Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2025 r.  wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 września 2025 r. (data wpływu 4 września 2025  r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W swojej działalności prowadzą Państwo sprzedaż towarów, kosmetyków i wyrobów medycznych oraz przeprowadzacie szkolenia z zakresu zabiegów kosmetycznych.

Zamierzają Państwo przeprowadzić kampanię reklamową polegającą na przekazywaniu paczek z produktami o wartości do 700 zł brutto. Paczki z produktami mają być opatrzone logo firmy i przekazane do losowo wybranych osób fizycznych, które nie są Państwa klientami ani kontrahentami. Na zawartość paczki mają składać się pełnowartościowe towary handlowe i dodatkowo gadżety, takie jak np. klamra do włosów, pomadka itd.

Celem jest promocja firmy, zwiększenie świadomości marki oraz pozyskiwanie przyszłych klientów.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego

Grono uczestników będzie ograniczone. W kampanii reklamowej uczestniczyć będą osoby zarówno prowadzące jak i nieprowadzące działalności gospodarczej. Przyznawanie paczek będzie uregulowane w wewnętrznym dokumencie, powstanie regulamin przyznawania paczek. Doprecyzowując wniosek zostało ustalone, że paczki nie będą wysyłane wybranym losowo osobom. Osoby, którym będą wysyłane paczki będą wybierane na social mediach, np. (...). Dział marketingu będzie oceniał profil potencjalnej osoby pod kątem zasięgów, zainteresowań, sposobu prowadzenia konta. Jeśli uzna, że jest to osoba , która może być zainteresowana Państwa produktami wyśle zapytanie czy możecie Państwo wysłać paczkę PR-ową zawierającą Państwa produkty. Paczki będą wysyłane kurierem po otrzymaniu danych adresowych od osoby zainteresowanej. Osoby, które otrzymają paczki nie będą zobowiązane do spełnienia jakichkolwiek warunków. Tak jak zostało to opisane powyżej, konto na social mediach potencjalnej osoby powinno być dla Państwa interesujące. Osoby, które otrzymają paczki nie będą zobowiązane do wykonywania na Państwa rzecz jakichkolwiek czynności. Poniesione wydatki na paczki, o których mowa we wniosku zostaną sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. Zasady uczestnictwa w kampanii reklamowej nie będą jednakowe dla wszystkich uczestników. Korzyść z tytułu otrzymania paczki będzie możliwa do przypisana indywidualnie każdej wybranej losowo osobie. Osoby obdarowane będą możliwe do zidentyfikowania z imienia i nazwiska.

Pytania

1.Czy wydatki poniesione na przygotowanie i wysyłkę paczek mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów?

2.Czy po stronie odbiorców paczek powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, a Wnioskodawca ma obowiązek poboru PIT?

3.Czy przekazanie paczek w ramach opisanej kampanii reklamowej stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych i stanowi rozstrzygnięcie w zakresie pytania nr 1. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 2) oraz podatku od towarów i usług (pytanie nr 3) zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Państwa stanowisko

Ad 1.

Wydatki mają związek z działalnością gospodarczą i nie mają charakteru reprezentacyjnego. Ich celem jest osiągnięcie przychodów w przyszłości, co spełnia przesłanki art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe. 

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą więc zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Nie ulega wątpliwości, że nie wszystkie koszty, które ponosi podatnik prowadzący działalność gospodarczą mogą stanowić koszty uzyskania przychodów (pomijając przy tym, co oczywiste, te, które ustawodawca wprost wyłączył z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.).

Wymogiem, który musi być bezwzględnie spełniony, nie jest, co wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., związek kosztów z działalnością gospodarczą, tylko z uzyskaniem przychodów lub też z zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła. Powyższe twierdzenie jest zgodne z utrwalonym poglądem judykatury  (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10 oraz uchwała z dnia 12 grudnia 2011 roku, sygn. akt II FPS 2/11).

Należy również wskazać, że jeżeli wydatki nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na mocy art. 16 u.p.d.o.p., mogą co do zasady stanowić koszt uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., jeśli zostanie wykazany ich związek z uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przepis art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie zauważyć należy, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 u.p.d.o.p., zostaną uznane za koszty uzyskania przychodów.

