Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą: A. Sp. z o. o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej „Grupa Kapitałowa”) świadczącej usługi w obszarze IT. Grupa Kapitałowa, której częścią jest Wnioskodawca, wypracowała szereg rozwiązań (…). Spółka pełni w Grupie Kapitałowej rolę (…). Główną działalnością Spółki jest świadczenie usług (…).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej współpracuje z osobami fizycznymi (dalej: „Współpracownicy”) m.in. na podstawie zawartych umów zlecenia. Wynagrodzenie z tytułu umów zlecenia jest obliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych i jest wypłacane z dołu, do dziesiątego dnia miesiąca następującego po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

Jednocześnie Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania przepisów ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (tj. Dz.U. z 2024 r. poz. 427 ze zm.) (dalej: „ustawa o PPK”); na podstawie której oblicza i dokonuje wpłat do pracowniczych planów kapitałowych (dalej: „PPK”).

W dniu wypłaty wynagrodzenia z tytułu umów zlecenia Wnioskodawca oblicza należne wpłaty do PPK (zarówno w części finansowanej przez Zleceniobiorców jak i przez Wnioskodawcę), Wnioskodawca umieszcza kwoty należnych wpłat na liście płac i na tej podstawie ujmuje je w księgach rachunkowych jako koszty bilansowe ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń.

Przykładowo wynagrodzenie za umowy zlecenia należne za grudzień danego roku wypłacane jest w styczniu następnego roku (najpóźniej do 10 stycznia). Wpłaty do PPK finansowane przez Wnioskodawcę są obliczane i pobierane w momencie wypłaty tego wynagrodzenia na rzecz zleceniobiorcy, a następnie przekazywane na rzecz instytucji finansowej, z którą Wnioskodawca zawarł odpowiednią umowę, do 15 lutego tego następnego roku, tj. w ustawowym terminie przewidzianym przez ustawę o PPK.

W myśl art. 15 ust. 4ga tej ustawy (winno być: ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych; t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), wpłaty dokonywane do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie o PPK, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40a, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający w rozumieniu tej ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem, że zostaną opłacone w terminie wynikającym z przepisów tej ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość w jakim momencie powinien kwalifikować wpłaty do PPK w części finansowanej przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż niniejszy wniosek nie dotyczy wpłat dokonywanych do PPK od nagród i premii wypłaconych z dochodu po opodatkowaniu, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 40a ustawy o CIT.

Pytanie

Czy wpłaty dokonywane do PPK w części finansowanej przez Wnioskodawcę od wynagrodzeń z tytułu umów zlecenia, które są opłacone w ustawowym terminie wynikającym z ustawy o pracowniczych planach kapitałowych oraz w terminie wypłaty wynagrodzenia za wykonane zlecenie, stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w miesiącu, za który składki te są należne, tj. w miesiącu, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia z tytułu ww. umów zlecenia?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty dokonywane do PPK w części finansowanej przez Wnioskodawcę od wynagrodzeń z tytułu umów zlecenia, które są opłacone w ustawowym terminie wynikającym z ustawy o pracowniczych planach kapitałowych oraz w terminie wypłaty wynagrodzenia za wykonane zlecenie, stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w miesiącu, za który składki te są należne, tj. w miesiącu, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia z tytułu ww. umów zlecenia.

Stosownie do art. 15 ust. 1da ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania są również wydatki poniesione przez podmiot zatrudniający na zapewnienie prawidłowej realizacji obowiązków wynikających z ustawy o pracowniczych planach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 4ga.

Jednocześnie, w myśl art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT, wpłaty dokonywane do PPK, o których mowa w ustawie o PPK, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40a, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający w rozumieniu tej ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem że zostaną opłacone w terminie wynikającym z przepisów tej ustawy. W przypadku uchybienia temu terminowi do wpłat tych stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57aa.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57aa ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niedokonanych wpłat do PPK, o których mowa w ustawie o PPK, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający, z zastrzeżeniem pkt 40a.

