Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawczyni jest (…).

Dnia (…) r. ogłoszone zostało postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzonego w trybie podstawowym, (…).

Dnia (…) r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z Zamawiającym, po rozstrzygnięciu postępowania o udzielenie zamówienia. Wynagrodzenie, zgodnie z zawartą przez Strony umową, określono na kwotę (…). Zgodnie z treścią postanowień umowy przewidziano możliwość dokonania w niej zmian, w zakresie wynagrodzenia, w przypadku konieczności wykonania robót dodatkowych, nieujętych w zamówieniu.

W trakcie realizacji umowy zaszły okoliczności wpływające na termin i koszt wykonania (…).

W dniu (…) r. Wnioskodawczyni zawarła umowę podwykonawczą, której przedmiotem było m.in. (…). Część wynagrodzenia przypadająca na wykonanie tychże (…) wynosiła (…).

W okresie (…) r. uzgadniano uwagi do umowy i (…) r. pełnomocnik Zamawiającego zaakceptował projekt umowy dot. (…) dodatkowych (…). W odpowiedzi, w swoim stanowisku (…) Zamawiający wprawdzie wyraził zgodę na przedłużenie terminu na wykonanie przedmiotu umowy, jednocześnie odmówił uwzględnienia roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za (…) dodatkowe, powołując się na konieczność przewidzenia przez wykonawcę (…), które zostały zlecone jako (…) dodatkowe oraz na ryczałtowy charakter wynagrodzenia umownego.

W dniu (…) r. zgłoszono Zamawiającemu gotowość do odbioru przedmiotu umowy. Termin odbioru wyznaczono na (…) r. i tego dnia dokonano odbioru całego zamówienia, bez istotnych zastrzeżeń.

Wnioskodawczyni po odbiorze wystawiła Fakturę VAT w kwocie bez uwzględniania należności za prace dodatkowe (…). Ostatecznie w piśmie z (…) r. wystosowano do pozwanego wezwanie do zapłaty kwoty (…) w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma. Zamawiający w odpowiedzi z (…) r. odmówił uwzględnienia roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za (…) dodatkowe.

Wnioskodawczyni w (…) r. wniosła pozew przeciwko Zamawiającemu o zapłatę kwoty (…) wraz z odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu. Strony prowadziły ponad dwu letni proces sądowy. W (…) r. strony porozumiały się w trakcie procesu i zamierzają zawrzeć ugodę, w której Zamawiający zobowiąże się do zapłaty kwoty (…), a Wnioskodawczyni zobowiąże się do wystawienia korygującej faktury VAT na powyższą kwotę. Umowa zostanie zawarta na posiedzeniu Sądu, natomiast strony zawarły zapis, że Wnioskodawczyni wystawi Fakturę korygującą zwiększającą podstawę opodatkowania w terminie 14 dni od umorzenia postępowania.

W związku z powyższym, pojawiło się zagadnienie, w jaki sposób należy udokumentować wzrost przychodu spółki i jak rozliczyć związany z nim podatek dochodowy od osób prawnych.

Pytanie

W jakiej dacie powstanie przychód oraz obowiązek podatkowy w opisanym zdarzeniu przyszłym?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni momentem powstania przychodu oraz obowiązku podatkowego w CIT, w opisanym zdarzeniu przyszłym, będzie moment wystawienia faktury, zgodnie z ugodą sądową. Wystawienie faktury nastąpi zaś w terminie 14 dni od dnia umorzenia postępowania sądowego, zgodnie z postanowieniem Sądu.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, dalej: „ustawa o CIT”): „Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty”.

Tym samym sposób dokonywania korekty przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych zależy od przyczyny, która tę korektę wywołuje. Przepis ten wprowadza wyraźne rozróżnienie między korektami wynikającymi z błędów rachunkowych lub oczywistych omyłek a korektami spowodowanymi innymi okolicznościami. W efekcie, moment ujęcia korekty w księgach podatkowych oraz w rozliczeniu podatku CIT jest determinowany przez charakter przyczyny korekty.

Z regulacji zawartych w cytowanym wcześniej art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie natomiast ze Słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Jeśli korekta przychodu nie wynika z błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki, podatnik dokonuje jej poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca. W przypadku braku faktury korygującej, korekta powinna być dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiono inny dokument potwierdzający przyczyny korekty, np. notę korygującą, porozumienie handlowe lub inny dokument księgowy zgodny z przepisami.

W praktyce oznacza to, że korekty przychodów spowodowane np. udzieleniem rabatu, obniżeniem ceny, zwrotem towaru lub innymi okolicznościami gospodarczymi, które zaszły po wystawieniu faktury pierwotnej, są rozliczane „na bieżąco”. Innymi słowy, podatnik nie ma obowiązku korygowania przychodów wstecz, w okresie, w którym rozpoznano przychód z faktury pierwotnej. Tego rodzaju podejście upraszcza rozliczenia podatkowe, eliminując konieczność składania korekt deklaracji podatkowych za wcześniejsze okresy rozliczeniowe.

Z kolei w przypadku, gdy korekta przychodu wynika z błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki (np. błędnie wskazana ilość towaru, cena lub stawka VAT na fakturze pierwotnej), korekta powinna być odniesiona do okresu, w którym rozpoznano pierwotny przychód. W takim przypadku podatnik jest zobowiązany do skorygowania przychodów w okresie, w którym wystawiono fakturę pierwotną, co może wymagać złożenia korekty deklaracji CIT za ten okres.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, w szczególności w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 marca 2023 r., sygn. II FSK 2087/20. NSA wskazał: „Przepis art. 12 ust. 3j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych różnicuje moment zmniejszenia lub zwiększenia przychodów w zależności od przyczyn skutkujących dokonanie korekty. Jeżeli korekta wynika z błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki, korekty należy dokonać w okresie, w którym został rozpoznany pierwotny przychód z pierwotnej faktury. Natomiast, jeżeli przyczyna korekty tkwi w innych powodach niż omyłka lub błąd rachunkowy, korekty należy dokonać w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca. W przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia (stan faktyczny), a faktura korygująca została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu czy zwrotu towaru fakturę korygującą należy rozliczyć na bieżąco, z datą jej wystawienia”.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia ani z „błędem rachunkowym”, ani z „inną oczywistą omyłką”.

Zatem, w przypadku, gdy korekta faktury będzie spowodowana zdarzeniem (korektą rozliczeń wynikających z zawartej ugody sądowej zatwierdzonej przez sąd, a faktura zostanie wystawiona po umorzeniu postępowania), to zastosowanie znajdzie 12 ust. 3j CIT i wnioskodawczyni będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiła fakturę korygującą.

Podsumowując, w przypadku opisanym w niniejszym wniosku, przychód i obowiązek podatkowy powstaje w dacie wystawienia faktury korygującej, która zostanie wystawiona zgodnie z ugodą sądową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „updop”):

Z powyższego przepisu wynika, że w przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą przychodem są również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane. Co oznacza, że brak uregulowania należności przez nabywcę nie wpływa na zmniejszenie kwoty przychodu.

Kwestie związane z momentem powstania przychodu uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a-3h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 12 ust. 3a updop:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

Zasady ogólne dokonywania korekt przychodów zostały zawarte w art. 12 ust. 3j-3m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

I tak stosownie do art. 12 ust. 3j updop:

Tym samym podatnicy dokonują korekty przychodów „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym wystawią fakturę korygującą lub inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Korekta przychodów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym. Powyższe zasady korygowania przychodów mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką.

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j updop wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.).

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”.

Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

W Państwa sprawie wystawienie faktury korygującej będzie następstwem planowanego porozumienia kontrahentów w ramach ugody sądowej. Skoro zatem, dokonana korekta przychodu w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie wynikała z błędu, czy też oczywistej omyłki, powinna zostać rozliczona „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona faktura korygująca.

Przedstawione przez Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   -Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

    - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.