Na podstawie powyższego trudno uznać, że wydatki na artykuły spożywcze bądź poczęstunki typu pizza spełniają omówione przesłanki. W ocenie Spółki , koszty te nie mają bowiem wystawnego charakteru, nie cechują się okazałością ani ponadprzeciętną miarą. Tym samym, ze względu na fakt, że przedmiotowe wydatki nie stanowią reprezentacji nie podlegają one wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 Updop.

Warto zaznaczyć, że udostępnienie Kontrahentom i Personelowi artykułów spożywczych jest obecnie standardową praktyką na rynku. Co więcej brak zapewnienia produktów spożywczych znacząco utrudnia pozyskanie nowego Personelu oraz zatrzymanie dotychczasowego w Spółce. Zapewnienie Personelowi artykułów spożywczych ma na celu zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy. Jednocześnie wpływa pozytywnie na poprawę samopoczucia Personelu i atmosfery pracy oraz umożliwia skoncentrowanie się na wykonywaniu obowiązków, dzięki czemu zwiększa się wydajność i efektywność. Zapewnienie dostępu do produktów spożywczych ma również zachęcać Personel do wspólnego spędzania przerw (np.: obiadowej, czy przerwy na kawę) w pracy w kuchniach w biurach Wnioskodawcy, co powinno usprawniać wymianę wiedzy i informacji pomiędzy Personelem oraz poprawiać komunikację. Wymienione aspekty przekładają się bezpośrednio na sprawną realizację projektów, nad którymi Personel pracuje. Stworzenie przyjaznej atmosfery w miejscu pracy, dbałość o pracownika/współpracownika przekłada się na większą efektywność podejmowanych przez ww. osoby działań, skutkiem czego są wyższe przychody Wnioskodawcy.

W interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, wskazano, że „analiza tez wyroku NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej”.

Zapewnienie Kontrahentom i Personelowi artykułów spożywczych ma na celu między innymi zwiększenie efektywności współpracy, zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy/ współpracy z Wnioskodawcą. W świetle powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, zarówno w zakresie, w jakim dotyczą Kontrahentów jak i Pracowników, wykazują pośredni związek z uzyskaniem przychodów przez Spółkę. Tym samym, spełniają one przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy Updop.

Analogiczne stanowiska potwierdzają m.in. interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 listopada 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.438.2021.1.MZA oraz 21 stycznia 2021 r., sygn. DOP4.8221.8.2021.CPXV.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie wskazać należy jeszcze raz, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na artykuły spożywcze i posiłki z dowozem, udostępniane w biurach Spółki podczas spotkań i pracy Personelowi (Pracownikom i Współpracownikom). Natomiast w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów uzyskania przychodów wydatków na artykuły spożywcze i posiłki z dowozem, udostępniane w biurach Spółki podczas spotkań i pracy Kontrahentom wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić wcześniej opisany związek. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka ponosi wydatki na artykuły spożywcze, które udostępnia nieodpłatnie swoim Kontrahentom oraz Pracownikom i Współpracownikom w biurze w (…) oraz (…) (kuchnia, sale konferencyjne), gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza. Spółka nabywa w szczególności artykuły takie jak: woda, kawa, herbata, cukier, owoce, mleko (inne napoje np. napój sojowy, owsiany, ryżowy, kokosowy i podobne używane do kawy zamiast mleka), napoje gazowane, soki, ciastka, czekoladki, herbatniki, paluszki, cukierki, inne słodycze oraz sporadycznie posiłki z dowozem. Wymienione produkty są dostępne we wspólnych pomieszczeniach biurowych Spółki, a ich wykorzystanie nie jest szczegółowo ewidencjonowane ani limitowane (nie ma również obowiązku spożywania udostępnianych artykułów spożywczych czy posiłków). Kontrahenci oraz Personel Spółki mogą korzystać ze wskazanych artykułów tylko w czasie spotkań biznesowych lub godzin pracy (w tym podczas przerw). Produkty spożywcze nabywane przez Spółkę nie są wystawne, okazałe lub luksusowe. Standardem na rynku jest udostępnianie tego rodzaju benefitów swoim kontrahentom, pracownikom czy współpracownikom, a Spółka stara się od niego nie odbiegać.