Zatem, zgodnie z powyższymi przepisami wpłaty do PPK finansowane przez podmiot zatrudniający nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli nie zostały one rzeczywiście dokonane, tj. przekazane na rzecz instytucji finansowej.

Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 3 i 4 ustawy o PPK, wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są obliczane, a wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane od uczestnika PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający. Wpłaty te dokonywane są w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane.

W związku z powyższym, dla ustalenia momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wpłat do PPK wypłacanych zgodnie z ustawowym terminem, konieczne jest odkodowanie znaczenia miesiąca, za który te wpłaty do PPK są należne, o którym mowa w art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT. Zdaniem Wnioskodawcy za miesiąc, za który wpłaty PPK są należne, uznać należy miesiąc, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia za wykonane zlecenie, bowiem (zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy o PPK) wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są obliczane w terminie wypłaty wynagrodzenia przez ten podmiot. Oznacza to, że dopiero wówczas stają się one należne. Ustawa o PPK nie zwraca uwagi na okres za który wynagrodzenie jest należne, uzależnia termin wpłaty składek PPK do instytucji finansowej jedynie od okresu w którym zostały one obliczone, a więc od okresu wypłaty wynagrodzenia.

Wpłaty do PPK mają charakter pochodny względem wynagrodzenia, od którego są naliczane - co oznacza, że nie mogą być należne wcześniej niż samo wynagrodzenie. Dopiero z chwilą powstania obowiązku wypłaty wynagrodzenia powstaje również obowiązek naliczenia i obliczenia wpłat do PPK. Tym samym, moment powstania zobowiązania do dokonania wpłaty na PPK jest bezpośrednio powiązany z momentem wypłaty wynagrodzenia.

Jednocześnie konstrukcja art. 28 ustawy o PPK wskazuje, że ustawodawca świadomie powiązał obowiązek naliczenia i pobrania wpłat do PPK z terminem wypłaty wynagrodzenia, a nie z okresem, za jaki wynagrodzenie to przysługuje. Oznacza to, że obowiązek obliczenia wpłat do PPK aktualizuje się w odniesieniu do wynagrodzenia przypadającego do wypłaty w danym terminie płatności wynagrodzenia, bez względu na okres, którego to wynagrodzenie dotyczy. Tym samym za miesiąc, za który wpłaty do PPK są należne, należy uznać miesiąc, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia, bowiem w tym właśnie miesiącu powstaje obowiązek obliczenia oraz pobrania wpłat na PPK.

Stąd też nieuzasadnione byłoby przyjęcie, że na gruncie ustawy o CIT moment, za który wpłaty są należne, powinien być rozumiany odmiennie niż na gruncie ustawy o PPK. Takie rozdzielenie prowadziłoby do niespójności między momentem ustalenia zobowiązania do wpłat na PPK, a momentem rozpoznania kosztów podatkowych. Tym bardziej, że sam art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT wprost odwołuje się do przepisów ustawy o PPK, a więc nakazuje systemowe i spójne rozumienie pojęcia „miesiąca, za który wpłaty są należne”. W konsekwencji, dla celów podatkowych za miesiąc, za który wpłaty są należne, należy przyjąć miesiąc, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia, w związku z którym powstaje obowiązek naliczenia wpłat na PPK.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w wykładni systemowej przepisów ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT, wynagrodzenia z tytułu umów zlecenia wypłacane osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich wypłaty lub postawienia do dyspozycji zleceniobiorcy. W tym kontekście, wpłaty na PPK finansowane przez podmiot zatrudniający - które są pochodną należnego wynagrodzenia z tytułu umów zlecenia, uzależnione są od jego wypłaty oraz ustalane w oparciu o jego wysokość - powinny być traktowane analogicznie jak samo wynagrodzenie. W przeciwnym razie dochodziłoby do niespójności systemowej w ramach tej samej kategorii kosztowej, gdzie wynagrodzenie z tytułu umów zlecenia stanowiłoby koszt podatkowy w momencie jego wypłaty, natomiast powiązane z nim wpłaty na PPK byłyby ujmowane w innym okresie podatkowym, oderwanym od faktycznego powstania obowiązku ich naliczenia i pobrania. Takie rozbieżne podejście byłoby nie tylko nieuzasadnione w świetle logiki systemowej ustawy o CIT, ale także prowadziłoby do nadmiernej komplikacji rozliczeń podatkowych, bez żadnego racjonalnego uzasadnienia ekonomicznego ani fiskalnego. W świetle powyższego, za miesiąc, za który wpłaty PPK są należne, należy uznać miesiąc, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia, od którego naliczane są wpłaty do PPK.

