysku zgromadzonego we wcześniejszych latach po to, by wypłacić udziałowcom wynagrodzenie z tytułu umorzenia ich udziałów,

5)wobec decyzji zgromadzenia wspólników o przeznaczeniu zysku za 2013 r. do podziału pomiędzy udziałowców, podział całego zysku przeznaczonego do podziału tradycyjnie, tj. w formie dywidendy pieniężnej zagrażał płynności finansowej Spółki a tym samym dalszemu funkcjonowaniu Spółki.

Nie można rzecz jasna twierdzić, że główny udziałowiec nie odniósł w pewnym sensie korzyści z otrzymania dywidendy rzeczowej. Natomiast nie było to celem ani powodem podjętych działań, ale skutkiem działań podjętych przez Spółkę. Zgromadzenie wspólników (a nie główny udziałowiec) mając różne możliwości działania podjęło decyzję taką, która w tamtym czasie i w tamtych okolicznościach była decyzją optymalną, mającą uzasadnienie gospodarcze, tj. decyzję która dawała szansę na dalsze funkcjonowanie Spółki i wywiązanie się zarazem z decyzji organu stanowiącego w zakresie wypłaty dywidendy. Otrzymanie dywidendy rzeczowej przez udziałowca było tylko okolicznością towarzyszącą (konsekwencją) podjętej decyzji.

Decyzję o wypłacie dywidendy zgromadzenie wspólników podejmowało na blisko osiem lat przed rozpoczęciem przez Spółkę opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Poza dostosowaniem czynszu dzierżawnego do cen rynkowych, sposób świadczenia i zakres dzierżawy nie zmienił się od początku dzierżawy. Nie były zatem podejmowane żadne działania bezpośrednio nakierowane na „dokapitalizowanie” wspólnika. Przeciwnie, bezpośrednią przyczyną decyzji powodującej przeniesienie własności nieruchomości ze Spółki na udziałowca były okoliczności podyktowane uzasadnionym gospodarczo interesem Spółki. Do tego Spółka ma uzasadnienie ekonomiczne do wzięcia nieruchomości w dzierżawę. Wynagrodzenie za dzierżawę jest ustalone na poziomie wartości rynkowej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sprawy, Spółka stoi na stanowisku, że zakup od głównego udziałowca usługi dzierżawy części Nieruchomości 1 i 2 nie powoduje w Spółce powstanie dochodu z tytułu ukrytych zysków, pomimo że Nieruchomość 1 i 2 znajdowały się przed rozpoczęciem dzierżawy w majątku Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych – stanowiący alternatywny w  stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy powyższe weszły w życie 1 stycznia 2021 r.

Ten nowy sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek”, a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

Na podstawie bowiem art. 28j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. podatnik, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli spełnia łącznie w każdym okresie opodatkowania ryczałtem pozostałe warunki określone w przepisie art. 28j ustawy o CIT.

Opodatkowanie ryczałtem oznacza dla podatnika zmianę zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania. Ustawa o CIT wprowadza w zakresie ryczałtu nowe kategorie dochodów (przedmiotu opodatkowania) nie podlegających reżimowi dotychczasowych przepisów ustawy. Dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według ogólnych zasad CIT (art. 7 ustawy o CIT) dla celów ustalenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 28m ust. 3 ustawy o CIT: