Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie wyznaczonym przez pytanie oznaczone we wniosku nr 1  jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółdzielnia (…) (dalej: „Spółdzielnia”) z siedzibą w (...) prowadziła z własnego wniosku sprawę o zasiedzenie nieruchomości gruntowej położonej w (…).

Dla nieruchomości prowadzona jest stara księga wieczysta o numerze (…). Działka znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości mieszkalnej ul. (…), będącej w zasobach mieszkaniowych Spółdzielni.

Sprawa zakończyła się postanowieniem Sądu Rejonowego dla (…) z dnia (…) r. W postępowaniu sąd stwierdził, że Spółdzielnia w drodze zasiedzenia nabyła własność przedmiotowej nieruchomości z dniem 1 stycznia 1975 r.

Prawomocność postanowienia potwierdzono z dniem (…) 2025 r.

Pytania

 1. Czy nabycie nieruchomości w drodze zasiedzenia stanowi przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych?

 2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie pierwsze, w jakiej dacie powstał przychód z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie?

 3. Czy prawidłowe jest twierdzenie, że zobowiązanie podatkowe Spółdzielni z tytułu zasiedzenia wymienionej nieruchomości z dniem 1 stycznia 1975 r. przedawniło się w dniu 1 stycznia 1984 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, a wartość nieruchomości nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy.

Tym samym, nabycie poprzez zasiedzenie nieruchomości będzie stanowiło przysporzenie majątkowe, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a wartość nieruchomości powinna zostać wyceniona wg jej wartości rynkowej.

Dla oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia istotne jest ustalenie momentu nabycia własności tej nieruchomości.

Na podstawie przepisów kodeksu cywilnego z dnia 1964 r. w wersji obowiązującej do dnia 1 października 1990 r. posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywał jej własność, jeżeli posiadał nieruchomość nieprzerwanie od lat dziesięciu jako posiadacz samoistny, chyba że posiadanie było w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat dwudziestu posiadacz nieruchomości nabywał jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze (art. 172 § 1 i 2 k.c.).

Z powyższego przepisu wynika, że na skutek zasiedzenia Spółdzielnia, czyli dotychczasowy posiadacz samoistny nabyła własność opisanej na wstępie nieruchomości na skutek upływu czasu.

Na tej podstawie wystąpiła do sądu, aby stwierdził to w orzeczeniu. Nabycie własności w 1975 r. było zatem nabyciem pierwotnym. Orzeczenie sądu ze (…) 2025 r. miało charakter deklaratoryjny i stanowiło podstawę wpisu nowego właściciela (Spółdzielni) do księgi wieczystej.

Orzeczenie sądu nie było warunkiem nabycia prawa własności, nabycie nastąpiło bowiem po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu stanowiło jedynie potwierdzenie faktu takiego nabycia.

W tej sytuacji - ponieważ nabycie własności nieruchomości wskazanej we wniosku nastąpiło w drodze zasiedzenia w dniu wskazanym w postanowieniu Sądu, tj. 1 stycznia 1975 r., zatem - w ocenie Spółdzielni - przychód Spółdzielni z tytułu jej nabycia powstał także w 1975 r.

Stanowisko to jest zbieżne z dotychczasowymi interpretacjami organów podatkowych, w tym w piśmie z dnia 27 grudnia 2023 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej znak: 0111-KDIB1-3. 4010.603.2023.2.MBD.

W dniu 1 stycznia 1975 r. obowiązywał dekret z dnia 21 września 1950 r. o opodatkowaniu przedsiębiorstw gospodarki uspołecznionej (Dz.U. z 1950 r. nr 44 poz. 399), uchylony dopiero ustawą z dnia 26 lutego 1982 r. o opodatkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej (Dz.U. z 1982 r. nr 7, poz. 55). Dekret ten normował opodatkowanie m.in. spółdzielni, a na jego podstawie Rada Ministrów została upoważniona do określenia w stosunku do wymienionych w nim podatników m.in. rodzaju, wysokości, sposobu opodatkowania, podmiotu, przedmiotu i podstawy opodatkowania (art. 1 i art. 2 dekretu).

W stosunku do spółdzielni Rada Ministrów uchwałą nr 182 z 9 września 1970 r. w sprawie podatku dochodowego od spółdzielczości (M.P. z 1970 r. nr 40, poz. 299) ustaliła zasady naliczania tego podatku.