Należy również uwzględnić cel wprowadzenia przepisów dotyczących momentu zaliczania wpłat do PPK do kosztów uzyskania przychodów, który wynika z wykładni celowościowej. Ustawodawca, wprowadzając szczególne zasady ujmowania wpłat na PPK w kosztach podatkowych, dążył do zapewnienia spójności pomiędzy momentem faktycznego powstania obowiązku wpłaty (tj. terminem wypłaty wynagrodzenia) a momentem podatkowego rozpoznania kosztu, przy jednoczesnym zdyscyplinowaniu płatników do terminowego regulowania należności wobec instytucji finansowych obsługujących PPK. Intencją ustawodawcy nie było natomiast dodatkowe komplikowanie zasad rozpoznawania kosztów podatkowych poprzez oderwanie ich od momentu powstania zobowiązania w systemie PPK i od faktycznych terminów wypłaty wynagrodzeń. Potwierdzeniem takiego celu regulacji jest również to, że samo odwołanie zawarte w art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT wprost wiąże się z przepisami ustawy o PPK, które jednoznacznie określają moment naliczenia i pobrania wpłat na PPK w odniesieniu do terminu wypłaty wynagrodzenia.

Dodatkowo należy wskazać, że przyjęcie interpretacji zaprezentowanej w niniejszym wniosku pozwala w praktyce rozliczać w jednym okresie rozliczeniowym zarówno wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia (koszt podatkowy w dacie wypłaty), jak i powiązaną z nim wpłatę do PPK. Odmienna wykładnia prowadziłaby do sytuacji, w której składki na PPK byłyby ujęte w kosztach wcześniej niż wynagrodzenie, od którego faktycznie zależy ich naliczenie i wysokość, co naruszałoby spójność i logikę rozliczeń podatkowych.

W świetle powyższego uznać należy, że wypłaty do PPK w części finansowanej przez pracodawcę stają się kosztem uzyskania przychodu w miesiącu, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia z tytułu umów zlecenia, a nie w miesiącu, za który wynagrodzenie jest należne (o ile zostały one rzeczywiście przekazane na rzecz instytucji finansowej). Przykładowo zatem, jeżeli wynagrodzenie za umowę zlecenia za grudzień jest wypłacane do 10 stycznia następnego roku, to w świetle art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT, wpłata do PPK dotycząca tego wynagrodzenia, jest należna w styczniu tego następnego roku i w tym miesiącu staje się kosztem uzyskania przychodu, o ile została w styczniu rzeczywiście przekazana na rzecz instytucji finansowej.

Biorąc po uwagę powyższe argumenty, zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty dokonywane do PPK w części finansowanej przez Wnioskodawcę od wynagrodzeń z tytułu umów zlecenia, które są opłacone w ustawowym terminie wynikającym z ustawy o pracowniczych planach kapitałowych oraz w terminie wypłaty wynagrodzenia, stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w miesiącu, za który składki te są należne tj. w miesiącu, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia z tytułu ww. umów zlecenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że tut. Organ - stosownie do przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) - ocenił wyłącznie kwestię związaną z ustaleniem, czy wpłaty dokonywane do PPK w części finansowanej przez Wnioskodawcę od wynagrodzeń z tytułu umów zlecenia, które są opłacone w ustawowym terminie wynikającym z ustawy o pracowniczych planach kapitałowych oraz w terminie wypłaty wynagrodzenia za wykonane zlecenie, stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w miesiącu, za który składki te są należne, tj. w miesiącu, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia z tytułu ww. umów zlecenia. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wpłat dokonywanych do PPK od nagród i premii wypłaconych z dochodu po opodatkowaniu, czy też wpłat od wynagrodzeń wypłaconych po terminie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT,

