Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest kościelną osobą prawną na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1169). Wnioskodawca prowadzi działalność (…) związaną z kultem religijnym, a także działalność (…). Wnioskodawca jest organem prowadzącym dla Szkoły 1 (…) i Szkoły 2 (…).

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę darowizny w formie aktu notarialnego, na podstawie której (…) Szkoły 3 (…) przekaże Wnioskodawcy nieodpłatnie prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z usytuowanym na nim budynkiem, zwanym dalej nieruchomość - zdarzenie przyszłe.

Nieruchomość będzie obciążona umową najmu zawartą ze (…) Szkołą 4 (…). W związku z zawarciem umowy darowizny, Wnioskodawca z mocy prawa przejmie obowiązki wynajmującego w stosunku do (…) Szkoły 4.

Poprzez zawarcie i wykonanie umowy darowizny nastąpi powiększenie majątku Wnioskodawcy o wartość darowanej nieruchomości. Działalność Wnioskodawcy polegająca na wynajmie tej nieruchomości będzie pozostałą działalnością (działalnością gospodarczą) prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

Pytania

1.Czy w związku z zawarciem i wykonaniem umowy darowizny Wnioskodawca jako obdarowana będzie zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od osób prawnych naliczonego od wartości rynkowej nieruchomości?

2.Czy podstawą skorzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. 2025 poz. 278, zwanej dalej: „u.p.d.o.p.”) będzie pisemne oświadczenie Wnioskodawcy o przeznaczeniu dochodu uzyskanego wskutek zawarcia i wykonania umowy darowizny na cele wymienione w tym przepisie bez względu na termin jego rzeczywistego wydatkowania na te cele.

Państwa stanowisko w sprawie

Pytanie 1.

Ustawa o podatku dochodowym z dnia 15 lutego 1992 r. nie definiuje pojęcia nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych przez pojęcie to należy rozumieć wszelkie sytuacje, w których podatnik uzyskuje korzyść ekonomiczną, z tytułu której nie wykonuje świadczenia ekwiwalentnego na rzecz podmiotu, od którego daną korzyść otrzymuje.

W związku z powyższą interpretacją nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości spełnia przesłanki do uznania za nieodpłatne otrzymanie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z usytuowanym na nim budynkiem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

Przekazanie wyżej opisanej nieruchomości w drodze darowizny spowoduje że dla Wnioskodawcy powstanie przychód zgodnie z art.12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. Wartość przychodu będzie ustalona według cen rynkowych darowanej nieruchomości. Dniem uzyskania przez Wnioskodawcę tego przychodu, w związku z nabyciem nieruchomości będzie dzień wpisu Wnioskodawcy jako użytkownika wieczystego działki do właściwej księgi wieczystej.

Powstanie również dochód zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p. Całość dochodu, jaki nieruchomość przyniesie zostanie przeznaczona wyłącznie na cele kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, tj. na cele wymienione w art.17 ust. 1 pkt 4a lit. b u.p.d.o.p.

W przypadku darowizny nieruchomości powstaje dochód w postaci majątku, którego nie można fizycznie, jak pieniądze wydatkować. Ponieważ w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b u.p.d.o.p. mowa jest o przeznaczeniu nie zaś o przekazaniu, czy wydatkowaniu dochodu na określone w tym przepisie cele, dla spełnienia przesłanek określonych ww. przepisie wystarczy aby wolą Wnioskodawcy było, że nieruchomość będzie służyła celom określonym w tym przepisie. Jeśli Wnioskodawca otrzyma opisaną wyżej nieruchomość na podstawie umowy darowizny w formie aktu notarialnego i jednocześnie uzyskany w taki sposób dochód przeznaczy na cele, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 a lit. b u.p.d.o.p. to nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych.

W art. 17 ust. 1b u.p.d.o.p. mowa jest o przeznaczeniu a nie przekazaniu lub wydatkowaniu dochodu na określone w tym przepisie cele. Przepis ten stanowi m.in., iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Powyższe stwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 grudnia 2013 r. sygn. akt II FSK 3033/11.

Pytanie 2.

