Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

ShutterStock
Interpretacja indywidualna - Interpretacja - 0114-KDIP2-2.4010.383.2025.3.KW

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego z tytułu realizacji usług streamingowych.

Uzupełnili go Państwo pismem z 12 września 2025 r. (wpływ 12 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka świadczy usługi streamingu wideo na rzecz kontrahentów zagranicznych z krajów Unii Europejskiej oraz spoza niej (np. USA, Kanada). Usługi te są dokumentowane fakturami ze stawką VAT „NP” (nie podlega opodatkowaniu w Polsce), zgodnie z art. 28b ustawy o VAT. Faktury za usługi wystawiane są na początku miesiąca następującego po miesiącu wykonania usługi — np. usługa wykonana 30 czerwca 2025, faktura wystawiona 4 lipca 2025, płatność od klienta otrzymana również w lipcu.

Jednocześnie spółka korzysta z usług podwykonawców (osoby fizyczne – umowa zlecenia), którzy wykonują usługi w miesiącu czerwiec, ale wynagrodzenie wypłacane jest w lipcu — na podstawie rachunków otrzymanych i zapłaconych w lipcu. Koszty te są obecnie rozliczane w lipcu (miesiącu zapłaty), mimo że dotyczą usług świadczonych w czerwcu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Spółka świadczy usługę streamingu wideo. Usługa polega na transmisji na żywo (...). Klient – kontrahent zagraniczny – wynajmuje od Spółki stoły oraz korzysta z infrastruktury technicznej w celu transmisji sygnału wideo.

Firma świadczy usługi online, korzystając z własnych narzędzi.

W praktyce Wnioskodawca sam projektuje dekoracje oraz przygotowuje potrzebne materiały. Programiści i inżynierowie opracowują rozwiązania techniczne.

Kanałem transmisji jest protokół RTMP, za pomocą którego przekazujemy naszym partnerom poza Polską gotowe materiały wideo. Jest to transmisja na żywo, podobna do (...) czy (...). Firma nie posiada partnerów w Polsce, a partnerzy odsprzedają produkty poza terytorium Polski.

Technicznie, wideo jest transmitowane ze studia do rozwiązania partnera. W momencie, gdy wideo opuszcza nasze urządzenia, nasza odpowiedzialność się kończy. Usługa streamingu świadczona jest w studiach, do których prawa autorskie, jak również cała infrastruktura (budowa, wyposażenie, sprzęt) należą do klienta zgodnie z postanowieniami umowy. Budowę studiów realizuje polska firma budowlana, natomiast wyposażenie i sprzęt wykorzystywany w studiach są nabywane zarówno na terenie Unii Europejskiej, jak i poza nią.

Kontrahenci zagraniczni nie posiadają na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności. Kontrahenci zagraniczni nie są zarejestrowani do VAT na terytorium Polski.

Usługa ma charakter ciągły – powtarza się co miesiąc. Usługa uznawana jest za wykonaną z końcem każdego miesiąca kalendarzowego. Faktura wystawiana jest w pierwszym tygodniu następnego miesiąca z terminem płatności 10 dni roboczych.

Świadczone usługi polegają na comiesięcznym streamingu wideo w zakresie opisanym powyżej. Zakres usługi w każdym miesiącu jest taki sam. Umowy z kontrahentami zawierają postanowienia określające okresy rozliczeniowe oraz okresy płatności.

Terminy i harmonogramy świadczenia usług są określone w umowie. Wykonanie usługi dokumentowane jest zgodnie z wystawioną fakturą.

Dane identyfikujące kontrahentów zagranicznych: (…)

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym przychód z tytułu wykonania usługi streamingu (usługa wykonana 30 czerwca 2025 r., faktura 4 lipca 2025 r., zapłata w lipcu) należy rozpoznać dla celów podatku dochodowego (CIT) w miesiącu lipcu?

2.Jak należy ustalić moment powstania obowiązku podatkowego dla celów podatku od towarów i usług (VAT) w sytuacji, gdy usługa została wykonana w jednym miesiącu (czerwiec), a faktura została wystawiona i zapłacona w miesiącu następnym (lipiec)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1). Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie (pytanie nr 2).

Państwa stanowisko w sprawie

Przychód uzyskuje się nie później niż w dniu wystawienia faktury lub otrzymania zapłaty.

W przedstawionym stanie faktycznym, mimo że usługa została wykonana 30 czerwca 2025 r., faktura została wystawiona, a zapłata otrzymana w lipcu. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że przychód powinien być rozpoznany w miesiącu lipcu 2025 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1074, dalej: „ustawy CIT”):

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy CIT:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ustawa CIT nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 tej ustawy przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy CIT:

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Objęte powyższą regulacją przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko uznając tym samym, iż przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy CIT przysporzenia, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy CIT, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę przysporzeń – stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą określa przepis art. 12 ust. 3a ustawy CIT. Stanowi on, że:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1)wystawienia faktury albo

2)uregulowania należności.

