Interpretacja indywidualna - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wypłacając wynagrodzenie na rzecz Kontrahenta za świadczone przez tego Kontrahenta na rzecz Spółki usługi, Spółka ma obowiązek pobrać jako płatnik, zryczałtowany podatek dochodowy w jakiejkolwiek stawce.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ (dalej „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (polskim rezydentem podatkowym).

Kontrahentem Spółki jest podmiot powiązany, osoba prawne posiadająca siedzibę i zarząd na terytorium Republiki Indii, będąca podatnikiem podatku dochodowego w Republice Indii, podlegająca na terytorium Republiki Indii obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (dalej „Kontrahent”). Kontrahent nie będzie prowadzić działalności w Polsce poprzez zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie reklamy. Spółka prowadzi działalność w takich obszarach jak: (...).

W związku ze świadczeniem na rzecz swoich klientów (dalej „Klienci”) usług reklamy Spółka zleca Kontrahentowi modyfikowanie, adaptowanie, przystosowanie i zmienianie różnego rodzaju materiałów o charakterze reklamowym, promocyjnym, informacyjnym, lub komunikacyjnym, według wytycznych uzyskanych od Klientów, z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez Klientów. W wyniku czynności wykonywanych przez Kontrahenta mogą powstać w szczególności takie materiały jak: (…). Rezultaty prac będą wykorzystywane przez Klientów Spółki w działaniach reklamowych, promocyjnych, informacyjnych lub komunikacyjnych. Ani Spółka ani Kontrahent nie będą wytwarzać rzeczy na rzecz Klientów (...).

Spółka będzie płacić Kontrahentowi wynagrodzenie za modyfikowanie, adaptowanie, przystosowanie i zmienianie różnego rodzaju materiałów o charakterze reklamowym, promocyjnym, informacyjnym, lub komunikacyjnym, według wytycznych Klientów, z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez Klientów (dalej także „Usługi”).

Wynagrodzenie za Usługi będzie ustalane w oparciu o stawki godzinowe i będzie kalkulowane jako iloczyn liczby godzin spędzonych przez pracowników lub współpracowników Kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym na wykonywanie Usług oraz ustalonej w umowie stawki godzinowej za czynność wykonywaną przez danego pracownika/współpracownika Kontrahenta.

Kontrahent jest osobą uprawnioną do wynagrodzenia za Usługi. Kontrahent jest zatem rzeczywistym właścicielem wypłacanych mu należności za świadczone Usługi.

W dniu wypłaty wynagrodzenia za Usługi Spółka posiadać będzie aktualny certyfikat rezydencji Kontrahenta.

W przypadku, gdy dla celów korzystania przez Klientów Spółki w działaniach reklamowych, promocyjnych, informacyjnych lub komunikacyjnych z materiałów reklamowych zmodyfikowanych, zaadaptowanych, przystosowanych lub zmienionych przez Kontrahenta konieczne będzie nabycie przez tego Klienta praw autorskich lub też konieczne będzie nabycie przez tego Klienta licencji na użytkowanie prawa autorskiego do utworu lub jego części, Klient nabędzie prawa autorskie lub licencję bezpośrednio od Kontrahenta.

W ramach niniejszego wniosku Spółka pragnie uzyskać wyłącznie odpowiedź na pytanie czy wypłacając wynagrodzenie na rzecz Kontrahenta za świadczone przez Kontrahenta na rzecz Spółki Usługi Spółka ma obowiązek pobrać jako płatnik, zryczałtowany podatek dochodowy w jakiejkolwiek stawce. Przedmiotem niniejszego wniosku nie jest, czy Spółka ma obowiązek pobrać jako płatnik, zryczałtowany podatek dochodowy w jakiejkolwiek stawce w przypadku uzyskania przez Kontrahenta jakichkolwiek przychodów z tytułu zbycia przez tego Kontrahenta na rzecz Klientów praw autorskich lub z tytułu udzielenia tym Klientom licencji na użytkowanie prawa autorskiego do utworu.

