Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 sierpnia 2025 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 18 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka podlega przepisowi art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, tj. czy jest zobowiązana do zapłaty minimalnego podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka sp. z o.o. (dalej; Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu lotniczego, w szczególności międzynarodowego transportu pasażerskiego statkami powietrznymi. Spółka uzyskuje przychody niemal wyłącznie z działalności związanej z eksploatacją statków powietrznych w transporcie międzynarodowym.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest w szczególności:

-transport lotniczy pasażerski,

-wynajem i dzierżawa środków transportu lotniczego-sporadycznie.

Podstawowa działalność Spółki opiera się głównie na sprzedaży lotów czarterowych na trasach międzynarodowych kończących się w różnych krajach. Spółka nie posiada własnych samolotów, dzierżawi je od podmiotu zagranicznego powiązanego, który posiada tytuł prawny do takiego środka transportu. Spółka oferuje na rynku usług lotniczych loty czarterowe samolotów na określonych trasach według zamówień biur podróży, z którymi współpracuje. Świadczenie usług obejmuje czarter statku wraz z załogą i organizację obsługi naziemnej startu i lądowania.

W roku podatkowym 2024, ponad 95% przychodów uzyskanych przez Spółkę pochodziło z usług międzynarodowego transportu lotniczego.

Spółka nie prowadzi działalności w innych branżach ani nie uzyskuje znaczących przychodów z innych źródeł. Wszystkie istotne operacje gospodarcze Spółki pozostają w ścisłym związku z międzynarodowym transportem lotniczym.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka podlega przepisowi art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, tj. czy jest zobowiązana do zapłaty minimalnego podatku dochodowego od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania przepis art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z wyłączeniem zawartym w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem, przepis ust. 1 (dotyczący obowiązku zapłaty minimalnego podatku dochodowego) nie ma zastosowania do podatników, jeżeli w roku podatkowym większość uzyskanych przez nich przychodów innych niż z zysków kapitałowych została osiągnięta w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych.

W związku z tym, że ponad 95% przychodów Spółki w roku podatkowym 2024 pochodziło z eksploatacji statków powietrznych w ramach międzynarodowego transportu lotniczego, spełniona jest przesłanka umożliwiająca wyłączenie stosowania art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji, Spółka nie jest zobowiązana do zapłaty minimalnego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 24ca ustawy o CIT, za rok podatkowy 2024.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: ustawa o CIT),

Podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

1) poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2) osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

W myśl art. 24ca ust. 11 ustawy o CIT,

Podatnicy obowiązani do zapłaty minimalnego podatku dochodowego są obowiązani w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, wykazać podstawę opodatkowania, pomniejszenia, o których mowa w ust. 10, i kwotę minimalnego podatku dochodowego.

Jak stanowi natomiast art. 24ca ust. 12 ww. ustawy,

Podatnicy są obowiązani wpłacić na rachunek urzędu skarbowego należny minimalny podatek dochodowy w terminie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, przy czym kwotę minimalnego podatku dochodowego podlegającą wpłacie pomniejsza się o należny za ten sam rok podatkowy podatek obliczony zgodnie z art. 19.

Zgodnie z cytowanym wyżej art. 24ca ust. 1 ustawy CIT, minimalny podatek dochodowy w wysokości 10% podstawy opodatkowania skierowany jest, co do zasady, do podatników będących spółkami oraz podatkowymi grupami kapitałowymi, mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, którzy w ramach działalności operacyjnej ponoszą stratę lub wykazują określony niski wskaźnik dochodowości (udział dochodów w przychodach w wysokości nieprzekraczającej 2% (2% lub niższej).

Odwołanie w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy CIT do dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, dotyczy określenia wskaźnika dochodowości. Chodzi bowiem o uwzględnienie w opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym nie tylko podatników, którzy ponieśli w roku podatkowym stratę, o której mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, ale również tych, którzy uzyskali nie większy niż 2% udział dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych (działalność operacyjna).

Jednocześnie niektóre kategorie podmiotów zostały wyłączone spod jurysdykcji opodatkowania podatkiem minimalnym. W art. 24ca ust. 14 ustawy CIT ustawodawca wymienił bowiem podatników w stosunku do których nie stosuje się przepisu art. 24ca ust. 1 ww. ustawy. Wyłączeni z opodatkowania podatkiem minimalnym są m.in. mali podatnicy.