Wnioskodawca wskazuje, że możliwość spożycia w ciągu dnia pracy artykułów spożywczych wpływa pozytywnie na atmosferę w biurach, a tym samym ma realny wpływ na poprawę efektywności Personelu. Wskazane powyżej zakupy wiążą się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i powodują niewątpliwie korzyści o charakterze ekonomicznym. Ponadto zapewnienie Personelowi artykułów spożywczych i posiłków z dowozem ma na celu zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy w Spółce (zabezpieczenie źródła przychodów/ - bez pracowników Spółka nie jest w stanie prowadzić działalności gospodarczej). Jednocześnie wpływa pozytywnie na poprawę samopoczucia Personelu i atmosfery pracy oraz umożliwia skoncentrowanie się na wykonywaniu obowiązków, dzięki czemu zwiększa się wydajność i efektywność (lepsza sprzedaż, zwiększenie przychodów Spółki). Zapewnienie dostępu do produktów spożywczych ma również zachęcać Personel do wspólnego spędzania przerw (np.: obiadowej, czy przerwy na kawę) w pracy w kuchniach w biurach Wnioskodawcy, co powinno usprawniać wymianę wiedzy i informacji pomiędzy Personelem oraz poprawiać komunikację. Wymienione aspekty przekładają się bezpośrednio na sprawną realizację projektów, nad którymi Personel pracuje (zwiększenie przychodów). Stworzenie przyjaznej atmosfery w miejscu pracy, dbałość o pracownika/współpracownika przekłada się na większą efektywność podejmowanych przez ww. osoby działań, skutkiem czego są wyższe przychody Spółki.

W analizowanym zakresie za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 ustawy o CIT trzeba przyjąć kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, a tym samym we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego wydatku na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym kontekście istotne jest również, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony wydatek jako koszt podatkowy, była dokonywana z perspektywy jego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy na temat tego, czy dany wydatek może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten musi być zawsze osiągnięty.

Ponadto wskazać należy, że uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to Spółka zobowiązana jest wykazać, że ponoszone przez nią ww. wydatki pozostają w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i pozostają w związku o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił – w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników oraz współpracowników. Koszty te nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, natomiast pozostają w związku z osiąganymi przychodami. Bezsprzecznie bowiem stworzenie przyjaznej atmosfery w miejscu pracy, dbałość o pracownika/współpracownika wiąże te osoby z Wnioskodawcą co przekłada się na większą efektywność podejmowanych przez ww. osoby działań, skutkiem czego są wyższe przychody Wnioskodawcy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy zauważyć należy, że opisane w zdarzeniu przyszłym wydatki poniesione na Personel (Pracowników i Współpracowników) spełniają kryteria przesłanki pozytywnej zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu, tj. związku ponoszonych wydatków z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

Wydatki ponoszone przez Spółkę dotyczące zakupu artykułów spożywczych z przeznaczeniem dla pracowników są bowiem przejawem starań Spółki o kondycję i samopoczucie pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery w miejscu pracy, zwiększania motywacji do pracy, wzrostu wydajności pracy. To z kolei pozwoli szybciej i sprawniej zrealizować cele biznesowe założone przez Spółkę, co może przełożyć się na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Zapewnienie dostępu do produktów spożywczych czy zamówienie posiłków z dostawą ma również zachęcać Personel do wspólnego spędzania przerw (np.: obiadowej, czy przerwy na kawę) w pracy w kuchniach w biurach Wnioskodawcy, co powinno usprawniać wymianę wiedzy i informacji pomiędzy Personelem oraz poprawić komunikację. Ponadto, udostępnienie pracownikom artykułów spożywczych ma ich zachęcić do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy.

Koszty poniesione przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych udostępnianych następnie do ogólnej konsumpcji pracownikom Spółki w czasie ich pracy, nie należą także do kategorii kosztów reprezentacyjnych. Wydatki na artykuły spożywcze są w istocie „kosztami pracowniczymi” podobnymi w swej naturze do innych świadczeń płacowych oraz pozapłacowych dokonywanych na rzecz pracowników. Wydatki te mają wpływ na stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników. Powyższe odnosi się także do zamówionych posiłków.

Taki związek przyczynowo-skutkowy z osiąganiem przychodów ze źródła przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów wykazują również wydatki na zakup artykułów spożywczych oraz zamówionych posiłków, które udostępniane są osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. osobom fizycznym prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą czy zatrudnionych na umowę zlecenie  („Współpracownicy”). Wnioskodawca zapewnia Pracownikom i Współpracownikom obok odpowiednio skalkulowanego wynagrodzenia również odpowiednie warunki pracy. Stąd gwarantuje im stały dostęp do artykułów spożywczych. Spółka oferuje Personelowi artykuły spożywcze, które wyłożone są w kuchniach oraz ogólnodostępnych powierzchniach biur Wnioskodawcy oraz zamawiane posiłki z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu podczas wykonywania w biurze obowiązków zawodowych przez Pracowników i Współpracowników oraz artykuły dostępne w biurach Wnioskodawcy w trakcie spotkań wewnętrznych. Brak zapewnienia produktów spożywczych znacząco utrudnia pozyskanie nowego Personelu oraz zatrzymanie dotychczasowego. Zapewnienie Personelowi artykułów spożywczych ma na celu między innymi zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy i prowadzi do zmniejszeniem fluktuacji, Personelu, co bez wątpienia przyczynia się do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów.

Odnosząc powyższe rozważania do opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że Spółka ma prawo zaliczyć poniesione wydatki na artykuły spożywcze i posiłki z dowozem, udostępniane w biurach Spółki podczas spotkań i pracy Personelowi do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji, o których w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.