Pytanie

Czy wypłacając wynagrodzenie na rzecz Kontrahenta, za świadczone przez tego Kontrahenta na rzecz Spółki Usługi, Spółka ma obowiązek pobrać jako płatnik, zryczałtowany podatek dochodowy w jakiejkolwiek stawce?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, wypłacając wynagrodzenie na rzecz Kontrahenta, za świadczone przez tego Kontrahenta na rzecz Spółki Usługi, Spółka nie ma obowiązku pobrać jako płatnik, zryczałtowanego podatku dochodowego w jakiejkolwiek stawce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

‒ustala się w wysokości 20% przychodów;

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

‒ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust.1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zasady ustalania podatku, wynikające z art. 21 ustawy o CIT, będą miały zatem zastosowanie w przypadku braku takich umów, albo wtedy, gdy umowa w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, której Polska jest stroną, zawarta z krajem, na którego terytorium podatnik ma siedzibę, nie stanowi inaczej niż polska ustawa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko -indyjskiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane: a) temu zakładowi; b) wpływom ze sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr i towarów tego samego lub podobnego rodzaju jak sprzedawane przez ten zakład; lub c) innej działalności gospodarczej prowadzonej w tym drugim Państwie tego samego lub podobnego rodzaju jak działalność wykonywana przez ten zakład.

Równocześnie zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy polsko - indyjskiej należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 umowy polsko - indyjskiej, jednakże, takie należności lub opłaty za usługi techniczne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy osoba uprawniona do należności lub opłat za usługi techniczne ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 15% kwoty należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne brutto.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 umowy polsko - indyjskiej określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności otrzymywane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich prawa autorskich, w tym praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, łącznie z filmami dla kin, oraz filmami i taśmami dla telewizji oraz radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej

Zgodnie z art. 13 ust. 4 umowy polsko - indyjskiej określenie "opłaty za usługi techniczne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju opłaty inne niż te wymienione w artykułach 15 i 16 będące wynagrodzeniem za usługi menadżerskie, techniczne lub doradcze, włącznie z dostarczaniem usług personelu technicznego lub innego personelu.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 umowy polsko - indyjskiej uważa się, że należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka administracyjna, władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne lub opłaty za usługi techniczne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych i opłat za usługi techniczne, i zakład lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne i opłaty za te usługi techniczne powstają w Państwie, w którym położony jest ten zakład lub ta stała placówka.

Umowa nie definiuje znaczenia użytego w art. 13 ust. 4 pojęcia „usługi techniczne”. Z zasady wyrażonej w art. 3 ust. 2 umowy polsko - indyjskiej wynika, że przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej, jakiekolwiek określenie, nie zdefiniowane w niej odmiennie, będzie miało takie znaczenie, jakie ma według prawa tego Państwa w zakresie podatków, których dotyczy umowa.

Pojęcie usług technicznych nie zostało jednak zdefiniowane w ustawie o CIT.

W związku z powyższym niezbędne jest odwołanie się do znaczenia słownikowego tych pojęć. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (https:// sjp.pwn.pl/):

-menedżer oznacza „osobę zarządzająca przedsiębiorstwem lub jego częścią”;

-techniczny to „odnoszący się do techniki jako dziedziny wiedzy”, „używany przy kreśleniu projektów maszyn, urządzeń, rozwiązań architektonicznych, planów, map itp.”;

-doradczy to „służący radą”, „doradzający”.

W świetle powyższego usługi modyfikowania, adaptowania, przystosowania i zmieniania różnego rodzaju materiałów o charakterze reklamowym, promocyjnym, informacyjnym, lub komunikacyjnym, według wytycznych Klientów, z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez Klientów, nie są usługami technicznymi, ponieważ istotą tych usług nie jest udostępnianie wiedzy technicznej ani specjalistycznej w określonych dziedzinach, w szczególności dotyczącej sposobów wykonania danego produktu bądź usługi. Świadczone usługi nie będą polegały też na przygotowywaniu projektów technicznych maszyn, urządzeń, rozwiązań architektonicznych, map itp. Usługi te nie będą miały również charakteru menedżerskiego, gdyż istota tych usług nie jest związana z usługami zarządzania ani doradczego, gdyż istotą tych usług nie jest świadczenie fachowych porad.