Zgodnie bowiem z art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT,

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników jeżeli w roku podatkowym większość uzyskanych przez nich przychodów innych niż z zysków kapitałowych zostało osiągniętych w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie transportu lotniczego, w szczególności międzynarodowego transportu pasażerskiego statkami powietrznymi. Państwa podstawowa działalność opiera się głównie na sprzedaży lotów czarterowych na trasach międzynarodowych kończących się w różnych krajach. Nie posiadają Państwo własnych samolotów, ale dzierżawią je Państwo od podmiotu zagranicznego powiązanego, który posiada tytuł prawny do takiego środka transportu. Oferują Państwo na rynku usług lotniczych loty czarterowe samolotów na określonych trasach według zamówień biur podróży, z którymi współpracuje. Świadczenie usług obejmuje czarter statku wraz z załogą i organizację obsługi naziemnej startu i lądowania. W roku podatkowym 2024, ponad 95% przychodów uzyskanych przez Państwa pochodziło z usług międzynarodowego transportu lotniczego.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy Spółka podlega przepisowi art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, tj. czy jest zobowiązana do zapłaty minimalnego podatku dochodowego od osób prawnych.

W powołanym przepisie art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT ustawodawca wyraźnie wskazuje, że przepis art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT nakładający na podatników obowiązek zapłaty podatku minimalnego nie ma zastosowania do podatników, jeżeli w roku podatkowym większość uzyskanych przez nich przychodów innych niż z zysków kapitałowych zostało osiągniętych w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych.

Jednocześnie ustawodawca nie wskazuje co należy rozumieć pod pojęciem „przychodów osiągniętych w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków powietrznych”.

Należy zatem odwołać się w pierwszej kolejności do słownikowego znaczenia poszczególnych słów tego pojęcia.

Według internetowego słownika PWN słowo „eksploatacja” oznacza «użytkowanie maszyn, urządzeń», «maksymalne wykorzystanie kogoś albo czegoś», «wykorzystywanie czegoś w sposób racjonalny».

Z kolei „transport” oznacza zespół czynności związanych z przemieszczaniem osób i dóbr materialnych za pomocą odpowiednich środków; obejmuje zarówno samo przemieszczanie z miejsca na miejsce, jak i wszelkie czynności konieczne do osiągnięcia tego celu, tj. czynności ładunkowe (załadunek, wyładunek, przeładunek) oraz czynności manipulacyjne (np. opłaty); także dział gospodarki świadczący usługi polegające na przemieszczaniu osób i ładunków; bywają też nazywane zespół osób lub partia przemieszczanych ładunków.

Słowo „międzynarodowy” oznacza z kolei «dotyczący wielu narodów».

Statkiem powietrznym wg ww. słownika jest natomiast «pojazd latający, który może się poruszać lub utrzymywać w atmosferze».

Słowo „większość” według internetowego słownika PWN oznacza z kolei: «większa liczebnie część danej grupy lub rzeczy, zjawisk lub osób»; «większa rozmiarami część czegoś».

W omawianej sprawie w celu ustalenia właściwego rozumienia pojęcia „przychody osiągnięte w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków powietrznych” zasadnym wydaje się również odwołanie do regulacji zawartych w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 2110 ze zm.)

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy:

statkiem powietrznym jest urządzenie zdolne do unoszenia się w atmosferze na skutek oddziaływania powietrza innego niż oddziaływanie powietrza odbitego od podłoża

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy Prawo lotnicze:

użytkownikiem statku powietrznego jest jego właściciel lub inna osoba wpisana jako użytkownik do rejestru statków powietrznych.

Zgodnie bowiem art. 35 ust. 1 ww. ustawy,

Do rejestru statków wpisuje się cywilne statki powietrzne, których właścicielem lub innym użytkownikiem jest:

1) obywatel polski;

2) polska osoba prawna;

3) polska jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej;

4) cudzoziemiec mający miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei art. 2 pkt 15 ww. ustawy stanowi, że

przewozem czarterowym jest przewóz lotniczy dokonywany na podstawie umowy czarteru lotniczego, w której przewoźnik lotniczy oddaje do dyspozycji czarterującego określoną liczbę miejsc lub pojemność statku powietrznego w celu wykonania określonego przewozu pasażerów, bagażu, towarów lub poczty, wskazanych przez czarterującego.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 16 ustawy Prawo lotnicze,

przewoźnikiem lotniczym jest podmiot uprawniony do wykonywania przewozów lotniczych na podstawie koncesji - w przypadku polskiego przewoźnika lotniczego, lub na podstawie odpowiedniego aktu właściwego organu obcego państwa - w przypadku obcego przewoźnika lotniczego;

Pkt 10 art. 2 ww. ustawy stanowi natomiast, że

lotem międzynarodowym jest lot, w trakcie którego następuje przekroczenie granicy państwowej.