Pomiędzy poniesionym kosztem a potencjalnym przychodem musi bowiem zaistnieć związek przyczynowo-skutkowy, albowiem musi być to wydatek poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Niezwykle istotne jest przy tym, aby obiektywna ocena działań podatnika skutkowała możliwością uznania ich za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności, które to działania muszą cechować przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a.„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b.„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c.„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury: „Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu. Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia” (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. akt  II FPS 6/10, oraz uchwała z 12 grudnia 2011 roku, sygn. akt II FPS 2/11). Poza tym: „przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku” (por. wyrok NSA z 9 września 2011 roku, sygn. akt II FSK 1118/10). Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu (por. wyrok NSA z 1 marca 2016 roku, sygn. akt II FSK 4009/13).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, w swojej działalności prowadzą Państwo sprzedaż towarów, kosmetyków i wyrobów medycznych oraz przeprowadzacie szkolenia z zakresu zabiegów kosmetycznych. Zamierzają Państwo przeprowadzić kampanię reklamową polegającą na przekazywaniu paczek z produktami o wartości do 700 zł brutto. Paczki z produktami mają być opatrzone logo firmy. Osoby uczestniczące w kampanii nie są Państwa klientami ani kontrahentami. Na zawartość paczki mają składać się pełnowartościowe towary handlowe i dodatkowo gadżety, takie jak np. klamra do włosów, pomadka itd. Celem kampanii jest promocja firmy, zwiększenie świadomości marki oraz pozyskiwanie przyszłych klientów. Grono uczestników będzie ograniczone. W kampanii reklamowej uczestniczyć będą osoby zarówno prowadzące jak i nieprowadzące działalności gospodarczej. Przyznawanie paczek będzie uregulowane w wewnętrznym dokumencie, powstanie regulamin przyznawania paczek. Paczki nie będą wysyłane wybranym losowo osobom. Osoby, którym będą wysyłane paczki będą wybierane na social mediach, np. (...). Dział marketingu będzie oceniał profil potencjalnej osoby pod kątem zasięgów, zainteresowań, sposobu prowadzenia konta. Jeśli uzna, że jest to osoba , która może być zainteresowana Państwa produktami wyśle zapytanie, czy mogą Państwo wysłać paczkę PR-ową zawierającą Państwa produkty. Paczki będą wysyłane kurierem po otrzymaniu danych adresowych od osoby zainteresowanej. Osoby, które otrzymają paczki nie będą zobowiązane do spełnienia jakichkolwiek warunków. Osoby, które otrzymają paczki nie będą zobowiązane do wykonywania na Państwa rzecz jakichkolwiek czynności. Poniesione wydatki na paczki, o których mowa we wniosku zostaną sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. Zasady uczestnictwa w kampanii reklamowej nie będą jednakowe dla wszystkich uczestników. Korzyść z tytułu otrzymania paczki będzie możliwa do przypisana indywidualnie każdej wybranej losowo osobie. Osoby obdarowane będą możliwe do zidentyfikowania z imienia i nazwiska.

Państwa wątpliwości w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczą możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wysyłkę i przygotowanie paczek w ramach kampanii reklamowej.

Przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT:

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami).

Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” (marketingu) wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób, do których jest skierowana, okoliczności wręczania prezentów, itp.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że celem kampanii jest promocja firmy, zwiększenie świadomości marki oraz pozyskiwanie przyszłych klientów. W tym celu będą Państwo wysyłali do wybranych za pośrednictwem internetu osób paczki z produktami o wartości do 700 zł brutto. Jak wynika z Państwa wyjaśnień dział marketingu będzie oceniał profil potencjalnej osoby pod kątem zasięgów, zainteresowań, sposobu prowadzenia konta i jeśli uzna, że jest to osoba, która może być zainteresowana Państwa produktami − wyśle zapytanie, czy możecie Państwo wysłać paczkę PR-ową zawierającą Państwa produkty. Paczki będą wysyłane kurierem po otrzymaniu danych adresowych od osoby zainteresowanej.

Dzięki opisanym działaniom będą Państwo informować o marce lub produkcie, budować relacje oraz zwiększać świadomości marki, a także uzyskiwać promocję Spółki w mediach społecznościowych. Powyższe działania wpisują się w działania o charakterze reprezentacyjnym, ponieważ będą skierowane do wybranej, określonej grupy twórców internetowych, np. blogerów lub influencerów w ramach działań PR-owych, w celu budowania i utrzymywania pozytywnych, wzajemnie korzystnych relacji między Spółką a tymi osobami w postaci przychylności, wsparcia i przewagi konkurencyjnej, co prowadzić może do długoterminowych korzyści dla Spółki. Za pośrednictwem skomponowanego w paczce zestawu produktów, materiałów promocyjnych i upominków wysyłanych do influencerów można zbudować pozytywny wizerunek marki, zwiększyć jej rozpoznawalność i wygenerować pozytywne recenzje. Jest to nowoczesne narzędzie marketingowe, które wyróżni firmę na tle konkurencji i pozwoli dotrzeć do szerszej grupy odbiorców, często poprzez spontaniczne materiały publikowane przez odbiorców paczki, którzy zostaną świadomie wybrani do kształtowania korzystnej opinii publicznej, budowania zaufania oraz rozpowszechniania wizerunku marki w ramach swojej aktywności w internecie.

W tych okolicznościach stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Państwa na przygotowanie i wysyłkę paczek PR-owych w celu realizacji ww. działań będą miały charakter reprezentacyjny, przez co nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. W analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, który wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatki na reprezentację.

Podsumowując,  ponoszone przez Państwa wydatki na wysyłkę i przygotowanie paczek w ramach kampanii reklamowej zakwalifikować należy jako wydatki na reprezentację wyłączone na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT z kosztów uzyskania przychodów. Z tego względu wydatki poniesione przez Państwa na przygotowanie i wysyłkę paczek nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie (pytanie nr 1) należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i  stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.