W związku z powyższym wynagrodzenie za usługi modyfikowania, adaptowania, przystosowania i zmieniania różnego rodzaju materiałów o charakterze reklamowym, promocyjnym, informacyjnym, lub komunikacyjnym, według wytycznych Klientów, z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez Klientów będą stanowić zyski przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 7 umowy, i będą podlegać opodatkowaniu tylko w Republice Indii.

W konsekwencji zdaniem Spółki, wypłacając wynagrodzenie na rzecz Kontrahenta, za świadczone przez tego Kontrahenta na rzecz Spółki Usługi, Spółka nie ma obowiązku pobrać, jako płatnik, zryczałtowanego podatku dochodowego w jakakolwiek stawce.

Podobne stanowisko wyraził:

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2025 roku, 0114-KDIP2-1.4010.311.2025.1.PP na gruncie między innymi umowy polsko – indyjskiej stwierdzając: „Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że nabywane od Kontrahenta z Indii usługi modyfikowania, adaptowania, przystosowania oraz zmieniania różnego rodzaju materiałów o charakterze reklamowym, promocyjnym, informacyjnym lub komunikacyjnym, według wytycznych uzyskanych od Klientów oraz z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez Klientów, w wyniku których mogą powstać takie materiały jak: projekty ulotek, projekty billboardów, projekty broszur, projekty banerów, projekty graficzne stron internetowych, grafika internetowa, szablony wiadomości elektronicznych, szablony innych wiadomości, prezentacje w programie (…), reklamy radiowe, reklamy telewizyjne, niewątpliwie noszą szereg cech charakterystycznych dla usług reklamowych wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT i cechy tych usług przeważają nad elementami charakterystycznymi dla innych świadczeń (w zależności od szczegółowego zakresu czynności służących wykonaniu omawianej usługi). Zatem nabywane przez Państwa usługi stanowią pod względem cech charakterystycznych usługi podobne do usług wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, tj. do usług reklamowych. W rezultacie podlegają w Polsce, co do zasady, podatkowi u źródła, ponieważ nabywane świadczenia mieszczą się w katalogu usług, o którym mowa w powyższym przepisie. Przy czym analizując klasyfikację ww. przychodów na gruncie przepisów umowy polsko-indyjskiej należy w pierwszej kolejności wskazać, że wynagrodzenie z tytułu usług podobnych do usług reklamowych wypłacane przez Państwa na rzecz Kontrahenta z Indii nie stanowi należności licencyjnych ani opłat za usługi techniczne. Przedmiotowe przychody Kontrahenta z Indii z tytułu wynagrodzenia wypłacanego przez Państwa w związku z nabywanymi usługami podobnymi do usług reklamowych stanowią na gruncie omawianej wyżej umowy tzw. „zyski przedsiębiorstwa” opodatkowane, stosownie do art. 7 ust. 1 umowy polsko-indyjskiej, wyłącznie w kraju rezydencji otrzymującego je przedsiębiorstwa, przy założeniu, iż podatnik taki nie prowadzi działalności na terytorium Polski za pośrednictwem zakładu. Uwzględniając zatem okoliczność, że Kontrahenta z Indii, z którym zawarli Państwo umowę nie posiada zakładu na terytorium Polski, a Państwo w dniu wypłaty wynagrodzenia za usługi będą posiadać aktualny certyfikat rezydencji Kontrahenta oraz przy dochowaniu należytej staranności nie będą Państwo zobowiązani do pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym należy zgodzić się z Państwem, że wypłacając wynagrodzenie na rzecz Kontrahenta za świadczone przez niego usługi, Spółka nie ma obowiązku pobrać jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego w jakiejkolwiek stawce” (interpretacja ta została w identycznym zdarzeniu przyszłym jaki przedstawiono niniejszym wniosku);