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego aktu podstawę opodatkowania stanowił zysk bilansowy wykazany w sprawozdaniu finansowym, na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunkowych.

Natomiast na podstawie § 4 zarządzenia Ministra Finansów z 23 listopada 1972 r. w sprawie ogólnych zasad rachunkowości jednostek gospodarki uspołecznionych (M.P. z 1972 r. nr 56, poz. 300) prowadzenie ksiąg rachunkowych polegało w szczególności m.in. na objęciu rzeczowych składników majątku ewidencją ilościową i wartościową (pkt. 4).

Wobec powyższego powstałe w dniu 1 stycznia 1975 r. przysporzenie majątku Spółdzielni powinno być ocenione w odniesieniu do jej bilansu za 1975 r.

W dniu 1 stycznia 1975 r. obowiązywał dekret z 26 października 1950 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U. Nr 49, poz. 452 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 34 tego dekretu zobowiązanie podatkowe przedawniało się z upływem 10 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności. Jeżeli zatem przychód Spółdzielni z tytułu zasiedzenia powstał w 1975 r., powinien być on wykazany w bilansie za 1975 r., a ewentualny podatek dochodowy zapłacony w 1976 r.

W tej sytuacji zaległość podatkowa Spółdzielni z tego tytułu powinna ulec przedawnieniu po upływie 10 lat od końca 1976 r., tj. z dniem 1 stycznia 1987 r.

Jednakże z dniem 1 stycznia 1981 r. weszła w życie ustawa z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U. Nr poz. 291 z późn. zm.) [winno być: Dz. U. 1980 r. nr 27, poz. 111 - przyp. organu], która uchyliła wymieniony dekret z 26 października 1950 r. i wprowadziła inne terminy przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Zgodnie z art. 30 tej ustawy zaległości podatkowe jednostek gospodarki uspołecznionej, a do takich zaliczona była spółdzielnia, przedawniały się z upływem 3 lat licząc od końca roku, w którym upłynął termin płacenia podatku.

Natomiast zgodnie z art. 54 zaległości podatkowe powstałe przed dniem wejścia ustawy, a zatem przed 1 stycznia 1981 r. przedawniały się w terminach określonych w art. 30 licząc od końca roku 1980, chyba że na podstawie przepisów dotychczasowych uległy wcześniejszemu przedawnieniu.

W tej sytuacji, zdaniem Spółdzielni, jej zaległość podatkowa wynikła z przychodu z tytułu zasiedzenia wymienionej na wstępie wniosku nieruchomości przedawniła się w dniu 1 stycznia 1984 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe w zakresie pytania nr 1, tym samym bezzasadna stała się ocena stanowiska pytań oznaczonych nr 2 i 3.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia nabyła prawo własności nieruchomości z dniem 1 stycznia 1975 r. w drodze zasiedzenia.

W tym miejscu należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 1071 ze zm., dalej: „Kc”).

W myśl art. 172 § 1 i 2 Kc:

Z powyższego przepisu wynika, że na skutek zasiedzenia dotychczasowy posiadacz samoistny, czyli ten, który faktycznie włada rzeczą jak właściciel ex lege nabywa własność na skutek upływu czasu i może żądać, aby stwierdził to sąd w orzeczeniu. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym, a orzeczenie sądu ma charakter deklaratoryjny i stanowi podstawę wpisu nowego właściciela do księgi wieczystej. Orzeczenie sądu nie jest warunkiem nabycia prawa własności, nabywa się je bowiem po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na który będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności rzeczy.

W związku z tym, że nabyli Państwo nieruchomość w dniu 1 stycznia 1975 r., to ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, dalej: „ustawy o CIT”) nie znajduje zastosowania na gruncie niniejszej sprawy, ponieważ zgodnie z art. 42 ww. ustawy:

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że nabycie prawa własności w drodze zasiedzenia, które nastąpiło 1 stycznia 1975 r. nie podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem nie można się zgodzić z Państwa stanowiskiem, że nabycie poprzez zasiedzenie nieruchomości będzie stanowiło przysporzenie majątkowe, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

W związku z tym, że jak wyżej wskazano nabycie przez Państwa prawa własności nieruchomości z dniem 1 stycznia 1975 r. w drodze zasiedzenia nie stanowiło przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, dotyczące momentu powstania przychodu jest bezzasadna. Bezzasadna również jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 dotyczącego przedawnienia zobowiązania podatkowego Spółdzielni z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.