Podstawą skorzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b u.p.d.o.p. będzie pisemne oświadczenie Wnioskodawcy o przeznaczeniu dochodu uzyskanego wskutek zawarcia i wykonania umowy darowizny na cele wymienione w tym przepisie bez względu na termin jego rzeczywistego wydatkowania na te cele.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Opodatkowanie osób prawnych uregulowane zostało w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”), której art. 1 ust. 1 stanowi, że:

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy z 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1966 ze zm.):

Osobami prawnymi są następujące terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła:

1) metropolie;

2) archidiecezje;

3) diecezje;

4) administratury apostolskie;

5) parafie.

Kościelne osoby prawne, stosownie do art. 1 ustawy o CIT są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie, nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 ustawy o CIT jako podmioty, które zwolnione są od podatku.

Ponadto, zgodnie z art. 55 ust. 1, 2 i 3 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej:

1.Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.

2.Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych.

3.Dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne, o których mowa w art. 41 ust. 2, i te inwestycje kościelne, o których mowa w art. 41 ust. 3, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.

W rezultacie, podmioty te podlegają ogólnym regułom podatkowym przewidzianym w ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Nie każdy dochód w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o CIT podlega opodatkowaniu. Katalog dochodów podlegających zwolnieniu z opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe i instytucje gospodarki budżetowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o CIT:

Wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

a)z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,

b)z pozostałej działalności - w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.

Należy wskazać, że ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia „niegospodarcza działalność statutowa”. W celu określenia zakresu tego pojęcia należy zdefiniować znaczenie poszczególnych słów.

I tak, działalnością jest: 1. „zespół działań podejmowanych w jakimś celu”, 2. „funkcjonowanie czegoś lub oddziaływanie na coś” (Słownik języka polskiego PWN). W związku z czym działalność statutowa to każda działalność, która została określona, dopuszczona, przewidziana w statucie (a szerzej aktach prawa odnoszących się do ustroju i funkcjonowania danej jednostki).

Natomiast w myśl art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej – rozumie się przez to każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 i 2105 oraz z 2022 r. poz. 24, 974 i 1570), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców.

Zgodnie natomiast z art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236 ze zm.):

Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Powyższe oznacza, że działalność, która nie spełnia kryteriów przedstawionych wyżej nie może stanowić działalności gospodarczej. Natomiast działalność statutowa to każda działalność, która została określona, dopuszczona, przewidziana w statucie.

Pojęcie „niegospodarcza działalność statutowa” należy więc rozumieć jako przeciwieństwo działalności gospodarczej w rozumieniu Ordynacji podatkowej, zaś dodanie przymiotnika „statutowa” oznacza ograniczenie zwolnienia dochodów kościelnej osoby prawnej tylko do dochodów z takiej działalności niegospodarczej, która znajduje odzwierciedlenie w prawie wewnętrznym danego Kościoła, czy związku wyznaniowego.

W świetle powyższych przepisów dochody z każdej działalności wynikającej z istoty funkcjonowania kościelnej osoby prawnej niebędącej działalnością gospodarczą (działalność statutowa) korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Natomiast dochody z pozostałej działalności są zwolnione z podatku dochodowego tylko, jeżeli zostaną przeznaczone, a następnie wydatkowane na cele wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o CIT.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy:

1)w związku z zawarciem i wykonaniem umowy darowizny Wnioskodawca jako obdarowana będzie zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od osób prawnych naliczonego od wartości rynkowej nieruchomości,

2)podstawą skorzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o CIT będzie pisemne oświadczenie Wnioskodawcy o przeznaczeniu dochodu uzyskanego wskutek zawarcia i wykonania umowy darowizny na cele wymienione w tym przepisie bez względu na termin jego rzeczywistego wydatkowania na te cele.

Na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz lit. b ustawy o CIT należy rozróżnić wyłącznie „niegospodarczą działalność statutową” oraz „inną działalność”. Opodatkowanie dochodów kościelnych osób prawnych uzależnione jest od sposobu uzyskania, a także celu przeznaczenia tych dochodów. Kościelne osoby prawne oprócz niegospodarczej działalności statutowej mogą również prowadzić działalność gospodarczą uregulowaną przepisami ustawy Prawo przedsiębiorców.