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 listopada 2024 roku, 0111-KDIB2-1.4010.417.2024.3.BJ dokonując interpretacji pojęcia usługi techniczne na gruncie umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malezji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej 8 lipca 2013 roku stwierdzając: „ (...) usługi administrowania bazą danych nabywane od malezyjskiego podmiotu nie będą miały charakteru technicznego, ponieważ istotą usług przetwarzania danych nie jest udostępnianie wiedzy technicznej ani specjalistycznej w określonych dziedzinach, w szczególności dotyczącej sposobów wykonania danego produktu bądź usługi, lecz przetwarzanie danych. Świadczone usługi nie będą polegały też na przygotowywaniu projektów technicznych maszyn, urządzeń, rozwiązań architektonicznych, map itp. Usługi te nie będą miały również charakteru zarządczego, gdyż istota usług nie jest związana z usługami zarządzania ani doradczego.” (usługi administrowania bazą danych zostały uznane za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, opłaty za usługi techniczne w umowie polsko - malezyjskiej definiowane są jako płatności na rzecz jakiejkolwiek osoby, innej niż osoba zatrudniona przez osobę dokonującą płatności, w związku z jakimikolwiek usługami technicznymi, zarządczymi lub doradczymi);

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2023 roku, 0115-KDIT1.4011.801.2022.2.MR dokonując interpretacji pojęcia usługi techniczne na gruncie między innymi umowy polsko-indyjskiej stwierdzając: „przy czym analizując klasyfikację ww. przychodów na gruncie przepisów umowy polsko-indyjskiej (...) należy w pierwszej kolejności wskazać, że wynagrodzenie z tytułu usług pośrednictwa w sprzedaży produktów wypłacane przez Państwa na rzecz Zleceniobiorców nie stanowi należności licencyjnych ani opłat za usługi techniczne. Przedmiotowe przychody Zleceniobiorców z tytułu wynagrodzenia wypłacanego przez Państwa w związku z nabywanymi usługami pośrednictwa stanowią na gruncie omawianych wyżej umów tzw. „zyski przedsiębiorstwa” opodatkowane, stosownie do art. 7 ust. 1 każdej z tych umów, wyłącznie w kraju rezydencji otrzymującego je przedsiębiorstwa, przy założeniu, iż podatnik taki nie prowadzi działalności na terytorium Polski za pośrednictwem zakładu.” (usługi pośrednictwa w sprzedaży zostały uznane za usługi, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego odpowiednikiem jest art. 21 ust.1 pkt 2a ustawy o CIT, opłaty za usługi techniczne w umowie polsko-indyjskiej definiowane są tak jak wskazano powyżej)

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W powyższej regulacji wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały. W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów;

Obowiązki płatników podatku dochodowego określone zostały w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Z przywołanego wcześniej art. 26 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Z kolei mając na uwadze art. 21 ust. 2 powołanej ustawy:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie (...). Prowadzą Państwo działalność w takich obszarach jak: planowanie i organizowanie kampanii reklamowych i marketingowych, (...). W związku ze świadczeniem na rzecz swoich klientów usług reklamy zlecają Państwo Kontrahentowi z Indii modyfikowanie, adaptowanie, przystosowanie i zmienianie różnego rodzaju materiałów o charakterze reklamowym, promocyjnym, informacyjnym, lub komunikacyjnym, według wytycznych uzyskanych od Klientów, z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez Klientów. W wyniku czynności wykonywanych przez Kontrahenta mogą powstać w szczególności takie materiały jak: (...). Rezultaty prac będą wykorzystywane przez Państwa Klientów w działaniach reklamowych, promocyjnych, informacyjnych lub komunikacyjnych. Ani Państwo ani Kontrahent nie będziecie wytwarzać rzeczy na rzecz Klientów (...). Wynagrodzenie Kontrahenta płacone będzie przez Państwa za modyfikowanie, adaptowanie, przystosowanie i zmienianie różnego rodzaju materiałów o charakterze reklamowym, promocyjnym, informacyjnym, lub komunikacyjnym, według wytycznych Klientów, z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez Klientów. Ponadto wskazują Państwo, że w przypadku, gdy dla celów korzystania przez Klientów Spółki w działaniach reklamowych, promocyjnych, informacyjnych lub komunikacyjnych z materiałów reklamowych zmodyfikowanych, zaadaptowanych, przystosowanych lub zmienionych przez Kontrahenta konieczne będzie nabycie przez tego Klienta praw autorskich lub też konieczne będzie nabycie przez tego Klienta licencji na użytkowanie prawa autorskiego do utworu lub jego części, Klient nabędzie prawa autorskie lub licencję bezpośrednio od Kontrahenta.