Ustawodawca przewidział także szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych.

Zastosowanie ma wówczas przepis art. 12 ust. 3c ustawy CIT, zgodnie z którym:

Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Analizując przepis art. 12 ust. 3c ustawy CIT, należy zauważyć, że:

  • dotyczy on wszystkich usług, które strony rozliczają cyklicznie; ustawodawca w żaden sposób nie zawęził katalogu tych usług;
  • strony ustaliły, że będą one rozliczane cyklicznie;
  • wspomniana regulacja dotyczy tylko usług, nie obejmuje natomiast dostawy towarów, nawet jeżeli ma ona charakter ciągły;
  • okres rozliczeniowy może wynikać zarówno z umowy, jak i z wystawionej faktury VAT;
  • okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 rok;
  • w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast wówczas znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.

W odniesieniu do kwestii powstania przychodów należnych w zakresie tzw. usług ciągłych należy sprecyzować zakres tego pojęcia.

Słownikowe znaczenie słowa „ciągłość” to „łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni. To także dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały”.

Zgodnie z definicją słownikową (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN):

  • „okres” to m.in. „czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg”;
  • „rozliczeniowy” to m.in. „dotyczący rozliczenia - uregulowania wzajemnych należności”;
  • „rozliczenie” to „uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp.”.

Tym samym pojęcie „okres rozliczeniowy” oznacza umownie zdefiniowany powtarzalny przedział czasowy, którego upłynięcie pociąga za sobą obowiązek uregulowania przez dane podmioty wzajemnych zobowiązań finansowych, np. miesiąc, kwartał, rok.

Usługi o charakterze ciągłym obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Wynikają one ze zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe. Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

Zatem, w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych) – co powinno wynikać z ustaleń między stronami – za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Jak zostało już wyżej wyjaśnione, okres rozliczeniowy obejmuje okres, w którym następuje cykliczne wykonanie usługi, jednocześnie usługa ta rozliczana jest za ten okres. Innymi słowy rozliczenie między stronami umowy dotyczy okresu, w którym ma miejsce świadczenie usługi. Zatem okresem rozliczeniowym przykładowo może być kalendarzowy miesiąc, kwartał lub rok bądź inny okres trwający 30/31 dni (np. od 21 dnia danego miesiąca do 20 następnego miesiąca), 90 dni lub 365 dni.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy usługi streamingu wideo. Usługa polega na transmisji na żywo (...). Klient – kontrahent zagraniczny – wynajmuje od Spółki stoły oraz korzysta z infrastruktury technicznej w celu transmisji sygnału wideo. Firma świadczy usługi online, korzystając z własnych narzędzi. Spółka świadczy usługi na rzecz kontrahentów zagranicznych z krajów Unii Europejskiej oraz spoza niej (np. USA, Kanada).

Jak wskazali Państwo usługi mają charakter ciągły – powtarzają się co miesiąc. Świadczone usługi polegają na comiesięcznym streamingu wideo. Usługa uznawana jest za wykonaną z końcem każdego miesiąca kalendarzowego. Wykonanie usługi dokumentowane jest wystawioną fakturą. Faktury za usługi wystawiane są na początku miesiąca następującego po miesiącu wykonania usługi z terminem płatności 10 dni roboczych.

Zakres usługi w każdym miesiącu jest taki sam. Umowy z kontrahentami zawierają postanowienia określające okresy rozliczeniowe oraz okresy płatności. Terminy i harmonogramy świadczenia usług są określone w umowie.

W związku z powyższym powzięli Państwo wątpliwość, w którym momencie Spółka powinna rozpoznać moment powstania przychodu z tytułu wykonania usług streamingu (usługa wykonana 30 czerwca 2025 r., faktura 4 lipca 2025 r., zapłata w lipcu).

Odnosząc powyższe do przytoczonych wcześniej przepisów ustawy o CIT zauważyć należy, że przepisy art. 12 ust. 3c jasno formułują zasadę, z której jednoznacznie wynika, że jeżeli strony ustalą, iż dana usługa rozliczana jest okresowo, to za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego, określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej jednak niż raz w roku.

Jak wynika z uzupełnienia wniosku usługi opisane we wniosku polegają na comiesięcznym streamingu wideo oraz mają charakter ciągły – powtarzają się co miesiąc. Usługi uznawane są za wykonane z końcem każdego miesiąca kalendarzowego. Wykonanie usług dokumentowane jest wystawioną fakturą.

Mając powyższe na uwadze, nie można się zgodzić z Państwa stanowiskiem, że:

(…) W konsekwencji spółka stoi na stanowisku, że przychód powinien być rozpoznany w miesiącu lipcu 2025 r.

Dla celów CIT Spółka powinna rozpoznać przychód z tytułu świadczenia usług streamingu wideo jako przychód podatkowy zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT. Przychód powinien być rozpoznany w miesiącu czerwcu 2025 r.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1) należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego /zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.