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 737, 854, 1562, 1635 i 1933), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 1da ustawy o CIT,

Kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT,

Wpłaty dokonywane do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40a, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający w rozumieniu tej ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem że zostaną opłacone w terminie wynikającym z przepisów tej ustawy. W przypadku uchybienia temu terminowi do wpłat tych stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57aa.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wpłaty dokonywane do PPK w części finansowanej przez Wnioskodawcę od wynagrodzeń z tytułu umów zlecenia, które są opłacone w ustawowym terminie wynikającym z ustawy o pracowniczych planach kapitałowych oraz w terminie wypłaty wynagrodzenia za wykonane zlecenie, stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w miesiącu, za który składki te są należne, tj. w miesiącu, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia z tytułu ww. umów zlecenia.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy na brzmienie art. 13 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), który stanowi, że

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c) przedsiębiorstwa w spadku.

Zatem w odniesieniu do wpłat dokonywanych do PPK w części finansowanej przez Spółkę od wynagrodzeń z tytułu umów zlecenia wskazać należy, że wydatki tego rodzaju są traktowane jako należności z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym powinny być potrącane na zasadach ogólnych, tj. odmiennie niż ma to miejsce w przypadku zatrudnianych pracowników.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 427, dalej zwana: „ustawa PPK”),

Podmiot zatrudniający i uczestnik PPK finansują wpłaty podstawowe z własnych środków.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy PPK,

Wpłata podstawowa finansowana przez podmiot zatrudniający wynosi 1,5 % wynagrodzenia.

Stosownie do art. 28 ust. 2 ustawy PPK,

Podmiot zatrudniający jest obowiązany do obliczenia i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej finansowanych przez ten podmiot oraz do obliczenia, pobrania od uczestnika PPK i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej wpłat finansowanych przez uczestnika PPK.

Z kolei zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy PPK,

Wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są obliczane, a wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane od uczestnika PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający.

Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 4 ustawy PPK,

Wpłaty, o których mowa w ust. 2, dokonywane są w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje możliwość ujmowania w kosztach podatkowych wpłat podmiotu zatrudniającego dokonywanych do PPK na podstawie art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości budzi kwestia interpretacji pojęcia „miesiąca, za który wpłaty do PPK są należne”, o którym mowa w art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT, w przypadku wpłat dokonywanych do PPK w związku z zatrudnianiem osób uzyskujących dochody wskazane w art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe, pojęcie „miesiąc, za który są one należne” należy interpretować w powiązaniu z brzmieniem art. 28 ust. 3 ustawy PPK, tj. jako miesiąc, w którym następuje wypłata wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający.

Tym samym wpłaty dokonywane do PPK w części finansowanej przez Państwa w związku z zatrudnianiem osób uzyskujących dochody wskazane w art. 13 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z umów zlecenia), stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, w którym następuje wypłata przez Państwa wynagrodzenia, pod warunkiem, że zostaną odprowadzone (wpłacone) w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone.

Stanowisko to jest zgodne ze stanowiskiem prezentowanym przez Ministra Finansów w odpowiedzi z 2 kwietnia 2021 r. nr DD6.054.2.2021 na interpelację nr 20502 Pana Posła Tomasza Rzymkowskiego w sprawie kosztów uzyskania przychodów podmiotów zatrudniających w odniesieniu do wpłat do Pracowniczych Planów Kapitałowych.

Zatem Państwa stanowisko sprowadzające się do twierdzenia, że wpłaty dokonywane do PPK w części finansowanej przez Spółkę od wynagrodzeń z tytułu umów zlecenia, które są opłacone w ustawowym terminie wynikającym z ustawy o pracowniczych planach kapitałowych oraz w terminie wypłaty wynagrodzenia za wykonane zlecenie, stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki w miesiącu, za który składki te są należne, tj. w miesiącu, w którym przypada termin wypłaty wynagrodzenia z tytułu ww. umów zlecenia, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.