Państwa wątpliwości wiążą się z ustaleniem czy wypłacając wynagrodzenie na rzecz Kontrahenta za świadczone przez niego na rzecz Państwa Spółki usługi, o których mowa powyżej, Spółka ma obowiązek pobrać jako płatnik zryczałtowany podatek dochodowy w jakiejkolwiek stawce.

Na wstępie należy zauważyć, że przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęć: „usługi pośrednictwa”, „usługi doradcze”, „usługi badania rynku”, „usługi reklamowe”, „usługi zarządzania i kontroli” oraz „usługi przetwarzania danych”. Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, przez pojęcie „pośrednictwo” należy rozumieć:

działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych i doprowadzenie do zawarcia umowy.

Literatura przedmiotu wskazuje, że: „Podstawowym zadaniem (...) wyspecjalizowanych „pośredników” jest wywieranie wpływu na pozycję prawną angażujących ich zleceniodawców poprzez „wprowadzenie” ich w określony stosunek umowny” (zobacz: Michał Romanowski, Charakter prawny umowy o pośrednictwo, Monitor Prawniczy Nr 2/1997).

W zgodnej opinii orzecznictwa sądowego oraz doktryny prawa nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych (czynności o charakterze fizycznym, technicznym czy administracyjnym) związanych z umową.

Z kolei „doradztwo” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie termin „świadczenia doradcze” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Potwierdza to jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych (zob. wyrok NSA z 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1567/12, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1441/13, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1530/13, wyrok WSA w Poznaniu z 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1202/14, wyrok WSA w Gdańsku 10/16 z 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Łodzi z 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 168/13). Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten co udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze. Według przedstawicieli nauki doradztwo, w bardzo ogólnym znaczeniu, jest usługą świadczoną przez jedną osobę/instytucję na rzecz drugiej osoby/instytucji, która zleca wykonanie tej usługi. W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:

-przejęcie zadań,

-pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,

-pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,

-pomoc w rozwiązywaniu problemów,

-pomoc w podejmowaniu decyzji,

-przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,

-przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,

-przekazywanie specyficznej wiedzy celem usprawnienia działań,

-identyfikacja i rozwiązywanie problemów,

-przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,

-dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN pod pojęciem „wsparcia” rozumie się pomoc udzieloną komuś.

Zdaniem F. Steele, doradztwo to „wszelkie formy dostarczania pomocy w zakresie realizacji celów, procesu czy struktury zadania lub ewentualnie ciągu zadań, gdzie doradca nie jest faktycznie odpowiedzialny za wykonanie tych zadań, lecz służy pomocą tym, którzy tę odpowiedzialność ponoszą” (F. Steele, Consulting for Organizational Change, Amherst, MA, University of Massachusetts Press, 1975, s. 3).