Na gruncie ustawy o CIT pojęcie przychodów z eksploatacji statków powietrznych pojawia się w kontekście ustalenia na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania miejsca opodatkowania zysków z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego.

Pomocny w analizowanej sprawie może być zatem tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z pkt 1 ppkt d Komentarza do art. 3 Konwencji Modelowej OECD określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego faktyczny zarząd znajduje się w jednym umawiającym się państwie, z wyjątkiem przypadku gdy taki statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie miedzy miejscami położonymi w drugim umawiającym się państwie.

Zgodnie z pkt 4 Komentarza do art. 8 Konwencji OECD dotyczącego opodatkowania zysków z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego – osiągane przez przedsiębiorstwo (określone w tym artykule) zyski pochodzą głównie z przewozu pasażerów lub towarów przez statki morskie lub statki powietrzne (czy są własnością lub są wynajmowane albo w inny sposób pozostają do dyspozycji przedsiębiorstwa), które je eksploatuje w transporcie międzynarodowym.

Pkt 4.1 ww. Komentarza do art. 8 wskazuje natomiast, że każda działalność prowadzona przez przedsiębiorstwo głównie w związku z przewozem pasażerów lub ładunków przez statki morskie lub powietrzne eksploatowane w transporcie międzynarodowym powinna być traktowana jako bezpośrednio związana z takim przewozem.

Pkt 5 Komentarza do art. 8 Konwencji OECD wskazuje z kolei, że zyski osiągane z czarteru statku morskiego lub powietrznego z pełnym wyposażeniem, załogą i zaopatrzeniem powinny być traktowane tak samo jak zyski z transportu pasażerów lub towarów. W przeciwnym razie poważna część działalności w zakresie żeglugi morskiej i powietrznej nie byłaby objęta stosowaniem przepisu.

Dodatkowo w celu ustalenia czy można Państwa uznać za „eksploatującego” statki powietrzne należy również sięgnąć do cennych wskazówek w tym zakresie zawartych w wyrokach sądów administracyjnych, które odnoszą się do analogicznego pojęcia „eksploatacji statku morskiego w transporcie międzynarodowym” występującego w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania podatkiem od dochodów.

W wyrokach WSA w Gdańsku z 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 28/17 oraz z 6 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 1780/17 możemy przeczytać, że „Eksploatację statku w transporcie należy utożsamiać z jego używaniem w żegludze do określonych, własnych celów, we własnym imieniu i na własną rzecz, zaś warunkiem eksploatacji statku w transporcie międzynarodowym jest uzyskiwanie przez eksploatującego przychodów z transportu międzynarodowego”.

Pojęcie „eksploatującego statek” zostało wyjaśnione również w wyroku WSA w Gdańsku z 6 lipca 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 261/21, w którym Sąd wskazał, że „decydującym elementem uznania konkretnego podmiotu za podmiot eksploatujący jest rzeczywiste, a nie tylko przejawiające się w sferze własności władztwo nad statkiem” oraz w wyroku z 9 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 2156/19, w którym wskazano, że „W przypadku zawarcia umowy najmu właściciel również nie będzie podmiotem eksploatującym statek, bowiem nie będzie czerpał korzyści (zysków) z tytułu wykonywania tej żeglugi, a jedynie z umowy najmu.”

Podobne tezy wynikają z wyroku NSA z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 1/16.

Reasumując, odnosząc powołane wyżej przepisy oraz zapisy zawarte w Komentarzu do art. 8 Konwencji OECD dotyczącego opodatkowania zysków z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że przychody uzyskiwane przez Państwa z działalności w zakresie transportu lotniczego, w szczególności międzynarodowego transportu pasażerskiego statkami powietrznymi stanowią przychody osiągane w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków powietrznych, o którym mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT.

Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, że skoro 95% Państwa przychodów w roku podatkowym 2024 pochodziło z eksploatacji statków powietrznych w ramach międzynarodowego transportu lotniczego to spełniają Państwo hipotezę normy prawnej wyrażonej w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT i w konsekwencji za rok podatkowy 2024 nie są Państwo zobowiązani do zapłaty minimalnego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 24 ca ustawy o CIT

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi elementem czynności, będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm., dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.