Niegospodarczą działalność statutową kościelnej osoby prawnej stanowi każda działalność, niebędąca działalnością gospodarczą i będąca działalnością wynikającą z samej istoty Kościoła i specyfiki jego działalności. Dochody uzyskiwane z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku, bez względu na cel ich przeznaczenia i ostatecznego wydatkowania. W zakresie takiej działalności kościelna osoba prawna nie jest zobowiązana do prowadzenia dokumentacji wymaganej przez Ordynację podatkową. Natomiast dochody z pozostałej działalności są zwolnione z podatku dochodowego tylko jeżeli zostaną przeznaczone, a następnie wydatkowe na cele wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o CIT. W zakresie tego rodzaju działalności zwolnienie z obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez Ordynację podatkową nie obowiązuje.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy o CIT:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy:

1) dochodów uzyskanych z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub dochodów uzyskanych z handlu tymi wyrobami; zwolnieniem objęte są jednak dochody podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, uzyskane z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego;

1a) dochodów uzyskanych z działalności polegającej na oddaniu środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych do odpłatnego używania na warunkach określonych w art. 17a-17k;

2) dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Kolejny warunek omawianego zwolnienia ustawodawca wprowadził w art. 17 ust. 1b ustawy o CIT zgodnie z którym:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Zatem przepis ten wprowadza ograniczenie zakresu zwolnienia wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o CIT tylko do dochodu, który podatnik nie tylko przeznaczy na cele określone w ww. przepisie, ale i wydatkuje na te cele. Istotne jest to, że samo przeznaczenie dochodu na cele wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o CIT nie wystarczy dla zachowania prawa do zwolnienia, gdyż wydatkowanie dochodu na inny cel, to zwolnienie unicestwi. Jest tu charakterystyczne to, że art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o CIT w istocie tylko określa cele, które uzasadniać mogą zwolnienie od podatku, o ile podatnik osiągnie dochód. Nie określa on żadnych innych warunków tego zwolnienia. Czyni to natomiast ustawodawca w powołanym wyżej przepisie art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy o CIT, z którego wynika, że samo tylko przeznaczenie dochodu na określony w przepisach cel nie jest wystarczające do zwolnienia, o ile dochód nie będzie wydatkowany na ten cel.

Ustawodawca wprowadził w tym przepisie ułatwienie dla podatników w korzystaniu ze zwolnienia, bowiem postanowił, że wydatkowanie dochodu może nastąpić - po uprzednim jego (lub równoczesnym) przeznaczeniu - w czasie znacznie późniejszym od momentu jego osiągnięcia i przeznaczenia. Jednakże wprowadził przy tym warunek rozwiązujący - pozbawiający podatnika zwolnienia w przypadku jego wydatkowania na inny niż preferowany cel ustawowy.

Należy podkreślić, że zwolnienie przedmiotowe o jakim mowa w powołanych wcześniej przepisach, jest wyjątkiem od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania. Z tego względu musi być interpretowane ściśle, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu, z którego ono wynika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę darowizny w formie aktu notarialnego, na podstawie której (…) Szkoły 3 (…) przekaże Wnioskodawcy nieodpłatnie prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z usytuowanym na nim budynkiem. Nieruchomość będzie obciążona umową najmu zawartą ze Szkołą 4 (…). W związku z zawarciem umowy darowizny, Wnioskodawca z mocy prawa przejmie obowiązki wynajmującego w stosunku do Szkoły 4 (…).

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu sprawy stwierdzić należy, że z tytułu otrzymanego w darowiźnie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z usytuowanym na nim budynkiem od Szkoły przez Wnioskodawcę na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT powstanie przychód z nieodpłatnie otrzymanych praw i rzeczy. Powstały z tego tytułu dochód będzie korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o CIT. Jak wskazano powyżej w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

W świetle powyższego przepisu dochód kościelnej osoby prawnego z tytułu otrzymania w darowiźnie nieruchomości korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego bez względu na jego przeznaczenie. W tym zakresie kościelna osoba prawna nie ma obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie:

-     zwolnienia z podatku dochodowego dochodu z tytułu otrzymanego w darowiźnie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z usytuowanym na nim budynkiem od Szkoły przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe,

-    podstawy prawnego tego zwolnienia – jest nieprawidłowe,

-    sposobu dokumentowania przeznaczenia dochodu z tytułu otrzymanej w darowiźnie nieruchomości – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanego przez Państwa wyroku należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-     Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.