Według Urszuli Skurzyńskiej-Sikory, doradztwo może być postrzegane zarówno jako profesjonalna usługa, jak i metoda dostarczania praktycznej rady i pomocy czy też proces działania. Zdaniem autorki można wyróżnić charakterystyczne dla doradztwa elementy, a mianowicie:

1.niezależna orientacja – słowa takie jak „perspektywa” i „obiektywizm” sygnalizują niezależną pozycję doradcy; doradca nie akceptuje automatycznie problemu i faktów podanych przez klienta, ale niezależnie od klienta formułuje swoją ocenę;

2.specjalne kwalifikacje – aby sporządzić niezależną ocenę i stworzyć użyteczne wskazania, doradcy muszą posiadać wyjątkową wprawę i umiejętności; zdolności doradcy wywodzą się nie tylko z praktycznego doświadczenia, lecz także z wysokiego stopnia osobistej integralności; termin „kwalifikacje” w tym przypadku oznacza uznanie przez innych fachowców w tej dziedzinie;

3.serwis doradczy – doradztwo stanowi pomoc, a nie ścisłe wykonywanie obowiązków związanych z zarządzaniem; współpraca doradcy z klientem polega na tym, że to właśnie klient ponosi końcową odpowiedzialność za wynajęcie i skorzystanie z pomocy doradcy oraz zaakceptowanie lub odrzucenie jego zaleceń;

4. identyfikacja i analiza problemu – jednym z zasadniczych obszarów aktywności doradcy musi być orientacja w problemie; oznacza to, że przekazuje on klientowi to czego ten problem dotyczy, spogląda na ten problem „od wewnątrz” w celu określenia jego stopnia ważności, po czym jeśli jest to niezbędne, na nowo określa ten problem i identyfikuje jego przyczyny;

5. rozwiązywanie problemu i wdrożenie rozwiązania (lub nadzorowanie wdrożenia) – jest to bardzo ważny obszar działania; doradca jest wynajmowany w celu doprowadzenia do rozwoju organizacji (a nie po to, by utrzymać istniejący stan rzeczy) (zob. Urszula Skurzyńska-Sikora, Istota, pojęcie i rodzaje doradztwa, Lublin 1997 r., s. 167-168).

Następnie, przez usługi badania rynku należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Usługi te mają przyczynić się m.in. do zwiększenia sprzedaży. Celem badań rynku jest zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich jak popyt, podaż, ceny, potencjału, zachowania, zwyczaje, preferencje, lojalność oraz wrażliwość cenowa konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży itp. Usługi badania rynku mają dostarczyć informacji nieodzownych w procesie podejmowania decyzji. Mimo, iż badania te nie wykluczają w sposób całkowity ryzyka, to jednak ich zastosowanie wyraźnie ogranicza ryzyko wpisane w działalność biznesową i przyczynia się do tego, że podejmowane decyzje będą w mniejszym zakresie obarczone błędami.

Pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy wykładni przepisów ustawy dotyczących reklamy przeważa wykładnia gramatyczna. W wyroku z 12 czerwca 1997 r. I SA/Ka 192-193/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy (I. Konieczna, J. Ruszyński, Problematyka kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnych w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Poznań 1997, s. 29-30).

Według J. Kamińskiego i W. Maruchina za reklamę należy uznać wszystko to, co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do złożenia oferty czy zawarcia umowy (J. Kamiński, W. Maruchin, Ustawa o VAT. Komentarz, Wyd. 2, Warszawa 1996, s. 52-53). Natomiast autorzy „Komentarza do podatku dochodowego od osób prawnych” B. Brzeziński i M. Kalinowski (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Komentarz do podatku dochodowego od osób prawnych, Warszawa 1996, s. 143-144) uznają za reklamę działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu w celu zachęcenia ich do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego. Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe lub telewizyjne, a także plakat czy afisz stały, a ponadto rozsyłanie folderów i innych informacji handlowych nabywcom. Nie znaczy to jednak, że tylko te media mogą być wykorzystane do rozpowszechniania informacji i reklamy.

Pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów.

Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać” oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”.

Z kolei kontrola to:

1)porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami,

2)nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Istotą usług przetwarzania danych jest pozyskanie przez zlecającego określonych informacji mających zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem. Przetwarzanie danych stanowi przekształcanie treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników w postaci z góry określonej. Przez przetwarzanie danych zwyczajowo rozumie się bieżącą działalność informatyczną związaną z poddawaniem danych procesom przekształcenia w celu np. zasilania bazy danych, tworzenia raportów, tabel, formularzy np. umów itp. (por.: Greg Wilson „Przetwarzanie danych dla programistów”, Wydawnictwo Helion 2006 r.). Przetwarzanie danych dotyczy zarówno operacji w systemach informatycznych, jak i papierowych kartotekach.

Podkreślenia wymaga, że o tym, czy dane świadczenie ma charakter usług doradczych, usług pośrednictwa, usług badania rynku, usług przetwarzania danych, usług zarządzania czy usług reklamowych nie decyduje sposób, w jaki strony nazwały to świadczenie w umowie, lecz jego rzeczywisty charakter.

Innymi słowy, nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter, gdyż ocena prawnego charakteru danego świadczenia powinna nastąpić na podstawie obiektywnej analizy całokształtu okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji.

Przypomnieć należy, że o możliwości zaklasyfikowania usługi do świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy wystarczające jest stwierdzenie, że usługa jest świadczeniem o podobnym charakterze do świadczeń wymienionych przez ustawodawcę w treści tego przepisu.

Natomiast przechodząc na grunt umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosownie do art. 7 ust. 1 umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 8 poz. 46), dalej: „umowa polsko-indyjska”:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane:

a) temu zakładowi;

b) wpływom ze sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr i towarów tego samego lub podobnego rodzaju jak sprzedawane przez ten zakład; lub

c) innej działalności gospodarczej prowadzonej w tym drugim Państwie tego samego lub podobnego rodzaju jak działalność wykonywana przez ten zakład.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że nabywane od Kontrahenta z Indii usługi modyfikowania, adaptowania, przystosowania oraz zmieniania różnego rodzaju materiałów o charakterze reklamowym, promocyjnym, informacyjnym lub komunikacyjnym, według wytycznych uzyskanych od Klientów oraz z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez Klientów, w wyniku których mogą powstać takie materiały jak: (...), niewątpliwie noszą szereg cech charakterystycznych dla usług reklamowych wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT i cechy tych usług przeważają nad elementami charakterystycznymi dla innych świadczeń (w zależności od szczegółowego zakresu czynności służących wykonaniu omawianej usługi).

Zatem nabywane przez Państwa usługi stanowią pod względem cech charakterystycznych usługi podobne do usług wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, tj. do usług reklamowych.

W rezultacie podlegają w Polsce, co do zasady, podatkowi u źródła, ponieważ nabywane świadczenia mieszczą się w katalogu usług, o którym mowa w powyższym przepisie.

Przy czym analizując klasyfikację ww. przychodów na gruncie przepisów umowy polsko-indyjskiej należy w pierwszej kolejności wskazać, że wynagrodzenie z tytułu usług podobnych do usług reklamowych wypłacane przez Państwa na rzecz Kontrahenta z Indii nie stanowi należności licencyjnych ani opłat za usługi techniczne.

Przedmiotowe przychody Kontrahenta z Indii z tytułu wynagrodzenia wypłacanego przez Państwa w związku z nabywanymi usługami podobnymi do usług reklamowych stanowią na gruncie omawianej wyżej umowy tzw. „zyski przedsiębiorstwa” opodatkowane, stosownie do art. 7 ust. 1 umowy polsko-indyjskiej, wyłącznie w kraju rezydencji otrzymującego je przedsiębiorstwa, przy założeniu, iż podatnik taki nie prowadzi działalności na terytorium Polski za pośrednictwem zakładu.

Uwzględniając zatem okoliczność, że Kontrahenta z Indii, z którym zawarli Państwo umowę nie posiada zakładu na terytorium Polski, a Państwo w dniu wypłaty wynagrodzenia za usługi będą posiadać aktualny certyfikat rezydencji Kontrahenta oraz przy dochowaniu należytej staranności nie będą Państwo zobowiązani do pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Tym samym należy zgodzić się z Państwem, że wypłacając wynagrodzenie na rzecz Kontrahenta za świadczone przez niego usługi, Spółka nie ma obowiązku pobrać jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego w jakiejkolwiek stawce.

Zatem, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że powyższa interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych postawionego przez Państwa we wniosku. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie